Terugkeer Nederl. zwemmers en zwemsters uit Londen - Stormschade
79iie Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
SI MARGAGA
FEUILLETON
B—t
Een avontuurlijk verhaal uit de
binnenlanden van Sumatra's Oostkust»
door GERT HARTENAU—THIEL.
18)
Uit hetgeen luitenant Van Beek ons over
5" zoojuist voorgevallene meedeelde, bleek
dat wij ons niet vergist hadden. De
atmosfeer was tot het uiterste geladen en
opmerking van Van Trassen, dat wij op
iXf hoede moesten zijn, was, dan ook
««lig niet misplaatst. Voorloopig echter
»as het voor het oog althans weer
1, en nadat luitenant Van Beek door
qjn collega Lefèbre was afgelost, mar
cheerden wij verder.
J^eidra bereikten wij nu het gerechts-
g&ouw, waar de adjudant-onderofficier
«dikiomo, speciaal belast met de bewaking
Jtr gevangenen, meedeelde, dat de nacht,
["hg verloopen en er ook overigens niets
"'Jzonders voorgevallen was. Daarna bega-
^.wlj ons naar binnen, waar een attente
"diende reeds voor whiskey-soda en limo-
?™e had gezorgd, een verfrlssching, die
•^ds aan het begin van den warmen tro-
Pendag werd gewaardeerd Met een zucht
hu We ons 'n de r'eten stoelen vallen,
°~den ons in rookwolken en daarna be-
Pwb ik met luitenant Van Trassen onze
fdddhiê tegenover de moefti's. Daar wij
"«en reeds lang aan de Oostkust dienden
en dientengevolge de eigenschappen en
zwakheden der inheemsche bevolking vrij
goed kenden, waren we het spoedig eens
over ons krijgsplan, waarvan wij het beste
hoopten. Nochtans betreurde ik het ern
stig, dat de beproefde politie-faldr, Si Mar-
gaga, zich nog steeds niet liet zien, want in
de huidige, zeker niet van gevaar ontbloote
omstandigheden, zou hij ons met zijn
waardevolle adviezen van groot nut zijn
geweest. Aan den anderen kant echter had
lk reden te vermoeden, dat hij een bepaald
spoor volgde, dat er tenslotte toe zou lei
den den aanstichter van al deze ernstige
ongeregeldheden, den Visjnoeieten pries
ter, of zooals wij hem noemden ,,den man
met de drie roode strepen", onschadelijk te
maken. Voorloopig bleef er voor mij niet
veel anders over dan zoo goed en zoo
kwaad als dat ging te trachten zelf den
toestand meester te worden, zij het dan in
de hoop, dat, zooals steeds, op het kritieke
oogenblik Si Margaga ten tooneele zou ver
schijnen.
xn.
Sodikromo trad binnen en berichtte ons
de aankomst van den moefti Si Timbo met
zijn aanhang. Op een toestemmende hand
beweging opende hij de deur en liet de
geestelijken binnen. Daarna nam hij plaats
achter mijn stoel.
De Mohammedanen bogen eerbiedig het
hoofd en wij beantwoordden dezen groet
met een vriendelijk knikje. Het gezelschap
bleek iets kleiner dan dat, wat zich dezen
ochtend aan de boot had vervoegd. In het
geheel waren er nu acht priesters, wier
uiterlijk er reeds op wees, dat het voor hen
een zeer bijzonder bezoek betrof. Zij droe
gen allen hun groen kerkelijk gewaad met
de witte sjerp en den kleinen witten tul
band met de priesterlijke groene strepen,
welke slechts bij plechtige gelegenheden
voor den dag werd gehaald.
„Weest zoo goed het doel van uw bezoek
mee te deelen", begon ik het onderhoud in
te leiden.
Zij kruisten de armen over de borst,
maakten opnieuw een diepe buiging en zei
den als op commando: „Allah zij met u en
met ons!"
Daarbij knikten zij drie maal achtereen.
Zooals te verwachten was, ontpopte zich
daarop Si Timbo als de woordvoerder van
de deputatie; de anderen maakten eerbie
dig plaats, toen hij hoog opgericht uit hun
midden naar voren trad. De waardigste
was hij allerminst, er waren oudere en
meer markante figuren onder de acht
priesters, die daar tegenover ons stonden,
maar Si Timbo (Van Trassen zei fluiste
rend: „Die kerel heeft stellig de brutaalste
snuit") was ongetwijfeld de gewiekste
van hen. Hij scheen wel diep doordrongen
te zijn van de belangrijke taak, die hem
was toevertrouwd, want in zijn geheele
houding lag iets statigs, maar tevens iets
gereserveerds, dat ik niet van hem gewend
was. Misschien was ook de minder vrien
delijke ontvangst van den vorigen dag
daarvan de oorzaak. In ieder geval scheen
dit hem wat voorzichtiger te hebben ge
maakt.
„Toean commandant", begon hij plech
tig, „de hooge raad der moefti's heeft be
sloten de oppas voor het opsporen van de
heilige cassette zijn dank te betuigen en
Mohammeds zegen over u af te smeeken".
„Mohammed moge den oppas bescher
men en Allah hen zegenen!" mompelde
het koor.
Si Timbo knikte en zei zalvend: „Saja!
Allah en zijn profeet moge hem bescher
men en zegenen! En het teeken van den
profeet, de sikkel van de maan. moge uw
geluk belichten op al uwe wegen
Het koor boog toestemmend het hoofd:
„Het teeken moge u belichten! Saja!"
Het kostte ons werkelijk eenige moeite
bij deze ceremonie, die iets gemaakts had,
een glimlach te onderdrukken, maar dit
gelukte ons toch vrij spoedig, toen Si Tim
bo, iets minder plechtig nu. vervolgde: „De
toean commandant kent echter geen
wraak. Hij heeft de kerkdieven niet opge
hangen en niet dood geschoten. Hij
heeft hen zelfs niet eens opgesloten!"
„Ooo! Ooo!" klonk het verwijtend uit de
monden der overige priesters.
„Tida, neen! De hooge heeren zijn
door vermoeidheid overvallen; ongestraft
zijn de roovers vrij gelaten!" vervolgde Si
Timbo.
„O! O!" De priesters deden of zij dit
voor het eerst hoorden, staarden ons ont
steld aan en schudden bedenkelijk het
hoofd. „De dieven van den heiligen tulband
en van onze heilige schriften zijn vrij
gelaten?"
De deputatie begon vervelend te worden
en vooral de toon. waarop Si Timbo zijn
nood klaagde, was bepaald irriteerend.
Woedend sprong ik van mijn stoel op.
„Nu is het genoeg! Ik verbied jullie mijn
handelingen te bccritiseeren!"
De zeven moefti's bogen verschrikt het
hoofd; alleen Si Timbo liet zich niet zoo
spoedig uit het veld slaan.
„Tida! Tida!", zei deze. „Ik heb alleen
gezegd, dat een diepe vermoeidheid, de
wensch naar slaap den toean commandant
aldus liet handelen!"
„Nonsens!" schreeuwde ik, me meer en
meer opwindend. „Mijn nuchtere verstand
heeft mij geleid. Ik moest een burgeroorlog
vermijden, begrijp je dat?"
Si Timbo schudde bedachtzaam het
hoofd. „Saja, saja! Maar...."
Heftig viel ik hem in de rede: „Geen
maren! Je weet evengoed als ik, dat de
werkelijke daders niet zijn vrij gelaten,
maar hier in de cel opgesloten zitten.
Zij zullen in Batavia bestraft worden".
„In Batavia!?" krijschte een der pries
ters. „Zij behooren ons toe. den moefti's,
wij willen over hen recht spreken en hen
bestraffen!"
„Ja, aan ons! Ons!" riepen allen door
elkaar. „Kerkroovers behooren aan het
kerkelijk gerecht!" De zooeven nog dee
moedig gebogen hoofden strekten zich en
hun dreigende blikken spaarden geen
onzer.
Ik dwong mij zelf tot kalmte, maar des
ondanks klonk het nog vrij scherp, toen ik
antwoordde: „Ook een misdadiger staat
onder de bescherming van de wet en de
wet schrijft mij mijn handelingen voor.
Daarom moeten de gevangenen in Batavia
terecht staan!"
Si Timbo beefde van verontwaardiging.
„Toean commandant", riep hij, buiten
zichzelf van woede nu, „wij eischen de uit
levering van de roovers en van de Chinee-
sche kooplieden! U hebt de juweliers
vrij gelaten; wij echter, als vertegenwoor
digers van de kerk, eischen him hernieuw
de gevangenneming en uitlevering aan
ons! De kooplieden zijn de aanstichters:
zij hebben zich verbonden met onze vijan
den, de Visjnoeieten!"
(Nadruk verboden). .(Wordt vervolgd).
MOTORWEDSTRIJDEN om Ihet baankaimpioenschap der K. N. M. V. 1938 op de
nieuwe grasbaan Mereveld Ibij Utrecht. Tijdens den wedstrijd seniores op 600 c. c.
motoren. V.l.n.r. G. J. v. Dijk jr., F. [v. d. Kley, O. Moeke en J. Westerop.
MGR. H. J. M. TASKIN president van het seminarie te Warmond,
herdacht heden zijn 50-jarig priesterjubileum. Gisteravond werd hij
aan de grens der gemeente ingehaald en toegesproken door den bur
gemeester. In het rijtuig mgr. Taskin (linlks) en mgr. Huibers.
OP HET VLIEGFEEST gistermiddag op Ypen-
burg, werden gevarieerde demonstraties gegeven. Tij
dens het stuntvliegen .van den heer van Graft.
TENGEVOLGE VAN EEN MET EEN HEVIG ONWEER GEPAARD GAANDE
WOLKBREUK ontstond te Amersfoort op een druk kruispunt een groot gat in
het wegdek. Een auto uit Engeland verdween er grootendeels in en kon eeTst na
heel veel moeite bevrijd worden.
HET AMERIKAANSCHE JACHT „SEA CLOUD" is oip de reede van Terneuzen
aangekomen. Het jacht een viermastbark dat eigendom is van den Amerikaan-
«chen gezant te Brussel, Davis, heeft 76 man equipage aan boord en meet 2400 ton.
NA HET NOODWEER dat in de afgeloopen week Hindeloopen teisterde, bleken
van een blok huizen niet minder dan 140 ruiten te zijn gesneuveld. Daar er niet zoo
veel glas voorhanden was, dat de schade onmiddellijk hersteld kon worden, spijker
den de bewoners de ramen maar met planken dicht.
DE MANOEUVRES IN DE ABRUZ-
ZEN. Mussolini bezichtigt een
nieuw soort loopgravengeschut.
TERUGKEER te Rotterdam der Nederl. zwem
mersisters), die hebben deelgenomen aan de Europ.
kampioenschappen te Londen. In het midden Willy
den Ouden en Rietje van Veen, daarachter Kees Ho
ving en verder Trude Malcorps en Cor Kint.
