De schaakmatch - Pontonniers slaan een brug over het Wilhelmina-kanaal
78sie Jaargang LE1DSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
Kameraad Moeder
Raman van
CHRISTEL BROEHL—DELHAES.
62)
Erwin zei het zoo losweg, alsof hij het
over een of ander sportevenement had. De
professor keek hem ontsteld aan. Met
moeite wist hij zich te beheersohen.
Ik kan me niet indenken, dat er van
die geruchten ook maar een woord waar is.
Tiebruck is veel te consciëntieus om
nee, onzin! Ik begrijp niet, hoe je er bij
komt dergelijke praatjes mee te helpen
rondbazuinen!
Hij keek zijn zoon recht in de oogen en
alsof hem plotseling een licht opging, zei
hijAha, ik begrijp het al. Hij Is de man,
die je de vrouw van je keuze afhandig heeft
gemaakt.
Hij kwam met zijn volmaaktheid, zijn
schitterende reputatie en zijn beroemdheid
en nam haar voor mijn neus weg, ja!
Erwin zei het met opeengeklemde lippen;
hu beet de woorden bijna af.
Maar ze houdt immers van hem, ant
woordde de oude heer, ietwat hulpeloos.
Je hebt niet het minste recht hem een
verwijt te maken om haar keus en nog
minder om hem, wijl hij nu eenmaal de
gelukkige was, een kwaad hart toe te
dragen.
Nee, dat recht heb ik niet, antwoordde
Erwin, terwijl hij met nauwelijks zichtbaar
trillende handen zijn sigaret aanstak,
maar desondanks wacht ik op den dag,
waarop ik haar bewijzen zal, dat men zelfs
een halfgod van zijn troon kan sleuren, als
men hem daar aanpakt, waar hij sterfe
lijk is.
En waar zou, volgens jou, Tiebruck
dan .sterfelijk" zijn?
In zijn eerzucht!
Professor Westphal schudde bedenkelijk
zijn eerbiedwaardig grijs hoofd.
M'n beste jongen, laat ik je mogen
vertellen, dat je je gruwelijk vergist.
Tiebruck heeft zich steeds doen kennen
als een dienaar der menschheid, wie hij ook
in tailooze gevallen onschatbare diensten
heeft bewezen. Ik heb nooit bemerkt, dat
zijn eerzucht hem daartoe aanzette. Tie
bruck is een van de weinigen, die niet uit
eigen belang maar uitsluitend om anderen
ter wille te zijn z'n beste krachten geeft.
Je neemt het nogal voor hem op, zei
Erwin schamper. Hij schijnt je meer
waard te zijn dan ik.
Professor Westphal keek zijn zoon be
droefd aan.
Vele jaren van samenwerking leggen
een band, Erwin. In mijn gevoelens voor
Tiebruck maak ik geen onderscheid tus-
schen hem en mijn kinderen. Wat dat be
treft, Erwin, zou hij je broer kunnen zijn!
En dat is dan ook de reden, waarom
je hem tot geen enkele minder gelukkige
daad in staat acht, concludeerde Erwin.
Hij is jouw leerling en assistent geweest,
zooals Alk nu Tiebruck's leerling en rech
terhand is. Je weet dus uit eigen ervaring
hoe gemakkelijk onder dergelijke omstan
digheden een wederzijdsche sympathie en
bewondering tot stand kan komen. Zou het
nu zoo vreemd zijn, als Tiebruck uit waar
deering voor de begaafdheid van zijn leer
ling dezen had veroorloofd met zijn ont
dekking proeven te nemen op patiënten uit
de laagste klassen der bevolking?
Dat dunkt me ten eenenmale onmo
gelijk, zei Westphal gedecideerd.
We zullen nog wel eens zien, besloot
Erwin, Ietwat raadselachtig, het onderhoud
en de oude Westphal. die een heftig ant
woord op de lippen had, beheerschte zich
en wijdde zich weer aan zijn werk.
Tiebruck wierp de deur van het kleine
laboratorium met een nijdig gebaar in het
slot. Onmiddellijk daarna echter werd zij
weer geopend; Alk kwam naar buiten en
snelde den professor achterna. Hij scheen
zeldzaam opgewonden.
Professor, luistert u toch evenu
mag nietHij had nog veel meer willen
zeggen, maar plotseling brak hij den zin
af. want Tiebruck had zich met een drei
genden blik naar hem toegekeerd.
Vergeet niet, dat ik zelf bepaal, wat ik
mag. En in dit geval mag en zal ik aan je
verlangen niet voldoen!
Alk's oogen fonkelden. Zijn toekomst viel
hem uit handen en brak in duizend scher
ven op den grond. Als Tiebruck hem zijn
steun ontzegde, Tiebruck, de medicus met
een wereldnaam, dan was al zijn moeite
tevergeefsch geweest, dan kon 't misschien
nog jaren duren voor hij elders zoover
kwam als hij hier gekomen was. Achter
zijn geel, jongensachtig voorhoofd flitsten I
de gedachten door elkaar. Als Tiebruck
hem losliet, had het geen zin zich langer
aan dat kind van hem. die zeldzaam naïeve
Camilla te binden, dan zou hij de wereld
naar invloedrijke slachtoffers moeten af
zoeken. Hij zou met genoegen zijn leven
aan het hare hebben willen binden, al
voelde hij dan ook geen greintje liefde voor
haar. als Tiebruck hem zijn volle mede
werking had willen verleenen. In zekeren
zin zou hij haar dan op den koop toe heb
ben genomen en daarmee zou hij dan bo
vendien nog een goede daad hebben ver
richt, want het kind had zich a. h. w. aan
zijn hals geworpen.
Geen oogenblik dacht hij er aan, hoe ge
meen en laaghartig hij daardoor gehan
deld zou hebben tegenover den man, wiens
hulp en gastvrijheid hij in zoo ruime mate
had genoten. Alk behoorde nu eenmaal tot
die categorie mensöhen, die gewetenloos
over alles heen stappen, wanneer zij daar
mee slechts zichzelf kunnen bevoordeelen.
Hij wist, dat hij ook hier zijn doel zou be
reiken en anders geheel van het tooneel
zou verdwijnen.
Tiebruk's stem stoorde hem in zijn ge
dachte ngang.
Ik zal zelfs nog meer doen: ik ben
van plan mij voorloopig van alles terug te
trekken en met mijn vrouw op reis te gaan.
Ik wil niets meer zien en niets meer hoo-
ren. Uitrusten, eindelijk weer eens op adem
komen. Ook voor jou, Alk, zou het niet
kwaad zijn, als je je de heele geschiedenis
nog eens rustig door het hoofd liet gaan.
Alk gaf geen antwoord. Hij zag hoe Tie-
brucjs zich YerKüdersie, maar de krachtige
en zelfbewuste gestalte van zijn chef en
leermeester wekte geen enkel gevoel van
eerbied bij hem op. Daar ging een man, die
wat was! En hij. Alk, wilde wat worden en
hij kwam niet vooruit. En in zijn onweer-
staanbaren drang omhoog te komen werd
hij gehinderd door den man, die daar ging.
Hij scheurde zich met geweld van Tie-
bruek's aanblik los en keerde zich om naar
het laboratorium, waar hij vandaag voor
het laatst nog eens zijn geluk wilde beproe
ven. Juist toen hij bezig was, werd hij aan
gesproken.
Wel. Alk, lukt het vandaag niet met
den baas?
Hij keek even op met goed gespeelde on
verschilligheid.
Een klein onbeteekenend meenings-
verschil tusschen den professor en mij, ant
woordde hij. Je weet zelf wel, dat zoo
iets wel 'eens vaker voorkomt, nietwaar
collega?
Het was dr. Brenzel, die zich. zoo belang
stellend toonde naar de oorzaak van de
woordenwisseling. Hij zweeg na Alk's niets
zeggende verklaring, maar in zijn oogen
lag" iets van leedvermaak en afgunst, wat
Alk niet ontging. Aha, een vijand. Jalousie
de métier, natuurlijk. Daar moest hij voor
oppassen.
Bonjour, zei Alk vriendelijk en op zijn
minzaamsten toon. Nu zullen we nog
maar wat nuttigs gaan doen.
De ander keek hem totaal ontnuchterd
na. Die Alk had een manier om iemand te
ontwapenen
(Nadruk verboden). (Wordt yervolgd)..
DE INPOLDERING VAN DEN NOORDOOST-POLDER.
Men is thans bezig met het opspuiten van den dijk RamspolKadoelen nabij Vollenhove,
op ongeveer 5 k.m. van Genemuiden. Het opspuiten van het dijkstuk.
VEILING COLLECTIE SCHILDERIJEN van wijlen den
heer W. F. van Heukelom te Amsterdam. Dr. Philips en 'de
heer Vattier Kraane bekijken ,,De Koningskinderen" van
Mathijs Maris-
THEODORE MARRINKR -
de Amerik. consul-generaal
te Beyrouth, die door een
Armeniër is doodgeschoten.
TWEE VLIEGTUIGEN OP ELKAAR.
iuv
De Mayó Composite-vliegboot, waarmee de eerste proeven gehouden zijn te Rochester. Zij is bestemd
voor den Oceaandienst.
DE VORDERINGEN AAN DEN BOUW VAN DE NIEUWE BRUG TE HEDEL.
Overzicht op het Zuidelijke wegenplan, den weg
naar den Bosch.
DE PONTONNIERS UIT DORDRECHT
sloegen een pontonbrug over het Wilhelminakanaal tusschen Oosterhout en Dongen
Over deze brug trokken de huzaren van het 2e half regiment tijdens hun oefeningen
DE KINDEREN VAN DR. EU WE mouhten gisteren een
half uurtje den wedstrijd van hun vader bijwonen. Men ziet
hier de jongste op moeder's knie en de beide ouderen met
grootvader aan 't analyseeren.
