De installatie van den nieuwen Economischen Raad - Mariniers defileeren
79ste iaargsng LEiDSCH DAGBLAD Tweeds Bfad
FEUILLETON
Het Groote Avontuur
«ggmCTB—BBI UIUJUJJ
HET JAARLIJKS CHE GROOTE CARNAVAL - van
Siebnen in Zwitserland, waarbij tal van oude maskers ge
dragen worden. Een oud masker, uit Lötschenthal en
twee Japansche maskers.
DEFILé van het korps Mari
niers gisteren voor den minister
van Defensie en den chef Marine
staf in den Haag.
HET KANAAL WEMELDINGE—II ANSWEERT - dat een schakel
vormt in den vaarweg van den Rijn naar de Schelde, is verbreed. Gezicht
op het kanaal van de in aanbouw zijnde spoorbrug te Vlake af.
DE FRAAIE ABDIJ TE MIDDELBURG is in gebruik
als hotel. Er worden thans pogingen gedaan een passen
der bestemming aan dit gebouw te geven door het aan t.e
koopen voor archief van de Provinciale Griffie.
HET ZESDE REGIMENT INFANTERIE TE BREDA
maakte een marsch door de stad ter gelegenheid van zijn
124sten verjaardag.
DE ENGELSCHE PRINSESJES ELIZABETH EN MARGERET ROSE GISTEREN IS DOOR MINISTER STEENBERGHE DE ECONOMISCHE RAAD IN ZIJN NIEUWE SAMEN-
woonden een pony-show bij in de "-Agricultural Hall te Islington. Prinses Elizabeth wijst STELLING GEÏNSTALLEERD waarbij Z.K.H. Prins Bernhard als lid aanwezig was. Aan de middentafel links
haar zusje op een voorval in den ring. Prins Bernhard, naast hem minister Steenberghe.
Roman uit de Tropen door
FRANS DEMERS.
29)
Plotseling ging Riefenberg overeind zit
ten, Zijn gedachten waren naar Lebon ge-
Eaan Hij herinnerde zich het tooneel, dat
"eh te Reggan had afgespeeld en waarbij
e.e planter op de Avakoebi-hoeve had ge
zinspeeld. Dat was een lichtpunt. En opeens
*as het hem duidelijk: al deze personen
stonden in dienst van Reading. Daarom
was het niet te verwonderen dat hij zich
thans op de Avakoebi-hoeve bevonddaar
om ook was het te begrijpen, dat zijn aan
randers op de hoogte waren van zijn tocht
naar Mongbwaloe en zich in hinderlaag
ronden leggen; daaom kwam de zaak van
Aóa Iljen's verdwijning hem plotseling zoo
^nvoudig voor. De Amerikaan was ver
moedelijk sedert jaren het slachtoffer van
enkele gewetenlooze schurken, die in zijn
dienst stonden, Reading immers beschikte
wer een uitgebreid personeel, verspreid in
fijn hoeven en factorijen, die honderden
kilometers van elkaar lagen verwijderd in
Jet goudland. Even flitste het door zijn
f'ein, dat de Amerikaan zelf de hand in
"ft spel kon hebben, maar onmiddellijk
'trwiero hij oen dergelijke veronderste!-
!Nt. Reading's reputatie was sedert te veel
laren gevestigd, zoowel in de kolonie als ia
net moederland, en tijdens het onderhoud
•e Wahenia had de journalist te duidelijk
gezien hoe deze grijzende man leed door
het verdwijnen van zijn mooie, jonge
vrouw.
Den volgenden morgen werd Riefenberg
gewekt door gestommel. Hij deed of hij
sliep en gluurde tusschen zijn wimpers
door. Een neger zette het ontbijt op de
tafel. In de geopende deur stond, leunend
tegen den wand, zijn blanke bewaker. Het
zonlicht van den jongen dag belichtte de
sportieve figuur van den blonden kerel. Hij
was gekleed in een witlinnen broek en
hemd en zag er zeer opgeruimd uit. Toen
de tafel gedekt was, gaf hij een teeken aan
den neger en deze tikte Riefenberg op den
schouder.
De journalist deed of hij ontwaakte.
Het ontbijt is klaar, mompelde de boy.
Daarop verwijderde hij zich en ging de
plaats innemen van den blonden man. Deze
was het bed genaderd, zette zich neer op
den rand en stak een sigaret aan.
De rook hindert u toch niet? vroeg hij
spottend.
De journalist maakte aanstalten om over
eind te komen, maar de ander duwde hem
weer neer.
Het is mij voorloopig aangenamer u te
zien liggen, meesmuilde hij. Uw ontbijt
staat te wachten, waarde heer, en, daar gij
vermoedelijk uitgehongerd zijt, zal ik het
kort maken. Zijt gij er u van bewust dat
uw leven in groot gevaar verkeert?
Wees gerust, antwoordde Riefenberg
op schamperen toon, ik Weet in welke han
den ik mij bevind. Ik weet wie Ada Rjen
deed verdwijnen: ik weet wie Demet van
''ant heeft gemaakt en ik geloof dat het
-heim van de gouddiefstallen spoedig zou
-gehelderd zijn, indien ik mij in vrijheid
evond.
Prachtig, lachte de vreemde gastheer,
maar stel dat plezierig vooruitzicht maar
voor goed uit het hoofd. Ik heb u gisteren
gezegd, dat mij het recht werd gegeven u
te dooden, Riefenberg. Ik beschik nog
steeds over dit recht en dat wilde ik u even
komen vertellen. Uw leven is ln mijn hand.
Onthoud goed, dat U elke ontsnappings
poging met den dood zuit bekoopen. Meer
heb ik u niet te zeggen.
Even later was Riefenberg opnieuw al
leen in het beklemmende lichtlooze ka
mertje. Bij het schijnsel van de petroleum
lamp gebruikte hij eenlg voedsel. Naarmate
de dag vorderde, nam de hitte toe. De
journalist voelde zich onpasselijk worden
en bleef op het bed liggen zonder zich te
bewegen. Pas tegen den avond kwam de
neger opnieuw opdagen in gezelschap van
den blanke. Er werd géén woord gewisseld.
Riefenberg kreeg eten en de koeler wor
dende avondlucht, die binnenstroomde
langs de geopende deuren, bracht eenige
verkwikking. Dan volgde de eindelooze
nacht.
Toen, veie uren later, op de deur werd
gebonsd, was de journalist maar pas inge
slapen.
Maak u klaar om te vertrekken, riep
iemand op gebiedenden toon in de andere
kamer.
Riefenberg was dadelijk klaar wakker en
sprong overeind. Hij wist van uur noch
tijd, maar bemerkte een vage schemering
door een spleet van het loket. Hij veronder
stelde, dat een nieuwe dag was aangebro
ken. Eindelijk dus zou er verandering ko
men in zijn toestand en dit vooruitzicht
was hem een opluchting, want alles verkoos
hij boven dit leven in een donkere cel.
Daar stonden twee hem geheel onbekende
blanken. Het waren ruwe kerels met lange
baarden. Buiten zat een tiental negers op
den grond gehurkt. Naast hen lagen zak
ken en kisten.
Op een teeken van een der blanken
sprongen de inlanders overeind en tilden
de vrachten op het hoofd. Dezelfde blan
ke wendde zich tot Riefenberg:
Volg deze negers, zei hij op brutalen
toon.
Begrepen, knikte de journalist en wil
de naar buiten gaan, maar de onbekende
greep hem bij den arm.
Een oogenblik! U kent de orders, niet
waar? Wij volgen u op een paar meter en
bij de minste verdachte bewegingHij
voltooide zijn zin niet, maar sloeg op zijn
zak en liet de kolf van een revolver zien'.
Toen zette de karavaan zich ln beweging.
Geboeid keek Riefenberg eerst om zich
heen. Het huisje, dat hij zooeven had ver
laten, stond heelemaal afgezonderd ln een
koffieplantage, aan den rand van een zeer
steile helling. Een breede weg liep naar een
reeks van groote gebouwen, vermoedelijk
de eigenlijke Avakoebi-hoeve. Er viel op
dien weg geen spoor van menschen te ont
dekken. De dragers hadden hem den rug
toegekeerd en daalden langs een brousse-
weggetje de helling af.
Vooruit, klonk het achter hemen
Riefenberg volgde de negers. In die rich
ting zag hij een indrukwekkend bergland
schap en in de verte ontdekte hij de glin
stering van een stroom, die niet anders dan
de Itoeri kon zijn.
Wij gaan allesbehalve de beschaving
tegemoet, overwoog de journalist. Hij wist
met veel af van deze gebieden, maar wel
was het hem bekend, dat achter de Ava
koebi-hoeve zich de onbetreden wildernis
uitstrekte. Het doel van dezen tocht leek
hem duidelijk en in overeenstemming met
zijn vermoedens. Op de Reading-hoeve
was hij, in de oogen van de misdadigers,
niet veilig genoeg en vermoedelijk be
schikten zij, enkele kilometers verderop,
over een betere schuilplaats.
Het weggetje slingerde zich tusschen het
hooge gras en de struiken. Een zeer kleine
kans om te ontvluchten werd Riefenberg
niet geboden, want de twee blanken volg
den hem op de hielen. Aan den voef van
de helling vloeide de kristalheldere rivier
met haar laag waterpeil. De karavaan trok
er over, liep gedurende een tijdje langs
den oever en begon dan de bestijging van
een hoogen, stellen berg. Toen zij den top
hadden bereikt, kregen de dragers toestem
ming even uit te rusten. De twee blanken
gingen op een stuks rots zitten uitblazen.
Voor Riefenberg's oogen spreidde zich een
wonderbaar landschap uit, gevormd door
een indrukwekkend net van waterwegen,
met in het midden de Itoeri, die hier door
donderende watervallen was onderbroken.
Even later werd de tocht voortgezet:
eerst over den berg, dan naar de diepte
langs voortuitspringende rotsen en kloven.
Zoo bereikte de karavaan tenslotte een
massalen bergwand en verdween ln een
natuurlijke, onderaardsche galerij, nadat
enkele inlanders toortsen hadden ontsto
ken. Toen zij weer in het daglicht kwamen,
was het landschap heelemaal van uitzicht
veranderd. De oever van de Itoeri was be
reikt, de indrukwekkende watervallen la
gen achter den rug. Er waren nog grillige
r.vierarmen tusschen steile rotsen, maar
verder strekte de wildernis zich zacht gol
vend uit en was de stroom een enkele, zeer
breede en rustige waterweg geworden.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
