H.M. de Koningin te Rotterdam - Per trekschuit naar de bollenvelden
79sfe Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
Het Groote Avontuur
GISTERE* BRACHT H.1I. RE KONINGIN EEN BEZOEK AAN ROT
TERDAM, waar zij o.a. het vlaggeschip van de Holland-Amerika-lijn
de Nieuw Amsterdam" bezichtigde. H.M. de Koningin (x) begeeft
zich aan boord van de Nieuw Amsterdam".
HET nOUTRfJSTIIAL-CONCOl'RS TE
-GRAVENHAGE. Tijdens het springconcours
voor amateurs. Mej. Pauptit in actie
op ,,Zig Zag".
IN nET KOLOMAAL INSTITUUT TE AMSTERDAM - werden gisteravond door
het comité Vliegtocht Nederland-Indië" de gezagvoerders en andere leden van de
vliegtuig-bemanning der K.L.M., die meer dan 30 retourvluchten naar Indië hebben
gemaakt, gehuldigd. I. Smirnoff ontvangt van generaal Snijders de plaquette.
HET KONINKLIJK BEZOEK AAN ROTTERDAM.
H. M. DE KONINGIN BIJ DEN RONDGANG GISTEREN OP DE
BLOEMENTENTOONSTELLING „PRIMAVERA"
IN DE NENIJTOHAL TE
ROTTERDAM.
Roman uit de Tropen door
FRANS DEMERS.
59)
Lebon was een meester in het zetten van
rare gezichten, maar overtrof zichzelf toen
de meester hem vertelde wat er gebeurd
was. Het zweet kwam hem in parels op het
voorhoofd staan en het was alsof zijn oogen
dansten in hun kassen. Hij stotterde van
verbouwereerdheid en hij kwam eerst weer
op dreef na vier whiskey's te hebben ge-:
dronken. Mr. Reading lag ondertusschen,
rustend op de ellebogen, over een kaart van
de Oostelijke provincie gebogen. Eindelijk
sprong hij overeind, liep heen en weer door
de kamer en bleef dan voor Lebon staan.
Lebon, sprak hij, laat het vliegtuig
dadelijk opnieuw voor het vertrek gereed
maken
Het bolronde plantertje verschoot.
Wawa blieft, stotterde hij.
Laat even den motor onderzoeken en
laat benzine bijvullen.
Ge gaat toch niet terug naar
Welnee, gek, onderbrak de Amerikaan
hem, kom hier en luister. Ik vertrek on
middellijk naar Wahenia en kom morgen
of ten laatste overmorgen terug. Ondertus
schen zult, gij tien lichte prauwen in ge
reedheid brengen en een groepje betrouw
bare inlanders uitzoeken. Zorg er voor dat
het kerels zijn, die weten wat een geweer
ls. Er moeten natuurlijk levensmiddelen
zijn, koorden en al wat wij op een derge-
lijken tocht kunnen gebruiken.
En dan? vroeg Lebon aarzelend.
Dan zal ik mijn vrouw en Riefenberg
terughalen.
Had ik het niet gedacht, jammerde
het planterje, o die vrouw toch.
De meester werd nu onhandelbaar.
Klets niet, idioot, besef je dan niet
welk gevaar ons bedreigt! Bekijk deze
kaart. Ik ben overtuigd, dat Riefenberg
zich op geen 200 km. van de door blanken
bewoonde gebieden bevindt. En verder
(Reading wachtte even en ademde diep)
ja.ik wil mijn vrouw terughebben en
ik wil haar persoonlijk gaan halen, dan
weet ik tenminste dat ze me niet zal ont
snappen.
Bij die laatste woorden zag Reading zijn
toehoorder doordringend aan en Lebon
vond het raadzamer niet verder aan te
dringen.
Een uur later snorde Reading's auto van
■het vliegveld van Wahenia naar zijn villa.
In den namiddag bracht de Amerikaan een
gelegenheidsbezoek aan gouverneur Bafort.
Hij vertelde den hooggepiaatsten ambte
naar, dat zijn gezondheidstoestand te wen-
schen overliet en dat hij enkele weken ging
uitrusten op de hoeve van Avakoebi.
's Avonds kwam kapitein Rlngels bij hem
dineeren en toen zij in den gezelligen rook-
salon zaten, bracht Reading het gesprek op
de draadlooze installatie, welke hij tezelf-
der t'jd als het De Havilland-vliegtuig had
besteld, maar welke nog nooit werd ge
bruikt. Het toestel stond in de garage en
samen gingen de twee mannen het onder
zoeken Den volgenden morgen begaf een
van Reading's blanke bedienden zich naar
het eenige magazijn te Wahenia, waar on-
derdeelen van radiotoestellen werden ver
kocht en schafte zich allerlei benoodigd-
heden aan. Dat alles werd in een auto
gestopt, die dadelijk vertrok in de richting
van Avakoebi-hoeve. Reading kwam daar
bijna gelijktijdig met. den wagen, met zijn
vliegtuig aan. Terwijl de vracht en het toe
stel werden overgeladen, had hij een onder
houd met het blanke personeel van de
hoeve.
Ik vertrek onmiddellijk naar Lebon,
zei hij en het kan best, dat ik langer dan
een maand zal afwezig blijven. Te Wahenia
denkt men, dat ik op Avakoebi-hoeve ben
met verlof. De vliegmachine bevindt zich
dus in de loods. Zorg er voor, dat deze pot
dicht gegrendeld blijft en niemand er bin
nen kan. Ik alleen bezit de sleutels. Het zou
kunnen gebeuren, dat iemand naar mij
komt vragen. In dat geval moet ge maar
antwoorden, dat ik met de tent op jacht
ben ergens in het binnenland.
Geen tien minuten later stormde de „De
Havilland" over het vliegveld van Avakoebi
en verdween in de richting van de water
vallen. Reading was vergezeld door een
van zijn handlangers dien hij Hans noem
de. Nauwelijks in de geheime nederzetting
gekomen ging Hans aan den arbeid. Hij gaf
orders om palen op te stellen, liet metalen
draden spannen en begon in de werkplaats
de radio-onderdeelen, die te Wahenia wa
ren gekocht in elkaar te zetten. Hij werkte
dag en nacht. Ondertusschen waren Rea
ding en Lebon druk aan den arbeid. Zij
inspecteerden de kleine vloot. Er was een
groote prauw, waarin Rading zou plaats
nemen.
Bij den terugkeer, zei de Amerikaan,
schieten wij vooruit. Ik zal laten roeien
door tien kerels.
In deze „admiraalsboot" werd eveneens
het radiotoestel van het vliegtuig geplaatst.
Reading had met Hans een geheime code
opgesteld, zoodat hij in verbinding zou kun
nen blijven met de nederzetting
Tegen zonsondergang inspecteerde de
Amerikaan zijn manschappen. Er waren er
twintig. Ze stonden als militairen op één
rij. Ieder hunner beschikte over een ge
weer met honderd kogels en over een
deken. In iedere prauw lag een voorraad
levensmiddelen benevens koorden en groote
messen.
Toen de nieuwe dag aanbrak, stak de
prauwenvloot onder leiding van mr. Rea
ding van wal en voer stroomafwaarts, naar
het land van de vuurbergen.
EEN ONVERWACHTE WENDING.
Ada Hjen en Riefenberg stonden aan den
rand van den afgrond en volgden met de
blikken het geheimzinnige vliegtuig, tot het
een zwart stipje was geworden aan den
horizon. Het was hun duidelijk gebleken,
dat het toestel nauwgezet de richting van
den stroom volgde. Zij verdiepten zich in
gissingen omtrent de zending van den vlie
ger en het kwam geen oogenblik bij hen op
te veronderstellen, dat Reading in hoogst
eigen persoon hen had toegewuifd. Inte
gendeel, zij meenden tenslotte allebei, dat
het hier een officieele zending gold boven
de Itoeri, misschien wel met het speciale
doel hun spoor te zoeken, want als vlieg
tuigen boven het watemet kwamen kruisen,
kon het niet anders of het kamn van Lebon
moest ontdekt zijn. Wellicht zaten Reading
en zijn trawanten al achter slot en gren
del. Dit stond vast: de piloot van het vlieg
tuig liet duidelijk blijken, dat hij naar
menschen had gezocht en uit de besliste
wijze waarop hij, na hen gegroet te heb
ben, weer de richting koos waaruit hij was
gekomen, leidden zij af, dat nu spoedig
redding zou opdagen. Het was nu zaak dit
oogenblik zoo veilig mogelijk af te wachten.
Geen plaats scheen hen daarvoor beter
in aanmerking te komen, dat de bergtop,
waarop zij zich bevonden. Van dit punt
hadden zij een ver uitzicht op den stroom.
Hij lag op verscheidene punten wel verbor
gen door heuvels en bosschen. maar ver
derop was hij steeds weer zichtbaar. Over
dag zouden zij de wacht kunnen houden en
iederen nacht een houtvuur aanleggen om
de aandacht op zich te vestigen. Uitreke
nen wanneer de bevrijders zouden aan
komen was. zelfs bij benadering, niet mo
gelijk. Riefenberg was evenwel de meening
toegedaan, dat er nog wel een veertien
dagen zouden verloopen. alvorens redding
kon worden verwacht.
Dus besloten ze in afwachting naar de
vlakte te trekken, om daar den toestand te
onderzoeken en levensmiddelen in te slaan,
om zich desnoods voor goed in het hooge
kraterland te vestigen. Dadelijk voerden zij
dit plan uit en begonnen de daling. Toen
de avond naderde was het dorp nog niet
bereikt en veiligheidshalve besloten zij den
nacht in de bergen door te brengen. Tij
dens den tocht hadden zij geen levenden
ziel ontmoet en zij wenschten niet in een
hinderlaag te vallen. In een lavaspelonk
werd een klein houtvuur aangelegd en na
een karig avondmaal, dat bestond uit ge
rookte visch en enkele vruchten, bleven
Ada en Riefenberg tot laat in den nacht
babbelen, terwijl hun slaven buiten slie
pen, on enkele wachters na.
We kunnen ons niet vergist hebben,
meende Riefenberg. We zullen desnoods
een maand geduld hebben en daagt dan
geen redding op. dan zullen we trachten
ons zelf te redden.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
EEN FRAAIE AANWINST VOOR DEN
HAAGSCHEN DIERENTUIN.
i DEKSCHUITEN'DIENST,
tijdens bet a.s. bollenseizoen bij
Lisse. De eerste proeftocht met
genoodigden dwars door de
bloeiende velden.
PRINS WALDAMAR VAN DENE
MARKEN op 't vliegveld Schip
hol voor het K.L.M.-toestel, voor
zijn reis naar Kopenhagen.
DEZE GROOTE BELANGSTELLING is niet voor een interna
tionalen voetbalwedstrijd maar voor een openbare verkooping bij
een der voornaamste veefokkers te Achlum (Friesland). De vele
vuto's moesten op een weiland geparkeerd worden.
