Manoeuvres - Ztvare fabrieksbrand te Schiedam - Gasmaskers voor politie
79sfe Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
De noodlottige
terugkeer
FEUILLETON
s MM
IN DE OMSTREKEN VAN WIJK BIJ DUURSTEDE,
zijn de oefeningen van de Lichte Brigade begonnen.
Het camoufleeren van pantserwagens met takken.
DE BRAND IN DE KURKFABRIEK „BOFA"
aan den Overschiescheweg te Schiedam. De fabriek brandde tot den
grond toe af. Het nablusschen.
DE LUCHTBESCHERMINGSDIENST HEEFT GISTEREin
TE AMSTERDAM EEN GROOT AANTAL GASMASKERS
UITGEREIKT, BESTEMD VOOR HET POLITIECORPS.
DE AGENTEN VAN DE STORMBRIGADE ONTVANGEN
GASMASKERS.
NU. DE KON. FAMILIE HET PALEIS OP DEN DAM HEEFT VERLATEN, IS VOOR DE AM
STERDAMMERS EN SPECIAAL VOOR DE JEUGD DE TIJD AANGEBROKEN OM
HET PALEIS VAN BINNEN TE „BEZICHTIGEN".
GISTEREN WERD TE ALKMAAR DE GROOTE JAARLIJK-
SCHE LANDBOUWTENTOONSTELLING GEOPEND. Een
fraai overzicht van de expositie.
IIET KLEINSTE MOTORRIJWIEL TER WERELD.
De Engelschman Crothall met een door hem vervaardigd
motorrijwiel van 30 c.m. lengte, waaraan hij 4 jaar ge
werkt heeft. Het werkt precies als een echte motor.
DE SLAG BIJ TJ OEROENG. De Indische leger-manoeuvres zijn beëindigd met een
„veldslag" tusschen „Rood1' en „Blauw" waar aan ook het nieuwste materieel, van
het Indische legeigevechtstanks, deelnamen. Een foto van een tankaanval
op de infanterie.
Door LESLIE FORD.
Vertaald door PAULINE FELLINGA.
4)
.Aardig voor mij, Kier weer terug te zijn.
Rosemary smacht er rfaar, je te zien. Ze
komen om vier uur." Hij keek rond.
„Veel nieuwe menschen."
Hij lachte hoofdschuddend. „Verbeeld je,
ook zeven jaar! Er is een boel water uit
de haven geloopen."
„Een heeleboel," zei ik.
Hij lachte weer en bette zijn voorhoofd
met zijn netgevouwen witten zakdoek. „Was
dat niet Jim Gould, waar je mee praatte?"
Ik knikte.
„Ik denk dat hij me niet herkende," zei
hi] vroolijk. „Zeg, Grace, wie is dat kind
met dien rosen hoed?"
„Bedoel Je Nancy Thorps?" vroeg ik.
Lucy Lee's dochter ziende, oud drie Jaar,
met een rosen zonnehoed op en niet veel
anders aan Maar natuurlijk wist ik wie hij
bedoelde „Of misschien bedoel je Sandra
Gould, Jim's vrouw."
Hij keek me met opgetrokken wenkbrau
wen aan „Zoo. Niet kwaad, hè? Een bui-
tenlandsche niet? Braziliaansche of zoo
iets?"
„Zoo lets, in ieder geval," zei ik.
George Barrol keek weer naar Sandra.
Ze stond aan den overkant uit te kijken
naar Jim.
„Zij heeft het van Rosemary gewonnen,"
zei hij.
Ik ergerde me. Ik weet niet of ik boos
was op hem omdat hij het zei, of op San
dra om het adem-benemend effect, dat ze
op mannen van lederen leeftijd heeft.
„Hoe is Rosemary s verloofde?" vroeg ik.
.Paul is een geschikt type. Vrachten geld
petroleum-concessies en zoo en erg
knap. Een Georgiër, maar opgevoed in
Engeland. Hij is volkomen cosmopolitisch.
zie je, zooals die lui worden. Zelfs oom Rod
is gek op hem. Jij zult hem ook wel mo
gen Kom, ik moet aan het werk
O zeg, Grace
Hij aarzelde, kleurde licTit en bette zijn
voorhoofd weer.
„Jij helpt ons een handje, hè. Ik bedoel,
ik geloof niet dat Rosemary er op gere
kend heeft dat dat mrs. Gould zoo n.
Hij zweeg, hoofdschuddend. „Ik bedoel,
ze heeft er alles van gehoord, dat ze een
kranige zeilster en zwemster is en zoo,
maar ik
„Je bedoelt, dat ze er niet op voorbereid
is, dat ze een schoonheid te noemen
is óók."
George werd nog warmer.
„Ja zie je ze heeft haar eens gezien.
In Sjanghai."
„O ja?"
„Ja, niet officieel. Het was vóór Jim met
haar trouwde. En ze ze heeft er een ver
keerden indruk van
„Misschien niet," zei ik.
George lachte „Jullie vrouwen zijn toch
allemaal katten! Maar jij helpt in ieder
geval, hè?"
Ik knikte. Hij stak de straat weer over.
Iemand zei achter me: „Hallo, Grace."
Ik keerde me om. Jim's moeder kwam
Toplady's winkel uit met kleine Audy aan
haar hand.
„Was dat niet George Barrol?" vroeg ze.
Ik knikte.
Het gezicht van mrs. Gould is een vreem
de combinatie van de gezichten harer beide
kinderen. Ze lijkt op Lucy Lee, behalve dat
haar krulhaar wit is, lnplaats van kas
tanjebruin en haar gezicht is zachter
en rustiger, even fijn besneden en teer,
maar gedecideerd op een manier, die Lucy
Lee mist.
„Weet u dat de Bishop's vandaag terug
komen?" vroeg ik. „Voor een maand."
„Elsie Carter heeft het me verteld. Is
Rosemary geëngageerd?"
Ik knikte. ,Jim weet het nog niet, hè?"
„Sandra heeft het hem vanmorgen ver
téld. Ik geloof dat niemand anders het zou
durven. Hij moest het natuurlijk weten."
Je kunt iemand niet goed vertellen dat
haar schoondochter liegt tenminste mrs.
Gould niet. Zij is de eenige, die altijd
loyaal tegenover Sandra is geweest en al
hebben we bijna allen gedacht dat het al
leen een diepere loyaliteit tegenover Jim
was, we hadden daar toch geen bepaalde
reden voor.
„Ik had eigenlijk den indruk, dat hij het
niet wist," zei ik luchtig.
„Het is nog al lastig, er achter te komen
wat Jim weet," zei ze lachend. „Ik zal San
dra eens te hulp komenKijk. Ik heb
nooit geweten dat George Barrol zoo han
dig was."
Ik volgde haar blik. George stond bij
Sandra, zijn hoed in zijn hand. Ze lachte
vroolijk, maar onderwijl raapten ze San
dra's pakjes van de straat op, zoodat ik
betwijfelde of de „handigheid" wel heele-
maal aan George's kant was. Toch maakte
het de zaak eenvoudiger, dat hij haar al
kende vóór de anderen kwamen.
De klok van de kerk boven aan de straat
sloeg elf. Aan den overkant begroette
mrs. Gould George en stelde hem behoor
lijk voor aan de vrouw van haar zoon. In
een oogenblik werd het een heel oploopje
en toen Julius mijn auto uit Docle Street
had gebracht, had George het halve dorp
begroet.
Alleen Jim Gould was nog aldoor bij
Toplady om een pakje cigaretten te koo-
pen. Arme Jim, die, als het vrouwtje met
den enormen rosen hoed er niet geweest
was, nu op zee zou zijn in een witte uni
form ten minste dat beweren zeter
wijl Rosemary niet in April Harbor zou
zijn teruggekomen, geëngageerd met
iemand anders.
HOOFDSTUK H.
Ik moet April Harbor wat nader beschrij
ven, met het oog op wat er later gebeurde,
hoewel de kranten er dagen lang kaarten
van gaven. Maar de meeste dingen, die ze
er van vertelden, waren onjuist. Niemand
is er fabelachtig rijk, bijvoorbeeld, of ooit
geweest, en we hebben geen gewapende
wachters om ons te beschermen tegen de
inboorlingen, die onze garages verbranden.
Inderdaad is de zomer-kolonie van April-
Harbor een groep menschen, waarvan de
meesten samen zijn opgegroeid, omdat hun
ouders toevallig een deel hadden gekocht
van het oude Lloyd goed aan de Bay. Mijn
vader had er zich hoofdzakelijk voor ge
ïnteresseerd, omdat hij wilde dat ik in de
vacanties in de buurt van Alice Gould zou
zijn, nadat moeder stierf. Rodman Bishop
kwam er later bij om vrijwel eenzelfde re
den, hoewel het Elsie Carter's idee was,
dat het meer voor hemzelf was dan voor
Rosemary en Cbapin. Maar zoo was Elsie,
zelfs toen al. Ik geloof niet, dat een van
ons een zomer ergens anders heeft door-
gebraoht, tot Jim naar Annapolis ging. Ik
ben hier getrouwd op mijn twee en twin
tigste jaar en ik was hier toen Dick om
het leven kwam. Rosemary was toen weg,
en de dagen dat ik haar chaperonneerde
naar springerijtjes In Annapolis waren ook
voorbij. Ik herinner me die twee zoo goed,
zooals ze daar op een middag in een tuin
stonden, heel jong en ernstig en zeker van
hun toekomst, en me vroegen of ik ln
China bij hen zou komen logeeren. En na
tuurlijk gebeurde het in China met Sandra.
Het heeft me altijd gespeten dat ik niet
ben gegaan. Een van mijn kinderen kwam
van school met kinkhoest en kinkhoest
duurt lang. Toen hij er over heen was, was
Jim met Sandra getrouwd en Rosemary en
haar vader en George Barrol vlogen over
Tibet of daar ergens, op hun weg naar
Parijs.
Het is vreemd hoe alle huizen op onze
rij bijna gevloekt schijnen. Rechter Gould
is verdronken toen zijn boot omsloeg in
een plotselingen storm. Chapin Bishpp is
ook verdronken, hoewel op een andere
manier en Dick haastte zich naar huis,
nadat hij een zaak in Chicago behandeld
had, en stortte in de Ohio. Alleen de Car
ter's lijken te gedijen als het onsterfelijke
laurierblad maar zij wonen niet op
onze rij.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
