Vertrek van de „Java"- Hitier te Rome - Het huwelijk op Huize Doom
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Een goede zakenvrouw
79sie Jaargang
FEUILLETON
TOlSuden0?" denk ie' dat iC dU 101111
DE KERKELIJKE INZEGENING VAN HET HUWELIJK VAN PRINS LOUIS FERDINAND VAN PRUISEN EN GROOTVORSTIN KYRA VAN RUSLAND VOND GISTEREN OP HUIZE DOORN PLAATS.
Op de linker foto Tijdens het feestmaal. V.l.n.r. ex-Kroonprins Wilhelm, H.K.H. Prinses Juliana en ex-Keizer Wilhelm. Op de rechter foto: Na de inzegening. Rechts van het bruidspaar Grootvorst Kyril.
Daarnaast op den grond zittend H.K.H. Prinses Juliana. Achter het bruidspaar staande de ex-Keizer en tweede van links Z.K.H. Prins Bernharl.
door HERMAN ANTONSEN.
15)
..Gevoel?" herhaalde Valentine. „Bedoel
je die aanhaligheden soms? Neen, Bart.
an den je glad mis. Verkeerd aangeslo
pen ik moet niets van die innigheidjes
nebben. En daarmee.uit!"
Bart wist, dat ze het meende. Ze sloeg
«itijd raak en flink ook. Wie het waagde
np dat meisje verliefd te worden, had al
meteen een paar klappen beet.
..ik meende het zoo niet", protesteerde
lói "'f,aar Je weet °°k wel, Valentine, dat
kl Pt' blllnenkwam en zag, hoe moe en
vïï e 'e daar 5tond en wat een reuze-
ik t op sc;houders hebt geladen, dat
wen mezelf even niet kon goedhouden."
i»ïï m'd op en verwachtte, dat zij eenig
twoord zou geven. Maar toen ze bleef
j^Wen, wierp hij het over een anderen
i,:fe moet je eigenlijk niet met zaken in-
vJl^dd'png als mijn geld en mbn plannen
"«volhouden."
»Doc je dit alles voor Jonathan?"
I r™<nat^an Blair?" vroeg ze met nadruk.
I v ®eilade, geen denken aan!"
(v,o r J? bent hem toch hier naar het
achterna gckccnen.
mi Is volkomen Juist. Maar enkel om
dat ik me thuis meer dan doodverveelde
en graag eens wilde weten, hoe hij hier iets
van het leven maakte. Ik meende, dat hij
wel een aardig iemand was om te leeren
kennen. Ik kwam in een opwelling en daar
mee is het gezegd."
..Dus je bent niet verliefd op hem? Ik
heb indertijd gemeend, dat dit de eigenlijke
reden was."
Ze keek hem eigenaardig aan.
„Ik op hem verliefd? Ik ken den man
nauwelijks. Je bent al net zoo mal als de
rest, Bart. Als iemand eens Iets doet, wat
maar even buiten het gewone gangetje
gaat, dan schuift men er meteen maar een
'dieper motief onder. Ik ben op niemand
verliefd en heusch, ik ben er niet op ge
steld, het ooit te worden. Ga me nu maar
niet bepreeken als een oude vrijster. Daar
is het leven heusch te kort voor."
„Maar dat doe ik toch niet? Heusch, zoo
moet je niet praten. Op die manier ontwor
tel je om zoo te zeggen niet alleen je zelf.
maar mij ook. Ik ken je nog wel niet heel
lang, Valentine, maar Ik geloof toch, dat ik
mijn vrijgezellenwoning er op slag aan
geven zou. als je maar één woord zei". Hij
hield op en grinnikte een beetje. „Ik durf
het bijna niet doen, maar zie hier mijn
lijstje van goede hoedanigheden, vrij gees
tig, netjes in huis en overtuigd van de
rechten der vrouwVerdraaid, wat is dit
een ellendige reclameconferentie! Ik kwam
over de Blair Lijn spreken en eindig met
over mezelf te praten
„Ga maar door," zei ze glimlachend. „Ik
weet alles van je af, of je het gelooft of
niet; ga maar gerust door."
..Later!" zei Bart. „Wat ik je nu wou ko
men vertellen is, dat ik op de Marinoco
meevaar. Hebt je er iets op tegen?"
„Op tegen? Ik zou het zelfs prettig
vinden."
„Goed. zei Bart. „Misschien dat ik nog
enkele reclame-ideeën onderweg opdoe voor
de Blair Lijn of voor mezelf. Laten we nu
gaan en wat eten zien te krijgen."
Zóó mocht ze hem graag. Hij kon in een
bepaalde richting beginnen en dan opeens
van koers veranderen met een ingeboren
gevoel voor evenwichtigheid. Ze besefte
plotseling, dat ze Bart Calhoun heel en
heel graag mocht lijden. Hij had oogen,
zooals grootvader Ransome ze graag zou
gezien hebben. Hij zou hem zeker als een
goed schutter bij zijn troepen hebben in
gelijfd.
Meneer Clancy van de Blar Lijn was uit
zijn humeur. Hij was bezig extra mannen
aan te werven voor den kruistocht van de
Marinoco en toen was de directie er haar
neus in komen steken! Meneer Clancy
hield er niet van, dat iemand hem kwam
bedisselen, als hij een bemanning aanmon
sterde. Hij kende zijn zeelui naar zijn mee
ning heel wat beter dan de directie In zijn
kleine kantoortje aan de haven had hij
heel wat getuigschriften doorgelezen en hij
zorgde, dat de Marinoco en de andere sche
pen van de Blair Lijn een degelijke en be
kwame bemanning kregen. Maar met het
aanwerven van hofmeesters was hij niet op
de hoogte. Zijn kringetje bepaalde zich tot
de mannen, die de dekken zwabberden, het
koperwerk poetsten, kaapstanders draai
den. ankers vierden, den uitkijk hielden en
voor reddingssloepen konden zorgen; bin
nen dat kringetje draaide hij zorgvuldig
rond. En hij koos mannen uit, die ervaren
en handig waren en een goeden staat van
dienst hadden. Bij voorkeur nam hij Ieren.
En nu kreeg hij van een der directeuren
order, om zoo'n kerel als die Abias Bliss als
gewoon matroos aan te monsteren!
„Waarde Heer Clancy.
„U gelieve dezen Abias Bliss als ge-
„woon matroos aan te monsteren voor
„de Marinoco. voor de op 27 October
„a.s begihnende reis.
(get.) Jonathan Blair."
Meneer Clancy vond het vervelend. Hij
wist natuurlijk, dat Jonathan Blair een der
directeuren was, al had hij hem dan ook
nog nooit gezien, wat met de meeste lui,
die in de haven of op de schepen werkten,
het geval was, maar mijnheer Clancy vond,
dat het aanmonsteren van dien Bliss aan
hem had moeten overgelaten worden. Hoe
dan ook, orders waren orders!
Meneer Clancy keek Abias Bliss aan. Hij
was een groote, jonge man met een hoekig
gezicht onder een versleten en gedeukten
slappen hoed.
„Ooit al eerder gevaren?" vroeg meneer
Clancy.
„Neen, meneer," zei Bliss.
Dus geen getuigschriften?" vroeg
Clancy, zijn borstelige grijze wenkbrauwen
optrekkend.
„Geen enkeL" gaf Bliss toe.
„Maar wat hebben we dan in vredesnaam
aan je?" vroeg meneer Clancy, terwijl hij
grommend den naam van den jongen man
Inschreef. Order van de directie.
„Ga je bij den bootsman melden!" grom
de hij norsch.
„Dank u meneer," zei Abias Bliss „Wel
bedankt, meneer."
Hij verliet het kantoortje en liep naar de
havenloods. Daar hing de geur van touw,
teer, olie en zout water; bootwerkers ver
sleepten lading, sjorden met rammelende
kipkarretjes over den versplinterden plan
ken vloer en aan boord van de Marinoco
knersten en ratelden de stoomlieren in on-
regelmatigen cadans. Abias Bliss ging de
loopplank naar het voordek op en bleef
daar een oogenblik besluiteloos staan. En
kele leden der bemanning zaten op den
rand van een openstaand luik. Abias Bliss
vroeg naar den bootsman en werd naar
voren gestuurd, waarbij hij telkens neer
dalende balen moest ontwijken, voorzichtig
over staalkabels stappen, en. verdoofd als
hij werd door het lawaai van de stoomlier.
moest oppassen, dat hij niet een der rond-
slïerende kettingen tegen zij hoofd kreeg.
De bootsman nam hem rustig op. Abias
Bliss haalde een matrozenpet te voorschijn
en een paar oude truien en beloofde den
volgenden morgen om zeven uur aan het
werk te gaan. Hij ging naar het wasch-
lokaal om zijn pet op te passen. Voor den
spigel staande, zette hij de pet op, trok die
goed diep in zijn oogen en knikte tegen zijn
spiegelbeeld met een tevTeden lachje.
„Je bent een gek," zei hij. „Maar zij moet
nu eenmaal naar Texas terug, Abias, en
hier gaat het spul beginnen!"
De vreemde alleenspraak voor den spiegel
in het waschlokaal van het vooronder zou
minder bevreemdend zijn geweest, als me
neer Clancy gezien had. dat de handteeke-
ning van den directeur Jonathan Blair en
die van den matroos Abias Bliss vrij veel
overeenkomst vertoonden. De voornaamste
reden waarom ze niet meer op elkaar ge
leken. lag in het feit, dat iemand, volgens
de schriftkundigen nooit tweemaal precies
eenzelfde handteekening zetten kan. Dat is
te probeeren.
^Nadruk verboden) (Wordt vervolgd)
HITLER EN MUSSOLINI IN HUN AUTO OP WEG
NAAR HET GRAF VAN DEN ONBEKENDEN SOLDAAT
VOOR DE KRANSLEGGING.
BRAND TE DE 1VEERE NABIJ HOOGWOUD
Door den hevigen wind sloeg het vuur over
naar andere perceelen, zoodat in totaal vier
panden in de asch werden gelegd.
GISTEREN HEEFT llr. Ms. KRUISER „JAVA" - zijn
reis naar Nederlandsch-Indië aangevangen. Onder zeer
groote belangstelling verlaat de „Java" de haven
van Nieuwediep.
MARLENE DIETRICH BIJ HAAR AANKOMST
TE PARIJS
OUDHEIDKUNDIGE VONDST,
te Nieuwe Niedorp. Een onge
schonden kan uit den Romeinscheu
tijd.
HET BEZOEK VAN HITLER AAN ROME. Op onze
(telegrafisch overgebrachte) foto ziet men den Fiihrer en
Mussolini bij het graf van den Onbekenden soldaat.
aan het station Saint Lazare omgeven door journalisten.
