Jubileum Kon. Marechaussee te Apeldoorn - De Epsom Derby - Hengelen
Een goede zakenvrouw
79sie Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blag
FEUILLETON
HET 2.WARIG BESTAAN DER KON MARECHAUSSéE TE IN DE OMGEVING VAN LOENEN EN NIEUWERSLUIS
APELDOORN werd gisteren op feestelijke wijze gevierd. worden door de genie oefeningen gehouden in het slaan van bruggen. Z. K. H. \Prins
H.M. de Koningin inspecteerde de troepen. Bernhard woonde gisteren deze oefeningen bij.
GUARDSMEN GAAN DE LUCHT IN. Vier vliegtuigen brachten elk 20 soldaten
van het le bataljon Goldstream Guards van Odham naar Catterick. Deze vlucht was een
onderdeel van de oefeningen, welke daar gehouden worden.
HET VISCnSEIZOEN IS WEER BEGON- DE SCHIETPARTIJ TE RUWIEL waar een boer
KEN. De Haagsche jeugd liet zich op den en ZÜQ ,zoon crisis-ambtenaren toegang tot de boer-
derij weigerden. Het huis van waaruit door den boei
eersten dag niet onbetuigd. ea zjjn zoon werd gesohoten.
DE FINISH VAN DE DERBY.
«Beis Roussel" van mr. P. Beatty, gereden door E. C. Elliott, wint gemakkelijk in de
Epsom Derby.
TE DOETINCHEM
werd gisteren de landdag van den Bijz. Vrijw. Landstorm „Veluwezoom" gehouden. De Kol.
demonstreert hoe een opstandige kampong bedwongen wordt.
Reserve
door HERMAN ANTONSEN.
stopte den wagen met een plotseling
knarsen en piepen van de remmen.
..Kitty Sour Nummer Een!" zei ze met
®°öte. „We zijn er."
.Zeg, als we tegen Kitty Sour Nummer
«t eens vertelden, dat ze naar de maan
"t loopen." zei Jonathan.
.Het zal gauw beginnen. Heb je wel eens
oliebron zien spuiten?"
dat had Jonathan nooit gezien. En
r* kon hem nu niet schelen ook. Hij stond
•"tWuldig te wachten terwijl zij haar wa-
("i onder een afdak stalde.
®j voelde nu eenmaal niet veel belang-
f*llltig voor een petroleum bron. Grimmig
52, bij naast haar voort naar die door
^vervloekte ..Kitty Sour Nummer Een."
W boortoren verhief zich hoog boven
hoofd en de ploeg van tien man was
"jut Pezig met de pomp en met het weg-
'.Jun?n van werktuigen. Een ingenieur
er bij en hield toezicht op de werk-
Triheden. Hij nam zijn hoed, vet van de
ae. even voor Valentine af.
.«to, Joe," zei ze gemoedelijk. „Hoe staat
zaak er hier voor?"
„We zijn nog aan het uitpompen," zei hij.
„We zijn nu zoover met het wegpompen
van den modder, dat er nog maar twee
duizend kubieke voet modder in het gat
zitwe verwachten ieder oogenblik, dat
de olie zich een weg zal banen en beginnen
uit te stroomen."
„Ja, dat zie ik," zei ze. „Hoe diep is het
gat nu volgens den staalkabel gemeten?"
„Zesduizend vijf en dertig," zei Joe. „Bo
ven op het zand staat nu zoowat zes dui
zend voet cementen buis. Ongeveer dertig
voet diep is het zand."
Dit alles was Grieksch voor Jonathan
Corinthius Blair. maar daaraan scheen
niet veel te veranderen. Hij vond daarom,
dat Kitty Sour Nummer Een wel zoo be
leefd had kunnen zijn, een anderen dag uit
te kiezen om te gaan spuiten. Plotseling
klonk er een gerommel, alsof twintig on-
dergrondsche treinen tegelijk voorbij
reden.
.Laten we hier een eindje vandaan
gaan." zei Joe.
Tegelijk met een groep werklieden be
gonnen ze achteruit te gaan, toen opeens
Kitty Sour Nummer Een openbarstte met
een geweldigen modderstraal. En nog geen
dertig seconden daarna schreeuwde Joe:
„Groote goedheiduit den weg!"
XIX.
Kitty Sour was losgebroken! Met een oor-
verdoovend gedonder, dat hun het bloed in
de aderen deed stollen, spoot een gewel
dige straal van olie, gas en modder twee
honderd voet de hoogte in. Geweldig! Ge
vaarlijk! Diabolisch!
Onmiddellijk werden alle vuren op de
Ransome olievelden afgedekt. De ovens
gesloten. Een enkele vonk kon een brand
veroorzaken, die bijna den geheelen Staat
in een vuurzee zou veranderen.
Jonathan holde met Valentine een vijf
tigtal meters terug zoo hard hij maar
kon. Toen keerde hij zich, als betooverd
door het schouwspel, om. Joe schreeuwde
ietsvijf en vijftig millioen kubieke
voet gasonder een druk van achttien
honderd atmosfeeren..negenduizend ton
petroleumeen plotseling steigerende
aarde onder de zweepslagen der Natuur
dat was het gevolg van de te vroege door
braak van Kitty Sour Numimer Een met
een krachtsontwikkeling, waarop niemand
gerekend had.
De ploeg van tien man werkte als razen-
den. Ze moesten het gat afdekken, de
groote afvoerbuizen dichtstoppen, voor
nieuwen afvoer zorgen en dat alles met de
grootst mogelijke snelheid. Ze waren nu,
bezig de pomp weg te halen, een stalen
gevaarte van dertig voet lengte.
Plotseling klonk er een gil uit de menigte
toeschouwers. Door de giftige gasnevels
heen keek Jonathan naar den boortoren.
Een der mannen, die bij den toren werk
zaam waren, was op den vloer ervan neer
gevallen. Het zag eruit, alsof hij zijn been
gebroken had. Hij lag tegen den grond en
het eene uiteinde van de zware pompbuis
dreigde dwars over hem heen te vallen.
Jonathan greep in. Hij wist niets van
petroleumboren af, maar hij wist wel hoe
hij op dat oogenblik moest handelen en
snel handelen ook.
„Jonathan" klonk het doodsangstig uit
den mond van Valentine. „Jonathan!"
In minder dan geen tijd had hij de vijftig
meter afgelegd, gleed over den glibberigen
vloer van den boortoren, stortte zich op
den vooroverliggenden werkman, sleepte
hem van den vloer af en legde hem op den
grond neer. Op zijn buik voortkruipend
volgde hij hem en nog geen seconde later
stortte de zware pompbuis met een doffen
smak vlak naast hem neer tegen den grond
Hij ging moeizaam, hijgend naar adem recht
overeind zitten en het geloei van de uit
barsting der oliebron verdoofde hem bijna.
„Hee daar!" gilde een der boorlieden.
„Maak dat je hierheen komt!"
Jonathan zag er echt uit als een arbei
der, vol modder en olie, zijn gezicht was
onherkenbaar van het vuil en zijn kleeren
waren één vettige zwarte massa.
Maar hij krabbelde overeind en nam de
plaats van den gevallen man bij de werk
ploeg van Kitty Sour Nummer Een in. Hij
had er niet het minste idee van. wat hij
nu eigenlijk moest uitvoeren. De geheele
werkwijze bij het afsluiten van een pe-
troleumbron was aan Jonathan Blair totaal
onbekend. Daarom deed hij precies het
zelfde, wat hij de andere werklieden doen
zag. Hij greep een stang beet en zwoegde]
mee in het rond, telkens uitglijdend in de
glibberige vette massa, om samen met de
anderen de oude, nu nuttelooze sluitplaat
te verwijderen.
Valentine kon hem tusschen de anderen
niet meer onderscheiden. Hij was verloren
gegaan tusschen die ploeterende arbeiders,
die met eigen levensgevaar het dreigende
onheil trachtten te voorkomen.
Opeens stond Ned aan haar zijde. Hij
wierp haar een dekmantel om en trok haar
een rubber hoed diep over hel hoofd heen.
Hij trachtte haar te bewegen, nog een
honderd meter achteruit te gaan.
„Maar hij is daar!" Haar stem klonk be
nauwd, gebroken en overspannen. „Hij is
erbij en elk oogenblik kunnen ze de lucht
invliegen, Ned!"
Heete tranen stroomden langs haar
wangen.
Jonathan zelf had zooveel pijn in al zijn
spieren, alsof hij met een stuk hout was
afgeranseld. Het kostte hem de grootste
moeite nu en dan eens flink adem te ha-
ien, omdat de olie hem in neus en mond
liep. Overigens voelde hij zich best. Hij zou
alleen graag geweten hebben, wat hij eigen
lijk doen moest en waarvoor hij zoo met
de anderen rondploeterde. Het was nu een
prachtgelegenheid om verstand te krijgen
van petroleumboren.
Nadruk verboden).
CWordt vervolgd)
