'Tewaterlating Poolschen onderzeeër - Ned. kampioenschap biljarten
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Het Rad der Fortuin
78ste Jaargang
FEUILLETON
DOOR DE GEMEENTE
zijn te Eysden noodbruggetjes gelegd om de ingeslotenen, bij den hoogen
waterstand, uit hun isolement te verlossen.
Hr. Ms. KRUISER „JAVA." heeft op de Maas ligplaats gekozen
om te wachten op het moment, waarop hij met vreugdeschoten aan de
Rotterdammers do heugelijke tijding van de geboorte van 'n Oranje
telg bekend kan maken.
DE TEWATERLATING
van den Poolschen onderzeeër „Orzel" van de werf ,,De Schelde"
te Vlissingen. De boot in haar element.
ALS HERINNERING aan de DE VALERA bij zijn aan-
Vondelherdeniking, wordt aan de komst te Londen, voor bespre-
leerlingen der scholen te Rotter- "kingen met de Engelsche
dam deze boekenlegger uitgereikt. regeering.
DE ZONDAG BEEINDIGDE BILJARTWEDSTRIJDEN te
Amsterdam om het Ned. kampioenschap groot biljart cadre 712,>
leverde een overwinning van Arie Bos op, die van Vliet versloeg.
Arie Bos tijdens den ,,eere-stoot".
Uit hêt Engelsch van
LOUIS TRACY.
Vertaald door MR. M. A. KWITSER.
36)
Toen de karavaan aan de rustplaats
aankwam, maakte de diepe stilte plaats
voor een heldensch leven. Kameelen grom
den In klagelijk verlangen om van hun
lasten bevrijd te worden, paarden hinnik
ten en vochten om de beste bosjes gras en
de mannen scholden elkaar uit, alsof de
arbeid om het kamp gereed te maken Iets
nieuws en volkomen onverwachts was,
Tusschen het gewoel stapte Abdur Ka
der, een magere, norsche Arabier, die al
zijn helpers zonder onderscheid uitschold
in Oostersche bloemrijke bewoordingen.
Stump, wiens blozend gelaat vuurrood
was verbrand door de woestijn, stelde een
levendig belang in Abdur Kader's dagelijk-
sche ontboezemingen. Hij verstond geen
woord Arabisch, maar hij waardeerde den
woordenrijkdom van den spreker en de
blijkbare bedoeling ervan. Hij zou een
reuze beste baotsman zijn, was zij gelief
koosde opmerking en hij voegde er dan
treurig bij: Ik wou. dat ik wist, wat hij
zei. 't Zou een grootc pleizier voor me zijn.
In een verrassend korten tijd was het
kamp klaar, waren vuren aangestoken van
dorre struiken, die gedurende den laatsten
marsch verzameld waren, een maal gekookt
en allen namen rust tot den avond. Als ze
's avonds niet verder trokken, zongen de
Arabieren en negers of vermaakten zij zich
met verrassend natuurgetrouwe zwaard
gevechten, terwijl het dozijn matrozen, dat
aan boord was meegenomen, naar den
strijd keek, of op hun eigen houtje zee
mansliederen aanhief.
Het kamp van vandaag bood geen uit
zondering op den algemeenen regel. Abdur
Kader had misschien uitvoeriger en kras
ser getierd dan gewoonlijk, toen ontdekt
werd, dat de bron door eeuwenlange ver-
waarloozing, was ingestort, en verschei
dene uren arbeid noodig zouden zijn om
wat brak water 'te krijgen. Hij viel den
Effendi echter niet lastig met deze kleinig
heid. Er was een dringender zaak op het
oogenblik; Allah zij geprezen, dkt kon
wachten tot een minder druk uur, want de
Frank had geen haast, en hij betaalde als
een Khalief.
Omstreeks vier uur zat Irene in haar
tent een paar aanteekeningen in haar dag
boek op te schrijven. Ze had dorst en riep
een bediende, dien ze opdroeg haar een
flesch spuitwater te brengen. Enkele minu
ten later hoorde ze hem struikelen; een
val en een lulde uitroep, in het Arabisch!
De man was gevallen over een van de zware
steenen, waaraan de touwen van de tent
waren vastgemaakt.
Ze vroeg zich af, of hij haar zou begrij
pen, wanneer ze in het Fransch zei, dat ze
hoopte, dat hij zich niet bezeerd had. Het
glas was gebroken, maar de flesch was
heel, want de inlander had haar gegrepen,
toen hij viel.
Ca ne fait rien! riep ze. Toen ontdekte
ze, dat de Somali zich op de knieën had
opgericht en met alle teekenen van doode-
lijken schrik naar den hemel staarde. Op
hetzelfde oogenblik kwam er een vreemde
woeligheid in het kamp. Door den open
kant van de tent zag ze Europeanen en in
landers allen in dezelfde richting kijken
naar het Noorden. De Britten en Arabieren
toonden diepe verbazing, ze wezen en
maakten gebaren, maar waren overigens
rustig. Maar de negers geraakten in pa
niek. Voor het meerendeel lagen ze op de
knieën. Een paar wierpen zich in hun volle
lengte op den grond en jammerden
klagelijk.
Het meisje was alleen en voelde zich
bang. Royson was niet ver weg en hij
stond evenals de anderen, aan den grond
genageld, door een schouwsjrel, waarvan ze
den aard niet kon gissen. Hij scheen ook
aan Irene te denken, want hij keerde zich
om en keek naar haar.
Kom gauw, miss Fenshawe, schreeuw
de hij, hier kunt u de wonderbaarlijkste
fata morgana zien.
Irene snelde naar Royson toe.
Toen stond ze verstomd, want ze zag een
schouwspel, zooals de woestijn zelden te
zien geeft, zelfs aan hen, die hun heele
leven binnen haar grenzen doorbrengen.
Een lichte mist was in de plaats gekomen
van de opmerkelijke helderheid van den
morgenuren. Naar het Noorden toe was
deze mist bijna tot een nevel verdicht, een
laag hangende en glinsterende sluier, die
iets had van de witte wade, die dikwijls de
zee bedekt op een rustigen, helderen
zomerdag.
De hemel verloor zijn kleur van gebrand
koper en werd blauw, en op den valschen
horizon, gevormd door den bovenrand van
de nevelbank, stond een schitterend, leven
dig panorama.
Er waren militaire tenten, vastgebonden
kameelen en paarden, een groot aantal
Arabieren en negers en een vijftigtal Ita-
liaansche soldaten, alles reusachtig ver
groot en zoo duidelijk, dat het tuig van de
dieren, de uniformen der soldaten en de
heldergekleurde burnoezen der Arabieren
gemakkelijk te onderscheiden waren.
Ze waren aan het werk. Hoopen steenen
en bergen aarde gaven aan dat ze met
graafwerk bezig waren. Terwijl de kafila
bij de bron naar dit verrassend en levendig
tafereel staarde, ondergingen de schim
men, die zich tegen den hemel afteeken-
den, een verandering, die hun beklem
mende natuurlijkheid nog vergrootte.
Een afdeeling soldaten en inlanders mar
cheerde naar de tenten, terwijl een andere
hun plaats innam. Alleen door de groteske
afmetingen van menschen en dieren en de
griezelige stilte van hun bewegingen, was
het mogelijk te gelooven dat men iets
anders dan werkelijkheid zag. Het was fan
tastisch den-adem-benemend, angstwek
kend en onheilspellend-overweldigend
Dit weefsel van nevel was meedoogenloos
in zijn dieperen zin. Twee van de toeschou
wers wisten precies, wat het te beteekenen
had, maar ook andere toeschouwers konden
het maar al te gemakkelijk vermoeden. Men
was de expeditie vóór geweest! De lange
zeereis en de nog langere marsch door de
woestijn, de groote uitgaven, de ontberin
gen, de hoop, de vrees, al het beramen en
organiseerenhet was alles vergeefsch
geweest, omdat Alfieri de dwaas, Alfieri de
droomer, er blijkbaar in geslaagd was den
schat van Sheba te vinden!
HOOFDSTUK XIV.
Het ontwaken der woestijn.
Fenshawe keerde zich plotseling met ge
fronste wenkbrauwen naar von Kerber.
Met een slag was alle vertrouwen bij hem
geweken. Hoe was het mogelijk dat terwijl
zij rondzwierven, zonder zekerheid, eigen
lijk zonder vaste aanduiding dat zij weldra
hun doel zouden bereiken, deze Italiaan-
sche expeditie waarschijnlijk recht op het
doel was afgegaan, en de plaats waar de
schat begraven lag reeds had bereikt
Een oogenblik later had er een heftig
dispuut plaats tusschen hem en von Ker
ber, wlen hij totnutoe zonder voldoende
waarborgen zijn volstrekte vertrouwen had
geschonken. Ook mrs. Haxton was bij dit
onderhoud aanwezig, alsook Irene, en toen
von Kerber in het nauw gedreven vertelde
van den overval in Marseille werd Royson
als getuige opgeroepen.
De eene verklaring bracht de andere
mee en toen tenslotte von Kerber wan
hopig uitriep dat Alfieri met zijn expeditie
onmogelijk de juiste plaats kon gevonden
hebben, daar hij von Kerber alle aan
duidingen van afstanden zoo voorzichtig
mogelijk op den papyrus had veranderd en
vervalscht, werd Fenshawe, die plotseling
voor een reeks van intrigues en leugens
kwam te staan, hoe langer hoe grimmiger,
en wilde zich, zonder een woord te spreken
van hem afkeeren.
Het was mrs. Haxton die toen het woord
nam en blijkbaar in volkomen zelfbeheer-
sching het volgende verhaal deed:
Nadruk verboden). IWordt vervolgd).
