Mussolini's bezoek aan Duitschland - Willy Fritsch in den Haag
78ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
Kameraad Moeder
HOE VOL HET HAS. Onder enorme belangstelling werd de Kost ver loven brug te Amsterdam, een zeer belangrijke
verbinding tnsschen de Kinkerstraat en Amsterdam-West, door wethouder de Miranda geopend.
Het publiek neemt bezit" van de brug.
1>E BEKENDE DlilTSCHE FILMARTIST WILLY FRITSCH die momenteel in ons land
vertoeft, kwam gisteren m den Haag aan, waar hij in Asta-theater de première bijwoonde van
de film „Zeven oorvijgen". De aankomst.
JAPANSCHE TROEPENTRANSPORTEN IN EEN PLATGESCHOTEN
WIJK VAN SJANGHAI.
HET EiNGELSCHE STOOMSCHIP „CLAN ALPHINE"
is tengevolge van den mist, welke boven de Wester-Schelde hing, boven
Terneuzen omhoog gevaren.
MUSSOLINI NAAR DUITSCHLAND. Draadloos
overgebrachte foto van den Duee bij zijn vertrek uit
Rome. Rechts graaf Ciano, zijn schoonzoon.
IN' DE fiIIOOTE KERK TE ALKMAAR waar het instortingsge
vaar nu geweken is, heelt, men een gaaf gedeelte afgeschut, waar men
nu kerkdiensten zal gaan houden. De preekstoel en de luidspreker
installatie, ter reproductie van de orgelmuziek. Het orgel staat in een
ander gedeelte der kerk.
Roman van
CHRISTEL BROEHLDELHAES
38)
Georg Tiebruck betrad door het toegangs
hek de baan en liet zijn blik over de toe
schouwers dwalen alsof hij een plaats zocht.
Iemand naast hem schoof opzij en maakte
nog wat ruimte op de punt van een bank,
die toch al overbezet leek. Hij keek even ter
sluiks naar het meisje, dat zich zoo bereid
willig toonde en herkende de kleine Her-
tha Grabbe. met wie hij vroeger zeer ge
dweept. had, maar die hem nu zeldzaam
kinderlijk en koket voorkwam. Hij groette
en bepaalde daarna al zijn aandacht bij
den wedstrijd. Zij duwde hem met haar
elleboog in de zij en toen hij haar, uit zijn
eigen duistere gedachten opgesenrikt, aan
keek, vroeg ze gichelend:
Is het waar, Georg? Ben je tegen
woordig op Lala verliefd?
Hij had slechts een vluchtigen, minach
tenden blik voor haar over. Klets, ik
ben nog nooit op iemand verliefd geweest.
Dit antwoord scheen nog meer op Her-
tha's lachspieren te werken. Het irriteerde
Georg en toen zij bleef zwijgen, vroeg hij,
hoewel hij eigenlijk niet den minsten lust
gevoelde een gesprek te beginnen:
Waarom lach je zoo idioot?
Ach, omdat jullie 's nachts altijd weg-
loopen. Waar naar toe? Enfin..,.!
Wie zegt dat? stoof Georg op, lood van
schaamte.
Stel je toch niet zoo aan. Werner neeft
het me zelf verteld', die is toch ook altijd
van de partij!
De match op het gravel was beslist. Georg
stond traag op, niet goed wetend, wat hij
nu moest beginnen. Een aantal toeschou
wers omringde de beide spelers, die nog
even napraatten en onder hen bevond zich
ook Lala Esch. die daarbij het hoogste
woord voerde. Erwin Westphal, die zijn te
genstander toch slechts met moeite de baas
had weten te blijven, scheen zich nog vol
komen frisch te voelen. Hij veegde slechts
met een handdoek de zweetdruppels van
zijn bruingebrand voorhoofd en Georg
maakte onwillekeurig een vergelijking tus-
schen dezen knappen, athletischen jonge
man en zijn, in zijn oogen zooveel ouderen
vader. Een heeie troep meisjes verdrong
zich om Westphal. Zoo bezien, kon hij het
Romana niet kwalijk nemen, dat ook haar
hart naar den jongen Westphal uitging,
maar desondanks gedoogde hij niet, dat
zij daarom zijn vader misleidde. Als hij ten
minste maar geweten had, waarom zij niet
met Erwin Westphal getrouwd was
Maar hij wist immers niets. Nee, dat kon
zoo niet blijven. Hij moest zekerheid heb
ben, tot eiken prijs
Lala Esch schrok, toen ze Georg's stem
naast zich hoorde. Hij had nu eenmaal zoo
iets eigenaardig radicaals.
Zeg. Lala, zou je mij niet eens aan
meneer Westphal willen voorstellen?
Erwin keek op. Zijn blik richtte zich
vriendelijk op het openhartige, hem aan
starende jongensgezicht.
Wie wenscht daar met mij kennis te
maken?
Lala bloosde tot onder haar haarwortels.
Er was iets, dat haar angst aanjoeg.
O, 't is maarhier, de broei van
m'n beste vriendin Camilla. Je kent hem
misschien wel
Waarom stelt ze me op zoon kleineeren
den toon voor? dacht Georg verbitterd. Ze
vindt het zeker niet de moeite waard,
zoo'n blaag. Wacht maar, ik zal jullie nog
wel eens laten zien wat voor een blaag of
ik ben
Maar Westphal zei al: Aha, de oudste
Tiebruck nietwaar? Die kort geleden zoo'n
knappe, jonge, interessante stiefmoeder
heeft gekregen
Waarom zei Westphal niets van zijn ge-
nialen vader? Dat had toch meer voor de
hand gelegen. Maar hij sprak direct over
haar en hij keek den knaap, die dag aan
dag met de aangebeden vrouw tezamen
mocht zijn. nieuwsgierig aan.
Hoe maakt je mama het? vroeg hij
met een duisteren blik.
Lala was met haar vriendinnen verder
gegaan, andere spelers betraden de baan
en Westphal en Georg liepen samen het
toegangspad, dat door struiken van de ba
nen was gescheiden, op en af.
U schijnt mijn moeder zeer goed te
kennen, zei Georg abrupt, zonder Erwin's
vraag rechtstreeks te beantwoorden.
De jonge Westphal keek verrast op; de
toon. waarop dat gezegd werd, klonk haast
vijandig.
Ja. zei hij, eenigszins afwezig, ik
heb haar heel goed gekend
Dit antwoord deed Georg's innerlijke op
winding nog toenemen.
Is het waar, dat u op mijn mama.
verliefd Was geweest?
Westphal amuseerde zich over deze na
ïeve vraag en hij verheelde dat niet.
Je bent nogal nieuwsgierig, kleine Tie
bruck. Wat moet ik daar nu op antwoor
den? Moet ik ja zeggen, dan zou ik ten
minste niet liegen. Maar waarom wil je
dat zoo graag weten? Je hebt er toch geen
belang bij?
Omdat zoovelen het weten en het mijn
moeder geen goed doet!
Maar m'n beste jongen, wat gaat het
den menschen nu toch aan, wat er in het
vroegere leven van mevr. Tiebruck ge
beurd is? Er kwam een cynische trek om
zijn mond, welKe bewees, dat hij zijn woede
jegens den man. die hem naar zijn mee
ning Romana had ontnomen, nog niet had
overwonnen.
Ons gaat het zeker wat aan. meneer
Westphal; wij kunnen niet toestaan, dat
onze vader
Is je vader niet mans genoeg om voor
zijn eigen zaken op te komen?
Het bloed steeg Georg naar het hoofd;
driftig als hij was, maakte hij een bewe
ging, alsof hij Erwin te fijf wilde gaan,
maar deze verijdelde dit voornemen, door
hem bij zijn pols te grijpen.
Knaapje, zei hij gedempt en dreigend,
maar in zijn toon lag toch veeleer bewon
dering dan verontwaardiging, knaapje,
eigenlijk verdien je voor die brutale hou
ding een flink pak slaag, maar in plaats
daarvan zal ik je een verootmoediging la
ten ondergaan, die misschien wat heilza
mer werkt: Jouw mama. Romana Paihoff,
heeft aan je vader de voorkeur gegeven
boven mij!
Dat weet ikfluisterde Georg,
plotseling ontnuchterd, maar ze heeft
toch van u gehouden!
Helaas niet. Westphal glimlachte pijn
lijk ironisch. Dat drama kan ik je wat
ai te rijke fantasie helaas niet schenken.
Iiomana Parhoff heeft mij nooit een enkele
maal haar gunst geschonken, niettegen
staande ik jarenlang naar haar hand heb
gedongen.
Georg staarde Erwin aan, nu toch to
taal uit het veld geslagen. Zijn eerlijke,
oprechte natuur was werkelijk verootmoe
digd: hij had zich belachelijk gedragen,
afschuwelijk belachelijk. Hij keerde zich
om. maar kwam toch nog even terug, ter
wijl hij kleintjes zei: Neemt u me niet
kwalijk, alstublieft
Onzin, over zoo'n kinderachtigheid!
Hopenlijk ben je nu van je dwazen waan,
dien Joost mag weten wie je heeft bijge
bracht, voor goed genezen
Georg vloog naar huis; de wildste ge
dachten drongen zich aan hem op. Hij had
Romana gemeen behandeld: zij was vol
hefde en goede bedoelingen tot hem ge
komen om hem te helpen en hij had haar
geheel ten onrechte veracht.
M'n hemel, wat is er met jou gebeurd?
vroeg Romana, toen hij schier buiten adem,
haar kamer binnenstormde.
Het was schandelijk alles
ailes. wat ik tegen je gezegd heben
dat ik
Zij schoof hem een stoel toe.
Maar beste jongen, wees nu eens niet
zoo opgewonden. Wat is er aan de hand?
Ik hebik benbij Westphal
ben ik geweest!
Bij den professor' Wat is er dan ge
beurd, Georg? Een bang gevoel bekroop
haar. Er is toch niets met vader?
(Nadruk verboden). .(Wordt vervolgd).
