Schuschnigg's rede - De geïnterneerde Spanjaarden in Bennekom
78s?e Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
L
FEUILLETON
Het Groote Avontuur
nET PAUKENPAARD vOOR DE EN GELS CHE
KONINKLIJKE LIJFGARDE, dat bij den heer Bolt te
Groningen werd gekocht, wordt te Hoek van Holland
ingescheept.
x t i v w i
ZÉ.
DE REDE VAN DEN OOSTENRIJKS CHEN BONDSKANSELIER DR. SCHUSCH-
NIGG IN DEN BONDSDAG. Draadloos overgebrachte foto van Schuschnigg tijdens
zijn speech, die per radio werd uitgezonden.
DF, OUDSTE INWOONSTER VAN AMSTERDAM de
weduwe L. v. d. Vegt-Toranio, die gisteren haar lOlen verjaar
dag vierde, bij een bezoek aan het Rembrandt-theater aldaar.
DE GEÏNTERNEERDE SPANJAARDEN
in hun nieuwe verblijf Hotel Neder-Veluwe te
Bennekom aangekomen. Op het balcon.
DE BEROEMDE DEENSCHE ZWEMSTERS Ragnhud Hveger, Christensen, Sörensen, Svensen, Petersen en DE NIEUWE VERKEERSBRUG OVER DE MERWEDE TE DORDRECHT
Kraft, kwamen gisteravond te Rotterdam aan. De groep op het perron. Met bloemen de Deensche zwemsters. is, op het wegdek na, gereed. Links de nieuwe brug
Eerste rij links Willy den Ouden. Schuin rechts achter haar Ragnhild Hveger. en rechts de spoorbrug.
Roman uit de Tropen door
FRANS DEMERS.
23)
Even later snorden auto's in alle richtin
gen door het eenzame Mongbwaloe en het
hcht van de stallantaarns beefde langs
smalle brousseweggetjes.
,Het hoofdkwartier was ten huize van den
directeur gevestigd en een paar dames
waren mevrouw Berteau gezelschap komen
houden.
Van l uur af begonnen de speurders te-
htg te komen en naar gelang de een na
den ander, moedeloos met het hoofd schud
dend de barzo kwam opgestapt, groeide de
onnist. Er werd niet meer gesproken, er
werden geen plannen meer gemaakt. Ieder
een zweeg en vleide de aanwezigen met de
hoop, dat de nog afwezigen met goed
nieuws zouden opdagen.
Dij het aanbreken van den dag was
iedereen overtuigd, dat er iets onheilspel
lends in de lucht hing.
Mevrouw Berteau zat meer dood dan le-
Wnd in een zetel. Om zes uur gilde de si
lene van de fabriek door de stilte. De heer
Dubois, bij afwezigheid van den titel voe-
'enden directeur, verzamelde de mannen
In een hoek van de barza en zei fluisterend:
Mijne heeren, het is tijd. Iedereen
moet aan het werk. Ik zal me verder met
deze angstwekkende verdwijning bezig
houden.
En die morgen was zonnig en warm als
de vorige dag, en in de afdeelingen van
Mongbwaloe werd er gewerkt en gezwoegd
alsof er niets was gebeurd. Het eenige ver
schil was, dat mevrouw Berteau in het bed
lag te rillen van koorts en dat Dubois in
den dictorialen zetel zat.
Sedert een half uur ongeveer was hij ln
telefonische verbinding met den hoofdpost
van Nizi en sprak met den onderdirecteur-
generaal, bij afwezigheid van Benoit. Het
was een vreeselijk geval. Hij had zijn
plicht gedaan en deed nu het eenige wat
hij voorloopig nog kon doen: Nizi waar
schuwen. Het besluit was, dat dadelijk een
politiecommissaris en de onderdirecteur-
generaal naar Mongbwaloe zouden komen.
Verder zou een auto in razende vaart naar
Wahenia vertrekken om Benoit te waar
schuwen.
Juist toen Dubois de telefoon wou op
hangen, verscheen de secretaris ln de
deuropening en toonde hem een bus met
goud, terwijl hij fluisterde: „de sleutels!"
Hallo, hallo!" riep de inspecteur in
den hoorn. Ik vergat iets te zeggen. Met
Berteau zijn natuurlijk de sleutels van de
brandkluis verdwenen en ik zie, dat er zoo
juist goud is aangekomen.
De andere sleutel bevindt zich ln Nizi.
In orde. werd hem geantwoord, wij
zullen er voor zorgen.
Tegen den middag kwamen de commis
saris" van politie en de onderdirecteur te
Mongbwaloe aan. Zij begaven zich dadelijk
naar het kantoor.
Ik stel voor bij mij liet middagmaal
te gaan gebruiken .zei Dubois, dan zal ik u
alles uitvoerig vertellen.
Goed, antwoordde de onderdirecteur
en overhandigde hem den sleutel van de
brandkluis.
Het opbergen van het goud vroeg weinig
tijd. De secretaris stond met de schaal te
wachten, terwijl Dubois het slot deed wer
ken. Terwijl hij de deur opende, zei hij nog
hoofdschuddend
Wat een vreemd geval toch, men zou
bijna.
Verder geraakte hij niet. Hij slaakte een
gil en deinsde achteruit. De aanwezigen
sprongen naar de kluis en staarden met
ontzetting naar het lijk van Berteau, dat
op den grond lag met een aureool van
goudsohiifers rond het rood-bebloede hoofd.
De zware giet-ijzeren kroes, waarmede de
moord werd bedreven, lag naast het lijk.
Van den journalist viel geen spoor te
vinden.
In het directeurshuis op den heuvel stond
de feesttafel nog even rijkelijk gedekt. Al
leen de bloemen waren verwelkt.
EEN ONTSTELLEND BERICHT.
Alle dagen, om 1 uur, werd de middaguit-
gave gesloten van het groote dagblad „Het
Wereldnieuws", waaraan Riefenberg was
verbonden. Van het middaguur af heersch-
te in de kantoren van het blad steeds een
zenuwachtige drukte. De redactiesecretaris
ontving de telegrammen, spoedbestellingen
en de berichten van het „Internationaal
persagentschap", die onverpoosd uit alle
hoeken van het land en de wereld toe
stroomden. Het kwam er in die oogenblik-
ken op aan een vlugge, oordeelkundige
ichifling te doen en de belangrijkste zaken
over te maken aan de redacteuren, die
belast waren met het persklaar maken van
de berichtgeving.
Loopjongens renden van de redactie naar
de drukkerij, waar de zetmachines dag en
nacht ratelden. Op de handzetterij ging het
al even zenuwachtig toe: onder het waak
zaam oog van een paar redacteuren werden
de gezette artikelen en berichten door de
arbeiders in de metalen vormen gerang
schikt. Zoodra dc drukproeven verbeterd
binnenkwamen en de correcties waren
uitgevoerd, gleden de vormen onder een
hydraulische pers en de matrijzen verhuis
den op een drafje naar de gieterij in het
onderhuis, In ruime, hooge zalen stonden
daar de indrukwekkende rotatiepersen te
wachten.
Het kon dien dag ongeveer 20 minuten
vóór 1 uur zijn, toen een loopjongen den
redactie-secretaris een bericht overhandig
de, dat per telegraaf van het „Inter
nationaal Persagentschap" was ontvangen.
De korte tekst luidde als volgt:
„Wahenia (Kongo). 29 October. De
„Journalist P. Riefenberg, verbonden aan
„het dagblad „Het Wereldnieuws!', heeft
„tijdens een bezoek aan de goudmijnen
„van Loepoeta den directeur van den sec-
„tor Mongbwaloe vermoord en is op de
„vlucht gegaan met een hoeveelheid goud
„ter waarde van vijf millioen frank. Voor-
alsnog is men er niet in geslaagd het
„spoor van den misdadiger te vinden."
Het witte velletje papier met de getikte
letters beefde in de hand van den redactie
secretaris.
Drie-, viermaal herlas hij het onstellende
nieuws.
Hij meende het slachtoffer te zijn van
een zinsbegoocheling, maar bij iedere her
lezing bleef de tekst ongewijzigd. Hij keek
naar de electrische klok aan den wand. Het
was precies 18 minuten voor 1 uur. Met een
ruk sprong hij overeind en stormde de
trappen af.
De directeur van „Het Wereldnieuws"
zette juist zijn handteekening onder een
paar stukken en nog nooit had hij de deur
van zijn kantoor zoo zien openrukken als
dien middag door zijn redactiesecretaris,
die doorging voor een toonbeeld van kalmte
en overleg en er prat op kon gaan nog
nooit het hoofd te hebben verloren in de
ontstellende drukte, die het dagbladbedrijf
soms meebrengt.
Ditmaal evenwel had de redactiesecre
taris het hoofd verloren. Hij kon niet spre
ken.
Hier, hier, stamelde hij en duwde het
bericht in de handen van den directeur..
Deze was ten zeerste ontdaan bij het
lezen van het nieuws.
Dat kan niet, riep hij uit, dat is
onzin.
Wat moeten we doen? steunde de
secretaris.
Het Is bij eenenwe moeten sluiten.
Telefoneer tiaar het agentschap en
vraag nadere inlichtingen, zei de directeur,
toen hij eenigszins van zijn ontroering was
bekomen.
Vervolgens belde hij om een loopjongen
en liet den hoofdredacteur ontbieden.
Deze verscheen dadelijk en was even ont
steld als de anderen bij het vernemen van
het ongeloofelijke nieuws.
Fluisterend werd overieg gepleegd, ter
wijl de redactiesecretaris in verbinding was
met het Internationaal Persagentschap.
iNadruk verboden). (Wordt vervolgd).
