H.M. de Koningin te Bergen op Zoom Brand te Culemborg
79sfe Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Het nichtje van
kuiten
FEUILLETON
EEN BEELD UIT VROEGER TIJDEN. - Op de militaire
tentoonstelling te Maastricht, ontbrak do marketentster
niet op 't appèl en tapte een frisschen dronk uit het
beroemde vaatje.
DE EGYPTISCHE PRINSES FAW-
ZIEIl een zuster van Koning Fa-
roek, wier verloving met den kroon
prins van Irak bekend werd gemaakt.
BRAND IN EEN HOUTZAGERIJ TE CULEMBORG.
De houtzagerij van de firma Van Woerdt werd geheel door het vuur vernield. Overzicht van de ruïne
tijdens het nablusschen.
DE FEESTEN TE BERGEN OP ZOOM.
H. M. de Koningin slaat van het bordes van het stadhuis
af den historischen optocht gade.
H.M. DE KONINGIN BRACHT EEN
BEZOEK AAN BERGEN OP ZOOM,
ter gelegenheid van het 650-jarig
bestaan der stad. Bij aankomst aan
het stadhuis werden H.M. namens het
gemeentebestuur bloemen aangebo
den. Links de burgemeester mr. dra.
P. A. F. Blom.
NAAR DE LAMPONGSCHE KOLONISATIE-DISTRICTEN. Evenals vorige jaren zijn ook dit jaar duizen
den gezinnen van Midden-Java naar de Lampongsche kolonisatie-districten van Zuid-Sumatra vertrokken.
Een K.P.M.-boot in Oost-haven gemeerd. Op het terrein worden de passagiers in groepen ingedeeld naar
herkomst en bestemming.
DE COMMANDANT VAN Hr. Ms. KRUISER „JAVA" bracht bij aankomst van bet schip te
Alexandrië een officieel bezoek aan den gouverneur van het district Alexandrië. Links van den com
mandant, kap. ter zee L. F. Klaassen, de gouverneur Mohammed Hussein Pascha, daarnaast de
Nederlandsche consul, de heer F. v. d. Zee.
door LADY TROUBRIDGE.
S)
„Doe Iets voor mijn nichtje". Het was.
alsof het de stem was van den man, dien
Üj had liefgehad, zonder hem geheel te
kunnen begrijpen.
„Plannen voor Linet, Beatrice? Niet veel,
nees lk. We hebben geen geld. Zij wil
iraag ergens een baantje zien te krijgen,
"laar dan zou zij voorgoed bij mij vandaan
taan en alleen met vacanties thuiskomen
'n dat heb ik nog niet onder oogen kun
nen zien".
„Mram.zei mrs. Winsley langzaam.
Het was niet Arthur's bedoeling, dat zij zijn
nichtje aan een betrekking zou helpen. Hij
èedoelde Iets heel anders. Zooiets als haar
'n huis nemen en haar een gezelligen tijd
bezorgen, zooals zijn eigen dochter dat had.
Zij was zelden impulsief maar een enke
len keer handelde zij absoluut spontaan en
°ok ditmaal deed zij een voorstel, dat haar
den terugweg een onbehagelijk gevoel
bezorgde, tot zij het Tanis had meegedeeld
Z'j sprak zonder omwegen, zooals zij dat
iltijd deed.
.Hoe zou je het vinden, Linet, om een
•eizoen op Leodogan Terrace te komen lo-
feren? Ik chaperonneer toch een uit
gaand meisje, het maakt dus niets geen
verschil, of ik er een bij krijg".
Men kon een speld hooren vallen en alle
kleur was uit Linet's wangen weggetrok
ken, terwijl mrs. Seton haar tengere han
den stijf ineengeslagen had.
„Beatrice! Meen je dat werkelijk? ik heb
altijd zoo graag gewild, dat zij iets. meer
van de wereld zou zien".
„Natuurlijk meen ik het", zei Mrs. Wins
ley. die ook inderdaad volkomen overtuigd
was. dat zij het meende. Wat voor gevaar
school er eigenlijk in? Het meisje was al
lerliefst, maar een echt buitenkind, dat
natuurlijk niet in de schaduw kon staan
van Tanis.gevaar viel er van dien kant
niet te duchten.
Bovendien bedacht de oudere dame, dat
het eigenlijk wel prettig zou zijn om een
soort tweede dochter op Ladogan Terrace
te hebben, die niet zou tegensputteren, als
zij haar vroeg allerlei kleine werkjes voor
haar te doen, waar de brillante Tanis geen
lust ln had.
Ja, zij zou bij dat plan blijven en zelfs
het kind aan het Hof voorstellen.
Mrs. Seton kreeg tranen in haar oogen,
toen zij dit hoordetranen van zelfver
wijt, omdat zij Beatrice zoo miskend had;
haar hard had gevonden en wereldsch, ter
wijl zij al dien tijd
„Maar, tante Beatrice". het werd
Linet te machtig. Zij moest iets zeggen,
„ik heb eenvoudig geen enkele behoorlijke
jurk om in Londen aan te trekken en
Mammy kan het zich heusch niet veroor
loven kleeren voor me te koopen. Het is
schattig van u. maar
Met een enkele beweging van haar keurig
gemanicuurde hand schoof Mrs. Winsley
het kleerenprobleem ter zijde.
„Ik doe nooit iets half", deelde zij het.
verbaasde tweetal mede, waarvoor zij vroe
ger nooit iets gedaan had. „Je zult wel niet
zooveel kleeren noodig hebben als mijn
buitensporige Tanis altijd verlangt, maar
wat je noodig hebt, krijg je. Laat dat maar
aan mij over. Ik weet precies welken win
kel tve moeten hebbenleuke meisjes
achtige jurkjes en niet te kostbaar. Kom,
kom kindje, het is goed hoor".
Met een handbeweging weerde zij Linet's
omhelzing af, die zij voelde aankomen. Ze
zag dat Linet van plan was haar een zoen
te geven, en een omhelzing zou fataal zijn
voor die prachtige teint, waar zij zooveel
zorg aan besteed had. Met dat al begon zij
eenige sympathie te koesteren voor dat
hartelijke jonge ding, met de ernstige
oogen. dat niet wist, op welke wijze zij haar
groote dankbaarheid zou uiten.
Mrs. Winsley werd zeer zakelijk. Zij haal
de een notitieboekje te voorschijn, waar zij
al haar afspraken in genoteerd had en
regelde tijd, plaats en trein, tot het den
beiden dames Seton duizelde.
Toen keek zij nog eens naar het
jongemeisje. dat zij nu bij alle feesten
en partijen van het Londensche seizoen zou
chaperonneeren.
„Als je me een oude jurk van je mee
geeft, dan kan ik er voor zorgen, dat er den
eersten avond iets voor je klaar ligt. Ik
geef dan een diner voor het bal van de
Hertogin van Strathavon. De rest van je
kleeren kunnen- we dan op ons gemak uit
zoeken".
Linet vloog naar boven om een jurk te
halen.
„Zij moet een behoorlijke permanent
wave hebben. Helen. Dat ls absoluut nood
zakelijk". beweerde tante Beatrice, toen
Linet met de Jurk terugkwam en Mrs.
Winsley's oogen het zware, krullende bruine
haar in zich opnamen, dat zoozeer een
kapper behoefde. „En nu moet ik werkelijk
weg, Helen. Neen, ik drink nooit thee.
Slecht voor de lijn".
Zij stond op, nam het kleine pakje van
Linet over, dat een veelgewasschen ka
toentje bevatte, dat als model moest die
nen, overhandigde dit den chauffeur, en
stapte bevallig in de auto. Een groote stof
wolk warrelde omhoog. de glanzende
wagen reed het smalle laantje uit en was
spoedig uit het gezicht verdwenen.
„Een, twee, drie
De klok in den vierkanten toren gaf
slaperig den tyd aan en Linet stond, met
haar hand boven haar oogen, den wagen
na te turen.
Het was. nog maar twee uur geleden, dat
zy op datzelfde plekje op de post had
staan wachten en nu was alles plotseling
veranderd. Het was als een droom.
Het was haast niet te gelooven. dat zy
nu ook tot die bevoorrechte meisjes zou
behooren, voor wie het Londensche sei
zoen een aaneenschakeling was van pret
jes, van Interessante ontmoetingen en
misschien wel van romantiek, zy zou beel
dige japonnen gaan dragen en naar heer-
lyke bals gaan.
Linet slaakte een diepen zucht van louter
verrukking.
„Ik benlk moet het gelukkigste
meisje zyn van de geheele wereld",
dacht zij.
Maar het luidde geroep van de koekoek
vlak by haar, scheen haar spottend te ant
woorden; scheen te wyzen op de desillusie,
die onder al dat klatergoud en uiterlyk ver
toon, waaraan Linet nu deel ging nemen,
verborgen zou kunnen liggen.
Linet trok zich niets van die waarschu
wende stem aan. Voor haar was dat geluid
slechts een onderdeel van het voorjaar
bulten en dat ging zy nu voor eenigen tyd
den rug toekeeren. Linet hoorde, hoe het
leven zeil riep. Luid en machtig. En nu zou
zy op dien geheimzlnnigen roep kunnen
antwoorden.
Het was niet alleen vrooUjkheld, uitgaan
en weelde, waar zy naar verlangde. Het
was nog Iets anders ook. Iets wat zy niet
onder woorden kon brengen, maar dat er
zeker was, in die andere wereld, buiten
Lower Harinell.
De koekoek, die naar zyn gestolen nest
in den vlierboom vloog, had haar wel kun
nen vertellen, wat die geheimzinnige
kracht was; evenals de nachtegaal, die
zich by het invallen van de schemering ge
reed maakte zyn liefdeslied uit te zingen.
Mammy", zei zy opgewonden, „heb je
wel bedacht, dat ik in Londen een massa
menschen zal ontmoeten? Ik kan wel ver
liefd worden".
.Laat het dan op den goeden man zyn,
Linet". zei Mrs. Seton en keek met een
vagen angst naar het vroolijke, onbezorgde
gezichtje van haar negentienjarige.
„Natuuriyk", zei Linet beslist. „Ik zal hem
op het eerste gezicht herkennen".
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
