HM. de Koningin te Vlissingen - Hitier s vertrek naar Rome
79:ie Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Een goede zakenvrouw
FEUILLETON
JUBILEUM Hoogere Krijgsschool en Hoogere
Marine Krijgsschool. V.l.n.r. kol. Helfrich, dir.
Mar. Krijgsschool, luit-kol. v. Alphen dir. H. Krijgs
school en jhr. v. Holthe, vertegenw. v. d. Koningin
GISTERMIDDAG HEEFT H.M. DE KONINGIN een borstbeeld van
wijlen Z.K.H. Prins Hendrik, dat is aangebracht in den gevel van de
Zeevaartschool te Vlissingen, onthuld. H.M. legt na de onthulling
bloemen bij het monument neer.
DE NIEUWE DUITSCHE
GEZANT IN LONDEN von
Dirksen bij aankomst aan het
Victoria-station.
DE EERSTE HOUTBOOT VAN DIT SEIZOEN IS TE ZAANDAM AANGEKOMEN, INHOU
DENDE 700 STANDAARDS HOUT. HET SCHIP IN DE
ZAANDAMSCHE HAVEN.
GISTEREN HERDACHT HET EERSTE REGIMENT VELD-'A RTILLERIE TE UTRECHT ZIJN 90-
JARIG BESTAAN. Ter gelegenheid hiervan werden de troepen geïnspecteerd door den comman*
dant, luitenant-kolonel P. J. A. Bartels. Een foto gemaakt tijdens de inspectie.
Hitler voor het coupé-raam bij zijn afscheid van de zeer velen, die hem aan Het station
te Berlijn toejuichten.
HET HUWELIJK VAN PRINS LOUIS FERDINAND
VAN UOHENZOLLERN met grootvorstin Kyra van
Rusland te Potsdam. Het jonge paar na de
huwelijksvoltrekking.
Ds. BLAAlWENDRAAD - Nea.
Herv. predikant te Baarn, die den
doopdienst van Prinses Beatrix zal
leiden.
door HERMAN ANTONSEN.
13)
dat alles zullen we met bekwamen
Sh lai1 Pakken.." vervolgde zij. „De
Ipm en zullen een voor een worden opge-
'Esd en de andere laten We varen volgens
hoe noemt u dat ook weer, mijn-
Packard?"
..Versnelde dienstregeling."
iem j 06 luxe-hutten zijn net goed om
raaand de stuipen te bezorgen. Dat moet
Jraiaal veranderd worden. Ik ben op het
.rp. bezig een kleurenschaal te ont-
rpen, volgens welke ze geschilderd moe-
jorden en daarna beginnen we meteen
meubileering. En" eindigde ze, „de
"keus bevallen me heelemaal niet
hmüg kombuis bedoelt u," zei Jonathan
nilal,en4ane keek hem aan. „O, neemt u me
Wet kwalijk!" zei ze.
van i de Prairles spreken ze misschien
ten ."keuken"," zei Jonathan. „Maar op
schip noemen ze het een kombuis."
eukens! Hij zou haar wel eens
•n zien, dat hij iets van schepen afwist.
VaienUnedt Wel bedankt' compagnon," zei
vendeur Blalr knikte kortaf. Valentine
„De schoorsteenen
„De pijpen," zei de onverbiddelijke direc
teur Blalr. „Wie praat er nog van schoor
steenen! Groote goedheid!"
.Rijpen," herhaalde Valentine gedwee.
„Het zal wel beter gaan, als u eerst een
paar maal op een schip gevaren hebt" zei
hij bemoedigend. Ze wilde er iets op zeg
gen, maar veranderde van Idee. Het was
maar goed. dat niemand begreep, hde die
heele directievergadering op het punt had
gestaan, in rook op te gaan.
„Ik zei dan," vervolgde zij. zich bedwin
gend, „de schoorde pijpen zien er niet
fleurig uit..geen embleem, geen gekleur
de banden."
„Ze zijn feitelijk ook alleen bestemd om
de rook te loozen," merkte Jonathan op.
„Ze behoeven er dus niet uit te zien als
reclamezuilen!"
„U bent een heele hulp voor me,:' zei
Valentine vinnig.
..Kom, laten we maar doorgaan," merkte
Calhoun lachend op.
„Om kort te gaan," vervolgde het meisje,
„die schepen moeten heelemaal opge
knapt
„Opgekalefaterd," verbeterde Jonathan.
„Boudoirs worden opgeknapt. Schepen op
gekalefaterd."
Het potloodje tikte nu met wanhopige
kracht op den lessenaar. Ditmaal sprong
mijnheer Packard in de bres.
„Het zal verschrikkelijk veel onkosten
meebrengen, miss Ransome. En dat laat
de zaak niet toe."
„Die onkosten brengen weer winst op,'
zei Valentine scherp. „We zullen die nu
maar meteen vaststellen en goedkeuren.
Allen accoordpang!" Ze keek Jona
than aan. „Besloten. Wilt u het soms met
algemeene stemmen hebben?"
Werkelijk, het was vernederend, zoo ln
de minderheid te zijn.
„Waar stemmen we eigenlijk over?"
vroeg hij koeltjes. „Of we rose lintjes om de
pijpen zullen binden?"
Ze schoof hem een bundeltje met clips
bijeengehouden papieren toe.
„Vermoedelijke kosten voor de adverten
tiecampagne en getaxeerde schllderkosten.
Ik heb geen tijd, die op het oogenblik na te
gaan. Als u wilt, kunt u ze mee naar huis
nemen. Meggs zal ze u dan wel nader
komen uitleggen."
Ging dat zóó maar? Met een handom
draaien groote sommen gelds uitgeven! En
Meggs zou hem de cijfers komen ver
klaren
Valentine ging op Iets ander? over.
„Er moeten geregeld brandweeroefenin
gen worden gehouden," zei ze. „Ik wil, dat
ze om de drie dagen gehouden worden met
volledige rapporten over het verloop en
aanteekening over leden der bemanning,
die er niet bij aanwezig zijn en over het
aandeel, dat de passagiers er aan nemen.
Bovendien heb ik gezien, dat er bezuinigd
wordt op officieren en bemanning. Nergens
goed voor. Voortaan zullen we weer vier
officieren hebben in plaats van drie. den
kapitein inbegrepen, en zullen de schepen
volledig bemand worden, of er veel passa
giers rijn, of niet."
Bedrijfskosten, vrachtprijzen, overbe-
manningdat beteekende alles niets
voor haar. Ze zat achter een lessenaar en
gaf vandaar uit orders met de snelheid van
een mitrailleur.
Mijnheer Packard aarzelde even en zei
dan bescheiden: „Wat de geldmiddelen..."
„Mijnheer Packard," viel ze hem in de
rede en richtte haar vurige oogen recht
op hem, „u bent een bekwaam scheeps
bevrachter en ik reken er op, dat u uw taak
voortreffelijk zult vervullen en aan mij de
zorg voor de geldmiddelen overlaten. Hoe
wel Ik u toch even wil meedeelen. dat u
zich voor Inlichtingen kunt wenden tot
mijnheer Chauncey van de Seabord Trust
Company. In orde, laten we de vergadering
maar sluiten."
Packard en Mandsfield verlieten het
kantoor en vroegen elkaar af. of ze alles
wel goed gehoord hadden. Bart Calhoun
trok zijn stoel wat dichter bij den lesse
naar en begon in een stapel papieren te
scharrelen. Het meisje boog er zich aan
dachtig overheen. Jonathan had dus feite
lijk niets te doen, en daar niemand hem
eenige aandacht schonk, zelfs niet de oude
Abias Blair, die zich niet vergewaardigde
iemand aan te kijken, die niet achter het
directiebureau zat, voelde hij zich vrijwel
overtollig. Zelfs Meggs was verdwenen om
zijn werk af te maken. Mijnheer Blair
stond dan ook op.
„Ik ga maar," zei hij ijzig koel.
Calhoun keek op. „Tot ziens, Jonathan.
Ik rie je nog wel."
„O, wat ik zeggen wou, mijnheer Blalr,"
zei Valentine. „Ik ga op den zeven en twin
tigsten een onderzoekingstocht op de Ma-
rinoco maken langs de West-Indischs
eilanden. Hebt u zin om mee te gaan?"
„Dat ls een goed idee. Een reisje maken,
voor de bom barst."
„Ik vroeg u." zei ze vinnig," of u zin hadt
mee te gaan. Geeft u me antwoord met
een enkel woord."
„Neen!" zei Jonathan heftig. Valentine
keek hem onwelwillend aan.
„Dag mijnheer Blair," zei ze. „Wel be
dankt voor uw komst. U bent me heel wat
van dienst geweest."
In razende woede liep Jonathan het kan
toor uit. De liftjongen was onderweg bijzon
der spraakzaam. Er zou een nieuw soort
lift komen. Miss Ransome had niet onder
stoelen en banken gestoken, dat ze de te
genwoordige een onding vond. Het schok
ken zou uit zijn.
Bij den ingang beneden waren twee man
nen in werkpakken vol menlevlekken bezig
de etalageruit te bekijken.
„Die wordt vergroot," vertelde de por
tier hem. „Ja, mijnheer vergroot en zoo ge
maakt. dat hij een eindje over het trottoir
uitsteekt."
Jonathan liep het trottoir op en bleef
staan om peinzend omhoog te staren naar
het ouderwetsche Blalr Gebouw.
„Denkelijk wordt de gevel volgende week
hooger opgetrokken, of het heele huis
lichtgroen geschilderd," mompelde hij.
(Nadruk verboden) (Wordt vervolgd)
HET VERTREK VAN HITLER NAAR ROME.
