Staphorst op Schiphol - Beëediging Marine-officieren te den Helder
78iie Jaargang LEIPStH DAGBLAD9' Tweede Blad
FEUILLETON
Kameraad Moeder
STAPHOR.STER JONGENS EN MEISJES - in hun schil
derachtige kleederdracht, op het vliegveld Schiphol, vol
belangstelling voor de „Torenvalk".
DE ENGELSCHE MINISTER VAN OORLOG,
mr. Hore-Belisha, bij een bezoek aan het troepemschip „Dunera" vóór het vertrek van Southampton
naar Hongkong. Drie hoera's voor den minister.
JONG LEVEN IN DEN HAAG'sCHEN DIERENTUIN. De bekende leeuwin „Gertha" met haar
beide welpen. Haar zorg voor de kinderen is groot. De fotograaf werd niet al te vriendelijk
door haar ontvangen.
1)E WEDSTRIJD FARR—LOUIS. Nog
een foto van deze groote boksmatch. Farr in
de 15e ronde sterk in den aanval.
J)E WERKEN AAN DEN NlEl WEN RIJKSWEG RIJ DE .,11AN EN' VAN SCHOONHOVEN is droogge- DE DEëEDlGlNG TE DEN HELDER van zes en twintig nieuwe officieren der Koninklijke
•taindf ^nrWnTJff; fiïïr iS n00d^ dat de be" legd in TVde resta7atie;an de 1oude w1al- Marine. De commandant der Marine, vice-admiraal T. L. Kruys,
Biaanae spoorbaan komt te vervallen en een nieuwe ervoor muren. Een doorkijkje vanuit een der gewelven onder
in de plaats komt. De ophoogingswerkzaamheden. een brug. neemt een der officieren den eed af.
Rccn^pvan
CHRiStEHL BRGBTL—DBLHAfie.
23)
Vrouw zijn Is moeilijk, zei Erwin
"cstphal. veel moeilijker dan een of
Mere betrekking bekleeden. Zou jij des-
Manks je werkkring tegen het huwelijk
lillen ruilen, Romana?
Voor den man dien ik liefheb onge-
wljfeld, antwoordde Romana en zij ver
lijd, waar zij zich bevond; haar oogen
'kaalden en op haar bleeke wangen kwam
donkerroode blos.
Erwin Westphal staarde haar verrukt
®an. Maar al te graag zou hij nu reeds de
Bbote, alles beslissende vraag tot haar
nebben gericht, maar op het gunstige
J°Senblik verscheen de kellner met het
«stelde.
Je zei daar juiqt, dat je voor den man,
wen je lief hebt graag je betrekking zou
'PSeven, nam Erwin, toen de man ver
wenen was. het gesprek weer op.
Ja! Romana trachtte hem voor te
nin. hem te zeggen, dat ze binnenkort de
touw van professor Tiebruck zou worden,
Erwin was niet van plan zich het
hem zoo belangrijke gesprek uit han-
te laten nemen. Snel en overhaast, als
wond, die alles op een kaart zet, zei hij:
Rognatia, ilf heb nu een beroep, dat
mij een behoorlijke toekomst verzekert.
Binnenkort zal men in de geheele stad van
advocaat Westphal spreken. Ik denk er
over een aardig huisje te laten bouwen
met een tuin, die tien maal zoo groot is
als het huis. Daar zullen mijn kinderen
barvoets rondloopen, aan sport doen en in
het water rondspartelen. Daar zal m'n
vrouw met haar vrienden en vriendinnen
tennissen en theedrinken onder een groo-
ten sohaduwrijken kastanje en als ik dan
's avonds, vermoeid van het werk, thuis
kom, snelt ze me frisch en vroolijk tege
moet en
Romana had glimlachend naar hem ge
luisterd. Zijn jongensachtig, enthousiast
betoog deed haar alle voorzichtigheid uit
het oog verliezen.
Heb je die vrouw al en die kinderen?
vroeg ze lachend met haar warme stem.
Erwin Westphal, plotseling uit zijn droo-
men tot de werkelijkheid teruggebracht,
boog zich voorover.
Die vrouw, Romana. moet jij zijn!
Op deze woorden volgde eensklaps een
diep stilzwijgen, hetwelk zoolanc aanhield,
dat het onmiddellijk een beklemmende
sfeer schiep. Romana leunde diep in haar
stoel en haar gelaat stond koel en afwe
zig. Erwin staarde haar in angstige span
ning aan.
Romana, ik vraag je mijn vrouw te
willen worden! zei hij plechtig. Tk heb
miin eebeele bestaan mijn toekomst op
mijn liefde voor jou ongebouwd. De ge
jachte aan jou heeft me alles gegeven en
me tot alles in staat gesteld. Een verbin
tenis voor het leven met jou, Romana, zou
de kroon op het werk zijn.
Mijn beste Erwin, ze verwonderde
zich zelf over de vastheid van haar stem,
je weet, hoe nauw ik me steeds met je
ouderlijk huis, ja, met alle Westphals, ver
bonden heb gevoeld en nog voel. Ik heb je
steeds als een goeden, ouden vriend be
schouwd, Erwin, maar m'n hart is. niet
meer vrij. Ik zal al heel spoedig trouwen
metGerold Tiebruck.
Erwin's gelaat nam plotseling een geheel
andere uitdrukking aan. Nooit zou Romana
het voor mogelijk hebben gehouden, dat
zijn vroolijk, zorgeloos jongensgezicht zoo
van haat en woede kon getuigen.
Zoozoo, meneer de professor? Kijk
eens aan, meneer de professor.Op dien
avond;-toen je voor hem alleen nog eens
harp speelde, heeft hij je zeker veroverd.
Niettegenstaande hij wist, dat ik naar Je
hand dong.
Ik heb je nooit het recht gegeven
naar mijn hand te dingen, ontviel het Ro
mana, ongewild wat te scherp.
Hij schrok op en staarde haar aan.
Ach. ja. ja, je hebt gelijk. Romana. Je
hebt me steeds afgewezen. Dat is zoo. Al
leen. ik heb je verzet steeds opgevat als
een middel om eerst iets van me te maken
en dat wist ik te respecteeren. Anders
zou die oude professor me niet voor zijn
geweest.
Romana's oogen fonkelden van ingehou
den woede. Ik zou in geen geval jouw
vrouw zijn geworden, Erwin. ook dan niet.
wanneer Gerold Tiebruck niet in mijn ieven
was gekomen.
Je zult hem toch al wel veel langer
gekend hebben? Hij was toch je chef!
Inderdaad, hij was m'n chef en als
zoodanig onbereikbaar. Ik heb altijd van
hem gehouden, maar ik heb nooit geweten,
dat dat liefde was; pas toen ik hem per
soonlijk leerde kennen, ontwaakten m'n
sluimerende gevoelens. Nu was zij het, die
Erwin's handen greep. Maar daarom
mag je me toch niet zoo boos aanzien, Er
win. We zullen toch goede vrienden blij
ven, nietwaar? We zijn immers jarenlang
vrienden geweest. Ik wil je toch niet ver
liezen. Wat kan ik er aan doen. dat ik van
Gerold Tiebruck houd? Ik heb hem lief en
dat is m'n eenige schuld I
En waarom heb je me dan naar hier ver
gezeld? Waarom liet je me nog steeds hoop
koesteren, terwijl je me innerlijk natuur
lijk allang uitlachte? Je bent niet anders
en geen haar beter dan alle andere vrou
wen. En tegen jou heb ik steeds opgezien,
voor jou ben ik op m'n knieën gevallen en
jij hebt me wekenlang opzettelijk om den
tuin geleid. Waarom anders zou je je ver
loving met Tiebruck zoo lang geheim heb-
oen gehouden?
Ja, ik heb je om den tuin geleid. Uit
viiendschap voor je zweeg ik. omdat ik
wist, wat ik voor je beteekende en omdat
ik je bij je voorbereiding voor je examen
niet ongerust wilde maken.
Aha, nu begrijp ik alles. Jullie wilden
me, alvorens te spreken, eerst m'n examen
laten doen. Heel aardig bedacht, werkelijk.
Maar ik wil je één ding zeggen. Romana;
ik heb jullie en je zorg niet nooaig En
etn vrouw evenmin. Er zijn genoeg vrou
wen, die
Romana stond op en nam haar mantel,
die naast haar over de leuning van een
stoel hing. Op hetzelfde oogenblik drong 't
Lot Erwin Westphal door, waartoe hij zich
in zijn verbittering had laten verleiden: hij
verloor Romana's achting en daarmee haar
vriendschap. Zijn opwinding verdween om
plaats te maken voor een neerslachtigheid,
welke hij tevergeefs trachtte teverbergen
in een hartstochtelijk pleidooi.
Heb ik je beleedigd, Romana? Dat was
m'n bedoeling niet. Maar je moet toch voe
len, hoe het me op dit oogenblik te moede
is. Je hebt alles in me vernietigd. Luister
toch naar me. Romana. Ik heb Je toch
boven alles liefgehad
En ik heb getracht je op vriendschap
pelijke wijze duidelijk te maken, dat ik je
aanzoek niet kan aannemen. Is dat een
reden om zoo'n toon aan te slaan? ant
woordde Romana en ze vermeed het hem
«an te zien. Laten we gaan!
Romana, toe, ik
Doch ze sneed hem elk woord af. Ik
heb je op dezen tocht vergezeld, omdat ik
je na je examen een plezier wilde doen.
Het spreken viel me zwaar genoeg en
eveneens deed het me pijn dezen blijden
dag voor je te moeten bederven, maar m'n
hemel hier wendde ze zich plotseling
naar hem toe, ik moest je toch eindelijk
de waarheid zeggen! Zie je dat dan niet in?
Inplaats van me dankbaar te zijn, dat ik
eerlijk tegenover je was. weet je niet an
ders te doen dan me te beleedigen en te
vernederen.
Ja ja. ik zal naar Tiebruck toegaan
en hem bedanken, dat hij jou van me heeft
afgenomen, hoonde hij, bleek tot in zijn
lippen.
(Nadruk verbod.(Wordt vervolgd),.
