Dr. Kuyper-herdenkingstentoonstelling te Amsterdam - Scheren van riet
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
78s(e Jaaraang
FEUILLETON
Kameraad Moeder
VAN HET STRIJDTOONEEL IN CHINA. Japansche infanteristen,
achter een hoogen muur, schietend op Chineesche troepen in
nabijheid van Sjanghai.
beschermd
de
HET GROOTE RIETBOSCH IN HET iV DG MEER wordt momenteel geschoren.
Het rietgewas is aangekocht door eenige bloembollenkweekers uit Hillegom en
Lisse om het bladriet te gebruiken voor dekking der bollenvelden in den winter.
DE WEDSTRIJD YOORLOOPIG NED. ELF-
TAL tegen de 3e klas Engelsche profclub
Bournemouth. Nederland won met 1—0. Hallo
slaat een aanval af.
SOLDATEN van het be
roemde Scots Greys" regi
ment,- dat'niet gemotoriseerd
zal worden, bij oefeningen.
ALS EEN STEP MET EEN MOTOR. Het nieuwste vervoermiddel van studen
ten te White Plain New York. De motor is aangebracht
onder de zitting.
KONING BORIS VAN BULGARIJE bestuurde den eersten trein op de nieuwe lijn van Dup-
nitza naar Goriri Dzumaya. Na den rit hield de koning staande voorop
de locomotief een toespraak.
DE DR. KUYPER-HERDENKINGSTENTOONSTELLING TE AMSTERDAM,
Minister Colijn beschouwt aandachtig de caricaturen van den grooten staatsman
Roman van
CHRISTEL BROEHLDELHAES.
Nu zou hij als antwoord op zijn briel zelf
Komen. Of hij in dit telegram zijn bezoek
aankondigde? Waarschijnlijk wel; ze kon
toch bezwaarlijk verwachten, dat hij aan
haar vader seinde: Verzoek u omgaand om
de hand van uw dochter! Nee, dat ging
-och niet. Camilla barstte in een gelukkig,
maar zenuwachtig lachen uit. Alles zou
zich nu ten goede keeren. Tenslotte was
Z'i toch niet de eerste de beste, maar de
dochter van Gerold Tiebruck. Halt! Had ze
,an pen andere aantrekkelijkheid dan „de
dochter van Tiebruck", van een beroemd
man te zijn? Was dat alles? Was er dan
zelf'' Wat ^aar lie* dee<* hebben om baar
■ui.61 t€'eSrani brandde in haar handen.
f*. t ?'as zoo los gesloten, dat het haar
niet de minste moeite zou kosten het te
en "der dicht te plakken. Tenslotte
tocb in de eerste plaats haar
er 'n bat telegram stond
in de volgende seconde had ze het zegel
o gescheurd. Daar lag het draadbericht
r baar. maar ae weinige woorden
'€n geen syllabe, welke op haar be-
si(.HÏ.lngvhad' Het strookje papier meldde
siechts het volgende;
„Kinderverlamming in kliniek uitge
broken. Verzoek toestemming tot vac
cinatie." ALK
Camilla las de woorden zóó vaak tot ze
in haar hoofd waren vastgehamerd. Na
tuurlijk, hij schreef niets over haar, hij
kon ook niet komen; hij had nu heel an
dere dingen aan zijn hoofd. Hij droeg de
vei antwoording voor den goeden gang van
zaken in de kliniek en hij was tegen die
taak opgewassen. Ze was trotsch op hem,
ja. haar liefde vlamde weer op met den
ouden, verterenden gloed. Waarom werk
te hij den laatsten tijd zoo hard? Deed
hij dat niet uitsluitend voor haar? Had hij
niet gezegd: „Als ik het serum vind, trou
wen we?" Ja, zóó had hij het gezegd! En
ze geloofde hem weer. Hij had het serum
gevonden. Vader droeg hem alle achting
toe. Hij had herhaaldelijk van Alk ge
sproken als van een der begaafdsten onder
de jdngere medici. Daar lag de weg voor
hem open. Een speling van het lot was dit
telegram, een wenk van Fortuna. Zonder
goed te beseffen wat zij deed, scheurde ze
het telegram in honderd snippers, welke
ze in haar zak stopte om ze later op straat
weg te werpen. Daarna begaf zij zich naar
het postkantoor, waar zij het volgende te
legram voor Alk opgaf:
„Alles probeeren! Tiebruck."
Ze had geen gevoel voor hetgeen zij deed
Hel drong niet tot haar bewustzijn door,
dat zij zich hier liet verleiden tot een daad,
waarvan de rampzalige gevolgen niet te
overzien waren. Wanneer zij slechts eenig
idee had gehad van hetgeen ze haar vader
hiermee aandeed, dan zou ze zeker eerder
in het water zijn gesprongen dan Alk deze
drie woorden te seinen.
Ongeveer tien dagen later ontving pro
fessor Tiebruck een justitieel schrijven,
waarin hem werd gelast onmiddellijk naar
zijn woonplaats terug te keeren. Er was
een aanklacht tegen hem ingediend, om
dat hij zijn assistent en tijdelijk plaatsver
vanger te vérgaande volmachten zou heb
ben gegeven.
Toen Tiebruck deze Jobstijding in klei
nen kring voorlas, staarde Camilla haar
vader een oogenblik met groote oogen van
ontzetting aan. Alle kleur was uit haar ge
laat geweken en zonder een woord te kun
nen uitbrengen, viel zij bewusteloos van
haar stoel. Niemand vermoedde de ware
oorzaak van dezen aanval van zwakte.
Men nam aan, dat Camilla's toch reeds
zoo zwakke zenuwen dezen slag, welke
haar vader zoo plotseling trof. niet had
den kunnen verdragen en Roman a meende
zelfs, dat zij zich ongerust maakte over Alk.
Zij zelf was in het geheel niet bevreesd.
Ze wist, dat haar man geen volmacht had
gegeven, welke hij niet zou kunnen verant
woorden. Er waren dus maar twee moge
lijkheden: Alk was eigenmachtig opgetre
den of er was slechts sprake van een ver
gissing. Zorgvuldig en rustig pakte zij de
koffers. Den volgenden morgen Camilla
was weer in zooverre hersteld, dat zij kon
reizen verlieten zij het vacantieoord,
waar zij zoovele kostelijke dagen hadden
doorgebracht.
Het gebeurde veroorzaakte een geweldige
sensatie. Eiken dag brachten de bladen op
de frontpagina kolommenlange artikelen
over de zaak TiebruckAlk, welke binnen
kort voor de rechtbank zou worden be
handeld. En daarbij werd nog een derde
naam genoemd, ni. die van den bekenden,
jongen advocaat, dr. Westphal, die als
raadsman zou optreden van de ouders der
kinderen, die van de door dr. Alk verrichte
vaccinatie tegen kinderverlamming het
slachtoffer waren geworden.
Romana leek het, dat dit geval het moei
lijkste was, dat zij in haar huwelijk te ver
werken had gekregen. Het was haar des
tijds gelukt den kleinen Alf van den dood
te redden, ze was er in geslaagd Georg en
Günther weer op den rechten weg te bren
gen en ten slotte had zij zelfs Camilla's
gesloten hart vermogen te openen. Nu ging
het om de eer van den man, dien zij
lief had.
Met een gevoel van afkeer nam zij ken
nis van het feit. dat Erwin Westphal de
belangen der tegenpartij zou behartigen.
Ze begreep het: dat was een kleinzielige
wraak van den versmade op den geluk
kige. Westphal mocht dan tenslotte een
knap jurist zijn. een hoogstaand mensch
was hij niet. Dit, zijn optreden in het
openbaai-, was niets meer of minder dan
een poging zijn wraak te koelen en daar
mee maakte hij zich in haar oogen slechts
belachelijk. Haat en vijandschap waren de
drijfveeren, welke hem tot deze daad aan
zetten. Het leed geen twijfel, of hij hun
kerde er naar eindelijk zijn doel dezen
tot dusver onaantastbaren rivaal van zijn
troon te stooten te kunnen bereiken.
Romana zag echter nog meer. Het ont
ging haar niét. hoe Tiebruck leed. omdat
hij in zijn hoopvoile verwachtingen zoo
bitter was teleurgesteld. Hij had gemeend
in Alk zijn opvolger te hebben gevonden;
plotseling was echter ook aan deze illusie
een eind gekomen.
Tiebruck's verdediger, een uitstekend
redenaar en een verstandig mensch, schet
ste den professor als een medicus met ver
antwoordelijkheidsgevoel en van een zeld
zame consciëntie. Hij noemde het ten
eenenmale uitgesloten, dat Tiebruck zijn
assistent, ook al mocht hij dien dan als
zijn rechterhand hebben beschouwd, vol
macht tot levensgevaarlijke proefnemingen
zou hebben verstrekt, wanneer hij zelf niet
ten volle van de noodzakelijkheid overr
tuigd was.
Alk, voor wien alles op het spel stond,
streed om zijn leven. Thans werd het Ro
mana volkomen duidelijk, dat haar ver
moeden. dat deze man bereid was over
lijken te gaan wanneer zijn eigen, belang
dat meebracht, wel allerminst misplaatst
was geweest. Alk begreep, dat zijn carrière
ais medicus voor goed vernietigd zou zijn,
wanneer hij nu veroordeeld werd en hij
deinsde er derhalve geen moment voor te
rug zijn leermeester en chef, den man. die
op onbaatzuchtige wijze zooveel voor hem
had gedaan, aan den schandpaal te nage
len en zichzelf schoon te wasschen. Als Alk
een man van formaat was geweest, zou hij
thans alle verantwoording voor zijn reke
ning hebben genomen, maar in plaats van
zijn weldoener te ontlasten, bestreed hij
hem als zijn grootsten viiand, daarbij ge
steund door Erwin Westphal.
i tf druk verboden).
tWordt vervolgd).
