Koningin Emma-monument - 80e Verjaardag Koning van Zweden
79ï!e Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Het nichtje van
kuiten
FEUILLETON
door LADY TROUBRIDGE.
11)
Er kwam een andere klank in haar stem
toen zij verder ging:
„Ik mag Eldred nogal graag lijden, zie je
en moeder kan hem niet uitstaan en zij
zou razend zijn, als zij wist. dat ik hem
vanmiddag zal ontmoeten. Begrijp je
het nu?"
Het was Linet nog heelemaal niet dui
delijk, want zij begreep niet, hoe dat over
een kwam met de woorden, die zij dien
morgen gehoord had.
„Waarom kan tante Beatrice mr. Byrne
niet uitstaan?" waagde zij op te merken,
terwijl zij langs de villa's en keurige gazons
van de voorsteden gleden. „Ik vond, dat hij
er erg aardig uitzag, dien avond aan tafel".
Tanls' oogleden trilden even.
..Hij is inderdaad zeer aantrekkelijk", zei
zij ernstig. „Maar hij heeft geen cent en
daarom krijgt moeder, eiken keer dat hij
met haar dochter, die voor de eerste maal
In de uitgaande wereld verschijnt, praat,
een doodschrik. Misschien heeft zij wel ge
lijk". voegde zij er wrevelig aan toe, „en
dat alles zal gauw genoeg uit zijn, als.
Zij zweeg, maar nu kon Linet het overige
wel raden, na de opmerking van Mrs. Wins-
ley over het schitterende huwelijk, dat
Tanis zou sluiten.
Doch uit Tanis' manier van spreken
bleek absoluut niet dat zij zelf zich ook
maar op eenigerlei wijze tot Lord Rowant
aangetrokken gevoelde hoewel hij, volgens
Mrs. Wlnsley, wel gecharmeerd van Tanis
was. Linet had evenwel al geleerd niet meer
alles te zeggen, wat haar voor den mond
kwam en dus knikte zij alleen maar en
slikte al de vragen, die zij zoo graag had
willen stellen, weer in.
„Eldred brengt Marcus Standlsh mee",
legde Tanis vervolgens uit, „dan heb jij
tenminste ook een cavalier als wij naar het
polospel van Torquil Rowant kijken. Je
scheen gisteravond erg goed met hem op te
kunnen schieten". En zij glimlachte veel-
beteekenend.
„Dat lag aan hem, denk ik", zei Linet, die
weer iets meer moed begon te krijgen. „Hij
is trouwens erg aardig".
„M..m..m. Wees maar een beetje voor
zichtig met dien jongen man", raadde
Tanis haar, die nu druk met haar lippen
stift bezig was, daar de hekken van Hur-
lingham in zicht kwamen. „Hij heeft geen
cent en is werkelijk een echt fuifnummer".
Toen verloor zij alle belangstelling in
haar nichtje en dwaalden haar blikken
over de menigte om den man te zoeken,
dien haar moeder zoo gevaarlijk vond en
met wien Tanis, desondanks, een afspraak
gemaakt had voor dezen middag.
Eenige oogenblikkcn later hadden zij den
wagen verlaten en wandelden zij, vergezeld
van de beide mannen, langzaam in de rich
ting van het poloveld.
Van dat oogenblik af had Tanis voor nie
mand anders oog en oor, dan voor Eldred
Byrne, hoewel zij, toen zij een plaatsje
zocht in de groengeverfde stoelen voor het
clubhuis, Linet en Marcus wenkte zich bij
hen te voegen.
Linet vond. dat Eldred Byrne er dien dag
beter uitzag, hoewel de oogen onder den
breeden vilthoed nog treurig stonden.
Marcus Standlsh was een en al vroolijk-
held. Hij begroette Linet als een oud
vriend, doch liet haar een oogenblik alleen
om een kaart te halen met de namen der
spelers in den grooten polowedstrijd, die
dien middag gespeeld werd.
Linet was blij, dat zij even alleen was,
want nu had zij gelegenheid eens rustig om
zich heen te zien. Zij kwam oogen tekort
om alles in zich op te nemen. Alles was
nieuw en even belangwekkend. Afgezet door
een lage houten, donkergroen geverfde
schutting, die zich vlak bij haar voeten
bevond, strekte het poloveld zich voor haar
uit; smaragdgroen en zonovergoten. Glan
zende pony's stonden half in de zon, half
In de schaduw te wachten, tot de wedstrijd
zou beginnen.
Een der spelers was een Indische radjah
en helle tulbanden van zijn bedienden
deden aan kleurige bloemen denken, zooals
zij zich over het veld bewogen en met de
pony's op en neer liepen. Zij waren nu
bezig de kleeden af te nemen om gereed te
zijn bij het eerste signaal.
Ook de vrouwelijke toeschouwers deden
aan bloemen denken, met haar veelkleurige
japonnen en vroolijke parasols. Het was
een typisch Engelsch schouwspel en Linet
bedacht zich, dat zij, ondanks alles, toch
wel dankbaar mocht zijn, dat zij, begeleid
door twee aantrekkelijke mannen, hier
mocht zijn, inplaats van in den tuin te
werken of op den postbode te staan
wachten.
Zij dacht er juist over, wat zij haar
moeder in een volgenden brief allemaal zou
schrijven, toen een ruiter op een prachtige
grijze pony het veld over kwam rijden en
een oogenblik stilhield om naar Tanis te
wulven, die, als antwoord, met haar pro
gramma wapperde.
Ieder meisjeshart moest wel sneller klop
pen bij het zien van Torquil Rowant op
zijn polo-pony en hoewel Linet hem niet
groette, werd haar blik geboeid door die
kranige, gespierde figuur in zijn dunne
polo-vest. Zijn bruine armen waren bloot
tot aan den elleboog en de witte helm,
dien hij droeg, overschaduwde het bo
venste gedeelte van zijn gezicht, terwijl
zijn resolute mond en kin sterk uitkwamen.
„De Rangers zijn een reusachtig sterk
team", zei Marcus en overhandigde haar de
kaart. „Torquil is de beste speler van de
Blue Dragons".
Op luchtige, amusante wijze legde hij
Linet de bedoeling van het spel uit; wees
op de goals en vertelde haar, wat „chuk-
kers" waren, zoodat zij het spel eeniger-
mate zou kunnen volgen.
Zij kon de galoppeerende figuur van Tor
quil volgen, die zijn vervolgers van zich af
wist te schudden: op gevaarlijke wijze op
zij hing en den bal met een heftigen en
keurigen slag over het veld deed schieten,
zoodat deze tusschen de beide witte palen
terecht kwam en men de vlag zwaaide ten
teeken, dat hij voor zijn partij een doel
punt gemaakt had.
Linet vond het ontzettend opwindend en
een paar maal hield zij haar adem in, toen
het donderende hoefgetrappel al te dicht
bij kwam en de bal over de lage schutting
vloog en gevaarlijk dicht in hun buurt
belandde.
„Wij zitten eigenlijk een beetje te dicht
bij", merkte Marcus bij die gelegenheid op,
„maar wij kunnen hier wel blijven, tenzij jij
weg wilt. Het is een goed plaatsje".
Geboeid bleven zij zitten en zij waren
verbaasd, toen de eerste helft van den
speeltijd voorbij was. Linet had het gevoel,
alsof het spel pas begonnen was. Spelers
en pony's verlieten het veld, dat op slag
bestormd werd door mannen, die den grond
begonnen vast te stampen, die door de
paarden was losgewoeld.
Iedereen was opgestaan en kwam in be
weging en Tanis richtte zich. met een
gemompeld excuus tegen Eldred, op en
keek ln het rond, alsof zij iemand zocht.
„Waar zou Torquil heen zijn?" vroeg zij
zacht aan Linet. „Ik moest hem eigenlijk
even spreken".
Marcus, die deze opmerking hoorde, keek
haar een beetje spottend aan.
„Het meest waarschijnlijke is, dat je hem
bij Nick's stoel vindt" zei hij en wees op
een boom aan den overkant van het veld.
„Ik ken Nick Rowant niet", zei zij eenigs-
zins weifelend. „Ik zou hem graag eens
ontmoeten".
„Wel. ga er naar toe en stel jezelf voor.
Ik weet zeker, dat hij verrukt zal zijn met
het knapste meisje van Londen kennis te
maken".
Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
DE RONDE VAN DUITSCHLAND.
De zesde étappe. De renners op den
ArlBerg-pas.
BE HEER KOLFF, VOORZITTER DER NATION.
LUCHTVAART8CH00L met de „Torenvalk" uit
Indië op Schiphol terug. De heer Kolff (rechts) in ge
zelschap van den K.L.M.-arts, dr. Slotboom.
HET A.S. BEZOEK VAN HET ENGEL-
SCHE KONINGSPAAR AAN PARIJS
Met man en macht wordt gewerkt aan
het versieren der straten.
DE KONINKLIJKE FAMILIE BIJ DE
ONTHULLING VAN HET KONINGIN
EMMA-MONUMENT OP HET
EMMAPLEIN TE AMSTER
DAM.
SINDS 54 JAAR brandt bij New Lexington (Am.)
een mijn. Door aarden wallen heeft men de richting
van het vuur door de sohachten Daar de oppervlakte
geleid.
PRINS KARL JOHAN VAN ZWEDEN - met zijn zuster
Prinses Ingrid van Denemarken, op het bal te Stockholm
ter gelegenheid van den 80sten verjaardag van Koning
Gustaaf van Zweden.
HET LANGSTE TICKET - door de
Imperial Airways afgegeven. Het i*
voor mr. Lang voor een reis van
3 maanden in Afrika.
NA DE ONTHULLING VAN HET MONUMENT VOOR WIJLEN
H. M. KONINGIN EMMA op het Emmaplein te Amsterdam,
leggen Prinses Juliana en Prins Bernhard bloemen aan den voet
