!aseum voor Volkenkunde - Ernstige vliegtuigbotsing in Engeland
he Jaargang
LEIDSCH n*W|iD
Tweede Blad
FEUILLETON
dochter van den
rentmeester
ERASMUS-MONUMENT dat
linden tuin van het Vredespaleis ont-
|ÏJld is, aangeboden door de Ned. Ke
uring aan de Carnegie-stichting*
INTERACADEMIALE IIIPPI-
WEDSTRIJDEN op het land-
góed ,,Okkenrode" te Loosduinen.
B. M. Berger op Floris.
DE OUDE TABAKSWINKEL
,,DE MORIAAN" ie Gouda, date erend uit
de 17e eeuw, zal van Gemeentewege worden in
gericht tot museum van pijpen en aardewerk.
TWEE VLIEGTUIGEN VAN DE ROIAL AIR FORCE botsten boven Couldon
(Surrey) tegen elkaar. Beide vliegtuigen stortten brandend neer en de piloten wer
den gedood. De brandende resten van een der beide toestellen.
Naar het Engelsch.
had er niets geen lust in, maar
.'tamers geen enkele geldige reden om
["Manken. Dus nam ze de uitnoodiging
een paar minuten later vertrokken
I, wat haar een ware verluchting
r^'aarom heb ik toch zoo 't land aan
s Beaufort?" vroeg zij zich dien avond
»en ze alleen in haar boudoir zat.
flrom heeft haar bezoek mij zoo som-
Itetemd? Vanavond voor het eerst voel
wanhopig eenzaam in dit groote, oude
Het is mij net, of er iets vreese-
J W1 gebeuren; of Ranulf iets over
men zap
ok zelve, toen ze onwillekeurig zijn
hardop had uitgesproken. Zij belde
**hie en begaf zich ter ruste. Maar
slaap werd verstoord door benauwde
en tweemaal in den nacht werd
«aker en was het, of ze den graaf hoor
ei:
'h was blijven leven, zou ik wel heb-
"taakt, dat je mij lief hadt gekregen!
Hoofdstuk XVI.
Ij?'1 Beaufort zat aan het venster in het
in Mousse-les-Bains. Ze was
smaakvol gekleed, als altijd, en praatte met
iemand, die half achter de gordijnen ver
borgen zat.
„Wat is het hier nog heerlijk, niet waar?"
merkte ze op, „terwijl ze in Londen zeker
al bij het vuur zitten, of huiveren, als ze
maar het puntje van hun neus buiten de
deur steken!"
„Het is in Londen onhoudbaar van Juni
tot December. Maar daarom kunnen ze niet
allen naar het Zuiden gaan".
„Neen. dat weet ik ook wel. Maar als je
er aan denkt, hoe het daar nu is, en je hadt
bijvoorbeeld gisteren die herfsttinten op
kasteel St. Etienne gezien
„Ja, daar zal het nu prachtig zijn....!"
„Ik verlangde toch zoo naar een paar van
die laatste rozen uit den tuin en ik keek
er al naar met smeekenden blik, maar de
gravin hield zich net, of zij er niets van
begreep! Zou ze het nogal goed kunnen
vinden met haar Fransche bedienden?"
„Van Fransche bedienden gesproken: wat
is er toch van dien Théophile geworden,
dien man, die immers op ieder gebied zoo
verbazend handig was?"
„O, we hebben hem hier niet noodig. Zijn
familie woont, geloof ik, in Parijs; dus heb
ik hem een week verlof gegeven om ze te
gaan opzoeken."
,JDat is heel attent van u!"
„Zeg nu maar niet. dat het mooi is van
mij! Ik zou het niet doen, als het mij niet
tegelijk makkelijker was".
„Waarom stelt u zich nu altijd minder
voor dan u bent?"
„Om anderen die moeite te besparen.
O, kijk, daar hebben we bezoek! Wie zou 't
zijn.. Lady Eynesford, zoo waar' De
nieuwbakken gravin met haar prachtig
tweespan!"
„Is dat zoo?" vroeg de stem uit de scha
duw.
„Ja, om u de waarheid te zeggen, heb ik
haar gisteren verzocht om te komen. Ik heb
het u expres niet gezegd, omdat ik bang was,
dat u zich anders misschien in dan weg
achtte bij al die dames!"
Cora Beaufort was uiterst bedreven in de
kunst om haar eigen bondgenoot niets meer
te laten weten van haar plannen dan strikt
noodzakelijk was.
Juist op dit oogenblik werd Lady Eynes
ford aangekondigd. Ethel had er zeer tegen
op gezien om te gaan, maar ze meende, dat
het Ranulf misschien niet aangenaam zou
zijn, als zij bedankt had zonder een geldige
reden.
„Wat is dat vriendelijk van u om te ko
men!" zei Cora opstaande. „Ik kan u niet
ontvangen op een oud, romantisch kasteel,
maar ik kan u wel voorstellen aan een oud-
bekende, Mr. Fitzyarrene".
Hector stond op, doodsbleek, en reikte
haar de hand. Hij prevelde enkele woorden
van „een onverwacht genoegen" en Fthel
vroeg beleefd, of hij Sir Hugo en Lady Fitz-
warrene in goede gezondheid had achterge
laten.
Zij ging zitten en moest zich geweld aan
doen, om genoegzaam haar aandacht bij 't
gesprek te bepalen, dat ze althans geen on
zin zei. Ze kon zich eigenlijk geen reken
schap geven, wat haar gewaarwordingen
waren bij deze ontmoeting. Maar wel had ze
duidelijk het gevoel, dat ze in een val ge
lokt was en niet door Hector, daarvoor was
hijzelf te veel van streek.
En Cora?.... Er bestond toch eigendijk
geen reden om aan te nemen, dat zij, als
ze op de hoogte was van de omstandigheden,
tot de geraffineerde wreedheid zou zijn
overgegaan, om deze samenkomst te be
werkstelligen. Toch kwam steeds deze ge
dachte bij Ethel boven: „Miss Beaufort
heeft op Ranulf gerekend; dan moet ze
mij ook haten!"
Mrs. Beaufort was zeer vriendelijk voor
de jonge gravin. Zij was in een tevreden
stemming, omdat Cora Fitzwarrene aan
genaam onderhield en zij in dezen jongen
man een goede partij voor haar dochter zag.
Ethel wist haast niet, hoe ze den dag
doorkwam. Ontegenzeggelijk bracht die
haar grooter kwelling .dan haar trouwdag.
Wat eischte het niet een pijnlijke inspan
ning om steeds den smeekenden blik van
Fitzwarrene te vermijden en zooveel mo
gelijk het gesprek af te leiden van Grange-
le-Gross, waarop Miss Beaufort steeds met
de grootste hardnekkigheid terugkeerde.
Eindelijk gaf de klok haar een geldig ex
cuus om te verzoeken, dat het rijtuig weer
zou voorkomen.
„Moet u waarlijk gaan?" vroeg Cora en
vatte de teere hand in de hare. „Nu, ik
hoop toch zeker, dat wij u zullen zien, zoo
dra u en de graaf zich kunt losscheuren uit
uw eenzaamheid hier en u in Engeland
komt?"
„Heel vriendelijk van u. Op het oogen
blik hebben onze plannen nog in het ge
heel geen vasten vorm aangenomen".
,U zult mij wel willen verontschuldigen,
dat ik u geen uitgeleide doe; ik kan maar
niet van dien hoest afkomen", zei Cora.
Mr. Fitzwarrene, u wilt zeker wel zoo goed
zijn, om de honneurs voor mij waar te
nemen?"
Terwijl de beide bezoekers de trap af
gingen, hield Cora zich krampachtig aan de
balustrade vast en dacht:
„Als het mij ooit mogelijk was mij te
amuseeren. dan zou ik zeggen, dat ik mfj
vandaag geamuseerd had. Wat kan Fitz
warrene zich slecht beheerschen! Van het
oogenblik af, dat zij binnenkwam, zag ik
het al! Als hij nu dezen stillen wenk niet
volgt, dan zou het mij toch van hem tegen-
vallen! Ik zal Théophile weer schrijven, dat
hij zijn Lordschap bezig houdt, tot ik ver
kies, dat hij terugkeert."
In haar verblinding had Cora in Théo
phile slechts een geschikt werktuig voor
haar doeleinden gezien Had zij geweten,
aan wiens macht zij den man overleverde,
dien zij ondanks het onrecht haar aan
gedaan zoozeer lief had, dan zou ze
iedere kwelling, hoe verschrikkelijk ook.
hebben gedragen, om hem te onttrekken
aan dit dreigend lot. Ze had eenmaal de
lont in het vuur geworpen, zelve niet be
seffend, hoe geweldig de uitwerking zou
wezen
De voordeur stond open, maar er was
niemand verder te zien, dan de be
diende, die het portier openhield. Fitz
warrene schoof hem ter zijde, sloot zelve
het portier en reikte haar de hand.
„Goeden avond", zei ze kalm.
„Is dat al, wat je mij te zeggen hebt?"
vroeg hij op een toon van kwalijk-verholen
toorn. „Durf je. na al wat er tusschen ons
is voorgevallen, mij enkel afschepen met
een „Goeden avond?"
„Maar, Hector", fluisterde zij, „wat zou
je nu anders van mij verlangen?"
„Wat ik van je verlangen zou?Wel.
de verzekering, dat je nog niet geheel ie
hart weggeschonken hebt aan den man die
wreed genoeg was, om van je weg te gaan
op je trouwdag?"
INadruk verboden).
(Wordt vervolgd).
EEN ZEER MODERN ONTWERP VAN EEN CENTRALE
BIBLIOTHEEK TE WEENEN.
Het is een ontwerp van den architect Werner Theiss.
DE FEI4EN OORD-DIRECTIE NEEM1 GEEN RISICO'S. Om te voorkomen, dat
vorst liet terrein Zondag onbespeelbaar zal maken, bij den wedstrijd Nederland-
Luxemburg, heeft men rietmatten op het grastapijt van het Feijenoord-stadion te
Rotterdam laten leggen.
30 NOVEMBER ZAL MINISTER SLOTEMAKER DE BRUïNE HET MUSEUM VOOR VOLKENKUNDE ALHIER
I- dat nu is ondergebracht in het voormalig Academisch Ziekenhuis, officieel openen. Een foto van de Hindoe-tempelzaal.
Rechts do heilige stier ,,Nandi".
'i
