Hitier vraagt nog
vier Jaar
G cl;
VICTOR HUGO
ers
ets zéér bijzone
jet nieuwe merk:
79sie Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 19 Maart 1938
Vierde Blad No. 23921
Grenzen van Frankrijk en Italië
opnieuw gegarandeerd
Sxcelleni
Buitenlandsch W eekoverzicht
Weenen ligt
geisoleerd
Dagbladreclame
•ill
Stilzwijgen over
Tsjecho-Slowakije
De vraag: Oorlog of Vrede
Vraagteekens
is niet te vervangen
Hitier heeft gisteren te Berlijn in den
Rijksdag zijn aangekondigde rede gehou
den en nu officieel medegedeeld dat het
geheele rijk op 10 April a s. mèt Oostenrijk
zal deelnemen aan een volksstemming over
de op 13 Maart 1938 voltrokken hereeniging
van Oostenrijk met het Duitsche rijk.
Hitier.
De Rijksdag wordt d.d. 9 April a.s.
ontbonden, teneinde den Duitschen
volksgenooten in Oostenrijk de hun
toekomende vertegenwoordiging in den
Groot-Duitschen Rijksdag mogelijk te
maken. Tegelijk met de volksstemming
zullen daarom op 10 April nieuwe ver
kiezingen plaats vinden voor den
Rijksdag van het groot-Duitsche volks
rijk.
Ik heb u doen bijeenroepen, aldus begon
Hitler zijn Rijksdagrede, om u met een be- j
wogen hart verslag uit te brengen over ge- 1
beurtenissen, welker beteekenis gij allen I
begrijpt. Bovendien moet ik u in kennis
stellen van besluiten, die het Duitsche volk
en den Duitschen Rijksdag zelf betreffen.
Hitier wierp dan een terugblik op de ont
wikkeling van het nationaliteiten-beginsel
in de vorige eeuw. De wereldoorlog en zijn
afloop hebben de Duitsche verdeeldheid
vergroot en schenen, bij al het andere, dat
ons zoo zwaar trof, het leed van de schei
ding der kostbaarste bestanddeelen van de
natie van het moederland te vereeuwigen.
In plaats van het zelfbeschikkingsrecht dei-
volken kwam de brutaalste nationale over- j
weldiging van nüllioenen Duitsche volks
genooten.
Er zijn in Europa staatkundige con
structies, die het karakter van bewust
en gewild nationaal onrecht zóó zeer in
zich dragen, dat op den duur haar
handhaving slechts mogelijk kan zijn
door het brutaalste geweld.
Zoo was bijvoorbeeld de vorming van den
niéuwen Oostenrijkschen rompstaat een
maatregel, welke op een flagrante schen
ding van het zelfbeschikkingsrecht van 6»/s
millioen menschen, die tot het Duitsche
volk behooren, was gebaseerd.
Ik zeg dat niet, in de meening op de de
mocratische „Weltbiedermaenner" daar
mede indruk te maken. Zij kunnen rustig
toezien, dat ln Spanje een half millioen
menschen wordt afgeslacht, zonder dat zij
daarbij ook maar in het minst bewogen zijn.
Maar zij kunnen, zonder blozen, een éven
diepe verontwaardiging huichelen, wanneer
te Berlijn of te Weenen aan een Joodschen
ophitser een werkvergunning wordt ont
nomen.
Recht moet evenwel recht zijn, óók
wanneer het Duitschers betreft. Wie
wil zich er nu over verwonderen, dat
volken, wien men dit recht halsstarrig
weigert, zich eindelijk gedwongen zien,
zich zelf hun menschenrechten te
halen?
Naties zijn een schepping van den wil van
God en van eeuwigen duur. De Volkenbond
evenwel een hoogst twijfelachtige con
structie van menschelijke onvolkomenheid,
van menschelijke belangen en hebzucht.
Duitschland is weer wereldmogendheid
geworden. Welke macht ter wereld zou het
op den duur rustig verdragen, wanneer voor
haar poorten een millioenenmassa van tot
het eigen volk behoorende menschen op de
bitterste wijze wordt mishandeld?
Daarom had ik onlangs besloten, het u
bekende onderhoud te Berchtesgaden tot
stand te brengen met den toenmaligen
bondskanselier Schuschnigg. Ik heb dezen
man met den diepsten ernst uiteengezet,
dat een regiem, dat iedere legaliteit ont
beert en dat, in den grond genomen, alleen
door middel van geweld regeert, op den
duur in steeds grooter conflicten zal gera-
k: met den wil van het volk, dat diame
traal tegenover zijn bedoelingen staat.
Ik verzocht den heer Schuschnigg Duitsch-
Oostenrijk, het Duitsche rijk en zichzelf een
situatie te besparen, die vroeg of laat zou
moeten leiden tot de ernstigste botsingen.
Ik stelde hem in dien zin een weg voor,
Welke tot èen geleidelijke binnenlandsche
ontspanning en als gevolg daarvan tot een
langzame verzoening zou kunnen leiden,
niet alleen tusschen ue menschen in Oosten
rijk zelf, doch ook tusschen de beide Duit
sche staten.
Ik maakte den heer Schuschnigg er even
wel op opmerkzaam, dat het de laatste po
ging zou zijn, van mijn kant en dat ik vast
besloten was, ingeval die poging faalde, de
rechten van het Duitsche volk in mijn
„Heimat" met die middelen te behartigen,
welke op deze aarde van oudsher steeds
slechts dan nog overgebleven zijn, wanneer
het menschelijke inzicht ontoegankelijk is
voor het gebod der normale gerechtigheid.
Op Dinsdag 8 Maart kwamen de eerste
beweringen over een voorgenomen „volks-
befragung". Zij kwamen ons zóó ongeloof
waardig voor, dat zij slechts als geruchten
werden beschouwd.
Woensdagavond kregen wij kennis van
een „aanslag" niet alleen tegen de tusschen
ons gesloten overeenkomsten, doch vooral
tegen de meerderheid van 't Oostenrijksche
volk. Ik was toen vastbesloten aan de ver
dere overweldiging van mijn „Heimat" een
einde te maken.
Het ultimatum, waarover de wereld
plotseling begon te klagen, bestond uit
niets anders dan uit de harde verzeke
ring, dat Duitschland een verdere on
derdrukking van Duitsch-Oostenrijk-
sche volksgenooten niet meer zal dul
den en derhalve in de waarschuwing
geen weg in te slaan, die automatisch
tot bloedvergieten zou hebben moeten
leiden.
Dat deze houding juist was, wordt be
wezen door het feit, dat mij bij de ten
uitvoerlegging van het dan toch noodig
geworden ingrijpen binnen drie dagen
de geheele „Heimat" tegemoet ijlde,
zonder dat ook slechts één enkel schot
en daarmede een enkel offer was ge
vallen, naar ik veronderstel zeer zeker
tot het leedwezen van onze internatio
nale pacifisten.
De heer Schuschnigg en zijn aanhan
gers kunnen God danken voor mijn in
grijpen, want slechts mijn kracht om
besluiten te nemen heeft waarschijn
lijk hem en tienduizend anderen het
leven gered, een leven, dat zij door hun
schuld aan den dood van tallooze
Oostenrijksche slachtoffers der bewe
ging al lang niet meer verdienen, dat
de nationaal-socialistische staat hun
evenwel, als souvereine overwinnaar,
schenkt.
Overigens ben ik gelukkig, daarmede
thans de voltfekker te zijn geworden van
een hoogsté historische opdracht.
Achter mijn beslissing staan thans 75
millioen menschen, voor haar staat van nu
af aan de Duitsche weermacht. Het is bijna
tragisch, dat tegenover deze gebeurtenis,
die toch in den diepsten grond slechts een
op den duur ondraaglijke midden-Europee-
«che spanning terzijde stelde, juist onze
democratieën staan met een waarlijk on
begrijpelijke eensgezindheid. Haar reacties
waren ten deele onbegrijpelijk, ten deele
beltcdigend.
Een aantal andere staten heeft zich, ech
ter reeds bij voorbaat als gedesinteresseerd
verklsard, of ook zijn warme toestemming
tot uitdrukking gebracht. Dit zijn niet al
leen de meeste der Europeesche kleine lan
den, doch ook een groot aantal groote sta
ten. Ik noem daarvan slechts de voorname
en van begrip getuigende houding van
Polen, de hartelijke toestemming van Hon
garije. de in hartelijke vriendschap afge
legde verklaringen van Zuid-Slavië, zoo
mede de verzekeringen van de meest op
rechte neutraliteit van de zijde van een
aantal andere landen.
In het bijzonder noemde Hitier Italië,
waarbij hij herinnerde aan zijn brief
aan Mussolini, waarin hij de verzeke
ring heeft uitgesproken, dat in de hou
ding van Duitschland tegenover Italië
niet alleen niets zal veranderen, doch
dat Duitschland juist, zooals jegens
Frankrijk, ook jegens Italië verklaart,
de thans bestaande grenzen als vast
staande te beschouwen.
„Wij weten, wat de houding van Musso
lini in deze dagen voor Duitschland heeft
beteekend. Wanneer de betrekkingen tus
schen Italië en ons nog hechter konden
worden, dan ze reeds waren, dan is deze
consolideering nu een feit. Het land en de
grenzen van dezen vriend zijn voor ons
onacmtastbaar. Ik herhaal het: dat ik deze
houding van Mussolini nooit zal vergeten.
Het Italiaansche volk mag evenwel weten,
dat achter mijn woord de Duitsche natie
staat. Zoo heeft ook ditmaal de spil, die
onze beide landen verbindt, den vrede der
wereld den hoogs ten dienst bewezen.
Duitschland zelf wil slechts den vrede. Het
wal anderen landen geen leed berokkenen.
Het wil zelf evenwel onder geen omstan
digheden een leed dulden en vooral: het is
bereid voor zijn eer en zijn bestaan te allen
tijde tot het uiterste op de bres te staan.
Hitier besprek tenslotte de reacties in
Duitschland. Niet een enkel deel van ons
volk. verklaarde hij, kan geroepen zijn door
zijn toestemming, de geweldige gebeurtenis
van de uiteindelijke stichting van een
waarlijk groot Duitsch volksrijk te beves
tigen.
Daarom moet op 10 April voor den eer
sten keer in de geschiedenis de geheele
Duitsche natie aantreden en haar plechtige
belijdenis doen. Niet. 6V2 millioen zullen de
vraag moeten beantwoorden, doch 75 mil
lioen.
TTehalve vcor dit elsbrciet roep ik de 50
millioen stemgerechtigden van ons volk
thans op vcor nieuwe verkiezingen en ik
verzoek hun, mij een Rijksdag te schenken,
waarmede het mij onder de genadige hulp
van Gcd, Onzen Heer, mogelijk zal zijn de
nieuwe groote taken, die ons wachten, op
te lossen.
Zooals ik in 1933 het Duitsche volk
heb verzocht, met het oog op den voor
ons liggenden arbeid, mij vier jaren
tijd te geven voor de oplossing van de
In kipjes van
25 en 50 stuks
In kartonnen doozen
van 10 stuks è6(U
7940
(Ingez Med.)
(Van omzen specialen verslaggever!
Passau. Vrijdagavond per telefoon.
Precies een week geleden trok ik op met
een massaal leger naar de Oostenrijksche
grenzen, die. als men de Duitsche kranten
leest, niet meer bestaan. En vandaag reis
ik weer met een trein vOl officieren en
manschappen, die evengoed met verlof kun
nen gaan als met welke andere bestem
ming ook onderweg zijn. Misschien ben il:
al oorlogscorrespondent geworden zonder
het zelf te weten
En ook hier treft men die verbijsterende
geheimzinnigheid. Ik zei het reads eerder:
de Duitsche officieren zijn zoo correct als
men zich officieren maar voorstellen kan.
Een excuus voor mijn ratelende schrijf
machine.... een charmant antwoord, toch
vooral door te werken. Welk een schoone
gelegenheid voor iemand, die wat te weten
wil komen, om een gesprek aan te knoopen.
Want de Duitsche officieren praten op een
allerbeminnelijkste manier over het weer
en desnoods ook over de drukte in den
trein, maar het is nutteloos, een ander
onderwerp aan te snijden, immers, met
dezelfde hoffelijkheid pareeren zij alle
aanvallen enzwfigen.
Met de grenzen zijn intusschen de grens-
moeilijkheden niet verdwenen. Men moet
minstens een rekenwonder en tegelijk tele-
paath zijn om met den van uur tot uur
veranderenden wisselkoers vast te stellen,
hoeveel geld men nu precies noodig heeft
voor betaling van hotel- en reisbiljet, om
met het poovere restant net niet als devie-
zensmokkelaar te worden gearresteerd.
Wanneer de internationale postregeling het
niet mogelijk had gemaakt, dat telefoon
gesprekken naar het buitenland door den
opgeroepene kunnen worden betaald, dan
zou ik niet in staat zijn geweest, den in
houd van dezen brief naar Holland door
te krijigen. want dat men in Duitschland als
vreemdeling toch ook wel eens zou kunnen
moeten telefoneeren. daar houden de de-
viezenbepalingen. die thans voor Oostenrijk
gelden, geen rekening mee.
Een wonderlijke ervaring ondergaat men,
waneer men van het rumoerige Oostenrijk
in het nu rustige Duitschland terugkomt.
Daar is niets van de nervositeit te hespeu
ren, waardoor men in Weenen wordt gehyp
notiseerd, Daar bestaan de grenzen nog,
evenals een wëek geleden. Daar werken
nog dezelfde beambten en daar gelden nog
dezelfde bepalingen. Er is geen Duitscher,
die de Oostenrijksche grems zonder pas of
nationaliteitsbewijs kan passeeren en geen
Oostenrijker, die het omgekeerde zou durven
probeeren, ook al zijn de beide landen
thans één geworden Het lijkt alsof Berlijn
en Weenen in elkaar gegroeid zijn. maar
de twee kleine grensstations schijnen ver
der dan ooit van elkaar verwijderd.
On de meest hoffelijke manier wordt er
gevraagd, of. en zoo ja. hoeveel geld men
bij zich heeft en van alle alarmeerende
bepalingen, die in Weenen zelfs in de offi-
cieele kranten zijn opgenomen, schijnt hier
vrijwel niets waar te zijn. Men zou slechts
20 Schilling mee kunnen nemen. Het bleek
me echter vannacht, dat. men gevoegelijk
200 Schilling hier bij zich kan hebben,
zonder dat iemand er aanmerking op
maakt. De eenige drukte in deze grens
plaats wordt slechts veroorzaakt door de
Duitsche soldaten, die hun geld wisselen
om Schillingen in Marken om te zetten
de koers werd heden officieel vastgesteld
om Duitschland weer binnen ie kunnen
komen. En alleen het feit, dat de soldaten
geen papieren behoeven te toonsn, is voor
den vreemdeling het bewijs, dat de twee
landen inderdaad samengesmolten zijn.
Nadruk verboden.
Dat de tijd snel gaat in ons heden-
daagsgh leven, och, we zijn er aan gewoon
geraakt. De mensch heeft zich daarbij aan
te passen, anders wordt hij een misluk
keling in de branding der levenszee. Maar
op het moment neemt de tijd zulke zeven
mijlslaarzen aan, dat het zelfs voor dege
nen, die todusver mee konden komen in
het jachtende gebeuren, bedenkelijk wordt.
Men krijgt gewoon geen seconde om zich
te bezinnen, men moet voort, voort, in
wilden ren en wie durft thans met vol
slagen zekerheid voorspellen, waarheen die
ren zal leiden? Het is een tasten en zoe
ken, doch daarmede is alles gezegd.
In één week tijdsruimte is Oostenrijk
van de wereldkaart verdwenen, opgeslokt
door het Derde Rijk. Men mag zich eenigs-
zins met verbazing de oogen uitwrijven,
het droeve feit ligt nu eenmaal daar
Zoo bejubelde Weenen Schuschnigg bij
zijn pogingen om Oostenrijk's onafhanke
lijkheid althans nog te redden, een paar
dagen later haalde hetzelfde Weenen Hit-
Ier met enthousiasme in als nieuwen Fueh
rer en werd met oorverdoovend Siegheil
de officieele aansluiting bij het Nazi-
Duitschland begroet. In één slag, als een
kaartenhuis, verzonk wat eens heette j
„felix Austria" (gelukkig Oostenrijk» in de
armen van wat voortaan zal heeten het
Groot-Duitsche Rijk De propaganda van
de nationaal-socialisten is wederom on
weerstaanbaar gebleken en het binnenruk
ken der Duitsche troepen deed de rest
Oostenrijk zal als gouw van dit rijk zijn
naam nog handhaven, ais tenslotte ook
daaraan nog niet wordt getornd. Volledig
wordt immers nu het regiem der Duitsche
nationaal-socialisten in het wingewest
doorgevoerd: de actie tegen de Joden, het
vier-j aren-plan, arbeidsdienst, wat niet al.
De kopstukken van het Derde Rijk zijn
behalve Goering. die Hitier moest vervan
gen, toen déze in eigen persoon bezit
kwam nemen van het vroegere Oostenrijk,
reeds vrijwel alle geweest om hun instruc
ties te geven en gehoorzaam worden hun
bevelen uitgevoerd.
Oostenrijk is verdwenen
Zooals te voorspellen was, wordt van
Duitsche zijde de idee gepropageerd, dat
de Oostenrijkers zelf niets liever begeer
den en dus geheel en al hun zin hebben
gekregen. De meest doodeenvoudige kwes
tie dus, een zelf-beschikkingsrecht van het
volk! Deze voorstelling is echter toch wel
wat al te simplistisch en behalve in de
kringen der nationaal-socialisten en aan
hang in het buitenland wordt deze ge-
dachtengang dan ook niet gedeeld. Welis
waar tracht men er achteraf nu nog een
bewijs voor te leveren door een op 10 April
as. bepaalde volksstemming, maar wie
zal daaraan, ook al erkent men, dat
Schuschnigg reeds een fout beging in dit
opzicht door zijn stemming niet onpartij
dig over alle linies te stellen, veel waarde
hechten, wanneer de vloedgolf van pro
paganda en tevens onderdrukking van an
dere meeningen over het land zal zijn ge
gaan? Dergelijke stemmingen hebben veel
weg van het gerust-stellen van eigen ge
weten, de historie zal ze niet erkennen!
Van Duitsch standpunt uit bezien, heeft
Hitier zijn slag prachtig geslagen, al wa
ren diverse toevallige factoren in zijn
voordeel. Los van de vraag, of Italië al
dan niet volledig op de hoogte is geweest
van de annexatie-plannen zeer verschil
lend wordt daarover geoordeeld er bleef
den Duce weinig anders over dan zich te-
vreden naar buiten te toonen. Bij verzet
zou immers de as Rome-Berlijn zijn ge
broken en zou Italië geïsoleerd hebben ge
staan en zoodoende overgeleverd aan de
zwaarste eischen, hem van andere zijde
<*esteld Bovendien heeft de Fuehrer het
Mussolini zoo aangenaam mogelijk ge
maakt om zich neer te leggen bij den gang
van zaken. Garantie van den Brenner en
van Tirol, eeuwige dankbaarheid, verzeke
ring van wederdienst, wanneer dit noodig
mocht blijken, wat kan men meer begee-
ren?
In Frankrijk bestond bovendien geen re-
peering die eenige kracht kon ontwikke
len En' het laat zich aanzien, dat, al is
er dan weer een regeering gevormd, deze
situatie nog weinig is veranderd. Opnieuw
heeft de enge politiek gezegevierd; feite
lijk zou men kunnen zeggen, dat het zoo
rampzalige eerste Volksfront-kabinet Blum
is teruggekeerd, en dat in een periode, dat
zoowel naar binnen als naar huiten de
grootste krachtsontwikkeling eisch is.
Blum's pogen, een nationaal ministerie te
vormen zelf erkent hij de noodzakelijk
heid daarvan! was tot mislukken ge
doemd, daar toch tevoren vast stond, dat
met dé communisten een dergelijke regee-
ring niet mogelijk was. Breken met de
communisten durven de Fransche socia
listen niet meer, daarvan vreezen zij een
te zwaren terugslag op het kiezerscorps
Halsstarrig heeft Blum toen vastgehouden
aan zijn opdracht van kabinetsformateur
om niet zelf ook door een ander te wor
den „overgeslagen"en het is hem gelukt.
Zelfs heeft hij yoor het parlement den
eersten slag gewonnen, d,och niettemin
staat zijn spoedig verdwijnen als premier
wel vast. Arm Frankrijk, dat in tijden van
de grootste hoogspanning zulk een bewind
aan het roer ziet,...
En Engeland? Daar heeft men volstaan
met de scherpste afkeuring uit te spreken
groote taken, zoo moet ik thans voor
den tweeden keer verzoeken. Duitsch
vc!k: geef mij nog eenmaal vier jaren,
opdat ik de uiterlijk thans voltrokken
aaneensluiting tot zegen van allen ook
innerlijk kan verwezenlijken.
Na afloop van dezen termijn zal dan het
nieuwe Duitsche volksrijk tot een onver
brekelijke eenheid vergroeid zijn, vastge-
voegd in den wil van zijn volk, politiek
geleid te worden door de nationaal-socia
listische partij, beschermd door zijn jonge
weermacht, rijk in den bloei van zijn
economisch leven.
over de toepassing van de meest ouder-
wetsche machtspolitiek. Men erkent fei
telijk, dat Eden het bij het rechte eind
heeft gehad, maar wat baat dit achteraf?
Overigens legt men zich bij het voldongen
feit neer!
Austria is verloren
Echter is tengevolge van dit alles het
vooruitzicht van besprekingen tusschen
Engeland en Duitschland natuurlijk van
de baan. Engeland heeft de Duitsche po
litiek. die recht op het doel afgaat en ner
gens voor terugdeinst, thans doorzien. De
positie van Chamberlain is daardoor ech
ter ook bedenkelijk aangetast en in eigen
partij begint men te rebelleeren, speciaal,
waar Chamberlain weigert zich verder te
binden inzake steun-verleening bij een
herhaald optreden van Duitsche zijde.
Want levert de Oostenrijksche affaire
geen direct gevaar meer op voor den vrede,
in de overwinningsroes vqn het oogenblik
heeft de Duitsche pers zich laten verlei
den, om een tipje op te lichten van de
verdere eischen, die nog gesteld zullen
worden, neerkomend op een bevrijding van
diverse Duitsche onderdanen van de on
derdrukking door de huidige bezitters! In
de eerste plaats zijn dat de drie millioen
Sudeten-Duitschers in Tsjecho-Slowakije
en hun leider Henlein laat reeds dreigende
taal hooren. eischend rechten, die op den
duur als van zelf moeten leiden tot een
herhaling van Oostenrijk.Nu is Benesj,
de Tsjechische president, in de eerste
plaats geen figuur als Schuschnigg, die
thans een trap achterna krijgt, is hij in
tegendeel „opgevoed in de politiek", en is
in de tweede plaats Tsjecho-Slowakije
.niet zoo'n „zacht eitje", maar zonder hulp
kan ook dit land het niet af. Frankrijk
heeft dien toegezegd, en zich daarbij aan
sluitend ook sovjet-Rusland, maar Enge
land wil zich nog niet binden. En dat is
het beslissende criterium! En juist daarop
dringen in Engeland velen van Chamber
lain's aanhang aan, wijzend op 1914
Van Duitsche zijde geeft men momen
teel allerlei geruststellingen ten aanzien
van Tsjecho-Slowakije, doch al te hoog
zijn deze niet aan te slaan, want hoe, als
Henlein eens zou willen doorzetten, al heet
het tegen Berlijn in? Steeds meer nadert
het oogenblik van wei-overdacht kleur
bekennen voor de groote mogendheden en
dat kan slechts zijn in het belang van den
vrede, dien ieder zegt voor ee staan.
Weinig geruststellend in dit verband zijn
ook de acties van Nazis in Eupen en in
Zuid-Sleeswijk, ook al behoeft men daar
aan nog geen al te groote beteekenis toe
te kennen; niettemin teekent het zeer
duidelijk de mentaliteit, die in onze dagen
onder de Duitschers heerscht, en die vrees
wekt tot zelfs in Zwitserland.
Ook de rede van den Fuehrer zal niets
wijzigen vooral niet waar juist over Tsje
cho-Slowakije wordt gezwegen. En het
plebisciet en Rijksdagverkiezingen in
Duitschland zijn alleen maar binnenland
sche symptomen van machtsgevoel!
Opgehelderd is er niemendalDe
vraag: oorlog of vrede blijft hangen!
Is het toeval of bedoeling, dat juist te
midden van deze spanningen Franco m
Aragon een offensief ontketende, dat Bar
celona in groot gevaar heeft gebracht?
Weet Franco de zee te bereiken, dan heeft
hij het Barcelona-Spanje in twee gedeel
ten gescheiden en Madrid in een positie
van uithongering gebracht. Dit heeft m
iinksche kringen, vooral in Frankrijk,
groote bezorgdheid gewekt en reeds spreekt
men van Italiaanschen invloed, doch dit
is geCTiszins bewezen. Zal Franco nu ein
delijk kunnen doorzetten? We zullen moe
ten afwachten.
En daarnevens rees plotseling nog een
vevaar voor den Europeeschen vrede: ten
gevolge van een grensincident stelde Polen
Lithauen een ultimatum! Wil Polen dan
de voetsporen der Duitschers inzake di
recte actie drukken? Ongetwijfeld was de
verhouding tusschen beide landen een on
houdbare. doch het recht was daarbij niet
aan de zijde van Polen! Zal Lithaueji moe
ten buigen? Wanneer het geen toezeggin
gen krijgt der sovjets, dan mag dit zonder
meer worden aangenomeh; erlangt het die
wel. dan zal Polen moeten inbinden
Weer macht tegenover macht zonder re-
kening te houden met het recht zonder
meer!
Begraven lijkt het recht, te meer waar
zij, die dit nog aanvoelen, terugdeinzen
voor de verdediging daarvan. Zie ook de
rede van den Amerikaanschen minister
Huil, die slechts platonische betuigingen
daarvoor beteekent al wordt de gelegen
heid voor ingrijpen niet geheel uitgesloten
Macht en nog eens macht beheerscht
opnieuw de wereld, die zich dan ook over
geeft aan een ware bewapeningsorgie.
Als straks de rekening zal worden ge
presenteerd
DUITSCHLAND
DRESDEN*
vrus-
LAND
P O L E N
KRAKAU
^^5
r-'óO OSTEN R IJ K J
H O N G A R IJ E/ ROEMENIË
Du/fschers Hongaren Tsjechen 15/cnrahen Roe/henen
De nationaliteiten in Tsjecho-Slowakije.
