De marsch der Japanners door Sjanghai - Tentoonstelling te Sassenheim
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
MPj'iLüMi
Hel Rad der Fortuin
78ste Jaargang
FEUILLETON
WEDSTRIJD voor mi
litaire wielrijders te Ba
tavia. Met de fiets over
een paal looppn.
EEN DRAAK WELKE SNEEUW SPUWT? Het is de nieuwste sneeuw
ruimmachine, welke te New Yorik gedemonstreerd is. Zij schept de
sneeuw op en spuit haar naar den kant van den weg.
DE EERSTE FOTO'S VAN DEN JAPANSCHEN „TRIOMF-
AI ARSCH", DOOR DE INTERNATIONALE CONCESSIE TE
SJANGHAI. Links cie troep van 8000 man bij de Garden Bridge
over de Soetsjau-Oreek. Rechts Japansöhe soldaten bij de plek, waar
de man, die een granaat naar den troep wierp, werd neergeschoten.
fSmmm
DE GR00TE KERSTTENTOONSTELLING, hoofdzakelijk van
hyacinten, die van heden tot en met Vrijdag a.s. in het gebouw
,,Bloesmlust" te Sassenheim wordt gehouden. Een groep
prachtige hyacinten.
DE HEER H. MULDER,
die benoemd is tot
stationschef van het
vliegveld! Twenthe.
HET STATION ZOETERMEER-ZEGWAARD, DAT TOT DE STATIONS BEHOORT, WELKE
ZULLEN WORDEN OPGEHEVEN.
Uit het Engelsch van
LOUIS TRACT.
Vertaald door MR. M. A. KWITSER.
16)
Terwijl de Aphrodite zorgvuldig haar weg
zocht naar de ankerplaats, ving Dick, die
bij den kapitein op de brug stond, brok
stukken op van een gesprek tusschen mr.
Fenshawe en den baron. De laatste drong,
Wet onderdrukte heftigheid, op Iets aan,
vat de oudere man weigerde toe te staan.
Het gesprek was heftig, en de millionnair
kon beleefde ergernis over de meening van
zijn reismakker niet verbergen.
Ik ben ervan overtuigd, dat de Ita-
baansche autoriteiten ons geen hinder
palen in den weg zullen leggen, verklaarde
bij eindelijk. Tenslotte is onze tocht hoofd
zakelijk var. archeologisch belang. Hoe kom
ie op het dwaze denkbeeld, dat ons de
otficieele toestemming geweigerd zou wor
den?
Hij sprak met nadruk, met duidelijk on-
Beduld. Dick kon het antwoord van den
Oostenrijker niet verstaan, maar de vol
gende woorden van mr. Fenshawe toonden,
dat hij, waar het ook over ging. een eigen
"11 had en van plan was. dien door te
zetten.
Het is nutteloos om te probeeren me
daarvan te overtuigen, riep hij uit. Ik zou
tog liever onmiddellijk teruggaan dan
doen zooals u voorstelt. U moet me toe
staan mijn oorspronkelijk plan uit te voe
ren. We zullen van den gouverneur een be
wijs van toestemming krijgen. Als hij,
tegen mijn verwachting, de beslissing over
laat aan het Italiaansche ministerie van
Buitenlandsche Zaken, zullen we de tele
grafische Instructies afwachten. Onze ge
zant in Rome kan voor ons Instaan. Hij is
een oud vriend van me, en het spijt me al
leen, dat ik mijn plan niet heb gevolgd om
hem te schrijven, voor ik Londen verliet.
Von Kerber beweerde, dat er gevaar be
stond, dat de Somali's in actie zouden
komen, als ze van de expeditie hoorden.
Maar de heer Fenshawe lachte en ant
woordde
De eenige wilde stammen zijn ver weg
in het binnenland. En zelfs zij zouden zich
een paar maal bedenken, voor ze zich ver
zetten tegen het doortrekken van een
sterke „kaflla" met vreedzame bedoelingen.
Bovendien, beste kerel, moeten we hier een
gedeelte van onze uitrusting koopen. Juist
geheimhouding zou. in tegenstelling met
openhartigheid, ons plan in gevaar bren
gen. Je had anders een heel anderen kijk
er op, toen we in Londen de hoofdzaken
bespraken.
Royson zorgde ervoor, niet naar de spre
kers te kijken. Tussahen hem en hen in,
zat mrs. Haxton, en hij wist, dat ook zij de
ooren spitste. Von Kerber begon de oor
zaken van zijn meeningsverandering uit te
leggen, maar Stump's stem riep Dick plot
seling tot zijn plicht terug.
Ga naar het anker, meneer Royson,
zei hij, en zorg, dat alles klaar is, als ik u
zeg los te laten
Irene hoorde het bevel.
Ik wil het anker overboord zien plon
sen, kondigde ze aan, terwijl ze uit een
dekstoel opsprong. Ik ga met u mee, mijn
heer Royson.
Dick reikte haar de hand om haar de
trap af te helpen. Ze hadden niet veel meer
samen gepraat na dien avond op het Suez-
kanaal. De blik van het meisje waarschuw
de Royson, dat ze iets wilde zeggen, wat
niet voor anderen bestemd was.
Hebt u het vergeten? mompelde ze.
Neen, antwoordde hij.
Als we aan land gaan, moet u mee
gaan.
Hoe kan ik daarvoor zorgen?
Vraag kapitein Stump u het bevel over
de boot te geven. Weet u dat er een poging
is gedaan om u in Suez kwijt te raken?
Ja.
Het mislukte.
Ja, dat weet ik ook.
Wie heeft u dat verteld.
Ik hoorde toevallig een gesprek. Ik kon
er niets aan doen.
Wel, ais we eenmaal aan land zijn,
krijg ik misschien de gelegenheid u alles
uit te leggen. Vertel kapitein Stump zoo
noodig, dat ik wil, dat u met ons meegaat.
Ze konden niet méér zeggen. De telegraaf
ging van „langzaam" over tot „stoppen".
De aankomst van het jacht wekte leven
aan het strand. Verscheidene booten sta
ken van wal, en hun zwarte bemanning
wedijverde, wie het waardevolle voorrecht
zou hebben om de passagiers aan land te
brengen. Stump kwam de brug af met het
gewichtige uiterlijk van iemand, die een
belangrijke taak heeft volbracht en gaf
Royson zóó een onverwachte gelegenheid
om hem over de boot te interpelleeren. De
schipper zwaaide terug naar het bovendek
en naderde mr. Fenshawe.
Gaat u onmiddellijk aan land, sir?
vroeg hij.
Ja, hoe eerder hoe liever, anders zijn
de regeeringsgebouwen voor vandaag ge
sloten.
Mijnheer Royson, schreeuwde Stump,
fluit de bemanning van de sloep en laat
haar te water.
Een Arabische boot doet het veel vlug
ger en gemakkelijker, zei mrs. Haxton, die
snel opmerkte, dat von Kerber de toebe
reidselen van den kapitein in het oog hield.
U kunt in een van die griezelige boot
jes aan land gaan. als u lust hebt, zei
Irene, met tegenwoordigheid van geest,
maar ik weet zeker, dat mr. Fenshawe en Ik
zelf ook aan onze eigen sloep de voorkeur
geven. Het staat veel beter ook, en ik vind
dat we indruk op de Inboorlingen moeten
maken. Bent u het niet met me eens, baron
von Kerber?
Er viel niets meer te zeggen. De boot
werd zoo handig te water gelaten, dat Dick
aan het roer zat en vier esschen-houten
riemen haar snel landwaarts roeiden, voor
dat de eerste scheepslading hijgende So
mali's het jacht bereikte. Ze kregen echter
toch twee passagiers: Mevrouw Haxton, die
wegens de groote hitte bedankt had voor
een plaats in de sloep en de kapitein.
Ik wil mijn oudje telegrafeeren, deel
de hij mee. En Massoea zal waarschijnlijk
voor langeren tijd onze laatste haven zijn.
Als zc niet eens in de maand van me
hoort, tobt ze.
Mevrouw Haxton glimlachte. Ze keek
naar de verwijderde sloep en er scheen
haar iets genoegen te doen. Uw tweede
stuurman is nooit eerder in Massoea ge
weest?
Neen mevrouw.
Wij zullen per slot van rekening het
eerst aan wal zijn. Hij houdt aan op den
gouvernementssteiger, waar een schild
wacht hem zal wegsturen.
O, u bent hier dus bekend? zei Stump,
Er zijn niet veel Engelsche dames, die op
deze kust zijn geweest.
Mevrouw Haxton bedacht misschien op
eens dat ze haar kennis onnoodig had ge
lucht, maar ze legde uit, dat toen haar man
nog leefde, ze met hem mee was geweest op
een langen tocht over de Roode Zee,
Hij stelde belang in kabelconstructies,
zei ze, en we bezochten Massoea, toen de
Italianen er juist mee begonnen waren
Neem me niet kwalijk, mevrouw, maar
bent u al lang weduwe?
Bijna vijf jaar.
Hemeltje, zei Stump bewonderend, dan
moet u nog een piepjong meisje zijn ge
weest, toen u trouwde!
Zij lachte met de kalme zekerheid van
een mooie en goed-gekleede vrouw; me
vrouw Haxton kon charmeeren als ze wil
de, en ze wenschte. dat Stump overeen
komstig haar plannen zou handelen wan
neer ze de stad bereikten.
De beide booten waren bijna op gelijke
hoogte gekomen, maar een honderd yard
of meer van elkaar verwijderd. De kapitein
was half opgestaan om Dick aan te roepen,
toen mrs. Haxton hem tegenhield.
Laat ze doorgaan, zeide zij, ze wilden
niet naar mijn raad luisteren. Nu zullen ze
ontdekken, dat we hun een goede vijf mi
nuten vóór komen.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
