De bijeenkomst in Olympia-stadion te Berlijn - Prins Bemhard in Parijs
78sfe Jaargang
LEiDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
Kameraad Moeder
VOOR EEN MILLIOEN MENSCHEN HERBEN
HITLER EN MUSSOLINI
in het Olympia-stadion te Berlijn redevoeringen
gehouden. De Führer tijdens zijn rede.
Links onder aan de tribune
Mussolini.
«gprr
DB 01 EiClEELE OPENING I AN HET WEGGEDEELTE ZOETEUMEER—BLE1SW1Jli
van den nieuwen Rijksweg den Haa-gUtrecht, in tegenwoordigheid van de leden van
het Wcgcncongres. De vreugde na de opening
DE STRIJD IN SJANGHAI.
Japansche soldaten in een nauw straatje op zoek naar
scherpschutters.
PRINS BERN HARD BRACHT EEN BEZOEK AAN EEN NIEUWE SCHAKEL IN DEN VERKEERSWEG MUSSOLINI ALS GAST BIJ GüRING. -i De Duce in gesprek
"E WERELMENTOONSTELUNG TE PARIJS. AMSTERDAM UTRECHT met zija gastheer in den Waldhof Karinhall.
Op onze foto: Z.K.n. verlaat het Holiandsche T x- •-» i- i ta u u
Paviljoen. 1S de bru& blJ Lóenei'sloot. De brug in aanbouw. Links generaal Stumpff.
Roman van
CHRISTEL BRQEHLDELHAES.
41)
Alf moet toch ook eens een paar ski's
hebben! riep ze nog en dan gleed ze reeds
het dal in om tientallen meters verder op
de zachte glooiing van een heuvel weer op
te duiken en in een tweede dal te ver
dwijnen. De achterblijvenden, even geboeid
door dit beeld van sportieve gracie, stonden
stil bijeen en staarden haar na.
Ik wou, dat Ik het ook zoo kon, zei
Camilla zacht en met onmiskenbare te
leurstelling en afgunst in haar stem.
Deze opmerking herinnerde Alk aan haar
aanwezigheid. Hij had op het punt gestaan
af te stooten en de slanke gestalte na te
sulzen, maar hij bedacht nog juist bijtijds,
dat dat in de gegeven omstandigheden 't
domste zou zijn. wat hij doen kon.
Laat uw mama haar hart maar op
halen, zei hij geruststellend. Een goede
ski'er moet de ruimte hebben en tenslotte
dient alles eerst geleerd te worden.
Hij demonstreerde daarbij direct een paar
keurig uitgevoerde figuren en toonde Ca
milla de techniek van de skisport. Zij ver
zoende zich onmiddellijk met haar lot.
Mama mocht zoo ver gaan als zij wilde
Als Alk maar hier bleef.
Georg sloeg de richting in. welke Ro-
mana gegaan was. De oefeningen van Alk
met Camilla verveelden hem. Tot groote
ergernis yan laatstgenoemde echter scheen
Alk niet van zins met haar achter te
blijven.
Wacht even, Georg. riep hij, wij
kunnen onze oefeningen wel tijdens het
verder gaan voortzetten! En bij deze woor
den drukte hij op ondubbelzinnige wijze
Camilla's 'hand. Uit dezen man was niet
wijs te worden. Hij ergerde je en trok je
tegelijkertijd aan op zijn bijzondere, on
weerstaanbare manier; Camilla wist niet,
waar ze met hem aan toe was.
Van mama is niets meer te zien, zei
Georg eenige malen. Waar zou ze toch
zitten
Daar behoeven we ons niet ongerust
over te maken, meende Alk. Je mama
is een voortreffelijk skiloopster.
Toen in de verte aan den kant van den
weg een klein café zichtbaar werd, ver
wachtten zij Romana daar te zullen vin
den, maar bij hun binnentreden bleek al
spoedig, dat hun vermoeden niet bewaar
heid zou worden. De eigenaar had geen
dame gezien; er was trouwens den gehee-
ien dag nog niemand In zijn etablissement
geweest. Georg Stonde zich ernstig onge
rust.
Het wordt toch tijd. dat we haar nu
eens gaan zoeken, meende hij. We kun
nen haar toch niet aan haar lot overlaten?
Laten we eerst maar eens een kop
koffie drinken, stelde Alk voor. Mis
schien komt ze dan intusschen wel opdagen.
Bij het vernemen van deze vrij onver
schillige opmerking begon Camilla er toch
werkelijk aan te twijfelen, of Alk zich veel
aan haar moeder gelegen liet liggen.
Zij dronken hun koffie, maar Romana
liet zich nog steeds niet zien. Tenslotte
hield Georg het niet meer uit.
Als jullie dan alleen maar aan je
zelf denken, voer hij plotseling uit, zal
ik maar op zoek gaan. Ik wil weten waar
ze is!
Alk stond onmiddellijk op.
Natuurlijk denken we niet alleen aan
onszelf, Georg, zei hij. Het lijkt mij
het beste, dat juffrouw Camilla hier zoo
lang blijft, dan zullen wij beiden eens gaan
zien of we mevrouw kunnen vinden.
M'n hemel, moeten jullie dan direct
allebei weg? protesteerde Camilla. Het
is toch voorloopig voldoende als Georg al
leen gaat.
Maar m'n lieve, beste jrfffrouw Ca
milla, Alk maakte lachend een buiging
voor het meisje, ik kan er Georg te
gen den avond toch niet alleen op uitstu
ren. Bovendien twijfel ik er niet aan, of
we zullen uw mama spoedig genoeg vin
den en in den kortst mogelijken tijd terug
zijn.
Camilla bestelde geërgerd nog een kop
koffie en wat gebak, zocht een paar oude
tijdschriften bij elkaar en besloot haar ver
veling zoo goed mogelijk te verdrijven.
Toen Alk en Georg naar buiten traden
bleek de voor kort nog zoo stralende he
mel met loodkleurige wolken bedekt te zijn
Alk keek bedenkelijk naar de lucht.
We krijgen sneeuw, zei hij. Als we
niet voortmaken, zal elk spoor worden uit-
gewischt. Georg werd een beetje bleek om
zijn neus, maar hij gaf geen antwoord.
Zwijgend bonden zij hun ski's onder en in
een vlot tempo suisden zij den eersten weg
terug. Romana moest opzij afgeslagen zijn,
want voor het café was geen spoor te zien.
Van tijd tot tijd bracht het tweetal zijn
handen aan den mond en riepen zij Ro-
mana's naam, maar er was zelfs geen echo,
die antwoordde. Een enkele maal trachtte
Georg op Alk's gezicht te lezen, wat er in
hem omging, maar dit bleef glad en onbe
wogen. Tenslotte echter vermocht hij zich
niet langer te beheerschen.
Ik maak me nu toch werkelijk ernstig
ongerust, zei hij. Zullen we naar het
café teruggaan en papa opbellen?
Onzin, antwoordde Alk geërgerd,
wat zouden we daar nu mee opschieten? Ik
weet wat beters. Jij gaat terug en zorgt,
dat je een paar mannen vindt. Die kerels
hier zullen toch wel kunnen skiloopen. Jul
lie zoeken dan nog eens de omgeving van
het café af. Maar denk er om, dat je in geen
geval je zuster meeneemt en evenmin trek
Je er op je eigen houtje op uit, begrepen?
Als ik niet in het café terugkeer, komen
jullie me na, want dan bestaat de moge
lijkheid, dat ik je moeder heb gevonden,
maar dat ik haar niet kan vervoeren.
Georg knikte met opeengeklemde tan
den, wendde zijn ski's en suisde terug.
Heinz Alk staarde hem een oogenblik pein
zend na en zette zich daarna zelf in be
weging. Zijn scherp oog had in de verte
een spoor ontdekt en hij stuurde Georg
terug, omdat hij alleen wilde zijn. Wie weet.
hoe goed hem dat nog te pas kon komen.
Kaarsrecht liep het spoor, over een on-
afzienbaren afstand. Verdraaid, waar was
die vrouw in 's hemelsnaam heengezeild?
Stop, hier was de sneeuw opgerakeld Alk
.vilde stoppen, maar het was al te laat.
Met luid gekraak ging een van zijn ski's
in splinters. Hij was in volle vaart op een
rots gegleden. Een verraderlijke plek. Ook
Romana scheen hier niet heelhuids voor
bij te zijn gekomen; de opgerakelde sneeuw
wees daar althans op. Alk bond zijn latten
af en vloekte. Verdraaid, nu kwam hij
slechts langzaam vooruit. Hij liep om de
rots heen. verwachtend daar het spoor op
nieuw te zullen vinden, maar tot zijn
schrik bemerkte hij, dat het hier plotseling
ophield. Romana Tiebruck kon tenslotte
niet in den grond zijn verdwenen; de ver
onderstelling lag dus voor de hand, dat
zPvan de helling omlaag was gevallen.
Alk ging op zoek. Ongeveer honderd me
ter dieper lag een gestalte. Hij liet zich
erheen glijden; het was inderdaad de ge
zochte. De medicus in hem stelde binnen
enkele minuten vast, dat zij niets had ge
broken. Ze scheen slechts haar voet te heb
ben verstuikt en tengevolge van den val
en de daarmee gepaard gaande pijn 't be
wustzijn te hebben verloren. Er was verder
niet veel anders voor hem te doen dan te
trachten haar zoo spoedig mogelijk hier
vandaan te krijgen. Alk boog zich over de
bewustelooze heen en keek haar in 't ge
laat. Hij voelde zich ten prooi aan een
storm van de tegenstrijdigste gevoelens,
maar hoe langer hij naar de teere, reine
trekken op het vredige, bijna levenlooze
gezicht keek, des te beter wist hij zich te
beheerschen. Rustig en zeker begon hij de
levensgeesten op te wekken.
Vermoeid, als na een langen slaap ont
wakend. sloeg Romana haar oogen op.
Teen zij Alk's gezicht boven zich zag. wilde
zij overe nd springen, maar onmiddellijk
bemerkte ze, dat dit niet ging.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
