Felle brand te Amsterdam - Tsjang km ontvangt de pers
78iie Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
Kameraad Moeder
FEUILLETON
EEN FELLE BRAND BRAK GISTERMIDDAG UIT IN EEN ENGELSCHE TROEPEN IN PALESTINA.
PERCEEL AAN DE DIJKSTRAAT TE AMSTERDAM. Soldaten van het 2e bataljon Black Watch in een kamp te Sarafand nabij Jeruzalem, bij het verlaten van het
De eerste en tweede étage brandden geheel uit. kamp voor een marsch,
Roman van
CHRISTEL BROEHLDELHAES.
61)
Alk liet zich den laatsten tijd minder bij
de familie Tiehnick zien. Overeenkomstig
den wensch van Romana, noodigde haar
man hem niet zoo vaak meer tot een be
zoek uit en zoo bleven zijn visites beperkt
tot een enkel muziekavondje, dat Tiebruck
zelf een steeds gewaardeerde afleiding
bood, maar waardoor Camilla zich genood
zaakt zag op een andere wijze met den jon
gen medicus contact te zoeken. Zoo had zij
dan ook nu weer een afspraak met hem
gemaakt om elkaar in een landelijk café te
ontmoeten en Alk had daaraan ook dit
maal tegen zijn zin gevolg gegeven.
Wij zijn belden nog vtel te jong om
cns ernstig met toekomstplannen bezig te
houden, herhaalde hij voor de zooveelste
maal, maar dit keer scheen Camilla zich
van deze onvriendelijke opmerking niet veel
aan te trekken.
Hetnz, zei ze, wat zenuwachtig in het
besef hem een belangrijk nieuwtje te ver
tellen. ik ga voor een jaar weg. Naar het
meisjeskamp!
Hij ke°k haar verrast aan en in haar
onervarenheid meende ze schrik en teleur-
le lezen in zijn blik, die in werke
lijkheid slechts verbazing verried.
Ik ga me in de huishouding bekwa
men om later een goeie vrouw voor je te
kunnen zijn, vervolgde ze naïef. Een
jaar is gauw omze hing plotseling aan
zijn hals, en als ik terug kom, kun je
met Paps over onze toekomst praten.
Een jaar vrijheid! ging het Alk door het
hoofd. Dat was meer dan hij ooit had
durven hopen. Wat zou hij daar van kun
nen profiteeren. Onbewust werd hij wat
vriendelijker tegen Camilla, maar zij ver
stoorde de goede stemming weer onmiddel
lijk door hem aan zijn werk te herinneren.
Misschien slaag je er in dien tijd in
klaar te komen met het serum
Het serum! Hij vergat al het andere.
Je vader heeft eindelijk toestemming
gegeven met dieren te experimenteeren. In
den tuin van de kliniek hebben we tegen
woordig een klein laboratorium, een stu
dent assisteert ons en je vader heeft het
oppertoezicht. We zijn daar nu al een week
of vier bezig.
En de resultaten? vroeg ze ademloos:
ze zag de zoo vurig gewenschte toekomst
reeds heel dichtbij.
Resultaten? HU lachte spottend.
Tot dusver alles negatief. Ik geloof, dat je
vader mij langzamerhand voor een fantast
gaat aanzien.
Enals dat zoo isvroeg ze
zacht.
Dan is het natuurlijk uit met zjjn
steun en dan sta ik alleen. Dan heb ik
niets en dan ben ik niets, want alleen kan
ik m'n experimenten niet voortzetten. Ik
heb instrumenten noodig, apparaten, phar-
maceutische artikelen en niet in de laatste
plaats. geld. Maar ik neb een idee;
als het noodig is, weet ik wel raad. Ten
slotte weet ik nog wel iemand, die bereid
zal zijn de zaak te financieren: een jonge
weduwe met een bom duiten....
Camilla sperde haar oogen open. Zij zag
zoo bleek, dat Alk er zoowaar even van
schrok.
Eu als ze jou het benoodigde geld
geeft, zal je haar natuurlijk uit louter
dankbaarheid trouwen
Nou, nou, zoo ver is het nu ook nog
niet, suste Alk ontwijkend en terwijl hij
zich dwong Camilla's handen in de zijne
te nemen, liet hij er bijna smeekend op vol
gen: Als jij toch eens wat bij je vader
wist te bereiken, meisje!
Hulpeloos en gepijnigd staarde Camilla
hem aan: ze wist zelf niet meer, wat ze
doen moest.
Dien avond kwam hij voor het eerst sinds
langen tijd weer eens musioeeren. Zij ver
zette zich hardnekkig tegen de bekoring,
die er ook nu weer van zijn spel uitging,
dat hem zoo totaal veranderde. Met weer -
galooze duidelijkheid besefte zij thans, dat
haar jonge leven onafscheidelijk met dezen
demonlsdhen, genlaal-wispelturigen man
was verbonden. Haar blik dwaalde door de
kamer. Daar in den hoek zat paps, wederom
met kranten, vaktijdschriften in zijn han
den en rimpels in zijn voorhoofd van het
ingespannen lezen. Een opzienbarend arti
kel van Alk's hand in een der grootste
medische vakbladen nam hem geheel in
beslag en slechts tersluiks wierp hij even
een blik naar den schrijver van deze be
langwekkende beschouwing, die daar zoo
rustig viool speelde. Een phenomeen was
hij toch, deze jonge man met zijn kunste-
naarskop en zijn droomerige oogen.
Camilla's blik gleed* van haar vader naar
Romana. Haar moeder. Hoe kalm en gela
ten zat ze daar met haar goedig, beheerscht
gezicht voor den vleugel. Haar geheele ver
schijning ademde rust en vertrouwen. En
opnieuw bekroop Camilla het onzinnige ge
voel, alsof zij naar haar toe moest vliegen
om haar alles te zeggen, alles en daarmee
den ondragelijken last van grenzenloos
deprimeerende geheimzinnigheid van zich
af te wentelen. Neen en nog eens neen! Nu
niet! Nog niet.
Eenige dagen later vertrok Camilla naar
het meisjeskamp. Ze had haar last niet
achter zich gelaten, maar nam hem mee.
zwaarder en drukkender nog dan ooit
tevoren.
Erwin Westphal legde het vakblad van
zijn vader op diens schrijfbureau terug. Het
was hem een behoefte geworden na zijn
inspannenden juridischen arbeid van tijd
tot tijd eens in de studeerkamer van zijn
vader binnen te dringen en zich daar met
medische onderwerpen bezig te houden.
Hmja. ja, zei hij voorzichtig.
De oude professor Westphal keek even
op van den stapel dicht beschreven vellen
papier.
Wat heb je nu weer aan het licht ge
bracht? vroeg hij, goed gemutst. Ik ge
loof, dat je toch nog eens in mijn schuitje
terecht komt. Vandaag of morgen lees ik je
naam nog als politiedeskundige of zoo
iets.
Envin ging merkwaardigerwijze niet op
den schertsenden toon in, hoewel hij ge
woonlijk toch nog al spoedig klaar stond
met ironische en sarcastische opmerkingen.
Aan het licht gebracht heb ik niets.
Wat ik daar ontdekte, is in zekeren zin een
publiek geheim. Professor Tiebruck is ai
weer hard op weg z'n naam in verband met
een uitvinding door de heele wereld bekend
te maken.
Tiebruck? In dit geval schijnt hij de
pogingen toch slechts te financieren. De
ontdekker van het nog niet geheel vol
maakte serum voorloopig heeft men nog
slechts goede hoop, dat het wat zal worden
is die jonge dr. Alk, die sinds eenigea
tijd bij Tiebruck werkt.
Erwin Westphal nam het blad nog eens
op en las het vet gedrukte opschrift met
den naam van den auteur. Heinz Alk. Hij
kende hem niet.
Tiebruck is een arts, waarop men
onder alle omstandigheden kan vertrou
wen, hoorde hij zijn vader zeggen. Hij is
mijn leerling geweest en in al die jaren,
dat ik hem ken, heb ik hem leeren waar-
deeren als een man, die zich niet op dwaal
wegen begeeft.
Dan mag hU nu, Erwm stond op en
hield zijn vader zijn sigarettenkoker voor,
wel dubbel voorzichtig zijn.
De oude heer negeerde het hem toegesto
ken etui. Als Erwin zooiets zei, moest hij er
een reden voor hebben.
Hoe bedoel je dat? vroeg hij geïnte
resseerd.
Wel, er wordt hier en daar gefluisterd,
dat de experimenten reeds begonnen zou
den zijn
Dat is toch niets bijzonders. Natuurlijk
zullen zij allang met practische proeven
zijn begonnen; met theorieën komen ze
niet verder.
Ja, ja, maar het schijnt, dat er in de
kliniek van Tiebruck niet alleen met die
ren, maar ook reeds nret.menschen
wordt geëxperimenteerd.
(.Nadruk verboden), (Wordt vervolgd).
HET MUSEUM-GEBOUW,
van Sjanghai, is totaal vernield door een regen van
Japansche bommen.
HET HOOGSEIZOEN IN DE HARING VISSCHERLI
De kaden te Vlaardingen zijn bezaaid met vaten
haring. Voor de jeugd schiet er nog wel zoo'n'
„Höllandsche nieuwe" over.
in het centrum
GENERAAL TSJANG KAI SJEK EN ZIJN ECHTGENOOTE
gefotografeerd met een groep journalisten, na een interview
te Nanking.
01' HE (VERF VAN DE NEÜ. SCHEEPSBOUW-MIJ. TE AMSTER
DAM. Drie schepen staan tegelijk op de helling. In het midden een
yoor de Mij. Nederland in aanbouw zijnd motorschip en aan de beide
zijden twee tankbooten voor de Kon. Shell.
