Opening Engelsche parlement - Noodlanding vliegtuig in een moeras
fm
7Ssfe Jaargang EDSCH DAGBLAD Tweede Blad
Kameraad Moeder
FEUILLETON
te verliezen aan een groot grondbezitter,
op wiens landgoed zij in gezelschap van
Else Wiedner vaak lange wandelingen
maakte en die haar ook al meerdere malen
gastvrijheid had verleend in zijn allerge
zelligst ingericht landhuis, waar hij met
zijn moeder samen woonde. Als zij met
de vacantie overkwam, hoopte zij Wulf, die
de verloving graag zoo spoedig mogelijk
publiek wilde maken, aan haar vader en
moeder voor te stellen.
De doktersdroom is uit! zei Tiebruck
glimlachend. Nu rest ons nog slechts
Alf. En alsof hij zich over deze teleurstel
lende gedachte wilde heenzetten, liet hij er
op volgen: We moesten eens naar Georg
gaan kijken. Ik ben benieuwd hoever die
het al in de edele vliegkunst heeft ge
bracht.
Romana antwoordde niet, want dit plot
seling bij haar man opkomende plan ver
raste haar te meer, omdat zij zelf den laat-
sten tijd juist zoo vaak aan Georg had ge
dacht. Zij maakte echter alles voor de reis
gereed en daar zij hem wilde verrassen,
stelde zij hem niet van hun voorgenomen
bezoek in kennis.
Twee dagen vóór zij zouden vertrekken,
werd Tiebruck reeds 's morgens vroeg te
gen zeven uur in de kliniek geroepen, waar
zijn tegenwoordigheid voor een buitenge
woon geval werd vereischt. Romana had
met Alf slechts weinig ontbeten en toen
deze tegen negen uur naar school ging
vond ze nog gelegenheid even het ochtend
blad in te zien, dat juist werd binnen ge
bracht. Slechts matig geïnteresseerd gleed
haar blik vluchtig langs de kolommen, tot
een vet gedrukt en zeer in het oog sprin
gend bericht plotseling haar aandacht ge
heel in beslag nam. Het luidde als volgt:
LES-VLIEGTUIG NEERGESTORT.
Jonge leerling-vlieger gedood.
Naar wij bij het ter perse gaan van
ons blad vernemen, is hedenochtend
vroeg tijdens een oefenvlucht een les-
vliegtuig neergestort. De eenige inzit
tende, een jonge leerling-vlieger, de oud
ste zoon van een bekende persoonlijkheid
in den lande, werd ernstig gewond opge
nomen. Nog voor medische hulp kon
worden verleend, is het slachtoffer reeds
overleden. Nadere bijzonderheden ont
breken nog.
Romana las de weinige regels telkens
«veer opnieuw, alsof de beteekenis ervan
niet tot haar doordrong, alsof haar herse
nen niet in staat waren den zin van deze
woorden te begrijpen. Strak tuurden haar
oogen op den plaatsnaam, voor in het be
richt vermeld: het was dezelfde, dien Georg
boven zijn brieven schreef. Heer in den
hemel! .De oudste zoon van een bekende
persoonlijkheid in den lande!" Waarom
stond er niet. dat het de zoon van den be
kenden kl nist, professor dr. Tiebruck was?
G-org! Georg! Ze zag hem voor zich met
zijn eerlijk openhartig jongensgezicht, het
üooge voorhoofd onder het blonde haar, I
den reeds mannelijk straffen en van wils
kracht getuigenden jongen mond. En nu
te denken, dat hij omlaag zou zijn gestort,
dood neerlag, misschien verpletterd, on
herkenbaar verminkt Gerold's hoop! Ge-
rold's oudste zoon!
Romana schreide. Haar hart klopte on
stuimig. Een smartelijk gevoel legde zich
als een knellende band om haar voorhoofd
Maar plotseling kreeg ze haar oude energie
terug. Wie zei haar. dat het Georg was?
Kon het niet even goed een ander zijn?
Er waren nog meer bekende persoonlijkhe
den. Haar zinlooze angst en verlammende
ontsteltenis maakten geleidelijk plaats
voor nuchter overleg. Haar verstand werkte
weer en tegelijkertijd zag ze de eenige mo
gelijkheid om zich zekerheid te verschaf
fen: het vliegveld opbellen en informeeren.
Ze ging naar Tiebruck's werkkamer en
nam den hoorn van den haak. Volkomen
rustig en beheerscht verzocht ze de tele
foniste om de gewensche verbinding.
Ze moest lang wachten. De lijnen van het
vliegveld waren voortdurend bezet, maar
eindelijk na een half uur van schier on
dragelijke spanning kwam toch ook zij aan
de beurt. Een zware mannenstem noemde
den naam van de plaats, waar Georg mis
schien.
U spreekt met mevrouw Tiebruck zei
Romana kalm Ik zou graag mijn zoon
Oeora even willen spreken.
Dat is op het oogenblik helaas onmo
gelijk, mevrouw, antwoordde de stem. In
Roman van
CHRISTEL BROEHLDELHAES.
|61)
hebt er geen idee van, Romana,
hij dan, wat een geruststelling het
1?e ?°u zijn, de kliniek in goede, ver-
ouvde handen te weten, hoe heerlijk ik
vinden af en toe eens met m'n
in, m'n schoonzoon over al die dingen
praten, die me zoo na aan het
v,i- Met i°u kon ik het natuurlijk
W11 lieve, halve dokter, maar met jou
slecht,. nu eenmaal niet. Bij jou wil ik
En rib mtntsten van den hartstocht voor
ernel" -?euwig durenden strijd met m'n
pp- P* Daarom had ik ook zoo graag ge-
mm' ui mÜn dochter een medicus tot
ke„, gekozen. Enfin, ze moet haar
ino bepalen. Wie weet, welke verras-
nen tw?® mee naaT huis brengt. We kun-
A, tenslotte toch niet forceeren.
alle v,™ 200 sPrak. zette Romana zelf ook
dan op-Alf; ze verlangde niets liever
veivullin"', truck's innigsten wensch in
®helns n?' zien gaan. maar het zag er
Êjn. Camim li1, dat dit niet het geval zou
•heten ri-,1 - °P zekeren dag doorzche-
al tb hard op weg was haar hart
verband met het ongeluk, dat van morgen
heeft plaats gehad, zijn alle leerlingen op
het vliegveld. Er is nu niemand te be
reiken.
Een oogenblik laaide de wurgende angst
weer in haar op. Het was onmogelijk hem
te bereikenMisschien wilde men haar
alleen maar niet zeggenWellicht zocht
de man op dit moment naar een passend
woord om haar te vertellen, datGeorg
de verongelukte was. Slechts met groote
inspanning wist ze de kracht te verzame
len voor de beslissende vraag.
Zegt u mij tenminste even wie het
slachtoffer is
Zonder aarzelen klonk het ln den hoorn:
Onze beste helaas, mevrouw! De zoon
van den bekenden tooneelspeler, Herbert
Dinnendahl!
Het was Romana of er een ondragelijke
last van haar schouders viel. Niet Georg!
Niet Georg! Hij leefde. Op dit oogenblik
waaraan een doodelijke angst was vooraf
gegaan, was hij haar, hun allen, voor de
tweede maal in zijn leven geschonken.
Ik dank uzei ze bijna fluisterend
Wenscht u anders nog iets, mevrouw?
De vraag klonk onderdrukt ongeduldig.
Ja! Ze was nu weer geheel de oude.
Wilt u mijn zoon, zoodra u hem be
reiken kunt. vragen, of hij mij even opbelt
Ik zal er voor zorgen. Goeden morgen,
mevrouw!
(Nadruk verboden). (Slot volgtj.
VERKOOPING VAN GEVONDEN VOORWERPEN door de Nederlandsche
Spoorwegen in het Notarishuis te Utrecht. Parapluies waren er zeer vele. De
helpster van den notaris laat de parapluies de revue passeeren.
de HERTOG EN DE HERTOGIN VAN KENT - bij het verlaten van hun
voning in Belgrave Square, op weg naar The House of Lords, ter bijwoning
vam de opening van het parlement.
DE BRITS,CilE BRIGADE-GENERAAL A. C. LEW'IN EN ZIJN ECHTGENOOTE
werden op hun vlucht van Khartoem naar Malakal gedwongen midden in een moeras een noodlanding te maken. Na vier
dagen werden zij opgemerkt door een vliegboot van de Royal Air Force. Tien dagen na de noodlanding werden zij door een
reddingsbrigade gevonden. Het toestel in het moeras.
DE PLECHTIGE OPENING VAN HET ENGELSCHE PARLEMENT.
ior
Tezamen met koningin Elisabeth begaf koning George zich gisteren naar Westminster, voor de opening van het parlement.
De koning en de koningin in de gouden koets hartelijk toegejuicht door de menigte.
KAPT. VENEJIA - uit CROSS-COUNTRV OP DE LELSDERHEIDE
Roermond, die benoemd is georganiseerd door ie Kon. Mil. Sportver-
tot comra. der Militaire Poli- r T1
tietroepen in Curacao. eeniging. Luit. Ticken op Kalaga tijdens den cross
