Concours voor koetswerken - Roeiwedstrijden van „De Hoop
79ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Het nichtje van
kuiten
FEUILLETON
„S.O.S. SCHIPHOL'*. Zaterdag werd op
Schiphol een groote demonstratie gehouden tegen
de opheffing van dit vliegveld als burger
lijke luchthaven. Een overzicht van de drukte.
EEN BRANDEND VRAAGSTUK
voor de Utrechtse he verkeerspolitie. Een bran
dende auto op den drukken Leidscheweg.
INTERNATIONALE ROEIWEDSTRIJDEN op de
Boschbaan te Amsterdam, ter gelegenheid van het 90-ja-
rig bestaan van de Koninklijke Roei- en zeilvereeniging
,,De Hoop". Achtriemsgieken veteranen. Amstel won.
TE SCHEVENINGEN werd het jaarlijksche
Concours voor koetswerken van de K.N.A.C. ge
houden, welke wedstrijd dit jaar samen viel met 't
40-jarig jubileum van de Club. Tijdens 't concours
CONCOURS-HIPPIQUE
op het landgoed Duinrell te Wassenaar.
Luitenant Egter van Wissekerke op Shuggi.
DB ZUIVELFABRIEK „DB GOEDE VERWACHTING" TE SCHOORL
geheel door brand verwoest. De uitgebrande zolder met de door het
vuur vernielde kaasstellingem en verbrande kaasjes.
HILLEGERSBERGSCHE ZEILWEEK op de Bergsche
Voorpias. Kiel en middenzwaardjachten 6-7 m. in actie.
Voorop „Loki" eigenaar N. Boelaerts
DE TENNISWEDSTRIJD NEDERLAND—BELGIE
Double mixed. Mej. Rollin Couquerque en Karsten (links)
mevr. Meulem»!"iV<-Lacroix.
door LADY TROUBRIDGE.
25)
„Dat zal lk meteen doen, vanmorgen,"
beloofde zij. „Linet is tenslotte nog maar
een kind en heeft alles aan mij te danken.
Zij zal zich ongetwijfeld in dezen wel door
mij laten leiden."
En voor de tweede maal ontmoetten de
oogen van moeder en dochter elkaar in een
veelzeggenden blik.
„Zoo, je moeder is dus een bootreis aan
het maken, Linet?" De stem van tante
Beatrice was buitengewoon lief vanmorgen
en Linet gevoelde zich aanmerkelijk opge
lucht.
Toen zij den koelen salon binnentrad en
mrs. Winsley om elf uur niet aan haar
bureau vond, doch verdiept in de krant,
was zij bang geweest, dat haar een leelijk
standje van haar tante te wachten stond
over haar escapade van den vorigen avond.
Tanls had natuurlijk verteld, dat zij er
met Marcus tusschen uit geknepen was en
een bezoek had gebracht aan de Dilly
Daily en Linet had zich voorgenomen ne
derig vergeving te vragen voor deze esca
pade, want zij gevoelde zich wel een beetje
schuldig en dan meteen uit te leggen, hoe
het gekomen was, dat zij toevallig lord Ro-
want ontmoet had.
Doch tante Beatrice praatte alleen maar
over Mammie's boottocht en was het eens
met Linet, dat het heel goed voor haar was
er eens een poosje uit te zijn en dat het
ontzettend aardig was van nicht Kltty om
mrs. Seton mee te vragen.
„Zij zou nooit gegaan zijn", merkte Linet
op, „als zij niet geweten had, dat lk bij u
was en het is dus eigenlijk uw werk, tante
Beatrice, dat Mammie nu eens zoo'n zalige
vacantie heeft."
En de blauwe oogen, die mrs. Winsley zoo
zeer aan Arthur herinnerden, waren vol
dankbaarheid op haar gericht.
Toen kwam tante Beatrice terug op den
vorigen avond, maar geheel anders dan
Linet verwacht had.
„Het was wel een beetje ondeugend van
je om er zoo met Marcus vandoor te gaan",
zei zij, doch zij glimlachte en er klonk geen
hardheid In haar stem. „Ik vind het eigen
lijk niet goed. als meisjes in een nachtclub
komen, zooals je weet. maar men moet
waarschijnlijk niet al te hard oordeelen,
als het een verliefden jongeman betreft."
Linet wendde verlegen het hoofd af.
Wat kon zij zeggen op zoo'n opmerking? Ze
vond het alleen heel vreemd, dat deze op
merking uit den mond kwam van tante
Beatrice, die haar nor maar heel kort ge
leden zoo ernstig tegen dezen zelfden Mar
cus Standlsh gewaarschuwd had.
„Ik heb nog eens nagedacht over al de
attenties, die de jonge Standlsh jou bewijst,
kindje", zei zij en klopte met een uitnoodi-
gend gebaar op de sofa. Linet kwam
dicht bij haar zitten. „En ik ben tot de
conclusie gekomen, dat het verkeerd van
me was, om al die dingen te zeggen. Ten
slotte is hij een alleraardigste Jongen en ik
heb gehoord, dat hij nog wel iets van zijn
oom te wachten heeft. Als jullie dus allebei
zoo heel erg op elkaar gesteld bent. dan zal
ik van idee veranderen en de rol van pete
moei spelen, zooals dat in sprookjes ge
beurt en zal ik jullie, jonge menschen, hel
pen om alles in het reine te brengen en
jullie, voor het seizoen ten einde is, laten
trouwen."
Door deze plotselinge verandering in de
zienswijze van tante Beatrice was Linet
totaal in de war gebracht.
„Maar tante Beatrice", stamelde zij, „ik
ben niet zeker, datlk bedoel, Marcus
heeft me nooit ten huwelijk gevraagd."
„Natuurlijk heeft hij dat nog niet ge
daan." Tante Beatrice glimlachte nog
steeds. „Het is heel gewoon, dat hij eerst
mijn goedkeuring wenscht, omdat jij nog
zoo jong bent en ik tenslotte op het oogen-
bllk de plaats van je moeder Inneem. Maar
als hij weet, dat hij op mijn instemming
kan rekenen, dan kun je er zeker van zijn.
dat hij niet lang meer zal wachten voor hij
je vraagt zijn vrouw te worden."
„Tante Beatrice", zei Linet radeloos,
„doet u alsjeblieft niets van dien aard. Ik
ben nog niet zeker van mijn eigen gevoe
lens. Zelfs al zou hij me vragen. Het Is veel
te snel."
Er lag nog iets anders achter de gesta
melde zinnen en die vuurroode kleur
iets, wat niet onder woorden te brengen
was, zeker niet tegenover tante Beatrice.
Het beeld, dat zij zich van Marcus gevormd
had en het idee, dat zij ooit met hem zou
trouwen, was den avond te voren op ruwe
wijze verstoord geworden.
Zonderling genoeg, was het Torqull Ro-
want geweest, naar wien haar gedachten
dien morgen bij het wakker worden, on
middellijk waren uitgegaan. Zij had liggen
denken aan zijn grijs-groene oogen, die
haar glimlachend over dien kop koffie
hadden aangekeken en zij had zelfs ook
weer aan die opmerking gedacht, die hij
haar, als een ouderen broer, had toege
voegd: hopelooze, kleine Idioot.
En nu praatte tante Beatrice plotseling,
alsof zij verloofd was met Marcus Standish.
Linet begreep er niets van. Het kwam
haar voor, alsof tante Beatrice, met elk
vriendelijk woord, dat zij uitte, haar lot
sterker bezegelde.
Het was waar. Linet was nog niet zeker
van zichzelf. Zij kende haar eigen hart nog
niet en zat min of meer gevangen in een
geheimzinnig netwerk van gevoelens. Doch
zij wist wel. dat haar protest bij mrs.
Winsley niet in goede aarde viel. De stem
onderging een kleine verandering, toen
tante Beatrice vervolgde:
„Kom Linet, nu moet je consequent zijn.
Vanaf het eerste oogenblik, dat je hier ge
komen bent heb je niets anders gedaan
dan Marcus Standlsh aanmoedigen. Het Is
werkelijk te dwaas, om dan nu plotseling te
doen, alsof je niet zeke/ bent van je gevoe
lens. Zoo Iets brengt een man er toe een
meisje te verachten."
„Maar ik weet echt niet, of ik wel met
Marcus zou willen trouwen", zei Linet met
trillende lippen.
.Laat mij het dan maar voor je weten.
Je boft, dat je in je eerste seizoen al een
man veroverd hebt en ik weet zeker, dat je
moeder het met me eens zal zijn, dat Je Je
geluk niet te grabbel moet gooien. Een
meisie zonder een cent, zooals jij, is niet
dikwijls in de gelegenheid een man als
Marcus te leeren kennen, die haar ten
huwelijk vraagt. Kom, komdaar hoef
je niet om te huilenwant er rolden
twee dikke tranen over Linet's wangen. „Ik
weet wel, dat je een verstandig meisje bent
en naar je tante zult luisteren, die veel
meer van de wereld afweet, dan jy."
Linet had maar één wensch: een eind
maken aan dit gesprekAls antwoord
glimlachte zij een beetje zielig en was
dakbaar, toen haar tante, na een zoen,
van onderwerp veranderde en over de
trouwparty begon te praten, die den vol
genden dag zou plaats hebben en waarby
Linet bruidsmeisje zou zyn van Pamela St.
Keyne.
„Ik ben biy, dat dat japonnetje zoo goed
zit", zei zy bemoedigend „Denk er om, dat
je je haar behoorhjk laat watergolven. Ga
maar naar den kapper van Tanls, als je dat
graag wilt. Ik wil dat allebei mün meisjes
er op haar voordeeligst uitzien."
Linet werd ojjnieuw getroffen door deze
ongewone beminneiykheid en begreep nfet,
waar zy dit aan te danken had.
Die kostbare lichtblauwe tulen avond-
jurkjes, die zy en Tanis zouden dragen,
waren schattig, de kleine, zilveren haar
tooi met de kristallen bloemen deed haar
hartje sneller kloppen. Linet had nog nooit
zoo'n dure japon gehad en hoewel zy er
zich niet van bewust was, had Lady Pamela,
die dit jurkje voor het vorige bruidsmeisje
had uitgezocht, niets beters voor Linet
kunnen bedenken.
zy keek verlangend uit naar dien avond
en vond het heeriyk, dat zy nu zelf deel
mocht nemen aan een voorname trouw
partij, waar zy tot dusverre alleen maar
over gelezen had. Tanis mocht dan al sma
len en het vervelend vinden en zich bekla
gen, dat zy die jurk later toch nergens
voor zou kunnen gebruiken, Linet vond
het zalig en voor zichzelf mompelde zy
„Ik ben dol op bruiloften."
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
