Onthulling monument „Marineert Wetenschap'' - Koopmansbeurs R'dam
LEiDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
78s(e Jaargang
FEUILLETON
Het Groote Avontuur
DE IN AANBOUW ZIJNDE KOOPMANSBEURS
aan den Coolsingel te Rotterdam begint haar vol
tooiing te naderen. Het imposante bouwwerk.
DE ONTHULLING van het monument Marine en Wetenschap''
te Den Helder, ter herinnering aan de samenwerking tusschen prof.
Vening Meinesz en de Marine.
HET JAARLIJKSCHE ST. P1ETERFEEST TE GROUW Sint Pieter,
geheel gekleed als Sint Nicolaas, doet met zijn zwarten knecht Hansje Plus
zijn intocht in het dorp. Dit is voor de jeugd ,,het" feest van het jaar.
VENLO bereidt zich voor op het
Carnaval. Een der poppen krijgt een
laatste beurt.
MINISTER ANTHONY EDEN DE NIEUWE OOSTENRIJKSCHE MINISTER VAN BANKET ter gelegenheid van den 18den verjaardag van Koning Faroek van
bij het verlaten van Downing Street 10 Zondagavond na zijn (hnksfdeY^aaTssecretariT voorset Egypte' V l n r'de ZUSt6rS Van den Koaing met haar m'jeder' KoniQgia Farida
ontslagname. veiligheidswezen dv. Michael Skubl. en Konine Faroek-
Roman uit de Tropen door
FRANS DEMERS.
19)
Toen Riefenberg zich eindelijk naar de
veerpont begaf, stond de chauffeur onge
duldig te wachten en dadelijk gaf hij een
teeken aan de overzetters. Over den bree-
dtn stroom was een stalen kabel gespan
nen. die liep over de zeven groote prauwen,
waarop de veerpont was gebouwd. Een
twintigtal jonge, naakte kerels stond in
net niet-overdekte gedeelte van de inland
se booten en begon aan den kabel te
hekken. Op de veerpont stond hun baas
en zong, terwijl de anderen in refrein ant
woordden. Op het eentonig lied gleed de
veerpont over den stroom.
En de tocht werd voortgezet. Er kwamen
no2 twee andere rivieren en geleidelijk wij
dde zich het landschap. Dichte bosschen
strekten zich aan de einders uit en in den
namiddag bereikte Riefenbeig het kruis
punt met den wegwijzer naar de Avakoebi-
hoeve. Hij stapte uit en keek den weg op,
naar de Reading-hoeve leidde, ln den
omtrek waarvan de tooneelspeelster werd
vermoord,
Met dit land zal ik wel eens nader
tennis maken, overwoog hij.
Een paar honderd meter verder versperde
Ie indrukwekkende Itoeri-stroom den weg.
Aan de overzijde strekte zich het tropen-
woud uit.
Zijn eerste kennismaking met het oer
woud zou Riefenberg niet licht vergeten.
Terwijl hij op de veerpont stond en zachtjes
naar den donkeren oever gleed, zag hij hoe
zware donderwolken zich hadden samen
gepakt boven den stroom. De auto had zich
nauwelijks van de landingsplaats verwij
derd, toen een geweldige tornado losbrak.
De journalist deed den wagen even stop
pen en luisterde naar den wind, die door de
toppen van de geweldige boomen gierde.
Het was bijna heelemaal donker, want de
kruinen aan weerskanten van den weg,
raakten elkaar en vormden een groen ge
welf. Verblindende bliksemflitsen zetten
den hemel in vuur. Af en toe ging de
stormwind liggen en dan leek alles vreemd
en geheimzinnig.
Riefenberg was tot aan den rand van het
woud gestapt. De zwoele overdadigheid van
het gewas, het gevecht tusschen planten,
boomen en woekerplanten overweldigden
hem. Het was alsof ontelbare slangen zich
aan de boomen hadden vastgeklampt: het
waren pezige lianen, die zelfs tot over de
wegen hingen. Een geur van verrotting
zweefde langs den grond, veroorzaakt door
gestorven planten door gebrek aan licht en
lucht in dit gebied van eeuwige schaduw.
Wat gebeurde er nu? Riefenberg keek om
zich heen. wendne het hoofd in alle rich
tingen. Onverpoosd knapte en kraakte het
overal. Het waren rotte vruchten, die naar
beneden vielen, zware takken, die afknap
ten. heel in de verte soms een boom, die
neerstortte. Of het was een vogel, die een
schor geluid uitstootte Het klonk als de
lach van een waanzinnige.
Ergens zat een groote krekel, die plotse
ling als een sirene de stilte verscheurde.
Tot de storm opnieuw begon te loeien. Het
was angstwekkend, alsof een groot gevaar
dreigde, alsof plotseling de muur van groen
zou openscheuren en bloeddorstige, voor
historische dieren te voorschijn zouden
komen.
Het was een opluchting voor Riefenberg,
toen hij ophieuw in de auto zat en de mo
tor werd ingeschakeld. Voorzichtig reden
zij verder en even later was het onweer
uitgewoed. Het licht van de naar het Wes
ten neigende zon gleed tusschen het bla
derengewelf door en teekende witte plek
ken op den vochtigen autoweg. De beklem
ming was geweken.
Tegen den avond bereikten zij Nia-Nla,
een klein postje met slaapgelegenheid, ver
loren lr, het eindelooze woud. Riefenberg
gebruikte een karig avondmaal en bleef
daarna even talmen bij het licht van een
petroleumlamp Lang bleef hij dien avond
wakker liggen. Nog nooit kwam hij zoo
onder den indruk van de stilte als daar in
het eindelooze tropenwoud. De nacht was
windloos. Hij lag met het hoofd naar het
venster, dat uitzag op den donkeren muur
van het bosch en luisterde scherp toe. Er
heerschte een stilte, die pijnlijk was en de
ooren deed suizen. Uit dezen geheimzinni-
gen nacht droeg hij slechts drie geluidsher -
inneringen mee: het breken van een tak,
het gekras van een nachtvogel en even de
stem van een neger, die iets riep over het
binnenplein. Deze geruchten bleven lang
nagalmen. Het was alsof zij werden ver
wekt in hooggewelfde en onpeilbare onder-
aardsche gangen
Riefenberg lag uren wakker en dacht
aan Ada Iljen. Het was hem alsof hij haar
jaren en jaren had gekend, zoo stond haar
gedaante ln zijn geheugen geprent. Nu be
greep hij pas hoe gemakkelijk het moest
geweest zijn, haar spoorloos te doen ver
dwijnen in een dergelijk land.
Den volgenden morgen, nog voor zons
opgang, werd de reis voortgezet. Zware
mist hing over den weg en het was kil. Pas
na den middag na nog twee rivieren te zijn
overgestoken kwam er een einde aan de
woudvlakte. De weg ging de hoogte in en
het landschap veranderde opeens van uit
zicht. Indrukwekkende bergketens strekten
zich uit in alle richtingen, terwijl boomen
en struikgewas eerder schraal waren. Bij
een bocht ontdekte Riefenberg in de diepte
kleurige daken en wuivende palmboomen:
dat was Iroemoe, een belangrijke staats-
post. Van daaruit naderde de auto nu spoe
dig het goudland. Langs den weg liepen
telefoondraden, groote plantages strekten
zich uit langs de berghellingen. Daarna
reden zij voorbij de Reading-hoeve van
Ndele en bij het zien van dit prachtige ge
bouw moest de journalist met bewondering
denken aan den ondernemenden Ameri
kaan. Van dat punt uit liep een asfaltweg
naar de mijnen. Ergens aan den oever van
een stroom ontdekte Riefenberg een fa
briek en een hoogspanningskabel.
De auto gleed naar de vallei toe en stop
te te Nizi voor de kantoren. De secretaris
van den directeur-generaal ontving den
journalist allervriendelijkst. Dadelijk reden
ze samen naar het passagiershuis. waar de
tafel rijkelijk stond gedekt Na het eten
bleven er nog een paar uren over voor zons
ondergang en de secretaris vroeg of de
journalist aan het werk wilde gaan. Deze
antwoordde bevestigend en even later was
hij met den hoofdgeneesheer van de mij
nen op weg naar het hospitaal. Zij liepen
door gangen en zalen, bezochten de apo
theek en het laboratorium, de operatie
kamer en de talrijke paviljoenen.
Riefenberg moest zich buigen over dikke
boeken en statistieken aanteekenen over
geboorte en sterfte, de behandelde gevallen
en de verkregen resultaten. In de micros
coop leerde men hem zoeken naar kiemen
van malaria en slaapziekte. In de kamer
der slachtoffers van arbeidsongevallen, liet
men hem zien hoeveel zorg werd besteed
aan het opereeren van de gewonden. Ver
volgens ging men over naar de keuken en
de barakken van de besmettelijke ziekten
en daarna naar het liefdadigheidswerk ten
behoeve van het inlandsche kind, waar
geestelijke zusters de leiding hadden.
Het avondmaal gebruikte hij bij den
hoofdgeneesheer en den volgenden morgen
ging hij over in handen van onderschei
denlijk een zestal dienstoversten en inge
nieurs om het mijnbedrijf van Nizi te oe-
zoeken.
Eerst liep hij door de centrale instellin
gen, waar gewerkt werd voor de afdee-
lingen: een groote, moderne smederij waar
onderdeelen voor allerlei machines werden
gemaakt.; meubelmakerijen en schrijn
werkerijen. het laboratorium, waar het
goud werd ontleend; de smeltovens waar
het metaal een laatste zuivering onderging.
Daarna kwam een ingenieur hem halen en
zij bestegen per auto den heuvel waartegen
de vermorzelfabriek was aangebouwd. Rie
fenberg zag hoe kleine wagentjes voortdu
rend kwamen aangereden, gevuld met aar
de en rotsblokken. Zij werden omgekanteld
in metalen stampers, die de steenen ver-
morzelden.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
