M de Koningin bij liefdadigheidsconcert - Cadetten defileeren
II 78ste Jaargang
LEIDSCH HAfiW AD
Tweede Blsj
FEUILLETON
dochter van den
rentmeester
zelvigen Eynesford", of „dien vrouwenha
ter". Vandaag voor het eerst besefte ze, dat
degenen, die zoo over hem oordeelden, zich
nooit de moeite hadden gegeven om hem
te begrijpen. Lord Eynesford in Engeland
en Lord Eynesford in Frankrijk leken twee
heel verschillende personen. Miss Strick
land, die hem Immers sinds zijn kindsheid
al had gekend, had veel met hem op. Als
ze eens een praatje maakte met de tuinlui
op het kasteel, dan schenen die overtuigd,
dat ze wel heel bedroefd zou zijn onder de
scheiding en bij wijze van troost wezen ze
haar den boom, dien de graaf geplant had
op zijn vijfden verjaardag; het paard, dat
hij had weten te temmen iets wat geen
van de grooms gelukt was. „Hij was heel
anders dan zijn broer, Lord Glanvil". be
sloten ze bijna allen hun lofspraak op Ra-
nulf maar op een toon, of ze dien toch
veel hooger stelden.
De portretten-galerij was op Grange-le-
Cross; dus hier hing er alleen maar een
van Guy, die ontegenzeggelijk veel knap
per van uiterlijk was geweest dan zijn
broer. Toch was er ook een geschilderd
portret van den graaf, waar Ethel telkens
en telkens weer naar keek. Hier moest hij
voor geposeerd hebben ongeveer drie
maanden vóór den dood van Lord Glan
vil. Behalve de gewone, melancholieke trek
lag er ook een uitdrukking van hoopvollen
glans over het jeugdige gelaat verspreid. De
oogen tintelden van geest; de houding van
het hoofd was fier en bevallig.
Het was zeker gemaakt, toen hij zich
verbeeldde, dat iemand hem lief had
voor het eerst van zijn leven! Zij zelve had
die uitdrukking op zijn gelaat ééns waar
genomen. Het porttret- hing in den salon en
telkens voelde ze er zich toe aangetrokken.
Over de leuning van een stoel gebogen, kon
v.t er een heelen tüd naar staan kijken.
Dit huwelijk, dat zij als zulk een wreed
aardig onrecht jegens zichzelve had be
schouwd, had dit toch óók weer niet zijn
goede zijde?.Hij was graaf: hit kon zich
een vrouw gekozen hebben onder den hoog-
sten adel van Engeland. Hii had echter
zijn titel en zijn positie overgedragen op
de dochter van een man. die zeer oneer
lijk en gewetenloos gehandeld had jegens
hem. En waarom?Om haar te redden
voor een huwelijk met een. die haar on
waardig was!.... De wereld had Hector
Fitzwarrene veel te hoog geacht om in het
huwelijk te treden met Ethel Devon. Dit
alles had Lord Eynesford gedaan, zonder
hoop op wederliefde, zonder uitzicht op een
greintje dankbaarheid. Hij had zijn edel
moedig plan doorgezet, trotseerend den
haat en den smaad van de vrouw, die hij
had trachten te redden!
Ethel's wangen gloeiden, tot zij het ge
laat verborg, alsof de oogen van het portret
haar aanzagen. Ze begreep nu, wat hij ge
leden moest hebben en hoe groot zijn zelf
verloochening was. Wat een ellendig leven
moest hij toch hebben gehad met die bittere
ervaring van ontrouw van zijn eerste liefde
en de kwelling om zich onder verdenking te
voelen van een misdaad, die hij immers
nooit had kunnen bedrijven?
Het was haar. of ze zijn gelaat steeds
voor oogen bleef hebben; ze voelde zijn lip
pen op haar voorhoofd, toen hij haar ge
kust had in tegenwoordigheid van haar
moeder en het was haar, als kostte het haar
een inspanning, om zich steeds te blijven
voorhouden: „Hij heeft mij onrecht aange
daan; ik haat hem.
Terwijl zij daar zoo op de grijs-steenen
leuning zat, hoorde ze ineens wielgeratel
naderbij komen en de gedachte, dat hij te
ruggekeerd kon zijn, deed haar het hart on
stuimig kloppen.
Ijlings stond ze op en werd toen een open
rijtuig gewaar met twee dames er in, die ze
onmiddellijk herkende als Cora Beaufort
en haar moeder. Ze kon niet anders doen
dan de dames gaan begroeten.
„Wij mogen u wel onze verontschuldigin
gen aanbieden, dat we u al zoo dadelijk in
uw wittebroodsweken komen storen," zei
Cora met 'n beminnelijken glimlach, „maar
onze tijd in Mousse-les-Bains is zoo be
perkt, dat Lord Eynesford het mij zeker wel
zal willen vergeven, dat ik het mooie, oude
slot nog zoo graag eens wilde zien. Ik ben
hier ééns zoo gelukkig geweest!"
„Het zal Lord Eynesford zeer spijten, dat
hij u niet treft, maar hij is niet thuis."
„Niet thuis?" herhaalden moeder en
dochter tegelijk.
„Een zeer dringende zaak, die hem al lang
bezig houdt, heeft hem weggeroepen," zei
Ethel eenvoudig.
„Zoo iets heb ik nu nog nooit gehoord!"
betuigde Mrs. Beaufort met nadruk.
„Neen, dat wil ik wel gelooven, maar de
omstandigheden zijn ook zoo eigenaardig!"
„Het doet mij leed voor u." viel Cora in.
„Me dunkt, het moet u het hart breken om
hier alleen te zijn."
„Lord Eynesford zou mij niet graag te
rugvinden met een gebroken hart!" zei
Ethel schertsend.
„Wat is dat toch voor een gewichtige
za^Js?" vroeg Mrs. Beajjfort.
„Het is iets van strikt persoonlijken
aard," antwoordde Ethel. „Maar ik mag u
niet zoo laten staan, te meer daar Miss
Beaufort zelve erkent, dat het bezoek deels
het huis geldt."
Dit zeggende ging de gravin den dames
voor naar den smaakvollen salon vol bloe
mengeur en met een vroolfjk brandend
houtvuur. De gastvrouw zelve bewoog zich
met zooveel gemak en bevalligheid in deze
weelderige omgeving, dat Cora er haar nog
méér om haatte.
Ethel, van haar kant, voelde zich ander
maal getroffen door de schoonheid van
Miss Beaufort. Zij had haar een stoel ge
boden, dicht bij het venster, maar al heel
gauw stond Cora op, zoogenaamd om een
prachtige, in vollen bloei staande begonia
te bewonderen, maar in waarheid, om nog
eens een blik te werpen op het portret van
Ranulf. Daar ze meende, dat er niet op
haar gelet werd, trad ze er wat dichter bij
en in haar oogen stond een blik van
smachtend verlangen te lezen, zoodat Ethel,
die deze uitdrukking wel degelijk had
waargenomen, onwillekeurig dacht:
„Ze heeft hem steeds lief gehad; ze heeft
hem nóg lief!Wat een vorstelijke ver
schijning!"
Bij de thee werden de prachtigste vruch
ten gepresenteerd en het gesprek tusschen
de dames vlotte zeer goed, toen Cora zich
ineens tot Ethel wendde met de dringende
invitatie, of ze haar niet het genoegen wilde
doen. zich den volgenden ochtend naar
Mousse-les- Bains te laten brengen en er
dien dag te blijven. Het was wel een saai
plaatsje, maar misschien zou ze er zich
nog beter amuseeren dan in eenzaamheid.
iNadnUt verboden).. .(Wordt vervolgd).
MINISTER ItO31 ME in de studio van het Hoofdbestuur der
P.T.T. in den Haag, sprekend over beide zenders, over het
Kleeding-, Schoeisel- en Dekkingfonds.
11ET STANDBEELD VAN I1IPPOERA-
TES in de ,,Parijsche „Académie de
Medecine" aangeboden door den Atheen-
sohen beeldhouwer Skevos.
„JAAPJE" de Gorilla uit Artis te Amsterdam
heeft in verband met de koude een jasje gekre
gen. De oppasser helpt J aapje in zijn jas.
11BT AM Kil! KA VN SC III VU.A.CHTSCIUP „NASHABA" - dat 14 da-
j>en op een bank voor de Fransche 'kust gezeten heeft en nu door sleep
boten naar Amsterdam gesleept is ter reparatie. De bemanning, die 't
^ip te St. Vaast [had. .verlaten, vindt het behouden te IJanuiden 'terug
OEF1LE VAN DE CADETTEN' voor den burgemeester van Breda, in verband met den
llOden verjaardag der Kon. Militaire Academie aldaar.
OOK DE TWEEDE SCHOORSTEEN van de in aanbouw zijnde .Nieuw Amsterd£un">
door middei van een drijvend en bok op zijn plaats gezet.
Het gevaarte woog 60 ton.
Naai het Engelsch.
Gedurende haar eenzaamheid had zij
P°°r het huls en den tuin rondgedwaald als
ten droom en ze had voor zichzelve
ooeten erkennen, dat 't een ideale plaats
*7; Het vertrek achter de amberkleurige
wttiere was zeker ook een salon geweest,
JMr de inrichting had nu meer van een
™nesboudoir. Er waren boekenplanken,
«o voorzien van de nieuwste boeken; er
K °P een ezel een prachtige aquarel
"Maar van een gedeelte van den tuin In
'•Setinte lenteweelde; verder een da-
''"Schrijftafeltje en allerlei gemakkelijke
^'"eitjes. Op de muziek in den stan-
kntt op 'let vouwbeen, op het postpapier,
kon overal stond de letter „E" op en die
te? !'Imiers zoowel „Eynesford" als Ethel"
«Men. De boeken waren haar een groo-
«oost. Maar ze wilde haar eenzaamheid
'etlevendigen door Miss Strickland te
2 n opzoeken, ofschoon ze er eigenlijk
naar verlangde.
kóp Zl^ter van den geestelijke was de
Se, die ze met waardeering had hooren
tav? van Lord Eynesford. In Engeland
„hl) zelfs zeer onpopulair. Ze had hem
1 nooit anders hooren noemen dan:
®h excentrieken landheer"; „dien een-
H..M. DE KONINGIN bij het ooncert ter gelegenheid van het 80
jarig bestaan der Kon. Nationale Zangschool, in Diligentia in den Haag
Het concert werd. gegeven ten bate van het Noderlandsche Roode Kruis
