De nieuwe brug bij Hedel - Bewapening van loodsbooten
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
78ste Jaargang
FEUILLETON
Kameraad JVLoeder
DE BRUGGENBOUW IN NEDERLAND. - De brug bij
Hedel over de Ma-as, zooals deze op het oogenblik is ge
vorderd. Ook deze brug zal in een zeer groote behoefte
voor het snelverkeer voorzien.
CAPT. GEORGE EASTON'9 RACE-AUTO waarmee hij
in Amerika Malcolm Campbell's record wil verbetereu, bij
aankomst te Londen.
\ELD.MAMtSCflALK SIR CV RH. OP DEN WEG HARDINGEN—ZURICH
DEYERELL hij zijn vertrek uit zjjn twee vrachtauto's tegen elkaar gebotst. Eén der wagens kantelde. Door den schok werden de beide
Londen naar Frankrijk waar hij de inzittenden eruit geslingerd en vrijwel op slag gedood. De vernielde wagens,
groote manoeuvres zal bijwonen.
BIJ HOORN is een auto, waarin 7 jongelui zaten^ die van IN i ERBAND MEI HEI OORVAL MET HET SPAANSCHE SCHIP dat zonder
i vergunning de Rotterdamsche haven verliet en zee koos, heeft de Regeering zooals
de feesten m de Beemster terugkeerden, tegen een boom ge- besloten> de loodsbooten met kleine kajl0nnen te bewapenen. Gedemon-
reden. De inzittenden werden allen gewond. De vernielde wagen teerd worden de kanonnen aan boord gebracht.
Roman van
CHRISTEL BROEHLDELHAES
28)
Tot Georg, eensklaps tot een besluit ko
mend, zich van Camilla afwendde en op
Je deur van de ziekenkamer toetrad. Hier
'dopte hij heel zachtjes. Zijn vader kwam
daar buiten. Hij veronderstelde, dat Georg
zich op de hoogte wilde stellen van Alf's
toestand en zonder derhalve een vraag af
'e wachten, zei hij
Hij slaaptNu zal het wel weer
togop ggan.
George knikte gerustgesteld.
Wij weten het al, fluisterde hij we
vilden je alleen maar zeggenhij keer-
Je zich even naar Camilla om, die zich op
Jen achtergrond hield en vaag glimlachte,
we wilden je alleen maar even zeggen
cot ze totaal uitgeput iswe waren
'óojuist bij haar zou je niet eens even
t«ar haar willen gaan kijken? Alsjeblieft!
Tiebruck staarde zijn oudsten zoon aan,
tof hij niet begreep, dat'deze zich voor
Romana interesseerde. Maar hij las zorg
<s verlegen dankbaarheid in de eerlijke
l'Ogensoogen. Zijn gelaat verhelderde. De
tnderen hadden hun vader in lang niet
'Jo innerlijk verheugd gezien.
Eenige weken later vertrok Romana met
Jen weer geheel herstelde» Alt naar Mun
ster am Stein, het bekende salinebad voor
kinderen. Bij het afscheid zei Tiebruck
schertsend:
Dat ts nu het vervolg van je huwe
lijksreis, Romana. Je bent bijna nog meer
rustbehoevend dan het kind.
Daarvoor zullen we nu ook om het
hardst luieren, nietwaar, Alf? ging Romana
er op in en de knaap vlijde zich met zijn
wang tegen haar hand.
Romana wendde zich in het bijzonder tot
Camilla.
Je moet het vader echt gezellig maken,
meisje. Ik heb me nog heelemaal niet om
hem kunnen bekommeren.
Je hebt meer gedaan, protesteerde
haar man, je hebt Alf voor me weten te
behouden.
Het was wel eigenaardig: Toen de
kinderen in het stille huis terugkwamen,
misten zij Romana. Telkens verwachtten zij
hier of daar een deur te zien opengaan,
waaruit dan het smalle, bleeke vrouwen
gelaat zichtbaar zou worden. Maar alle
deuren bleven gesloten. De ziekenkamer en
voor alle zekerheid ook Roman a's slaap
kamer, werden ontsmet. Ben doordringende
carbollucht hing dagenlang door het ge-
heele huis. Daarna verschenen de schilders
en de behangers om de laatste hand aan
de gedesinfecteerde vertrekken te leggen,
maar toen niets dan de afwezigheid van
Romana en Alf meer aan de angstige
weken herinnerde, deed zich in den huize
Tiebruck een nieuwe gebeurtenis voor.
De professor bracht op zekeren avond een
gast mee. dien hij als zijn jongsten collega
voorstelde. De jongeman was Tiebruck aan
bevolen door een vroegeren studiegenoot,
met wien hij tijdens zijn universiteitsjaren
en later ook bij gemeenschappelijk prac-
tisch werk in een ziekenhuis goed bevriend
was geweest en die nu een groote platte-
landspractijk had. Tiebruck sloeg zijn nieu
wen kracht eenigen tijd nauwlettend gade
en hij moest erkennen, dat hier inderdaad
van een zeer bijzonder medisch talent
sprake was. Hij betuigde zijn vroegeren
studiegenoot zijn hartelijken dank voor
diens bemoeienis en beloofde hem zich
over den jongen medicus te zullen ontfer
men en hem indien mogelijk tot eer
en aanzien te zullen brengen. Er stond
dezen jongeman dus een verre van aile-
daagsche toekomst te wachten.
Op dien bewusten avond dan voor den
maaltijd, waaraan hij mede zou aanzitten
werd hij aan Tiebruck's kinderen voor
gesteld. Hij heette Heinz Alk en ondanks
zijn zevenentwintig jaren, maakte hij zoo'n
jeugdigen indruk, dat Georg en Camilla de
enthousiaste beschrijving, welke hun vader
over den persoon van dr. Alk had gegeven,
niet begrepen.
Heinz Alk was zeer mager en liep eenigs-
zins voorovergebogen. Zijn zwartbruin, op
vallend dik haar viel in dichte strengen op
zijn bleek, glad voorhoofd en accentueerde
nog slechts zijn jeugdig uiterlijk. In
flagrante tegenstelling met den roep van
zijn geweldige capaciteiten als arts waren
zijn droomerige, eenigszins afwezige oogen,
welke veeleer aan een dichter, een schilder
of een acteur zouden kunnen hebben toe
behoord.
Gasten van hun vader hadden zich tot
dusver gewoonlijk weinig of in het geheel
niet met. Camilla en Georg ingelaten. Heinz
Alk maakte daarop een uitzondering. In
plaats van tot vervelens toe zooals de
kinderen het noemden met Tiebruck
over mediscije onderwerpe» van gedachte»
te wisselen, sprak hij met Georg over boe
ken en vond hij zelfs een aanknoopings-
punt. voor een onderhoudend gesprek met
Camilla. De kinderen, die in dit opzicht
dus allerminst verwend waren, toonden
zich enthousiast over Heinz Alk. Tenslotte
bracht Tiebruck den gewaardeerden bezoe
ker naar zijn studeerkamer, waar hij dan
bij diverse geschriften en wetenschappe
lijke werken eerst volkomen tot zijn recht
kwam. Het was of er plotseling een zeld
zame verandering in Alk plaats had. Zijn
ietwat weemoedige oogopslag werd scherp
en doordringend. Zijn stem, tot dusver
langzaam, zacht en zelfs eenigszins slee-
pend, zwol aan en klonk nu helder en
overtuigend in korte, afgebeten zinnen. De
gedecideerdheid van zijn helder oordeel en
zijn vlug begrip bij de hem gestelde opga
ven brachten Tiebruck hehaaldelijk in
grenzenlooze verbazing. Bestond er dan
werkelijk nog zoo iets. zoo'n schier geniaal
en begenadigd arts zijn? In zijn beschei
denheid vergat hij, dat ook hij als jong
student en candidaa.t de wetenschappelijke
wereld verbaasd had doen staan tot hij
door professor Westphal, zijn bewonderens-
waardigen en onfeilbaren leermeester ont
dekt en verheven werd
Tiebruck legde er zich in de eerstvolgen
de weken op toe Heinz Alk voor moeilijke
diagnoses en belangrijke beslissingen te
plaatsen en het was inderdaad verbluffend
te zien hoe de jonge medicus zich bijna
spelenderwijs en volkomen zeker van zich
zelf van zijn taak kweet. Van dien tijd af
werd de naam Alk in den huize Tiebruck
meermalen genoemd. Tijdens de maaltijden
vertelde de professor, die zich dan gewoon
lijk tot zijn zoon wendde, herhaaldelijk van
dr. Alk's roemruchte daden in de kliniek.
Camilla hoorde meestal zwijgend toe. Haar
voor enthousiasme zeer ontvankelijk hart
begon sneller te kloppen. Haar imponeerde
dit geweldige genie met het jongensachtige
uiterlijk en de droomerige oogen. Alk werd
meer en meer gevraagd. Tiebruck schepte
er een zeker behagen in hem als een lid
van het gezin te beschouwen en een thuis
te bieden, zooals hij dat in de hem vreemde
stad nergens vond. Hij woonde in de kli
niek, waar hem twee keurig ingerichte ka
mers ter beschikking waren gesteld. Met
tertijd hoopte Tiebruck den jongen medi
cus tot zijn plaatsvervanger op te leiden,
waardoor hij zelf minder gebonden zou
zijn. Hij dacht daarbij in de eerste plaats
aan Romana, aan wie hij zich dan ook wat
meer zou kunnen wijden. Hij had zijn leven
lang gewerkt en het kwam hem dus toe
thans wat meer te genieten van het onver
wachte geluk, dat hem zoo laat ten deel
was gevallen. Hij dacht veel aan Romana,
maar in deze dagen van haar afwezigheid
miste hij haar niet al te zeer, omdat Heinz
Alk hem bijna geheel in beslag nam. Maar
toen ze dan eindelijk, na de met veel suc
ces toegepaste kuur. in zijn huis terugkeer
de, begreep hij toch niet. hoe hij het een
dag zonder haar had kunnen stellen.
Romana was bij haar thuiskomst aan
genaam verrast. Georg scheen zich met de
gedachte aan een stiefmoeder geheel ver
zoend te hebben. Hij trad haar van den
eersten dag af zoo vertrouwelijk en vrien
delijk tegemoet, dat er geen twijfel over
kon bestaan hoe hij innerlijk over de vrouw
van zijn vader dacht. Ook Camilla hand
haafde haar schuwe toenadering.
Naoruk verboden). (Wordt vervolgd).
