De afkondiging üan de Grondwetswijziging - Dr. de Groot weer thuis
78ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
Het Groote Avontuur
DB. J. DE GROOT heeft het Paleis Soestdijk verlaten en is in de
residentie teruggekeerd. Toen hij aan zijn woonhuis aankwam, werd hij
hartelijk welkom geheeten door zijn dochtertje.
DE AFKONDIGING DER GRONDWETSWIJZIGING -
in een plechtige zitting van den Hoogen Raad der Neder
landen. Tijdens het voorlezen door den griffier
mr. H. J. Kist.
OP DE WESTERMARKT TE AMSTERDAM
werd gisteravond een taxi gekraakt tusschen een wagen
van lijn 17 en de Haarlemsche tram. De vernielde wagen.
PRIJS LTTDEELING AAN DE WERELDKAMPIOENEN' KUNST
SCHAATS EN RIJ DEN te- Berlijn. Maxie Herber en Ernst Baier, de
wereldkampioenen kunstrijden voor paren ontvangen den prijs van den
heer van Laer, president van den Intern. Schaatsenrijdersbond.
DE PLECHTIGE AFKONDIGIN G TAN DE GRONDWETSWIJZI
GING vond ook in de 'kleinste gemeente van Nederland, Hemmen,
(Gld.) plaats. Burgemeester A. R. den Hartog vond geen groot, doch
aandachtig gehoor.
TE AMSTERDAM WOEDDE EEN ZWARE BINNENBRAND
in het perceel Brouwersgracht 56. Ondanks krachtig ingrijpen der brand
weer, werd een kamer geheel door het vuur verwoest.
DE NIEUWE GENEESHEER VAN
H.K.H. PRINSES BEATRIX,
dr. J. H. G. Carstens, uit Utrecht.
Roman uit de Tropen door
FRANS DEMERS.
20)
Langs steile trappen liep de journalist
naar beneden en volgde de eigenaardige
bewerking: hoe het gouderts geplet en ge
malen werd om tenslotte den vorm aan te
nemen van zand, dat gemengd met water,
terecht kwam op een groote verzilverde,
koperen tafel. Deze was bedekt met een
laag kwik, waarop het zich in het zand be
vindende goud achterbleef. De ingenieur
'egde voor Riefenberg de machines stil en
weef met de hand over een dezer koperen
tafels. Aan zijn vingers kleefde zilverkleurig
slijk, dat hij tot een bolletje kneedde. Een
eenvoudig smeltingsproces volstond nu om
net zuivere goud te schelden van het kwik.
Zij daalden verder. De goudmodder. van
<!e hellende tafels vloeiend, liep opnieuw in
r-cn vermorzeltoestel om daarna weer,
onder vorm van nog fijner gemalen slijk,
bp een reeks van andere tafels terecht te
komen, waar eenzelfde scheidingsproces ge
schiedde.
Tenslotte spoelde het overblijvende slijk,
dat nog een zeker gehalte aan goud bevat
te. in verscheidene tanks waar het in aan
dring kwam met pijnolie en nog een paar
andere producten, waardoor een laatste
scheidingsproces ontstond. Door machinale
bewerking van de brei vormde zich aan de
oppervlakte een soort van vloeistof, dat het
laatste goud bevatte. De vergaarbakken
vloeiden voortdurend over, zoodat het
schuim werd verwijderd, dan gedroogd en
vermorzeld om eindelijk een donkere stof
te vormen, die bij toevoeging van kwik het
laatste goud losliet.
Riefenberg had nauwelijks den tijd om
enkele nadere inlichtingen aan te teeke
nen. Een andere ingenieur stond hem al op
te wachten. Zij begaven zich nu naar den
Tsi-berg. Bij zijn aankomst den vorigen
dag, had de journalist opgemerkt, dat de
hoogste bergtop uit de streek was gehuld
in een gouden stofwolk. Hij kreeg nu de
verklaring van dit verschijnsel.
Op zekeren dag, zeide de Ingenieur
hadden wij ontdekt dat de Tsi-berg, die
1650 meter hoog is, ongemeen rijk was aan
goud en nu hebben wij besloten den berg
af te graven.
Zij waren tot op een bepaalde hoogte ge
komen en daar zag Riefenberg hoe kjelne
zwarte gedaanten zich op den naakten top
bewogen en voortdurend een stroom van
rotsblokken en zand naar beneden daverde
over een afstand van 175 meter. Dat ver
klaarde de gouden stofwolk.
Ook hier werd het gouderts naar een ver
morzel fabrek geleid, waar het de bekende
bewerking onderging.
Een gedeelte van den namiddag bracht
Riefenberg door op den Tsi-berg. Op den
terugweg naar Nizi, werd tenslotte nog een
bezoek gebracht aan de reusachtige kraan,
die op het water van de rivier dreef en er
ingewikkeld uitzag. Zooals bii een gewone
hae"°noaohine werd sl'ik orwebnald uit, de
aeddlnï. maar bier werd de modder on het
breede dek machinaal gewasschen en het
"oud er uit gehaald.
Alleen deze machine, verklaarde hem
de ingenieur, levert ongeveer 30 kilogram
goud per maand.
Daarmee was de avond ongeveer inge
treden en had Riefenberg in een record
tempo met de voornaamste Instellingen
van Nizi kennis gemaakt.
Een groot gedeelte van de nacht zat hij
te schrijven over alles wat hij had gezien.
En zoo brak eindelijk de dag aan, dat Rie
fenberg zich, overeenkomstig het plan van
den directeur-generaal naar den sector
van Mongbwaloe zou begeven.
Nog voor zeven uur kwam een auto met
een negerchauffeur hem in het passagiers
huis halen en bracht hem naar de „mess"
var de ingenieurs. Daar gebruikte hij het
ontbijt in gezelschap van den secretaris,
dig nogmaals herhaalde dat alles met den
heer Berteau. directeur van de afdeeling
van Mongbwaloe was geregeld.
Het belooft vandaag mooi weer te
worden, besloot de secretaris. Aan het
tochtje naar Mongbwaloe zult u veel ge
noegen beleven: de autoweg slingert langs
prachtige bergketens.
Riefenberg voelde zich in een uitstekende
stemming, toen hij een paar oogenblikken
later in den wagen ging zitten om de 50
kilometer die Nizi van Mongbwaloe scheid
den. af te leggen.
Er is geen haast bij, riep hij tot den
chauffeur, die aanstalten maakte de auto
op roekeiooze negermanier langs de ravij
nen te laten loopen.
De villa van den heer Berteau stond even
buiten Mongbwaloe, teven ten bergflank,
vanwaar men een prachtig uitzicht had op
den omtrek en het postje in de vallei zag
liggen. Het kon ongeveer negen uur zijn,
toen de plaatselijke directeur van zijn
vrouw afscheid nam en aanstalten maakte
om zich naar zijn kantoor te begeven.
Alweer een verloren dag mompelde hij
denkende aan de verplichting die hem
werd opgelegd, Riefenberg rond te leiden.
Toen hij zijn auto in gang wou zetten,
riep zijn vrouw nog van de barza of hij
toch liever niet het middagmaal zou komen
gebruiken. Maar daarvan wou haar man
niet hooren. De goudertsgroeven lagen ver
van elkaar verwijderd en er was afgespro
ken dat Berteau pas tegen den avond met
den journalist naar huis zou komen voor
het avondmaal.
Geloof me, vrouwtje, laten wij het bij
onze afspraak houden, riep de directeur
nog. Als die journalist belang stelt in het
bedrijf, zullen we geen tijd te verliezen
hebben. Het zou natuurlijk kunnen zijn,
dat die mijnheer niet anders verlangt dan
gezeten in een „club" enkele aanteekenin-
gen te maken. In dat geval telefoneer ik
wel. Tot straks.
De auto gleed den heuvel af en stopte
even later voor het hoofdkantoor, waar
benevens het kantoor van den directeur,
een klein secretariaat was ondergebracht.
Mongbwaloe kon in geen enkel opzicht
worden vergeleken met Nizi. al was eerst
genoemd centrum verreweg het voornaam
ste wat de goudproductie betreft. Dat kwam
doordat Mongbwaloe hoofdzakelijk was in
gericht voor de behandeling van alluviaal
goud. hetgeen het gebruik van ingewikkel
de fabrieken overbodig maakte. Er waren
niet veel blanken gevestigd en dan waren
ze nog verspreid in het binnenland, over
een twintigtal vindnlaatsen
Het. v/as tegen het. eindp van dp maand
en een bepaling van de hoofddirectie
schreef voor, dat om de maand al het op
gedolven goud naar Nizi moest worden
overgebracht. In deze dagen had de heer
Berteau het steeds zeer druk. Hij alleen
immers mocht het goud in ontvangst ne
men. Ieder onderpostje beschikte over een
paar betrouwbare inlanders, die gezamen
lijk het goud in een metalen bus, verge
zeld van een borderel, naar een Mongbwa
loe brachten. Iedere bus was genummerd
en werd bij het vertrek gesloten. Alleen
Berteau beschikte over de passende sleu
tels. Op den stoep van het kantoor zaten
nu twee inlandsche goudgravers te wach
ten. Eerbiedig sprongen ze overeind toen
de heer Berteau uit zijn wagen wipte. Het
was een nog jonge man, ingenieur Berteau,
knap en donker, iemand die met zijn per
soneel wist om te springen en overal te-
geiijk kon zijn. Hij droeg een Manchester
short-broekje en hooge laarzen.
De baas gaat vandaag naar de groe
ven, dachten de inlanders.
Vlug, zei Berteau tot de twee negers,
ik heb geen tijd te verliezen.
De metalen bussen werden geopend en
de doffe goudschilfertjes gleden in een
weegschaal. De directeur keek de borderel
len na; het gewicht klopte. Een bewaker
ging hem voor naar het kantoor. In een
wand was een groote. massieve, metalen
deur met geheim slot. Zij verleende toe
gang tot een kluis, die de afmetingen had
van een kleine kamer. Op rekken stonden
twintig groote kroezen, één per post, waar
in zich het goud telkens gedurende een
maand opstapelde. Terwijl de directeur den
inhoud van de schaal in de kroes uitgoot,
overwoog hij dat het een schitterende
maand zou zijn. Vluchtig berekend schatte
hij dat er wel voer een waarde van vijf
millioen frank goud aanwezig was.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
