Nieuwe neus voor de Megara 9 - Robert Taylor in Amsterdam
Tweede Blad
78sie Jaargang
LEIDSCH nAfiniAD
FEUILLETON
De
dochter van
rentmeester
den
TELEGRAFISCH OVERGEBRACHTE FOTO VAN CODOS EN ZIJN MET
GEZELLEN bij aankomst te Buenos Aires, na hun recordvlucht.
In het midden de Fransche gezant.
IN BIRKENHEAD BIJ LIVERPOOL wordt thans een nieuw schap voor
de Cunard White Star-lijn gebouwd, dat den naam van de beroemde
,,Mauretania" zal krijgen. Het schip is 250 m. lang en meet 33.000 ton.
HET TANKSCHIP MEGARA" VAN DE KON. SHELL dat onlangs in de Golf van Biscaye
een ontploffing aan boord heeft gehad, wordt thans bij de Nederlandsche Dok-Mij. te Amster
dam van een nieuwen neus oorzien.
DE BEKENDE FILMSTER ROBERT TAYLOR BEZOEKT ONS LAND.
De belangstelling bij het bezoek van Robert Taylor aan het
K.L.M.-huisje op het Leidscheplein te Amsterdam.
DE BRUG OVER DE GOUWE TE WADDINXVEEN,
de schakel in den nieuwen Rijksweg den HaagUtrecht, nadert haar voltooiing. Overzicht van de
werkzaamheden aan den bouw der nieuwe brug.
23)
Naar het Engelsch.
Ethel las het briefje door en keek hem
aan, met vragenden blik:
„Wie weet! Eindelijk succes!" riep hij en
Hoe het vertrek uit.
'il sloeg de handen om de knieën en
•achtte. Tien minuten later keerde hij
"nig,
JUles is in orde!" zei hij. „Ik vertrek on
adellijk naar Parijs. Ik zal nu in staat
aj[ tegenover jou de waarheid te bewijzen,
™?el. Als ik terugkeer met mijn naam be-
Jótö van smetten tegenover de wereld, dan
je toch wel overtuigd zijn?"
»Ja." antwoordde zij na eenlg dralen.
-Hierop heb je mij dus je woord gege-
zei hij met schitterende oogen.
J,-*", dan verlaat ik je voor enkele dagen.
"oef niet bang te zijn, dat je mU mis-
rjfljlt. Je bent goed verzorgd, want er zijn
bedienden en het geeft mij rust, dat je
Jss Strickland zoo dicht bij je hebt. Wil je
Wijven tot ik terugkom, Ethel?"
■Ja, dat wil ik."
»Hier is mijn adres van 't hotel in Parijs,
.«r ik altijd logeer. Bewaar het, want je
J»het wel eens noodig hebben!"
nam het stukje papier en keek ver
baasd naar hem. Het was niet dikwijls
voorgekomen, dat ze hem zoo recht in het
gelaat had gezien en de uitdrukking, die
daarop te lezen stond, wekte ongekende
emotie in haar. De blik in zijn oogen was
innig en teeder en heel zijn houding dwong
haar eerbied af.
„Ik geloof, dat de tijd nabij is. dat je er
kennen zult. hoe je mij onrechtvaardig be
handeld hebt Maar riü moet ik gaan, Ethel.
Goeden-dag!"
„Goeden-dag!" zei ze met neergeslagen
oogen.
Hij stond stil en zij hield den adem in,
zich afvragend, wat hij doen zou. Zonder
een woord te zeggen, verliet hij het vertrek.
Zij hoorde zijn voetstappen door de hall en
besefte toen, dat zij alleen was.
Hoofdstuk XV.
De zon scheen helder op het oude kasteel
en de mooie oude tuinen.
Gravin Eynesford zat op de lage bal-
lustrade met een boek op den schoot. Haar
crême-kleurig toilet stak vreemd af tegen
de rijke tinten van het landschap in herfst
tooi. Ze las niet, maar haar oogen waren
droef en peinzend naar den verren horizont
gericht.
Ze was drie dagen alleen geweest in St.
Etienne. Op de opengeslagen bladen van het
boek lag een brief, één van de twee. die zij
dien ochtend had ontvangen. Dien van haar
moeder had ze eerst vurig gekust en toen
weggeborgen; de andere begon zonder in
leiding
„Ik ben juist terug van een tocht door
een van de achterbuurten van Parijs.
Alles was zooals ik wel had verwacht
heel knap in elkaar gezet door de
politie en toen wij op de plaats van
onze bestemming waren aangekomen,
was onze vogel gevlogen! Ik stuurde de
beide detectives weg, die mij hadden
vergezeld, wat zeer onvoorzichtig was
in een buurt als deze! Maar ik had op
mijn reizén al zóó veel avonturen door
gemaakt. dat ik hier niets geen ge
vaar in had gezien. Kalm liep ik langs
één van de oevers van de Seine, toen
ik door drie mannen in den rug aange
vallen werd. Gelukkig of ongelukkig
zou jij misschien zeggen waren ze
ongewapend. Ik draag altijd een revol
ver bij mij en het zien daarvan boe
zemde hun wel eenig ontzag in. De een
kreeg een schampschot langs het hoofd
en toen de anderen bloed zagen, maak
ten ze. dat ze wegkwamen. De man,
dien ik trof, was de meestgeduchte; hij
was klein en teer gebouwd, maar had
een ijzeren greep. In ieder geval had
ik hem nu een litteeken bezorgd, zoo
dat ik hem altijd herkennen zal.
Nu wacht ik op verder nieuws van de
politie; maar deze ontmoeting heeft
mij geleerd, dat het niet geraden is,
zich alléén te vertoonen in deze deelen
van Parijs, want ik heb nu tegenwoor
dig niet meer enkel aan mijn eigen
leven te denken. De reden, waarom ik
je schrijf, is, dat al mochten wij el
kaar niet weerzien je weet, dat je in
het bezit zult zijn van mijn laatste
wilsbeschikking.
Er bestaat geen twijfel aan, dat ik
een aanwijzing en wel een zeer dui
delijke heb van de manier, wagrop
die arme Guy om het leven gebracht
werd! Ik wil je nu niet weerzien, tot
ik alles heb gedaan, wat mogelijk is
om te slagen in mijn onderzoek. He
kan zijn, dat ik geruimen tijd moet
wegblijven. Daarom heb ik er iets op
verzonnen, dat je niet zoo alleen zult
blijven. Je moet je zusters, of wie je
verder te logeeren zoudt willen hebben,
bij je vragen. En als ik soms te lang
mocht wegblijven, dan zou je misscnien
liever naar Grange-le-Gross gaan, om
dicht bij je familie te wezen; maar
mag ik je dan verzoeken daar nog een
week te wachten?Dan zal ik wat
beter over mijn eigen plannen kunnen
oordeeien. Het sleuteltje, dat ik hier
bij insluit, is van de schrijftafel in de
bibliotheek van St. Etienne. In het
bovenste laatje aan den rechterhand
zul je mijn testament vinden, dat ik
heb laten maken op den dag vóór ons
huwelijk. Het zal je toch in ieder ge
val eenige voldoening schenken, dat
moge ik je dan al veel leed hebben
berokkend ik toch in staat zal zijn,
je ruim verzorgd achter te laten
Je bent heel jong, Ethel; nog jong
genoeg om het leven opnieuw te be
ginnen en er nog zooveel van te genie
ten, dat je geheel zoudt kunnen ver
geten al de droefheid, die ik over je
heb gebracht. Maar mae ik je één ding
vragen, om niet met Fitzwarrene te
trouwen, eer je zelve een zorgvuldig
onderzoek zult hebben ingesteld naar
het leven, dat achter hem ligt? Dit
verzoek ik je alleen in mijn brief; na-
tuurlijk heb Ut bet niet ais voorwaarde
gesteld voor de aanvaarding van mijn
testament.
Dit is een lange brief geworden; mo
gelijk, dat je er nooit meer een van mij
te lezen krijgt! Ik ben vanavond alleen
en misschien, dat dit mij zoo week
stemt. Maar ik heb zoo'n gevoel, dat
we elkaar niet zullen weerzien en ais
dit zoo moet, dan kan ik niet anders
dan er in berusten! Mocht mijn le
ven echter gespaard blijven, dan zal ik
maken, dat je mij evenzeer lief krijgt,
als je mij eens haatteMisschien
moest ik dit niet eens zeggen, want 't
voorgevoelen in mij is veel te sterk, dat
ik toch niet lang genoeg zal leven om
het plan te voltooien, waarnaar ik met
opoffering van persoonlijk geluk ge
streefd heb
Toen volgden er een drie of vier woor
den, die zorgvuldig uitgekrabd waren,
waarop de brief plotseling eindigde met
een: ,,De Hemel zegene je! Ranulf
Eynesford."
Urenlang had Ethel zitten nadenken,
vreemd apathisch, als ze zich, sinds haar
trouwdag, al had gevoeld. Dit ondernemen
van Lord Eynesford was zóó onverwacht
ekomen, dat ze haar geheele opvatting
van zijn karakter en zijn beweegredenen
ook had moeten voorzien. De nieuwe Lord
Eynesford dat wil zeggen, zooals hij ge
weest was bij hun laatste onderhoud
was zoo heel anders. Ze wist zelve niet, of
ze zich nu ellendig voelde of niet; ze wist
alleen, dat ze in haar vorige beschouwing
van zijn karakter gefaald had.
tNgojiit verboden)., iWordt vervolgd).
