Verdere avonturen in MexN
Zoo'n Snoepertje
Hoe Hernando CorteZ zijn vijanden
glansrijk versloeg
npMril"MS<
Het schip „Vrijdag"
Een merkwaardige
waar ze de emmer vol water liet stroomen.
Joris zag de zon op het water schitteren
en hoorde het klaterend in den emmer
yallen.
Prachtig was het! Vol verrukking zat
Joris zijn levend schilderij te bewonderen.
Had hij dat gemaakt? Het was haast niet
mogelijk! Het was in één woord.... bom!
Wat was dat? Een reuzegroote, harige vuist
kwam plotseling dwars door het schilderij
op hem af! Het was Bruin, die met, een
woedende stem gromde: „Weg met die
dooie plaatjes, weg er mee!" En in een
oogenblik lag het schilderij vertrapt en
vernield op den grond. „Bruin!" riep Joris
doodelljk verschrikt, „zag je dan niet, dat
ik een levend schilderij maakte?"
Maar Bruin lachte hem uit. „Een levend
schilderij! Laat naar je kijken, een dood
plaatje is het!"
„Nietwaar, het leefde!"
„Zoo", zei Bruin toen, terwijl hij met de
handen in de zij voor hem ging staan. „Zoo,
dit plaatje was levend en ik ben maar een
dooie beer, hè? Ja, ik ben maar een dooie
beer en daarom heb je me maar eventjes
mijn arm uitgetrokken, hè? Wacht maar,
mannetje!" En vóór Joris er op bedacht
was, was Bruin hem al op z'n rug gespron
gen en rolden ze samen over den grond.
Het werd een vreeselijke vechtpartij! In
een ommezien had Bruin Joris onder en
zette hij een zwaren hangen poot op zijn
borst.
,X>e gerechtigheid moet z'n loop hebben!"
gilde Bruin en Joris verbeeldde zich, dat
hij hatelijk glimlachte.
Met een schreeuw werd hij wakker. Hij
lachte zichzelf uit, dat hij zóó bang' ge
weest was en hij vertelde niemand iets van
zijn boozen droom.
Maar tochnee, aan de kinderen van
Rietje en Fietje raakte hij niet meer! Hij
had begrepen, dat poppen en beren voor
kleine meisjes nét zoo levend zijn als een
schilderij voor een jongen, die dol op tee
kenen en kleuren is.
R. DE RUYTER-V. d. FEER.
Lientje was een aardig meisje
Maar een snoepster eerste klas
Altijd moest ze even proeven
Als Moes uit de kamer was.
Van de melk en van de suiker
Van de koek of van de kaas,
Niets was er voor Lientje veilig
Geen boter en geen speculaas.
Moeder wist het wel van Lientje
Maar ze gaf niet daad'lijk straf
Want ze zon steeds op een middel:
Hoe leer ik het Lientje af.
's Avonds dekte Moes de tafel
Hier de boter, daar de kaas
En de melk, de jam, de suiker,
'n Trommeltje met speculaas.
Weer ging kleine Lientje snoepen
Proefde zoo van alles wat
Even likken uit de jampot
Bah, wat leelijk smaakte dat!
Moes, o Moesje snikte Lientje
Diev.,. die jam die smaakt naar was)
Zoo, zei Moeder, komen nu de
Kleine snoepstertjes te pas!
J. v. d. E. 6.
Na een vermoeienden marsch door den
(de witte vrouw) stond het kleine leger van
Cortez eindelijk aan den oever van een uit-*
gestrekt meer, in het midden w.aarvan een
eiland, waarop de sprookjesstad Tenochtit-
lan lag. Verbaasd staarden de Spanjaarden
naar de torens van de talrijke tempels, die
den vorm van afgeknotte pyramiden had
den en in het felle zonlicht als goud straal
den. Door breede dijken was dit eiland met
het vaste land verbonden. In schitterende
pracht kwam keizer Montezuma zijn onge-
wenschte gasten tegemoet. Zijn troon werd
door vier vorsten gedragen. Zijn kleeding
bestond uit een langen katoenen mantel
met gouden borduurwerk en overladen met
gouden sieraden en edelsteenen. Op het
hoofd droeg hij een kroon, die den vorm
van een bisschopsmuts had.
Na de plechtige begroeting geleidde de
keizer zijn gasten naar een ruim, steenen
paleis, waar alle Europeanen plaats in had
den. Cortez herschiep dit paleis onmiddel
lijk in een sterk fort en nam alle maatre
gelen om niet overrompeld te kunnen wor
den. In de volgende dagen had Cortez tel
kens gesprekken met den keizer, waarbij
hij trachtte Montezuma tot het Christen
dom te bekeeren, want de heidensche gods
dienst der Mexicanen was in zijn oogen
een gruwel. Hoezeer onze avonturiers ook
verbaasd waren over de hooge beschaving,
die hier in alle opzichten heerschte, de of
ferdienst in de tempels vervulde hen met
schrik en afschuw. De Mexicanen of
Azteken zooals ze zichzelf noemden
vereerden n.l. een opperwezen, Taotl als
den onzichtbaren schepper van het heelal.
Onder dezen oppergod stonden er dertien
groote en vele kleine godheden. De be
schermgod van het rijk had den naam
Huitzilopochtli (door de Spanjaarden ver
basterd in Huitzilipoetli)aan wien op alle
groote feesten menschen geofferd weiden.
Het is te begrijpen dat dit barbaarsch ge
bruik zelfs de ruwe Spaansche soldaten te
genstond, doch Montezuma echter wilde
niets weten van een bekeering of afschaf
fing der menschenoffers.
Niettegenstaande Spanjaarden en Mexi
canen schijnbaar vriendschappelijk met
elkaar omgingen vertrouwde Cortez de zaak
niet. Hij vreesde verraad en niet zonder
reden. Maar wat was er tegen te doen?
Zat hij niet te midden van de honderd
duizenden Indianen in een val?
Hl Bi. .«lilttli
pij besloot het gevaar door eei
daad te bezweren verraad U ihl
raad. De persoon van den
was den Mexicanen heilig.
vatte het plan op, Montezuma 4
burcht te lokken en hem als gijz
vangen te houden. Het was een «Lii
besluit, maar hij voerde het uit. N 55
was het gerucht van de gevang
deö keizers tot de bewoners vai
doorgedrongen, of ze stroomden
Spaansche kwartier. Maar Monte:
voor zijn leven vreesde, trachtte h< 'Ji
meeren door de verklaring, dat
willig gedurende een paar dager
van Cortez was.
Cortez was verstandig genoeg i1
pen dat deze misleiding niet lai
kon, en hij peinsde er onophoudc
hoe hij zich en zijn legertje red
Tot dvermaat van rampspoed kre<
Vera Cruz bericht, dat daar achtt
pen aangekomen waren onder b
Narvarez, die nu met een leger var
man met twaalf kanonnen en
ruiters tegen Mexico oprukte, 01
als opstandeling gevangen te n
geboeid naar Cuba terug te sti
leger was uitgezonden door den
moedigen stadhouder Velasquez,
loersch op Cortez' roem. dezen gev tar
1
k,
;k,
en
z
i
k,
ste
-te
mededinger onschadelijk maken
Nu verkeerde Cortez werkelijk
wanhopigen toestand, maar hij
spel nog niet gewonnen. Met
rukte hij stoutmoedig Narvaez
terwijl hij 150 man onder bevel
varado in Mexico achterliet. De
Narvaez verachtte z'n tegenstand
grondig, zoodat hij zelfs verzuimde k,
dige veiligheidsmaatregelen te
Daarvan maakte Cortez gebruik,
duisteren stormachtigen nacht ovéar
het viermaal sterkere leger van de k,
en versloeg het volkomen. In p
schrik gaven de meeste soldaten ik-
vaez zich over. Hij zelf viel gewond lie
den van zijn verachten tegenstanj j'
tez liet hem naar Vera Cruz brei as
gevangenen behandelde hij zóó vr|k.
dat de meesten verklaarden, verd
zijn bevel te willen dienen, en de
smaakte het genoegen, zijn korps
man te kunnen aanvullen.
Verbaasd staarden de Spanjaarden naar de torens der talrijke tempels.
Ongeveer een eeuw geleden gold de
Vrijdag in Engeland zóó algemeen als een
ongeluksdag, dat niemand op dien dag iets
durfde ondernemen. Dit bijgeloof werd zoo
erg, dat de regeering besloot, hieraan met
één slag een eind te maken door het bou
wen van een „Vrijdagschip".
Op Vrijdag werd de kiel van dit schip
gelegd en op Vrijdag liep het ook van sta
pel. Vrijdag was de naam van het schip
en ook de naam van den kapitein.
Op een Vrijdag koos het zee enmen
heeft nooit meer iets van het schip ge
hoord!
Van de duizenden oorlogsherinifbt
die in het Engelsche krijgsmuseum
den bewaard worden, is de „kast
Gateau" misschien wel de allerme
digste. Deze kast stond tijdens den
oorlog bi een huis in het plaitd"
Gateau (in Frankrijk), terwijl di :r
Duitsche troepen was bezet.
Bijna vier jaar lang heeft hier
Engelsch soldaat verstopt gezet
Pransche dame, die het huis be ïn
bracht hem al dien tijd stilletjes
en drinken Eerst toen de vrede
was, kwam hij voor den dagl
