Drukte bij Paleis Soestdijk - Treinbotsing in Engeland - Voetbal LEiDSCH DAGBLAD Tweede Blad Rad der Fortuin 78ste Jaargang FEUILLETON HET M.S. „ORANJE" voor de Mij. Nederland in aan bouw bij de Ned. Scheepsbouw Mij. te Amsterdam. Een assen drager voor een der drie schroeven wordt geplaatst. Arbei- dets aan den arbeid op het 60.000 k.g. wegende gevaarte. SONJA HENIE ontvangt van den Noorschen gezant in Washington het ridderkruis der orde van St. Olaf. DE TREINBOTSING BIJ BEDFORD (ENGELAND). Totaal vernielde wagons, waarvan het bovengedeelte geheel van het onder stel werd afgerukt. Bij dit ongeluk werden 2 personen.gedood en 33 gewond. Uit het Engelsch van LOUIS TRACY. Vertaald door MR. M. A. KWITSER. 42) De shelk vervloekte de dingen in het al gemeen en de Hadendowa's in het bijzon der. Bijna twee uur reden zij zwijgend en struikelend door. Daarna daalden ze af langs een moeilijke helling in een diepe wadi Gelukkig hadden ze die dien mor- &en "ij daglicht overgestoken, dus kenden je de gevaren ervan. In het met steenen paaide bed va nde verdwenen rivier bleef Abdur Kader een oogenblik staan. Het licht der sterren was sterk genoeg om den hori- tou ^lchtbaar te maken door de laagte der •allei en de dichterbij gelegen toppen van de naaste waterscheiding waren heel dui delijk, zwart afgeteekend tegen het lich tende ultramarijn. Die weg naar de zee, waarover ik sprak, Etfendi, gaat hierlangs naar de neuyels. En de bron van Mozes Ugt daar ginds. 0oDe Arabier maakte een gebaar naar het °FJens uitte Dick's kameel een kreet "erkenning en belde mannen zagen vewchei".ni t«reden Arabieren n'gctee- k,f™. t«gen den noordelijken hcrizca. Er "et gegrom van een van hun dieren en een stemgemompel daalde flauw neer in de sombere diepte. De shelk vloekte, maar Royson sprak geen woord tot ze de rotsblokken voorbij waren en een begaanbare helling hadderi bereikt, die leidde naar het steilere pad tegen de tegenoverliggende klip op. Vooruit, Abdur Kader! In Allah's naam, Effendi, dit mag niet gebeuren! Het moet! Ga, trouwe makker. Het is het beste! Abdur Kader sloeg zijn kameel op de wang. Ik had nooit gedacht, Blsharin, dat ge mij weg zoudt dragen van een vriend in gevaar, gromde hij, maar dit is God's werk en gij zijt altijd een schurk geweest. Ik zal je öf dood rijden, öf je slachten voor een feest. Hij wilde Royson niet vaarwel zeggen. Dick hoorde hem den kameel voorttrekken. Vergeet niet mijn woorden aan de Effendlna, zei hij kalm. Ik zal niets vergeten, klonk een stem uit het duister terug, en Dick was alleen. Ofschoon hij wist, dat hij van aange zicht tot aangezicht was met den dood. voelde hij geen vrees. Hij posteerde zich in de schaduw van een berg van graniet langs welks voet het spoor tegen den heuvel op- kronkelde Voor geval het onverwachte ge beuren zou, dat hij het leven er af bracht, maakte hij zijn kameel vast aan een lossen steen achter de rots en het arme dier knielde onmiddellük ne-r, in de ver onderstelling. dat hem eindelijk een nacht rust werd toegestaan. Dick wierp zijn Arabisch gewaad af. opende en sloot zijn zwaar dubbelloops Express geweer, om zich ervan te overtui gen, dat de zandwolken het mechaniek niet hadden verstopt en voelde naar de patronen in zijn bandelier. Toen wachtte hij. Het zou den Haden- dowas volle vijf minuten kosten om hem te bereiken en hij gevoelde iets als verbazing, dat hij zijn tijd zoo geduldig kon afwach ten, zonder een zweem van vrees of hoop of doodsangst. Hij dacht aan Irene. Als hij niet toevallig door een kogel werd getrof fen in het begin van den strijd, was hij er heel zeker van. dat hij den laatsten stormloop lang genoeg zou kunnen ophou den om Abdur Kader een voorsprong te geven. Hij stelde volkomen vertrouwen in de vindingrijkheid van den listigen ouden Arabier, om te gelooven, dat hij zijn vervol gers te slim af zou zijn, mits zij maar vol doenden tijd verloren met het overwinnen van de hindernis hier. Eindelijk hoorde hij het schuifelen van de pooten der kameelen en het gemompel der mannen. De Hadendowas staken de rivierbedding over. Halt! schreeuwde hij in het Arabisch. Anders sterft gij! Het was oogenblikkelijk stil. Ze waren blijkbaar niet voorbereid op deze vermetele uitdaging. Ik ben een Engelschman, voegde hij erbij, nog steeds in het Arabisch, en in de hoop, dat sommigen van hen tenminste de klank van Engelsch zouden herkennen, ging hij in die taal voort: Gij hebt geen recht mij en mijn dienaren lastig te vallen. Ik beveel u naar uw meester terug te kee- ren en den Arabier Hussein in vrijheid te stellen. Een salvo was het antwoord. Iedere man- schoot op goed geluk. Ten minste een do zijn kogels sloeg tegen de rots. Een heftige ruk aan zijn linkermouw en een paar spat ten van heet lood tegen zijn wang toonden, dat een projectiel dichterbij was gekomen dan wenschelijk was. Na zijn jas te hebben doorboord was het afgeketst tegen het gra niet achter hem. Hij sprak niet weer en wilde ook niet schieten, voor hij zeker was van een mik punt. Een nieuw salvo verlichtte het duis ter. Ditmaal onderscheidde hij de gedaan ten van zijn aanvallers. Ze stonden een twintig meter weg en hij verbaasde zich. dat ze hem niet schenen te zien, maar hij bedacht onmiddellijk, dat de verblindende lichtstralen van de geweren hem afdoende voor hun blikken verborgen. Toen zag hij twee vage gedaanten vlug nader komen. Hij schoot beiden neer en hun gegil verscheurde de stilte van den nacht. Hij sprong terzijde zoover de smalle weg het toeliet en laadde opnieuw. De Arabieren mikten wild op de plek, waar hij zoo juist gestaan had. Een van hen brulde een bevel en ze deden een gezamenlijken aanval. Hij schoot beide loopen onder hen af, greep zijn geweer als een knots en sprong voor uit. Dat was krijgskunst, van de soort, die zijn grooten voorvader dierbaar was ge weest! Bij den eersten geweldigen zwaai van zijn wapen brak hij de kolf op een Arabier. Dat hinderde niet. De zware loopen waren stevig en ijzer geeft hardere klappen dan hout. Hij was zoo lenig als een kat en had de kracht van vier van zijn tegenstan ders samen. Met bliksemsnelle slagen trof hij hen zoo krachtig, dat toen er vijf ter aarde lagen, de rest zich verstrooide en vluchtte. Hij vervolgde hen zelfs en sloeg er nog twee neer, voor hij struikelde over het lijk van een, dien hij had neergeschoten. Toen was het uit. Hij hoorde mannen in paniek over de steenen krabbelen en leidde uit het grommen en kreunen van verre ka meelen af, dat de heele kafila er van door was gegaan. Hij doorzocht den gevallen man aan zijn voeten, vond een vollen pa troongordel en een geweer. Hij nam beide voor alle zekerheid, maar behield het trouwe wapen, dat een ongelijken strijd in zijn voordeel beslist had! Toen ging hij naar zijn kameel. Het ver schrikte dier was opgestaan en trok wild aan zijn touw. Het scheen he mte herken nen en dankbaar te zijn voor zijn aan wezigheid. Hij gaf het den inhoud van den waterzak, leidde het naar den top van de klip en stond daar een korte poos te luis teren. Enkele gewonden riepen luide om hulp en hij had medelijden met de arme stakkers, maar er klonk geen antwoord van hun vluchtende makkers. Hij koos een ster uit om zijn richting te bepalen, steeg op en reed zuidwaarts, meer vertrouwend op het gevoel van richting van zijn rijdier, dan op zijn eigen pogingen om het goede spoor te houden. Toen de dageraad aanbrak, een dage raad, die hem onuitsprekelijk schoon voor kwam, kreeg hij een steilen heuvel in het oog, dien hij zich herinnerde op den heen weg voorbij te zijn gekomen. Hij reed voort, tevreden knabbelend op een beschuit uit zijn knapzak, tot zijn blik werd getrokken door een stofwolk, die in de lucht hing. Want de onaangename wind van den vorigen avond had plaats gemaakt voor een zachter en koeler bries. Hij begreep de juiste beteekenls. (Nadruk verboden). (Wordt vervolgd). DRUKTE VOOR HET PALEIS SOESTDIJK OP ZONDAG. De groote belangstelling voor het Paleis. Automobilisten rijden langzaam voorbij het Paleis. I)E VOETBALWED STRIJD A.D.O.—AJAX 0—5. Moment voor het A.D.O.-doel. ZUSTER TRIJNTJE BOON- HET HUWELIJK VAN KONING FAROEK - STRA maakte Zaterdag een van Egypte Koning Faroek en Koningin Farida wandeling in de omgeving van na de huwelijksvoltrekking. (Draadloos overge- Paleis Soestdijk. brachte foto). HET TRANSPORT VAN EEN DER DRIE SLUISDEUREN, bestemd voor de nieuwe sluiswerken bij Wijk bij Duurstede. De sleep op het Y.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1938 | | pagina 5