Prins Bernhard bij de Gele Rijders - Kampioenschap 12 voetsjollen
78;ie JaargangLEIDSCH DAGBLAD L Tweede Blad
FEUILLETON
Kameraad Moeder
,,SCHELDE.H USCH'* VERONGELUKT. Het vliegtuig, dat bestuurd werd
door mevrouw Kessler is op een weiland bij het vliegveld Ypenburg gevallen en
totaal vernield. De pilote kwam er goed af.
MINISTER VA>' DIJK TOOM' ZIJN SCHIETKUNST
i—op den Landstormschietdag van het Landstormcorps
„De Meijerij" te Tilburg.
ZATERDAG WERD HET GROOTE WIELER-CRITERIUM
VAN AMSTERDAM VERREDEN.
Tijdens den strijd der profs,
Roman van
CHRISTEL BRQEHL—DELHAES.
27)
Maar geloof me, Lala, besloot hij,
dat ik haar en de wereld zal bewijzen,
wat ik kan en waartoe ik in staat ben, dat
ik niet zoo'n mislukkeling ben, als ze mis
schien gedacht heeft. Ze moest Maar
nu zag hij blijkbaar zelf in, dat hij te ver
ging en Lala was wijs genoeg niet verder te
viagen. Voorloopig wist ze, wat ze weten
wilde en ze voelde voorloopig geen behoef
te deelgenoote te worden gemaakt van de
wraakgedachten, welke Erwin Westphal
schenen te beheerschen.
Terzelfder tijd, dat Erwin Westphal Ro-
aiana tegenover een vriendin van haar
stiefdochter vernederde, vocht Gerald Tie
bruck in vereeniging met zijn jonge vrouw
om het leven van zijn jongste kind.
Sedert drie weken had Romana de zie
kenkamer nauwelijks meer verlaten. Zoo-
Sta zij zich even liet vervangen om wat
I fust te nemen, werd de knaap onrustig en
lijn temperatuur steeg. Maar het leek ook.
oi Romana bijna geen slaap meer noodig
had. Ze voelde zich ook na doorwaakte
nachten zoo, dat ze op haar post kon
tlijven.
Eens zei Tiebruck, die Romana nog nooit
zoo bleek en vermoeid had gezien als in
dezen tijd van afmattenden strijd met een
der hardnekkigste ziekten, die er zijn:
Je vergt te veel van jezelf, Romana.
We zullen naar een tweede verpleegster
moeten uitzien. Je bent zoo bleek en ma
ger geworden.
Maar hij zei het inderdaad slechts één
maal, want Romana was zóó driftig opge
stoven en had zien zóó hartstochtelijk ver
zet, dat hij het onderwerp onmiddellijk had
laten rusten. Tiebruck kon hiertoe te ge
makkelijker besluiten, omdat hij zelf zeer
goed wist, dat een verandering ln de ver
pleging zeker niet in het belang zou zijn
van den kleinen, uiteraard voortdurend
toezicht vereischenden patiënt.
De kinderen slopen schuw aan de zie
kenkamer voorbij. De toegang was hun, ln
verband met het ernstige besmettingsge
vaar, ontzegd. Zelfs met Romana kwamen
zij niet in aanraking. Slechts éénmaal za
gen zij op de veranda haar bleek gelaat.
Het duurde lang voor Georg er toe kon
besluiten hierover te spreken.
Vond je niet, vroeg hij zacht en ver
legen, dat ze er verschrikkelijk bleek en
/ermagerd uitzag?
Geheel tegen zijn verwachting antwoord
de Camilla onmiddellijk:
Die verpleging hèze moet zich ge
weldig inspannen
Tiebruck gebruikte de maaltijden met
de kinderen; Romana at alleen De kinde
ren keken schuw naar zijn gezicht. Ze za
gen, dat hij leed. En in Camilla streden
medelijden met paps, die het zoo moeilijk
had en hevige jalouzie jegens Romana om
de overhand. Hield hij dan zóóveel van die
vreemde vrouw dat gijn kinderen niets meer
voor hem beteekenden? In haar onrecht
vaardigheid dacht ze er niet aan haar va
der, door wat liefde en zorg te toonen, het
leven wat gemakkelijker te maken; integen
deel, zij sloot zich steeds meer ln zichzelf
op en sloeg haar oogen neer, als hij haar
aankeek. En achteraf ergerde ze zich dan
steeds weer over haar eigen gedrag.
De moeilijkste week brak aan. Alf ver
mocht, tengevolge van een tijdelijke tong
verlamming, slechts ongearticuleerde ge-
lulden voort te brengen, maar hij strekte
zijn zwakke, schrikbarend vermagerde
handjes naar Romana uit en steunde sta
melend: Mamma.Mamma.
Boven op den overloop van de eerste
verdieping, waarop alle kamers uitkwamen
stonden Camilla en Georg, ingespannen en
angstig luisterend naar alle geluiden, welke
uit de ziekenkamer tot hier doordrongen.
Hoor je 't? fluisterde Mllla en haar
hand, die tastend die van haar broer zocht,
beefde van opwinding. Hoor je 't, hoe
hij om haar roept?
Toen Tiebruck naar buiten kwam, zag
hij de kinderen niet, zoo ln zichzelf ge
keerd staarde hij in de ruimte. Hij had zijn
kind moeten opgeven. Maar daarbinnen
zette de vrouw met haar moederlijke ziel
den strijd om het jonge leven verbitterd
voort. En steeds weer trok deze onuitput
telijke wil in den strijd tegen den dood den
vader, die de tragiek dezer laatste uren niet
meer kon aanzien, naar de ziekenkamer
terug.
Stil en onbeweeglijk stonden de nalfvol
wassen. maar nochtans begrijpende kin
deren in een hoek van het portaal. Zij za
gen Romana plotseling de deur open ruk
ken en met een stem, die weinig menscLe
lijks meer had, Tiebruck's naam roepen.
Georg stolde het bloed in de aderen en
Camilla durfde haast geen adem te halen.
Juffrouw Ostenroth kwam voorbij. Ook
haar nog spitser en geler geworden gelaat
bewees hoe zij onder den indruk was van
dit oogenblik.
Jullie moeten naar bed! voegde zij den
zwijgenden kinderen toe, maar zij nam haar
woorden zelf niet ernstig op. Niemand zou
in staat zijn geweest Georg en Camilla te
bewegen hun plaats te verlaten.
De crisisfluisterde de goedige
huishoudster met bloedlooze lippen. En de
kinderen keken haar aan, alsof zij dat nog
niet wisten. Juffrouw Ostenroth besloot
tezamen met de kinderen te wachten; ze
was bang in dit critieke oogenblik met
haar eigen sombere gedachten alleen te
zijn.
Een uur later of waren er misschien
reeds drie, vier uur verloopen? werd
plotseling de deur van de ziekenkamer op
nieuw geopend. Romana trad naar bui
ten, bleek en geagiteerd. Ze zag de kinde
ren en de huishoudster bijeen hokken en
staarde een oogenblik in de vragend op
haar gerichte gezichten. Daarop echter
keerde ze zich met een ruk om, om haas
tig haar slaapkamer binnen te gaan. Een
tot hen doordringend geluid van ingehou
den snikken deed hun radeloosheid nog
toenemen, maar bijna gelijktijdig sprongen
de, als met stomheid geslagen kinderen van
hun plaats op om Romana te volgen. Re
soluut. zonder aan te kloppen, openden zij
de deur van haar kamer, waar zij in de
heerschende duisternis moeite hadden zich
te oriënteeren tot Georg op de gedachte
kwam licht te maken. Romana stoniij.jpe
van den divan, waarop zij zich uitgeput
had laten neervallen. In haar behuild ge
laat schitterden echter haar oogen vol in
gehouden blijdschap.
De kinderen aarzelden even en Camilla
was tenslotte de eerste, die de vraag, wel
ke hun beiden op de lippen brandde, in
woorden vermocht uit te drukken.
Alf.stamelde ze. Is hij.dood?
Romana „staarde het meisje aan. Dan
schudde ze heftig het hoofd.
Het is overwonnen, zei ze, door
staan! Hij blijft leven. We hebben het
gewonnen, afgedwongen hebben we het,
we hebbenZe wierp zich opnieuw voor
over op den divan en begroef haar hoofd
in de kussens. Haar geheele lichaam schok
te en beefde. De geweldige Inspanning der
laatste weken en de angst, welke zij dezen
evond had doorstaan, hadden Romana, die
tot het laatste oogenblik bijna koel en vol
komen beheerscht haar post aan het ziek
bed had ingenomen, terneer geworpen.
Als aan den grond genageld stonden de
kinderen en de intense spanning, waaraan
zij de laatste uren zelf ten prooi waren
geweest, week met de verlossende zenuw
uitbarsting van Romana. Zij twijfelden er
niet aan. of het was hun stiefmoeder ge
weest, die het leven van hun jongsten broer
had weten te redden, ook al sprak ze dan
ian „wij". En er kwam iets van eerbied en
plechtigen ernst over hen, welke hun op
nieuw het zwijgen oplegden. Geruischloos
achteruit loopend verlieten zij de kamer,
op hun teenen. als in een kerk. Buiten
voor de behoedzaam gesloten deur keken
zij elkaar aan en het was of zij wederzijds
hun diepste gevoelens trachtten te peilen.
(Nadruk verboden), AWardt vervolgd)..
ZONDAG WERDEN OP DE KAAG DE WEDSTRIJDEN OM HET KAMPIOEN
SCHAP VAN NEDERLAND 12 VOETSJOELEN VOORTGEZET. - Tijdens den strijd
y.l.n.r.D. Kagchelland (kampioen), W v. d Valk, D. J. v. Brummelen en geheel
voor Th. v. Helvert.
HEI ZILVEREN JUBILEUM VAN HET NED. OLYMPISCH
COMITÉ. Het diner in het Kurhaus. V.l.n.r.mr. Droogleever
Fortuyn, (burg. v. Rotterdam), baron Schimmelpenninck v. d. Oye,
graal de Baillet Latour, dr. de Vlugt, (burgem. v. Amsterdam).
DE FINALE OM DEN ZILVEREN BAL'
werd door Feyenoord van Sparta ge
wonnen. De Sparta-keeper in 't nauw.
PRINS BERNHARD BRACHT EEN BEZOEK AAN HET KORPS
RIJDENDE ARTILLERIE. Tijdens deg inspectie der op de
Kemperheide bij Arnhem opgestelde batterijen.
