Engelsche ülootmanoeuvres - De winnaars van den Parijschen Zesdaagsche
LËiDSCH DAGBLAD
Tweede Bfad
79sie iacrgsr^
FEUILLETON
Het Groote Avontuur
WILLY CORSAIU de bekendo
schrijfster vertrok gisteren van
Schiphol naar Kopenhagen. De
schrijfster voor het vliegtuig.
DE AANKOMST VAN DEN NIEUWEN BRITSCHEN GEZANT IN
CHINA sir Archibald Clark Kerr (rechts) te Sjanghai. Naast hem
do bevelhebber der Britsche troepen aldaar, gen.-maj. Telfer-Smollet
OOK GRAVE KRIJGT EEN GARNIZOEN. Van Dinsdag a.s. af zullen in Grave militairen van
het 15de regiment infanterie worden ingekwartierd. Het voormalige hospitaal wordt verbouwd tot
kazerne. Luitenant kolonel G. Land, commandant van het 15e regiment infanterie, stelde zich
gisteren persoonlijk van den toestand op de hoogte.
Roman uit de Tropen door
FRANS DEMERS.
44)
De neger had zich over hem heen gebo
gen en vroeg ln gebroken Fransch of hij
wou drinken. Gulzig dronk Riefenberg het
koele water, dat hem in een holle vruch
tenschelp aan de lippen werd gezet.
Het drong tot hem door, dat hij op won
derbare wijze aan den dood was ontsnapt.
Waar ben ik? vroeg hij.
Gered. De blanke moet rusten, fluis
terde de Inlander.
Riefenberg sloot de oogen en sliep dade
lijk in. Toen de nacht kwam, was de koorts
gestegen. Riefenberg lag te rillen onder een
zware deken. Hij ijlde en staarde met
opengesperde oogen naar den koepel van
de hut, waartegen de weerschijn van een
houtvuur danste. De tranen liepen over
zijn gelaat.
Ik wil weg, weg uit dit rotte land,
huilde hij
De neger naast hem was verdwenen. Het
was een zachte vrouwenhand, die de deken
over hem schikte. Hij greep die hand,
keerde zich op zijn zijde en met zijn koorts-
oogen was het hem alsof daar een vrouw,
een blanke vrouw zat. Hij richtte zich woest
op, greep die slanke handen en keek naar
het gelaat, dat dicht bij het zijne was. Het
schemerde voor zijn oogen. Wat dat Ada
Iljen niet? In een visioen met dooi el
kaar wentelende beelden herleefde hij op
een oogenblik al zijn avonturen.
Ada, riep hij, Ada, eindelijk heb ik u
gevonden.
Zeg dan toch iets, huilde Riefenberg,
laat me uw stem hooren, dan weet lk, dat
dit geen koortsdroom is.
Maar er kwam geen antwoord. Opnieuw
stond de neger naast hem en hield hem
bij de schouders om hem te bedwingen,
want hij wou weg.
Ik ben gek, Ada, jammerde hij, of het
is uw schim die hier rondzweeft.
Even later dwong dezelfde slanke hand
hem een poeder in te nemen en te drinken.
Toen werd hij rustiger en sliep in.
Hoe lang hij had geslapen, wist hij niet,
maar toen hij opnieuw wakker werd, voel
de hij dat de koorts was gewekenHij
lag alleen in de hut. Het was warm en aan
de schaduw, die hij door de deuropening
ontwaarde, leidde hij af dat een nieuwe
dag reeds ver was gevorderd. Hij was zoo
uitgeput, dat hij zich nauwelijks kon op
richten. Zoo zat hij daar, steunend op zijn
handen, toen ln de deuropening de vrouw
verscheen, die hij in zijn koortsvisioen had
meenen te zienMet grenzelooze ver
bazing keek hij haar aan en streek met de
hand over het voorhoofd. Gezichtsbedrog
was ln zijn prauw in elkaar gezakt op het
die nu vlak bij hem stond, was inderdaad
Ada Iljen.
Gaat het een beetje beter? vroeg zij.
Nee. sprak Riefenberg, vergissen kan
ik me niet. U is toch Ada Iljen?
Ze knikte bevestigend.
En u. vroeg ze, wie is u? U komt uit
een richting vanwaar ik weinig goeds ver
wacht. Zij zag dat Riefenberg zich op
wond. Met moederlijke zorg schier boog zij
zich over hem.
Och kom, dat alles heeft voorloopig
geen belang. U lijdt aan een zwaren aanval
"an malaria en moet dien eerst te boven
komen. Naderhand zal ik wel vernemen of
U bent eekomen als vriend of als vijand
Riefenberg greep haar hand.
Als vriend, geloof me, als een groot
vriend, zei hij onstuimig.
Daarop nam Ada Iljen afscheid....
Van avond kom ik terug, glimlachte
zij, als de koorts wegblijft kunnen we dav
nader kennis maken.
De neger, die hem had verzorgd, kware
spoedig te voorsohijn met een kom melk ej
enkele heerlijke vruchten. Daarna vroeg
Riefenberg, of hij zich even kon verfris-
schen. De inlander hielp hem en toen de
journalist zijn eigen gezicht in een zak-
spiegeltje zag schrok hij geweldig: ten eer
ste van zijn vreeselljken baard en ten
tweede van zijn uitgemergeld, geel gelaat.
Toen de nacht was Ingetreden en het
houtvuur knetterde, kwam Ada Iljen, zooals
zij had beloofd. Riefenberg had ongeduldig
liggen wachten. Hij voelde wel dat zijn tem
peratuur lichtelijk was gestegen, maar zijn
hoofd was helder. Ada Iljen kwam bij het
hoofdeinde van zijn primitief bed zitten.
ZU vertelde hem eerst op welke wonderbare
wijze hij aan een tragischen dood was ont
snapt. Enkele dagen geleden hadden een
paar negers in een kreek de prauw gevon
den waarin hij als levenloos lag uitge
strekt. Riefenberg herinnerde zich niets
meer van het oogenblik af dat hij werd
meegesleurd naar den afgrond. Zijn stuur-
looze prauw was eenvoudig meegesleurd
geworden langs den stellen bergwand aan
de rechterzijde van den stroom. Op een
honderdtal meters afstand van den water
val springt het water langs een gleuf in de
rotsen het land binnen. Door een gelukkig
toeval was de prauw in die afwijkende
stroomlng terechtgekomen en dan lang
zaam voortgedobberd. Het was een weg
die trouwens vaak door de visschers werd
gevolgd en ten einde meer veiligheid bij het
manoeuvreeren te bekomen, hadden zij op
dit gevaarlijke scheldlngspunt zware rots
blokken in den stroom gekanteld. Dit be-
vordere de tegenstrooming. waaraan Rie
fenberg zijn leven had te danken.
En zoo is u bij mij aangeland, besloot
Ada Iljen. En nu zou ik graag willen weten
wie u bent en wat u in dit afgezonderde ge
bied komt zoeken?
Riefenberg had Ada's hand in de zijne
genomen.
Hoe moet ik u bedanken voor uw goe
de zorgen?
Hij keek haar in de oogen en liet dan de
blikken langs haar gestalte glijden.
Hoe vreemd, vervolgde hij, dat ik u
zoo terugvind.
De Ada Iljen, die hij hier zag, was niet
de kunstig geschminkte en prachtig ge-
kleede tooneelspeelster, die hij kende van
de foto's en schilderijen. Zij droeg thans
een oud japonnetje, primitieve sandalen,
vermoedelijk ter plaatse gemaakt en had
bloote beenen. Het donkere haar was ge
groeid en golfde breed over de schouders.
Op haar gelaat, nu zij hem verwonderd en
ernstig aankeek, vond hij de trekken terug,
die hem in het kleine huisje hadden be
koord.
Ada Iljen zeide na een oogenblik:
Het is toch de eerste maal, dat u me
ziet?
Dat zou u denken, glimlachte Riefen
berg. Ik heb geleefd ln het kleine huisje,
dat eens het uwe was en waar alles nog van
u spreekt.
En toen zei hij wie hij was en welke
avonturen hij had doorgemaakt. Hij ver
telde ook met voorzichtige woorden wat
zijn leven was geweest ir. het huisje van de
geheime nederzetting te midden van de
voorwerpen, die haar hadden toegehoord.
Begrijpt u nu, vroeg hij, waarom het
mi] is alsof ik een ouden vriend heb terug
gevonden?
Ada Iljen keek strak voor zich uit, toen
Riefenberg met zijn verhaal klaar was en
zij hem ontroerd had bedankt.
Dus in Europa denkt men, dat ik dood
ten, fluisterde zij eindelijk.
Iedereen is daarvan overtuigd, ant
woordde Riefenberg. zooals iedereen in het
geheime kamp overtuigd is, dat gij bij de
eerste watervallen zijt omgekomen. Voor mij
persoonlijk zijt gij dus tweemaal gestorven
en tweemaal verrezen. Ik ben ervan over
tuigd, dat u nu wel ongeveer onsterfelijk is
geworden.
Ada Iljen vertelde dan haar tragische
lotgevallen. Toen zij te Wahenia had ont
dekt, welke feitelijk de „groote zaken" van
haar man waren, had zich tusschen haar
en Reading een bewogen tooneel afge
speeld. Sedert dien liet de Amerikaan haar
angstvallig bespieden; dat was haar later
duidelijk geworden. Het was nog tot een
heftige botsing gekomen te Loepoeta, toen
bij haar had gedwongen mee op bezoek te
gaan bij den directeur-generaal van de
goudmijnen zelf. Het was daarna dat zij
besloot naar een uitweg te zoeken en zij
had toen gedacht aan de eenige trouwe
ziel, die zij in Europa kende: Demet.
Ik herinner me thans alles heel goed,
zei Ada Iljen, ik heb dat briefje geschreven
op een namiddag te Loepoeta zelf, toen
Reading was uitgegaan. Alleen een van
onze boys was in huis. Ik heb een paar uur
geaarzeld, eer ik den brief verzond. Het
kan niet anders of de boy heeft ervan
kennis genomen en Reading op de hoogte
gebracht. Ik heb nog een tweeden brief
klaar gemaakt, maar die werd mij door
mijn man ontnomen. Sedert dien leefde ik
om zoo te zeggen opgeslotentot Rea
ding mij op een dag dwong mee op de jacht
te gaan. Terwijl hij met enkele heeren een
stuk wil achtervolgde werd ik eenvoudig
door een paar van zijn aanhangers over
rompeld. Ik heb den weg gedaan, dien U
van de Avakoebihoeve af hebt gevolgd tot
in het geheime kamp en werd er met de
meeste voorkomendheid behandeld.
Mijn man is een misdadiger, maar hij
hield van me. Ik vroeg naar een van mijn
negerbedienden, dien te Wahenia zeer aan
mij gehecht was. Die kwam. Ik regeerde om
zoo te zeggen in de nederzetting en het
was mij niet moeilijk alles gereed te maken
voor den tocht, die mij tot hier zou voeren.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
ONGEWOON SCHOUWSPEL TE
AMSTERDAM. Een boot voor
do ,,His\va"-tcntoonstelling, welku
Vrijdag a.s. wordt geopend.
DREIGENDE KANONNEN OP DEN ATLANTISCH EN OCEAAN. De 15 inch kanon
nen van het Engelsche oorlogsschip Revenge" gericht op den .vijand" tijdens oefeningen
DE POOLSCH—LITAUSCHE GRENS WEER GEOPEND NA IS JAREN. Na de aanne
ming van het Poolsche ultimatum door Litauen. Poolsche grensbewakers openen de grens.
DE PARIJSCHE ZESDAAGSCHE is door do Belgen Kaers en Billiet
gewonnen. Billiet wordt omhelsd door Paulette Duboat, „Koningin
van den Zesdaagsche". Links Kaers.
