De „Mauretania van stapel - Engelsche koninklijke familie met vacantie
SI MARGAGA
79iie Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Twsede Blad
FEUILLETON
IN DE BEROEMDE KLOKKENGIETERIJ TE 11E1LI-
GERLEE worden de kloklken voor het carillon van
het Leidsche stadhuis gegoten.
HET JACHT „VICTORIA AND ALBERT'* verlaat de haven van Portsmouth met
aan boord de koningin van Engeland en de prinsesjes Elizabeth en Margaret Rose,
voor Het maken van een vacantiereis. De koning zal te Spithead aan boord komen.
HET NIEUWE ENGELSCHE MAILSCHIP „MAURETANIA"
WORDT TE BIRKENHEAD TE WATER GELATEN. - Een
menigte van meer dan 100.000 personen sloeg dit imposante
schouwspel gade.
Een avontuurlijk verhaal uit de
binnenlanden van Sumatra's Oostkust
door GERT HARTENAU—THIEL.
4)
.Si Margaga!" schreeuwde lk, „waar ls
de toewan? Zooeven stond hij hier
'k sprak met hem
•food, heer!" mompelde de Indiër. „Ik
Ml het u immers al eerder: de dood rijdt
door bosch en nacht".
„Onmogelijk, Margaga! Dat is abso
luut onmogelijk! Hij stond immers hier
voor me!"
De fakir richtte zich op en schudde ern-
™8 het hoofd. „U zag slechts zijn wil.
*'Jti gedachten zijn geest. Afscheid
nemend is hij voor u verschenen. Ik
heb den profeet gebeden hem te bescher
men, maar mijn gebed werd neergeslagen
dflor de wraakgierigheid en de hebzucht
van misdadige lieden. Op. heer! Aan
u is de vervolging, de straf! Uw ambt
Mengt dat mee. Ik zal u en uw sol-
oaten leiden en u de schuilplaatsen van
oe moordenaars toonen, zoodat u macht
°vcr hen krijgt en hen kunt vernietigen.
Op, heer!" jfjj haastte zich de hou
wt trap af en ik volgde hem, door zijn
gedreven,
Buiten aan den hoofdweg, voor den tuin
van mijn woning, stonden de soldaten met
rookende fakkels en steigerende, onrustige
paarden. De fakir trok een der soldaten
diens fakkel uit de hand, slingerde zich
zeldzaam gemakkelijk in het zadel van een
der dieren en galoppeerde ver voor ons
uit het donkere bosch in, langs smalle,
glibberige paden dwars door het oerwoud
Na een rit van nog geen half uur spron
gen we, op een teeken van den fakir, van
onze paarden en worstelden ons verder te
voet door het struikgewas, lianen en woe
kerplanten, langs nauwelijks begaanbare
paden naar een moerassig, laag gelegen
terrein, waar we de vervallen hut van een
of anderen inlander omsingelden. Daarna
rukten we langzaam vooruit, de geweren
In den aanslag.
Maar de laffe kerels daarbinnen, die
misschien nog kort te voren, bij de ver-
dceling der waardevolle voorwerpen van
hun, op zoo verraderlijke wijze vermoord
slachtoffer, elkaar in de haren waren ge
vlogen, kropen nu al spoedig bevend van
angst en om hun leven bedelend, vanzelf
uit de hut te voorschijn. Zonder eenigen
legenstand te bieden, lieten zij zich ge
vangen nemen en boeien, terwijl de fakir
hen als een hevig vertoornde rechter met
vlammende blikken opnam. Trillend van
woede balde hij zijn vuisten, hen vervloe
kend in naam van Allah, in naam van den
profeet, In naam van het Indische volk!
Woede en wraak, maar ook edele veront
waardiging en schaamte klonken in zijn
woorden en hij, Si Margaga, die voor elk
■schepsel slechts liefde en vergiffenis ken
de, hunkerde nu naar vergelding ea naar
een gruwelijken marteldood van de boos
doeners.
Huiveringwekkend, zeldzaam sinister was
dat alles en het afschuwelijke tafereel: de
donkere nacht, de wildernis, de laaiende
fakkels, de soldaten, de geboeide misda
digers en, dit alles nog overtreffend, de
fanatieke dienaar van den rechtvaardigen
Allah zuilen mij ten eeuwigen dage bij
blijven.
Onwillekeurig drong zich de vraag aan
mij op: Wie ben Je, Si Margaga? Ben
je slechts een mensch, verklaar me dan
hoe het mogelijk is uit de verte misdaden
te zien en te vervolgen? Zeg me hoe het
mogelijk is, dat je hier, in een ook jou
volkomen vreemde omgeving, doelbewust,
langs den kortsten weg de moordenaars
vindt en dat deze zich zonder eenigen
strijd, zonder een poging tot ontvluchten
aan je overgeven?
Maar de fakir, die mij deze gedachte
van het voorhoofd scheen te lezen en voor
wien, naar het mij voorkwam, trouwens
niets verborgen bleef, schudde slechts be
droefd het hoofd en zei zacht: „Allah heeft
mij de macht gegeven, maar desondanks
ben ik een mensch, gelijk allen. Want ziet,
heer, die daar. die geboeid op den grond
liggen, zijn slechts de helpers van een dui
vel. Zoolang ik dat beestmensch niet
vinden en vernietigen kan, zijn al mijn
daden stukwerk. Maar, heer, ik draag
het bevel van den profeet in me, hij zal
mij de noodige kracht en het verstand
geven, roode strepen teekenen den weg,
dien de voet van den moordenaar heeft
betreden".
„Wat?. Roode strepen?, Zoek, Mar
gaga! Tracht dit ondier voor mij te vin
den en ik zal je rijkelijk beloonen!"
Weldra vonden wij nu ook mijn armen
vriend, gruwelijk verminkt; een Maleische
kris stak hom diep in het hart. Precies
zooals de fakir mij het eenige uren te vo
ren had geschilderd.
Nadat wij het stoffelijk overschot naar
de plantage Briton Turn hadden overge
bracht, zocht ik in de woning van Friedrich
Könlg tevergeefs naar nagelaten aanwij
zingen; behalve eenige onbelangrijke pa
pieren vond ik niets, dat op de een of an
dere manier opheldering kon verschaffen
omtrent hem zelf of zijn familiebetrekkin
gen. Er bleef mij daarom niet veel anders
over dan de, den gevangenen weer afge
nomen voorwerpen van waarde ln zijn
schrijfbureau te bergen, deuren en vensters
met het gebruikelijke ambtelijke zegel te
sluiten en de leiding van de plantage voor-
loopig over te dragen aan den oudsten
assistent.
De vier bedienden van mijn, door moor
denaarshand om het leven gebrachten
vriend, verrieden hun opdrachtgever, den
man met de drie roode strepen, niet en
derhalve werden zij voorloopig alleen aan
de justitie te Batavia overgeleverd. Nadat
ik mij ook van deze taak had gekweten,
keerde de fakir, die mij vergezeld had, mee
terug naar Bila. Tijdens de reis was hij
zeer zwijgzaam en in zichzelf gekeerd,
maar nauwelijks waren we ln mijn woning
aangekomen of hij verdween plotseling
zonder afscheid te nemen en zonder eenig
motief voor dit overhaaste vertrek aan te
geven. Tenslotte was ik echter aan zijn
herhaalde verdwijnen en op onverwachte
oogenblikken weer opduiken zoo gewend
geraakt dat ik me er nj£fe hiister ongerust
over maakte, te minder, omdat ik reden
had te vermoeden, dat hij bepaalde sporen
van den hoofddader ontdekt had en deze
thans vervolgde.
HL
Het was hari-bajaran, een rustdag, waar
op in de ochtenduren aan de arbeiders der
plantages, d.wz. aan de Chineesche koelies,
Maleiers, Javanen enz,, loonen en voor
schotten werden uitgekeerd. De hari-baja
ran is derhalve een feestdag, waarop men
zich tevens aan allerlei genoegens pleegt
over te geven, voor zoover die althans op
een eenzame plantage diep in het oerwoud
en ver van de brandpunten der beschaving,
kunnen worden geboden.
De uitbetaling der loonen geschiedt niet,
zooals in Europa, eiken Zaterdag, maar
uitsluitend op den eersten en den vijftien
den van elke maand. Op de andere dagen,
ook 's Zondags, wordt gewerkt. Het spreekt
dus vanzelf, dat een hari bajaran niet al
leen in verband met de distributie van
klinkende munt met verlangen tegemoet
wordt gezien, maar ook vanwege zijn ar-
beidsvrijheid. die elkeen, hetzij employé of
arbeider dringend noodig heeft om zich te
ontspannen en nieuwe krachten te verga
ren.
Ook lk lag dientengevolge reeds in den
vroegen ochtend lang uitgestrekt in mijn
geliefden ligstoel op de voorgalerij. De
groote jalouzieën, welke de geheele galerij
aan de straatzijde afsloten, had ik laten
ophalen, waardoor ik een vrij uitzicht had
op den vrij drukken hoofdweg de kazerne,
de paarden- en olifantenstallen en de
aardig aangelegde, kleine rivierhaven.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
T'
s
HET OUDE DUITSCHE OORLOGSSCHIP „GROSSER KUR-
FüRST'* dat te Scapa Flow gelicht is, wordt naar Rosyth in
Schotland gesleept, waar het zal worden gesloopt.
DE TOREN VAN DE NIEUWE
KERK TE DELFT in de steigers in
verband met de restauratie.
DE 25STE NAAMDAG VAN HET I6DE REG. INFANTERIE TE
AMERSFOORT werd feestelijk herdacht. De inspectie der troepen:
voorste rij v.l.n.r. luit.-kol. Sormaaii, waarn. brigade-comm, luit.-kol.
J. Visser, comm. en de burg. v. Amersfoort, mr. graaf v. Randwijok.
EEN HOORNBLAZER VAN HET
INSTRUCTIE-BATALJON,
blaast nog eens .verzamelen"
E fHS
EEN VOETBLOK VAN DE MIN.-PRES. DR. H. C0LIJN kreeg tijdens de reünie van het In-
„LUTINE" waarmee de structie-bataljon te Kampen nog eens instructie geweerschieten. Z.Exc.
kabels werdenj aangetrokken», maakte drie afzwaaiers, daarna een zeven en eindigde met een
opgehaald door de ,,Karimata" prachtigen treffer van. acht.
