IESDSCH DAGBLAD
Tweede Biad
79sfe Jaargang
FEUILLETON
Het Groote Avontuur
W*W
NABIJ HET VIADUCT OVER DE KINDERHUISSINGEL
TE HAARLEM ontspoorden Zondagmorgen twee rijtuigen
van een electrischen trein, doordat een wissel te snel werd over
gehaald. De ontsporing bracht nogal eenige vertraging teweeg.
DE NIEUWE KOEPOOBTBRUG TE ENK HUIZEN IN GE
BRUIK GENOMEN. Het verkeer gaat nu niet meer onder
de Koepoort door, doch er om heen.
EEN SPELMOMENT UIT DEN GISTEREN TE ANTWERPEN GESPEELDEN
VOETBALWEDSTRIJD BELGIE—HOLLAND. Van Spaendonck heeft den
onzen met een prachtig schot de leiding gegeven.
ARIE BOS won het kampioenschap bil
jarten van Nederland, over drie banden. Een
jongedame biedt hem bloemen aan.
BELGIEHOLLAND. Wels heeft een hoekschop genomen, Badjou stompt
langs den bal, terwijl Vente tracht hem in te koppen, hetgeen de Belgische
rechtsback Paverick verhinderen. Geheel links kijken Voorhoof
en Petit angstig toe.
ZATERDAG J.L. WERD OP DE THEEMS de traditioneele wedstrijd:
Oxford-Cambridge verroeid. Evenals vorig jaar won dc ploeg van Oxford de
race. Een foto van de finish te Mort lake.
ZONDAG WERD OP DEN AMSTEL DE „HEAD OF THE RIVER" HET LANGE AFSTAN DSKAMPIOENSCHAP VAN IN IJMUIDEN'-OOST hield de Gewestelijke Landstorm Commissie ,,Kermemer-
DEN AMSTEL op het traject Ouderkerk—Amsterdam verroeid. Moment vlak voor de finjsK. land" een korps-schietwedstrijd. De burgemeester van Velsen, mr. Kwint, lost
XT i v,i a >i -r het eerste schot. Naast hem majoor Borren, korps-commandant van de commissie
»Amstel „Argo en „Lage". „Kennemerland".
Roman uit de Tropen door
FRANS DEMERS.
54)
De laatste dagen, die de plechtigheid
voorafgingen, was de blanke bevolking van
Wahenia werkeiijk opgewonden geraakt.
De gesprekken gingen nog uitsluitend over
vliegaangelegenheden. Men had nog nooit
een vliegtuig te Wahenia gezien en men
sprak al over uitbreiding van het net tot
aan de goudmijnen. Sommigen beweerden,
dat het voorzichtiger en doelmatiger zou
geweest zijn watervliegtuigen te gebruiken.
Kortom, een ieder was met de zaak inge
nomen.
Zoo gaat het immers in het leven. De
menschen maken zich voor iets warm en
.wat later denkt niemand er nog aan. In de
tropen vooral, waar het leven per slot van
rekening eentonig is, is dat zoo. Hoe had
bijvoorbeeld ten tijde van den moord op
den goudmijndirecteur en de verdwijning
van den journalist niet de geheele provin
cie, en inzonderheid Wahenia, op stelten
gestaan. Geen enkel Inwoner uit Wahenia
of hij had zich persoonlijk met het geval
beziggehouden. Een ieder voelde zich geroe
pen om licht te brengen in de zaak en te
zoeken naar den moorddadigen journalist.
Maar ook die belangstelling ging luwen.
En wie dacht nu nog aan deze misdaad?
Niemand meer. De zaak was vergeten. Zoo
zou het ook wel verloopen met de vliegaan
gelegenheden. Over enkele weken zouden
de menschen niet eens meer luisteren naar
het geronk van de toestellen boven de stad.
Ondertusschen is het vandaag maai- pas
de dag van de inwijding van het vliegveld
en dat wil wat zeggen. Van negen uur af
stroomt de bevolking naar het vliegveld.
Ook duizenden inlanders zijn van de partij.
Zij weten niet goed wat er gaat gebeuren,
maar zij vertellen onder elkaar, dat er
reusachtige vogels met in hun buik een
motor en menschen gaan komen. De in-
landsche politie heeft het druk om haar
rasgenooten van het veld te houden. De
blanken hebben toegang tot het vliegveld.
Zij staan gezamenlijk voor de loodsen. Daar
bevinden zich eveneens een afdeeling van
het leger en het inlandsche militaire mu
ziekcorps. De vertegenwoordigers van de
luchtvaartmaatschappij zijn druk in de
weer Op het laatste oogenblik bemerkten
ze. dat ze over geen luchtzak beschikten
om de windrichting aan te duiden. Ze heb
ben nu orders gegeven om bij de grens van
het plein een stapel gewas neer te leggen.
Te tien uur precies wordt radiotelegrafisch
geseind, dat de vliegtuigen het laatste sta
tion zijn gepasseerd. Nu kan het nog hoog
stens een kwartiertje duren eer zij Wa
henia bereiken. Precies te tien uur ook
komen twee regeeringsauto's het plein op
gereden. Uit de eerste stappen mevrouw De
Bafort en de gouverneur; directeur-gene
raal Eenoit en mr. Reading. In den twee
den wagen bevinden zich monseigneur De
Hempt. hoofd van de zending, en een j>aar
hooggeplaatste ambtenaren. Terwijl dit hoo-
ge gezelschap de voornaamste aanwezigen
begroet, gaan plotseling alle hoofden de
lucht in bij het hooren van een dof gebrom.
De stapel gewas wordt in brand gestoken
en spoedig stijgt een donkere rookzuil om
hoog en drijft in de richting van de lood
sen. Nu verschijnen boven het woud vier
metalen vogels: een groot verkeersvliegtuig
met een escorte van drie militaire toestel
len. De lucht is weldra gevuld met het ver
vaarlijk geronk der motoren. De vliegtuigen
cirkelen eerst over het plein, maken een
eereronde boven de blanke tropenstad en
dan plotseling komen ze opduiken achter de
loodsen, scheren even laag over de hoofden
van de aanwezigen en komen in aanraking
met den grond. Zij loopen een heel eind
over het veld, met het gevolg, dat al de in
landers, die aan de grens staan, gillend en
joelend op de vlucht slaan. Dan worden de
toestellen gekeerd en taxiën terug naar de
loodsen: het verkeersvliegtuig voorop, de
drie militaire op één lijn er achter. Op een
paar meters van de blanke toeschouwers
worden ze tot stilstand gebracht. Op dit
oogenblik begeven de gouverneur en zijn
gevolg zich naar de vliegtuigen en terwijl
de militaire muziek het vaderlandsche lied
speelt en een afdeeling soldaten de wapens
presenteert, heeft de begroeting van de
piloten plaats. Luidruchtig juichen onder
tusschen de andere aanwezigen.
Het gewone gedeelte van de bevolking
heeft dan nog maar weinig met de zaak te
stellen. Het mag de vliegtuigen van dichtbij
°a£n bewonderen en dat is alles. Daarna
kunnen deze blanken naar de stad trekken
om rond de ajoeritieftafel hun indrukken
uit te wisselen Ondertusschen maken de
piloten in het station van de luchthaven
nader kennis met de hooge wereld van Wa
henia, onder het drinken van een glas
champagne.
's Avonds heeft op de residentie van den
gouverneur een groot banket plaats. Bij het
nagerecht worden talrijke redevoeringen
gehouden. De gouverneur spreekt namens
de regeering, directeur-generaal Benoit
bromt een paar woorden en mr. Reading
voert het woord namens de kolonisten.
Mijne heeren, zegt deze laatste, ik be
hoor tot de mannen van de oude garde,
zooals mijn vriend Benoit de kolonisten van
den pioniertijd zooeven heeft betiteld en
voor ons heeft deze heugelijke dag een bij
zondere beteekenis. Wij zijn met hart en
ziel gebonden aan deze prachtige kolonie,
en al wat kan helpen tot bevordering van
haar bloei, is ons dierbaar. De groote af
standen. die ons hier scheiden van belang
rijke centra en andere werelddeelen, zijn
steeds zeer nadeelig geweest voor handel
en nijverheid. Denk eens even na. dat er
in mijn beginjaren 75 dagen noodig waren
om Wahenia te bereiken uit Europa en dat
dit thans geschiedt in zes dagen. Vervol
gens schetste mr. Reading op pleizierige
wijze de lotgevallen van die eerste Kongo-
reizigers en somde de voordeelen op van
het snelle verkeer, dat zich vandaag heeft
uitgebreid tot Wahenia.
Voortaan, besluit hij, beschikken wij
over een geregelden luchtdienst; wij zullen
de eer hebben in ons midden de leden van
een militair eskader te zienmaar dat
is niet voldoende. Ook wij kunnen meehel
pen om het luchtverkeer nog uit te brei
den. Wat mezelf betreft, deel ik u mede,
dat ik morgen vroeg mijn eigen vliegtuig in
Europa zal bestellen.
Daarop brak een donderend applaus los.
Toen men later in den avond gezellig in
den rooksalon van de residentie zat, zeide
men tot Reading:
Dat vliegtuig van u is natuurlijk een
grapje.
Natuurlijk niet, antwoordde Reading,
ik meen het.
En hij meende het waarachtig.
Den volgenden avond was er receptie in
de villa van mr. Reading. Daar zaten rond
den disch geschaard de gouverneur en de
drie officieren van het luchteskader.
Bij het nagerecht klopte Reading den
kapitein-vlieger Ringels op den schouder:
Wei, captain, nu moet u mij eens ver
tellen welk soort vliegtuig ik het best zou
kunnen gebruiken.
Ja, lachte de officier, dat hangt er van
af wat u van de machine verlangt.
Time is money, antwoordde Reading,
ik verlang in de gelegenheid te worden ge
steld mij snel als de bliksem te verplaatsen
naar mijn verschillende nederzettingen in
de provincie.
Ja, in dat geval zou ik u een De Ha-
villand aanraden.
Hoeveel kilometer kan ik daarmee af
leggen zonder te dalen?
Een duizendtal tegen 300 K.M. in
het uur.
Best, besliste Reading, dan zullen we
een De Havilland bestellen.
Een vliegtuig besturen kon hij niet, maar
een van de officieren zou hem dat leeren.
De militairen meenden, dat zij daarvoor
nooit toelating zouden krijgen.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
