HM Je Koningin en Z.K.H. Prins Bemhard bij de legermanoeuvres
78sie Jaargang T LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
Kameraad IVLoeder
ENGELaSCHE OORLOGSSCHEPEN WORDEN GERBEiD GEMAAKT U. M. 1)E KONINGIN' heeft een bezoek gebracht aan de leger-oefeningen,
voor vertrek naar de Middellandsche Zee voor de contróle. LinksDieptebommen op een torpedobootjager. welke in de omgeving van Arnhem gehouden worden. H.M. verlaat het gevechta-
Rechtstorpedo's worden aan boord geladen van H.M.S. Blanche te Sheerness. terrein en begeeft zich naar de gereedstaande auto.
DE ONTHULLING van het gedenkteeken op de Moerdijkbrug door den,
minister van Waterstaat. Het monument is als een dankbare herinnering aange
boden door de twaalf Kamers van Koophandel, die voor de totstandkoming
van deze verbinding hebben geijverd.
Roman van
CHRISTEL BROEHLDELHAES
81)
Nou, die dame, waar Erwin Westphal
over sprak.
Een oogenblik keken ze elkaar sprakeloos
aan. Daarop vloeide een verontwaardigde
woordenstroom van Camilla's lippen:
Wel'heb je ooit! Wat zeg je me daar
van?! Zoo staan dus de zaken. Jarenlang
k ze bij de Westphals over huis gekomen,
misschien heeft ze zelfs wel het een en
ander met den jongen Westphal gehad.
En nu heeft ze hem de bons gegeven en is
te met paps getrouwd. Zoo zoo. paps is
dus die beroemde, rijke meneer, die dienst
moest doen voor het.verzorgingshuwe
lijk. Zou hij dat weten?
De kleine Lala Esch, die nog steeds een
onprettige herinnering bewaarde aan het
oogenblik, waarop zij Romana voor het
forst had gezien, voelde zich allerminst
geroepen deze tegen de reeks verwijten van
haar vriendin in bescherming te nemen.
Voorloopig schaarde zij zich dus aan de
tijde van Camilla, die zij op overtuigenden
toon bijviel:
Natuurlijk weet je vader daar niets
van. Ze zal zelf wel niet zoo dwaas zijn ge
weest hem in te lichten. Denk je, dat hij
het zich erg zou aantrekken, als hij
het wist?
Camilla toonde zich ook nu weer het
onbeheerschte kind, toen ze plotseling in
tranen uitbarstend, haar nood klaagde.
O, o, dat mijn goeie, beste paps zoo
door een vrouw moest worden beetgeno
men. Om zijn geld, alleen om z'n geld en
z'n naam heeft ze hem genomen. Ze
snikte wild en zonder ophouden stroomden
haar de tranen over de wangen.
Een dergelijke opgewonden scène te ver
oorzaken, lag nu ook weer niet in Lala's
bedoeling. Het irriteerde haar bovendien
deze overdreven gevoelsuiting en dat liet
ze ook onomwonden blijken:
Menschen kinderen, wat heb jij je
tranen gauw bij de hand. Houd toch op
met dat gehuil. Het zijn toch alleen maar
vermoedens. Misschien houdt ze wel echt
van je vader. Hij is er toch knap genoeg
voor!
Daar geloof ik niets van, hield Camilla
hardnekkig vol, ze is opvallend koel
tegen paps, zoo zakelijk, weet je, het lijkt
niets op een verliefd stel.
Lala lachte luid. Maar m'n lieve kind,
het is toch ook geen verliefd stel!
Maar toch iets dergelijks.
Hih
In een grenzenlooze behoefte haar hart
te luchten, ratelde Milia verder, waarbij zij
zich aan haar eigen woorden steeds meer
opwond:
Je moest het maar eens zien. Als paps
eens een keertje haar hand wil nemen,
trekt zij haar weg. Paps zet dan telkens
een gezicht als een schooljongen, die op
een fout wordt betrapt.
M'n hemel, wat zegt dat nu? Misschien
wil ze haar gevoelens niet op een presen
teerblaadje leggen.
Mogelijk, maar het lijkt me waar
schijnlijk. dat ze Erwin Westphal nog niet
heelemaal kan vergeten
Deze laatste veronderstelling prikkelde
nu toch ook Lala weer een beetje. Ze be-
heerschte zich echter en overlegde ver
standig
Als dat het geval was, had ze toch ook
met hem kunnen trouwen. Hij was in ieder
geval tot over z'n ooren op haar verliefd.
Camilla was echter reeds met haar ge
dachten bij een plan, dat plotseling bij
haar was opgekomen.
Wacht maar eens. zei ze, zonder op de
laatste opmerking van haar vriendin in te
gaan, daar kom ik gauw genoeg achter.
O, ze kennen me nog nietStraks bij
het eten. als paps en Georg er ook zijn,
begin ik ineens over Westphal te praten.
Eens - opletten, wat ze dan voor een ge-
zloht zet.
Wel, vroeg Günther Pasting, hoe
gaat het met Nora?
Nora? herhaalde Georg Tiebruck ver
wonderd. Wie is dat dan? Hij begreep
met den besten wil niet. wie zijn vriend be
doelde.
Günther spuwde een pruimenpit lood
recht de lucht in, een gebaar, waarmee hij
zijn minachting beoogde uit te drukken.
Je nieuwe natuurlijk!
Georg geloofde er nu eindelijk achter te
zijn. Günther's vraag scheen betrekking te
hebben op zijn stiefmoeder.
Als je m'n moeder bedoeltzijn
oogen fonkelden, die heeft nog nooit
„Nora" geheeten.
M'n goeie man, ik kan toch niet van
alle moeders de voornamen onthouden.
Die gaan je ook geen steek aan!
Günther floot even met een spottend ge
zicht voor zich heen.
Voornamen zijn toch veel interessan
ter. Of moet ik misschien „mevrouw" zeg
gen? Dat zijn ze immers niet waard, die
onderdanigheid en galanterie. Vrouwen..?
Ze zijn allemaal even slecht!
Georg's antwoord klonk heesch, maar
het miste desondanks zijn uitwerking niet.
Als je niet wilt, dat we kwade vrien
den worden, Günther, moet ik je dringend
aanraden niet zóó over m'n moeder te pra
ten. Zij behoort niet tot de vrouwen, die jij
bedoelt. Mijn meening over haarhij
staarde langs zijn vriend heen, heeft
een grondige wijziging ondergaan. Vandaag
aan den dag durf Ik te zeggen: het is een
zegen, dat mijn vader hertrouwd is en dat
hij zich deze vrouw heeft gekozen!
De spottende trek week niet van Gün
ther's gelaat, maar het klonk minder over
tuigd, toen hij zei: De jongeling is op
de dwalingen zijns weegs teruggekeerd! En
waar hebben we die geweldige verandering
aan te danken?
Georg, die vredelievend van aard was,
bond wat In. Ik zal je eens wat vertel
len, Günther, misschien dat je dan zelf tot
andere inzichten komt. M'n vader was
nauwelijks hertrouwd, toen Alf levens
gevaarlijk ziek werd. En wat denk je, dat
mijn moeder toen deed? Ze heeft onmid
dellijk haar reis met vader afgebroken en
is met hem teruggekeerd om Alf te ver
plegen. Weken achtereen heeft ze de zie
kenkamer niet verlaten en het is aan haar
te danken, dat Alf in leven is gebleven!
Georg was een en al oprechte geest
drift. Zijn oogen schitterden, zijn hart
bonsde hevig. Hij wist nu, dat Romana's
gedragslijn iets ideëels had, dat zij voor
hem het. toonbeeld van het ware, echte
vrouwelijke was geworden. Zijn kijk op
de menschen had door den omgang met
zoekende en strijdende vrienden een be
langrijke wijziging ondergaan; hij ont
moette nu eenmaal weinig vrouwen en
meisjes, die zijn bijzondere achting waard
waren. Maar Romana boezemde hem eer
bied in. Geheel tegen zijn wil liet hij Gün
ther een blik in zijn hooggestemde ziel
slaan Zijn geheele, voor geestdrift zoo ont
vankelijke jongensnatuur was er op uit
Günther te overtuigen. En deze vond geen
andere repliek dan de armzalige en haast
cynisch klinkende woorden:
Tjonge, wat een geweldige vrouw is
dat! Voor het begin is het handig uitge
dacht.
In edele verontwaardiging gaf Georg zijn
vriend eenvoudig een klap in het gezicht.
Merkwaardigerwijze bleef Günther volko
men kalm; hij wreef zich slechts met de
hand over zijn wang en zei laconiek:
Je bent zeker niet lekker, wat?
Als jou heelemaal niets meer hei
lig is
Aha, daar hebben we den dichter.
Romana, de vrouw met den zoet klinken
den naam is hem heilig! Mensch, vermoord
me niet met je blikken! Ik-mag toch zeker
wel naar de familieomstandigheden van
mijn vrienden informeeren? Bij ons ziet het
er miserabel uit. Mijn vader schijnen
langzamerhand de oogen open te gaan en
hij hangt den laatsten tijd voor Laura de
ruif dan ook wat hooger. Madame kocht
wat ze zag. 't Is alleen maar jammer voor
mij. M'n leeninkjes lukken tegenwoordig
niet meer zoo goed.
Gap je nog steeds? vorschte Georg en
hij voelde hoe een rilling hem over den
rug liep.
(Nadruk verboden). .(Wordt vervolgd).
DE AMERIKA A NSCHE FILMACTEUR William
Powell bestudeert bij zijn bezoek aan de Frans Hals
tentoonstelling te Haarlem een der tentoongestelde
werken.
l'RIN'S BERN 11ARD - bij de legerma
noeuvres in de omgeving van Arnhem
Prins Bernhard met den witten band, den
band der scheidsrechters om den kepi,
klopt op de deur van een
pantserauto. 1
