Het Britsche Koningspaar in Parijs - Concours hippique te Hoofddorp
79sfe Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Het nichtje van
buiten
FEUILLETON
door LADY TROUBRXDGE.
40)
•Ik weet wel, dat het leelijk van me
was zei Linet zacht, „maar als je de din
gen gehoord had, die tante Beatrice tegen
me gezegd heeft, dan zou je begrijpen, dat
ik onmogelijk heb kunnen blijven".
waarom was tante Beatrice zoo
boos?" vroeg mis. Seton bezorgd. Zij had
voor-10o'd gefronst. Dat was dus de
reden waarom het kind er, ondanks haar
vroolijke begroeting zoo anders had uitge
zien zoo droevig, alsof de glimlach niet
ecnt was en waarom er zulke kringen onder
ha^ blauwe oogen waren.
Maar om van haar tante weg te loopen.
T,w^,een heel enistige kwestie.
..Vertel me eens schat," herhaalde zij
onngend, wat is er gebeurd, dat je zoo
bent opgetreden?"
•o-ilJj31 voor Llnet haar kon antwoorden,
wera er aan de deur geklopt. Deze werd
xf^P^e",rorI>en en een kleine piccolo kon
digde aan: „Een dame om u te spreken".
tr werd onmiddellijk gevolgd door de
Siïfïv1®' keurige figuur van tante Bea-
ln ^steigen persoon,
oer J e kamer binnen en zonder Li-
trae>itSev verbaasd was opgestaan, en
ntte haar zenuwen weer in bedwang te
houden, met een blik te verwaardigen, om
helsde zij haar schoonzuster en liet zich,
ongevraagd, in den gemakkelijken stoel
glijden.
Tante Beatrice ging regelrecht' op haar
dofil 3,f
Nu Helen", begon zij zoodra zij gezeten
was ik hoop niet. dat Linet je al te veel
onzin verteld heeft over die malligheid om
zoo maar bij me weg te loopen. Ik ben ge
komen om je te vertellen, hoe de vork in
den steel zit en ik hoop, dat je naar me
wilt luisteren".
Het was duidelijk, dat zij zich, ondanks
haar autoritaire optreden, veirc van zeker
gevoelde. Mrs. Winsley vroeg zich ongerust
af wat Linet gezegd had en zij wilde, voor
alles, de eerste zijn om allerlei dingen op
te kiaren, die als Linet ze vertelde, mis
schien niet zoo heel aangenaam zouden
"jESt heeft me nog niets verteld Bea-
trice" De stem van mrs. Seton klonk heel
katoi' Behalve, dat zij niet meer bij jou
w«£'t./lk zou graag weten, hoe dat ge-
b<Twi>S Beatrice stak met trillende hand
een ei^arft deed een of twee haaltjes
Cr zij haar eigen verslag deed van Linet s
VlU,Marcus Standish.inderdaadeen d-
"i tot T inet aangetrokken en heeft haar
ïn^oweliik gevraagd. Het is waar, dat hij
feen geld had maar zij scheen dol ophem
te zijl en aangezien ik jouw onwereldsche
iVleeën kende, heb ik hem aangemoedigd
en was volkomen bereid hem als mijn toe-
tomstigen neef te beschouwen. Doch tot
mijn spijt moet ik je vertellen dat Linet
zich onmogelijk gedragen heeft en zich
tenslotte in een schandaal verwikkeld
heeft, dat voor mij uiterst pijnlijk was. Ik
geef toe, dat ik haar flink onder handen
genomen heb en haar gewezen heb, op al
de praatjes die er zouden ontstaan als de
geschiedenis van dien tocht uitlekte en
Helen, ik heb haar inderdaad geadviseerd,
dat zij verstandig zou doen met hem te
trouwen, maar zij heeft zich tegen mij
verzet en verkoos weg te loopen op het
moment, dat ik bezig was het geval met
hem te bespreken en alles voor haar in het
reine te brengen".
Beatrice Winsley vond, dat zij haar
zienswijze handig naar voren gebracht had
en keek mrs. Seton aan met een blik van
iemand, wiens bedoelingen ten eenenmale
verkeerd zijn uitgelegd.
„Mammie, we kregen pech met den wa
gen. Het was zijn schuld niet en de mijne
ook niet Ik heb niets gedaan dat niet goed
was." Linet keek haar moeder smeekend
aan. Doch mrs. Seton hief haar hand op
om Linet te doen zwijgen.
„Wacht even, lieverd", zei zij voor zij zich
tot haar schoonzuster wendde. „Waarom
zou Linet niet van gedachten mogen ver
anderen, Beatrice?" vroeg zij vriendelijk.
Onder den directen blik van die grijze
oogen bloosde mrs. Winsley even. „Maar
het schandaal, Helen
Daar ben ik niet bang voor, Beatrice.
Als het een ongeluk geweest is, kun je daar
niemand verantwoordelijk voor stellen. Om
op grond daarvan met iemand te trouwen,
zou belachelijk zijn en dat zou den indruk
wekken, alsof er iets was, waar zij bang
voor zou moeten zijn."
Mrs. Winsley was eenigszins onthutst
toen zij deze opvatting vernam en begon
een uitvoerig verhaal over Linet's ondank
baarheid en haar eigen onveranderlijke
goedheid en edelmoedigheid tegenover het
meisje. Doch mrs. Seton was uitermate
sensitief, waar het haar kind betrof en zij
meende achter al deze beschuldigingen iets
te ontdekken, dat tante Beatrice niet
onder woorden bracht.
„Waarom was je er zoo op gesteld, dat
Lmet getrouwd zou zijn, voor ik terug
kwam?" vroeg zij zonder omwegen. „Is er
soms nog een reden, die je me niet hebt
verteld?"
„Zij plaatste zich tusschen mijn kind en
haar geluk, als je het dan wilt weten." Het
was niet mrs. Winsley's bedoeling geweest,
dat te zeggen, doch de grijze oogen van
mrs. Seton schenen haar ertoe te dwingen.
„Ik wil daar verder niets meer over zeggen.
Linet kan het Je wel vertellen, als zij dat
wil, maar zij zal de waarheid van mijn
woorden niet kunnen ontkennen."
Beide vrouwen keken Linet aan. Toen
stond mrs. Seton op.
„Natuurlijk zal Linet het me vertellen",
zei zij ernstig. „Intusschen Beatrice, dank
ik je zeer voor alles, wat Je gedaan hebt.
Daar zal ik je altijd dankbaar voor blij
ven."
Er was iets in den toon van mrs. Seton,
dat duidelijk te kennen gaf, dat zij dit
onderhoud als geëindigd beschouwde en
mrs. Winsley, die zich had voorgenomen
veel langer te blijven, voelde zich gedron
gen op te staan en te vertrekken Als zij
dit wenschte kon Linet's moeder een
uiterst waardige houding aannemen. Dat
gebeurde nu ook. Mrs. Seton stak haar
hand uit ten afscheid en zei:
„Zie Je, ik ken Linet, zooals jij haar niet
zult kennen en daarom weet ik ook, dat zij
niet in staat Is Tanis op eenigerlei wijze te
kwetsen. Want dat bedoelde Je toch, is het
niet? Maar zij is nog heel jong.te jong
waarschijnlijk voor jouw wereld. Zij is
beter op haar plaats bij mij thuis."
„Dat ben ik met je eens, Helen", zei mrs.
Winsley hatelijk. Zij was er niet in geslaagd
Helen haar zienswijze bij te brengen, zooals
zij zich had voorgesteld, doch zij was vast
besloten het laatste woord te hebben. Ei-
net past heelemaal niet in de uitgaande
wereld van Londen en wat dat idee van
haar betreft, een rijk huwelijk te doen.
ze doet verstandig als zij dat maar heele
maal uit haar hoofd zet. Geen man", ver
volgde tante Beatrice, die in de deur bleef
staan en haar laatste woorden hatelijk en
duidelijk besprak, „wil een meisje, dat niet
knap is, geen geld heeft en er bovendien
door een avontuur een twijfelachtige repu
tatie op na houdt. Meer heb ik niet te zeg
gen, Helen."
Mrs. Seton trok Linet naar zich toe.
„Dat hoop ik, Beatrice", zei zij snel. „Je
hebt al veel te veel gezegd."
En hoewel mrs. Winsley de deur zoo luid
zij kon achter zich dichtsloeg, moest zij
zichzelf bekennen, dat zij met die laatste
beschuldiging er niet ln geslaagd was,
Linet te kwetsen.
Toen zij weg was, knielde Linet bij haar
moeders stoel neer en keek haar met haar
blauwe oogen openhartig aan.
„Ik heb Tanis nooit iets bewust in den
weg gelegd, maar er zat wel wat waars in,
wat tante Beatrice zei."
(Nadruk verboden)
(Wordt vervolgd)
TOT BESLUIT VAN DEN LEGERDAG TE AMSTERDAM werd in het Stadion een demon
stratie gehouden, welke o.a. door Z.K.H. Prins Bernhard werd bijgewoond. Tijdens het spelen
van het Wilhelmus, na aankomst van den Prins. V.l.n.r.burgemeester de Vlugt, generaal
Snijders, Prins Bernhard en luit.-gen. baron van Voorst tot Voorst.
100 MENSCHENREDDERS
bezochten Marken. Janus
Kuiper die 400 mensohcn
redde, toont zijn medailles
LE1BSCHE ROEIERS NAAR PORTUGAL. - Met het m.s. „Dempo" zijn een
zestal studenten van „Njord" naar Portugal vertrokken, om aan de internatio
nale regatta's deel te nemen. Tevens moeten zij hun in 1937 gewonnen beker
verdedigen.
TER EERE van den koning en do koningin van Enge
land werd gisteren in den Jardin Bagatelle te Parijs een
tuin-partij gegeven. Koningin Elizabeth en president Lebrun
tijdens het feest gefotografeerd.
in Hoofddorp werd 't jaarlijiksche concours hippiqüe
gehouden. A. Stenhouwer uit Dubbeldam in actie tijdens het
tandemi-rijden, met tuagpaaTden.
KONING GEORGE'S -
bezoek aan Parijs. Bij het
graf van den Onbekenden
Soldaat werd 'n krans gelegd
NA DE KRANSLEGGINIi
bij 't graf v. d. Onbeken
den Soldaat teekent koning
George het Gouden Boek
HET BEZOEK VAN HET ENGELSCHE KONINKLIJKE PAAR AAN HET
STADHUIS TE PARIJS. De Koninklijke gasteii arriveoren per boot, welke
geëscorteerd werd door marine-booten, bij het stadhuis.
