Groote militaire parade te Parijs - Een stertocht Hoor motorjachten
Het nichtje van
buiten
79ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
a»
DB JAARLIJKSCHE STERTOCHT VAN MOTORJACHTEN ia ditmaal uitstekend bezocht. De booten op DE JACHT NAAR HET GOUD VAN DE „LUTINE". Dag en nacht zwoegt do „Karimata"
den Oatharijnensingcl te Utrecht, waarbij zicK vele buitenlandsche jachten bevinden, welke ook zullen deel- om de schatten in het binnenste van het goudschip te bereiken. Tot nu toe haalt men slechts
nemen aan verschillende tochten door de provincie, onder leiding van de Utrechtsche V.V.V. kogels en stukken van den toren van. Beckers op. Eenige „vondsten".
door LADY TROUBRIDGE.
41)
En mrs. Seton boog zich voorover en
ving de gefluisterde woorden: „Torquil Ro
wan t" op.
Toen Linet alles tot in de kleinste bij
zonderheden verteld had. sloeg Helen Seton
baar arm om het meisje heen en trok haar
naar zich toe. Het was schemerdonker ge
ul611 111 kleine vertrek.
.Ik begrijp het wel", fluisterde zij. „Maar
Janet, lieverd, je moet dapper zijn en al de
Bedachten aan lord Rowant uit je hoofd
zetten."
..Maar dat kan ik niet, dat kan ik niet",
-njkte Linet wanhopig. ,Jk houd zoo ver
schrikkelijk veel van hem. Mammy, ik kan
er ntet tegen op."
De oogen van de moeder hadden een
f^ehte en tegelijkertijd strenge uitdrukking
toen zij over het gebogen hoofdje heen in
de verte tuurde.
••O ja dat kun je wel, Linet", zei zij
in e?.Qelijk. ..En dat moet je ook. Een mam
Zli" Positie al is hij niet te goed voor
ml l"3 Been enkele man kan, zooals
«aV, ,®eaIrice hatelijk opmerkte, er niet
denken met mijn kleine meisje te
uwen. Wij zijn maar eenvoudige men-
schen, Linet, en ik verwijt me nu, dat ik
het ooit heb goedgevpnden je een kijkje in
de groote wereld te laten nemen, waar je
toch nooit in kunt leven. Je moet nu met
mij meegaan naar huis en alles vergeten,
alsof het nooit gebeurd is."
Een beetje angstig wachtte zij op het
antwoord en zij was opgelucht, toen Linet
het hoofd ophief en haar met betraande
oogen aankeek.
„Ik zal alles wel vergeten, Mammy", be
loofde zij bevend. „Net alsof er nooit iets
gebeurd is."
Doch toen Linet naar Carrie's flat ging
om haar koffers te pakken en om den laat-
sten nacht onder dat gastvrije dak door te
brengen voor zij den volgenden morgen
met haar moeder terugging, zat mrs. Seton
alleen in de vallende schemering en dacht
na over de eerste reine liefde van haar
dochtertje. Hoe onmogelijk het was, het
weg te willen praten met veel woorden: al
leen de tijd kon hier helpen. Zij leed om
haar kleine meisje
„Mijn arme kindje", fluisterde zij in het
donker. „Als die liefde maar niet zoo spoe
dig gekomen was en niet op zoo'n wreede
wijze."
Later op den avond was Linet in Car
rie's flat bezig haar koffers te pakken.
Met de avondjurken, die zij die weken ge
dragen had, pakte zij haar droomen en
fantasieën. Pakte ook de herinneringen in,
vroolijke en treurige. Die tafzijden jurk
met de rose roosjes. Die had zij gedra
gen op het bal bij Lady Keyne. toen zij
Nick Rowant voor het eerst ontmoet had
en later gesoupeerd had met Torquil.
Met het japonnetje over haar arm gin
gen Linets gedachten, onwillekeurig, terug
naar dat kleine tafeltje in die groote eet
zaal, waar Torquil haar over die vaas met
rozen had aangekeken en gevraagd had:
„Waarom hebt u toch zoo verschrikkelijk
het land aan me, Miss Seton?"
Zij kon zich nu niet voorstellen, dat zij
ooit het land aan hem gehad had en al
peinzende legde Linet het jurkje tusschen
vloeipapier. Vreemd, dat zij niet van het
eerste oogenblik af geweten had, dat deze
man met zijn zelfverzekerde houding, zijn
blonde haar en zijn resoluten mond, eens
alles voor haar zou beteekenen.
Met moeite rukte Linet zich los van deze
gevaarlijke, verboden gedachten. Het was
niet waarschijnlijk, dat zij Torquil Rowant
ooit weer zou zien en het was daarom
waanzin te denken aan den klank van zijn
stem en de uitdrukking van zijn grijs
groene oogen.
Het was verstandiger aan haar belofte
aan Mammy te denken en aan de terug
reis naar huis en aan al de lieve, bekende
dingen, die haar daar zouden wachten.
Linet was klaar met pakken en bezig de
labels te schrijven, die zij noodig had voor
de treinreis. „Miss L. Seton, The Thatched
House, Lower Hartnell" schreef zij met
drukletters, toen de bel bij de voordeur
ging en zij hield even op om te luisteren.
Carrie was uit dineeren en het dagmeisje
had voor Linets eten gezorgd en was toen
ook weggegaan. Er zat niet anders op. dan
dat zij zelf open ging doen en voor zij be
neden was, werd er voor de tweede maal,
ongeduldig gebeld. Wie het dan ook mocht
zijn, hij scheen haast te hebben.
Toen Linet de voordeur opende, deed zij,
uit louter verbazing een stap achteruit.
„U",.ontsnapte haar, toen zij in het ge
zicht keek van Torquil Rowant.
Hij kwam de kleine hall binnen.
„Ik moet me werkelijk verontschuldigen,
dat Ik op dit uur kom", zei Torquil en er
klonk een lichte verlegenheid in zijn stem,
„maar ik hoopte, dat u thuis zoudt zijn, om
u een boodschap van Nick over te bren
gen."
„Van Nick?" Linet was zoo onder den
Indruk, dat hij plotseling in Carrie's flat
was, dat zijn woorden ternauwernood tot
haar doordrongen.
„Ja. Hij vertelde me, dat u hier was. Hij
wil u direct spreken".
„Nu? Meteen?"
Torquil knikte.
,Dr. Letzbourg is vandaag uit Weenen
gekomen en het onderzoek zal morgen
ochtend om negen uur plaats vinden",
deelde hij Linet mede. „Maar Nick heeft
zich zoo opgewonden, dat hij niet kan
slapen en hij hoopt, dat hij als u komt om
wat met hem te praten, wat kalmer zal
worden. Wonderlijke snijboon is het", zei
hij met een verontschuldigenden glimlach.
„Maar hij moet op het oogenblik wat ont
zien worden. Wilt u komen, Miss Seton?"
Linet begreep het nu. Zij was blij en
trotsch dat Nick haar op dat oogenblik van
spanning, noodig had en door hem, kon zij
Torquil een dienst bewijzen.
„Ik zal even mijn hoed halen, Lord Ro
want", zei zij. „Ik kom zoo".
Bovengekomen vond zij het een oogen
blik vervelend, dat zij niet iets beters aan
had voor dit onverwachte bezoek aan Ro
want House. Al haar avondjaponnen wa
ren ingepakt en zij droeg een eenvoudig,
blauw linnen rokje en een dun wit jum-
pertje met korte mouwtjes, die haar armen
bijna tot aan de schouders onbedekt lieten.
Toen schaamde zij zich over die gedachte
iets anders aan te willen hebben. Zij trok
haastig een linnen jasje aan en zette een
witten hoed op. Wat kwam het er op aan,
wat zij aan had? Zij ging daar toch alleen
maar naar toe, om Nick te helpen. Nergens
anders om.
„Ik zal het ditmaal niet onplezierig voor
je maken, en je op een scène tracteeren",
beloofde Nick, die op zijn rug in de kus
sens lag In een groote kamer, boven in het
huis. „Ik kan alleen maar niet slapen van
avond en ik dacht, dat als jij een beetje
bij me wou komen zitten en me een en
ander vertelde, het me misschien kalmee-
ren zou. Maar ik had nooit gedacht, dat
je echt zou komen," eindigde hij, terwijl hij
zijn blikken niet van haar afwendde en een
geruststelling trachtte te lezen In die lieve,
blauwe oogen.
Er bestond een hechte band tusschen
Linet en den jongen broer van Torquil Ro
want, en omdat hij haar zoo heel graag
mocht lijden, had zij een zekere macht
over hem.
.Natuurlijk ben ik gekomen en ik ga
vooreerst niet weer weg. Laten we de bo
venlichten uitdraaien, Nick, dan ga ik in
dezen makkelijken stoel zitten en dan kan
ik je allerlei vertellen, en je wat opkik
keren."
Nick knikte.
„Doe het licht alsjeblieft uit, Tor."
Linet keek naar de slanke bruine hand.
die het licht uitdraaide. Toen kwam Tor
quil Rowant op het bed toe en boog zich
over zijn broer heen.
(Nadruk verboden) (Wordt vervolgd),
GISTERMIDDAG ZIJN ZEVEN VAN DE 12 NOORSCHE WAL-
VISCHJAGERS die bij de Amsterdamsche Droogdok Mij. gere
pareerd zijn, naar zee vertrokken. Een tweetal gereed
om zee te kiezen.
KONINGIN ELIZABETH
van Engeland bezooiht
het Engelsche Herford-hos
pitaal in Frankrijk en
onderhield zich minzaam
met de patiënten.
DE GROOTE PARADE
te Parijs, welke door koning
George van Engeland werd
bijgewoond. Onze foto geelt
een beeld van een deel van
dit militaire festijn.
BIJ AMERSFOORT reed
een auto, die gesleept werd,
tegen een boom. De beide
inzittenden werden gewond.
MET VOLLE TEUGEN
genieten de deelneemsters aan het kamp van de V. C. J. C. te de Hoorn,
op het eiland Texel van haar vacanlie. In galop de duinen in.
KONING GEORGE AANSCHOUWT FRANKRIJK'S WEERMACHT. Op de
eere-tribune, welke geflankeerd wordt door Spahi's, ziet men in het midden
koning George. President Lebrun gaat schuil achter den pilaar. Tweede aan
's konings rechterhand, maarschalk Pétain.
