Ons Kort Verhaal
Bij den nestor der
Nederlandsche imkers
LEIDSCH DAGBLAD - Derde Blad
Dinsdag 7 September 1937
KERK- EN SCHOOLNIEUWS
Late Biecht
THIJS IJS EN DE TOOVERSPIEGEL
De organisator van de
markten te Eerbeek
LAND- EN TUINBOUW
Steun aan den tuinbouw.
FAILLISSEMENTEN
s—s
(Van onzen G.P.D.-redacteur).
De bijna 85-jarige nestor der Neder
landsche imkers, de heer J. Pannekoek
Ongebogen, ondanks zijn boogen leef
tijd, betreedt de beer Jan Pannekoek,
de nestor der Nederlandsche imkers,
de kamer waar zijn bezoeker wacht.
Twee lichtblauwe oogen achter den
gouden bril kijken vroolijk de wereld
in, taxeeren als het ware den journa
list. Op 1 October wordt de voorzitter
van de door hem zelf gestichte imker,
vereeniging „Eensgezindheid" te Eer
beek, het kleine dorp in den Zuid
oosthoek van de Veluwe, 86 jaar. Dan
heeft hij 35 honing-, was- en bijen-
markten te Eerbeek, die, mede dank
zij zijn initiatief, aldaar jaarlijks ge
houden worden, achter den rug.
Zaterdag 25 September zal er weer
feest in het Veluwsche dorp zijn. Dan
wordt er ter eere van de markt, druk
gevlagd. Dan is er muziek en neemt
iedereen, zoo mogelijk, vrijaf. Toch zal
de feestvreugde dit jaar wel niet zoo
hoog oplaaien als anders. De heer
Pannekoek heeft n.l. te kennen ge
geven dat dit de laatste markt is, die
hij als voorzitter van de imkersveree-
niging „Eensgezindheid" zal leiden. Op
25 September zal hij aftreden, „om 'n
jongere de gelegenheid te geven, zijn
plaats in te nemen".
,,'t Spijt mij wel nu heen te gaan, maar
't wordt mij langzamerhand wel wat te
zwaar!" De oudste Nederlandsche imker,
die altijd bijen voor zijn plezier heeft ge
houden, zegt het en er klinkt werkelijk
spijt in zijn stem.
„Hoe ik er toe kwam een honing-, was-
en bijenmarkt te Eerbeek te organiseeren?
Wel, aan het einde der vorige eeuw was
de toestand van de Imkers lang niet roos
kleurig. Zij konden maar moeilijk van de
honing afkomen, moesten er mede langs
de huizen venten. Ook de prijzen waren
uiterst laag. Voor goede raathoning maak
ten zij f. 0,30 per pond. De mindere soor
ten kwamen in handen van opkoopers en
bakkers. Toen 't was in 1897 bezocht
ik de tentoonstelling te Brussel, waar ook
bijenhouders exposeerden. Daar zag ik
*at het buitenland op dit gebied bereikt
had. En vanzelf kwam ik toen op het
denkbeeld om de Imkers rond Eerbeek
waren er genoeg te organiseeren. Met
kijlen prof. M. Weber en den heer M. C.
Sanders, papierfabrikant, die ook te Eer
beek woonden, heb ik overlegd. En met
succes! Omstreeks 1898 werd de imkers-
vereeniging opgericht. Daarmede waren
"ij er echter nog niet, Er moest een ten
toonstellingsgebouw komen. Vooral prof.
Weber ijverde hiervoor. En In 1901 kon dit
gebouw geopend worden. Toen konden wij
aan den uitbouw beginnen. Langzaam
maar zeker groeide het ledental der ver
eeniging. We begonnen met ongeveer der
tig leden. Thans zijn er ruim honderd
aangesloten. We bezochten tevens zoo veel
mogelijk bijenmarkten, namen kennis van
tik nieuwtje, onderzochten het en als het
goed was, maakten wij er propaganda
voor.
En elk jaar opnieuw werd de Eerbeek-
sche honing-, was- en bijenmarkt gehou
den. Steeds meer steeg het aantal deel
nemers. Slechts één keer hebben we een
jaar overgeslagen. In den oorlog maakte
de onzekere toestand een behoorlijke or
ganisatie onmogelijk. Maar daar is het bij
gebleven. Elk Jaar hebben wij verder in
bet gebouw „Eerbeeks Belang" de tentoon-
stelling kunnen houden. Van 1901 tot en
met 1937 toe. Steeds vonden de honing, de
Jas en de bijenvolken behoorlijk aftrek
"at dat betreft was de markt voor de
imkers een uitkomst. Langzaam maar
«eker raakte het artikel honing ook bij de
menschen bekend. Vroeger beschouwde
men het heelemaal niet als voedingsmid
del. Gelukkig is dit nu wel heel anders,
«u de stijgende vraag kwam den prijs na-
^"dijk ten goede. Zoo heb ik het lmkers-
JrMijf. dat in de vorige eeuw practisch
juets te beduiden had, zien groeien, heb
's kunnen constatceren dat de menschen
jr' artikel honing beter leerden kennen
waardeeren
BeW. ik zie den toestand niet zog heel
somber in. Wel werd er vroeger in ons
land b.v. veel meer boekweit verbouwd
dan tegenwoordig. En juist van boekweit
kwam een heerlijke honlngsoort. Maar
ondanks deze handicap wordt er tegen
woordig door de imkers veel meer gedaan
om goede honing te verkrijgen. Zelf heb
ik bijen voor m'n plezier gehouden. Ik
nam proeven en maakte vergelijkingen.
Ook vroeg men mij vaak om als keur
meester op te treden. Dat was dan op de
landbouwexposities met 'n bljen-afdeeling.
Zoo is de ontwikkeling van het imkers-
bedrijf doorgegaan, mede ook door den
arbeid van de vereeniging tot bevordering
der bijenteelt. In heel wat plaatsen ln ons
land heb ik lezingen gehouden, teneinde
propaganda voor deze vereeniging te ma
ken. En in de meeste gevallen waren er
genoeg liefhebbers om tot oprichting van
een afdeellng over te gaan
De man, die op 1 October 1852 te Hall,
gemeente Brummen geboren werd en al
daar werd opgeleid voor onderwijzer,
zwijgt hier even, Het verleden dat toch
altijd zoo'n machtige bekoring heeft, nam
bezit van hem. Dan vertelt hij iets uit zijn
leven. „Ee-st ben ik onderwijzer geweest
te Vaassen (gemeente Epe), vervolgens te
Eerbeek, Utrecht, Brummen en toen in
1879 terug naar Eerbeek, waar ik ver
der bleef. Steeds heb ik bijen kunnen
houden en op uiterst prettige wijze met
de imkers rond Eerbeek samengewerkt.
Ik mag wel zeggen, dat alle leden altijd
volkomen eensgezind waren. Dat was
mede te danken aan prof. Weber, die bij
de oprichting meteen tot eere-voorzitter
werd benoemd en dit tot aan zijn dood
verleden jaar is gebleven".
Het verleden raakt uitgeput. Over het
heden is echter nog genoeg te vertellen.
Praat met den nestor der Nederlandsche
Imkers, die nog volkomen gezond is, over
bijen en hij komt los, spreekt over de
wijze waarop men vroeger honing won,
heeft het over de nieuwere en nieuwste
methoden. Hij is op de hoogte gebleven,
al de Jaren, dat hij bijen heeft gehouden.
Ridder ln de orde van Oranje-Nassau!
In 1927 toen de 25ste markt te Eerbeek
werd gehouden erkende de regeering de
verdiensten van den heer Pannekoek door
hem deze onderscheiding toe te kennen.
Toen was hij 75 Jaar. Tien jaar lang heeft
hij de teugels nog in handen gehouden
om ze eerst nu te laten schieten. De bur
gemeester van Brummen, graaf van Lim
burg Stlrum zal, in verband met dit be
sluit, de markt officieel openen. De Ne
der landsche Imkers en vooral zij die
elk Jaar te Eerbeek exposeerden zullen
ongetwijfeld dezen dag benutten om den
grijzen voorzitter te huldigen. Dat zij dit
zullen doen op een wijze, die hem dit af
scheid lichter zal maken, is aan geen
twijfel onderhevig.
De minister van economische zaken
heeft besloten uit het landbouw-crisisfonds
aan hen, die als teler van gewassen van
den tuinbouw zijn aangesloten bij de stich
ting Nederlandsche Groenten- en Fruit-
centrale, en op den dag der ultkeering ge
acht kunnen worden hun bedrijf alsnog uit
te oefenen, steun te verleenen tot ten
hoogste f. 1.300.000.
AART8DIOCEANE R.K. BOEREN- EN
TUINDERSBOND.
Te Arnhem ving gisteren de twintigste
algemeene jaarvergadering aan van den
Aartsdioceanen R.K. Boeren- en Tuinders-
bond (A.B.T.B.), welke onder leiding stond
van den vice-voorzitter den heer A. J. de
Goeij uit Montfoort,
De voorzitter van den bond de heer L. F.
J. M. baron van Voorst tot Voorst uit
Twello, woonde in verband met zijn ge
zondheidstoestand de vergadering slechts
kort bij, Hij werd toegesproken door den
geestelijken adviseur, eere-kanunnlk H. A.
P. C. van der Waarden uit Almelo, waarna
baron van Voorst tot Voorst een korte rede
hield, waarin hij een terugblik wierp over
de afgeloopen twintig Jaar.
De ochtendvergadering was overigens ge
wijd aan den handelsraad van den A. B. T.
B. In de middagvergadering sprak de heer
de Goeij de openingsrede uit.
Met vreugde begroette spr. de aangekon
digde maatregelen voor de kleine boeren
en vroeg de aandacht voor de hypotheek
moeilijkheden, waarmede vele boeren heb
ben te kampen. Spr. bepleitte tenslotte een
spoedige ln werking treding van de
pachtwet.
De secretaris van den A. B. T. B. de heer
H. Ruyter, hield vervolgens een inleiding
over „staatszorg voor den landbouw".
Ir. Roebroek sprak hierna de vergade
ring toe. Spr. complimenteerde het be
stuur met het twintigjarig bestaan. Veel
nuttig werk haeft de bond verricht,
Na een korte gedachtenwissellng over
de inleiding van den heer Ruyter hechtte
de vergadering met algemeene stemmen
haar goedkeuring aan de daarin uitgestip
pelde gedragslün.
De vergadering werd daarop verdaagd.
Opgeheven wegens gebrek aan actief
Th. Ammerlaan, Stompwijk.
P. van Helmond, Wassenaar.
Uitgesproken:
Th. P. Bader, bloemist. Haarlemmermeer
Cruquiusdijk 120, R.C. Mr. E. H. F. W. van
Schaeck Maton, Cur. Mr. D. de Jong, Haar
lem.
PREDIKBEURT.
Voor Woensdag.
ALPHEN AAN DEN RIJN,
Chr. Geref. Kerk n.m. 7.30 uur ds. de
Boer van Arnhem.
NED HERV. KERK
Beroepen te Uithuizermeeden (toez.) C.
Warmolts te Heemse (O.); te Jutphaas J. R.
Ch. Israel te Zoelen.
GEREF KERKEN.
Beroepen te Stadskanaal P. Veenhuizen te
Soerabaja (Ned. O.I.).
Tweetal te Oostkapelle A. B. C. Hofland
cand. en hulpprediker te Naaldwijk en J.
C. Streefkerk te Soest.
Bedankt voor Capelle a. d. IJssel W.
Schouten te Westbroek.
CHR. GER. KERK.
Aangenomen naar Luthen-Dedemsvaart
W. Ruiter, cand. te Putten o. d. Vel., die
bedankte voor Papendrecht.
Tweetal te Dokkum J. v. Dijken te Aalten
en M. W. Nieuwenhuizen te Franeker,
Ds. F. J. PLAAT.
Ds, J. F. Plaat te 's-Gravcnhage, emeri
tus-predikant der Ev. Luth. Kerk, viert
Woensdag 15 dezer zijn 80sten verjaardag.
De krasse grijsaard werd 15 Sept. 1857
geboren en in Oct. 1882 proponent om 25
Febr. 1883 zijn ambt te aanvaarden bij de
Evang. Luth. Gemeenten van Brielle en
Hellevoetsluis. In 1886 vertrok hij vandaar
naar Purmerend welke gemeente hij ge
diend heeft tot aan zijn emeritaat dat hem
1 Maart 1923 eervol verleend werd.
Ds. Plaat vestigde zich daarop metter
woon te 's-Gravenhage, waar hij meer
malen aan de Ev. Luth. Gem. hulpdiensten
heeft mogen verleenen. In den kring der
Evang. Luth. Gemeenten heeft ds. Plaat in
vroeger jaren een vooraanstaande plaats
ingenomen. In de vergadering van het Ev.
Luth. Kerkgenootschap was hij een be
kende verschijning. Meermalen trad hij in
de bijeenkomsten van de Ev. Luth. predi-
kantenvereenlglng als referent op. Ds Plaat
behoort tot een van de oudste predikanten
in den Ev. Luth. kring
As. Zondagmorgen zal ds. Plaat in de
Ev. Luth. kerk in de Residentie een ge
dachtenisrede houden.
Ds. S. OUDKERK.
Ds. S. Oudkerk, predikant bi] de Geref.
Kerk van Krallngen en de oudste van alle
predikanten in de burgerlijke gemeente
van Rotterdam in actieven dienst zal eer
lang met emeritaat gaan.
Ds. Oudkerk werd 7 Jan. 1867 te Lands
meer geboren en studeerde aan de Theol.
School te Kampen, waar hij in 1891 candi-
daat werd. 1 Nov. van dat jaar aanvaardde
hij zijn ambt bij de Geref. Kerk van Maas
Zalk (O.), vanwaaj-hij in 1894 naar Maas
sluis vertrok. 15 Maqrt 1896 deed hij zijn
intrede bij de Geref, Kerk van Kralingen,
waar hij nu ruim 41 jaar heeft gearbeid en
tal van veranderingen heeft tot stand zien
komen, Ds. Oudkerk heeft zich met name
in de classis Rotterdam voor de Zending
verdienstelijk gemaakt.
Ds. G. J. v. d. VEGT.
Morgen viert ds. G. J. v. d. Vegt, em.
predikant te Haren (Gron.). zijn 75sten
verjaardag.
Gerrit Jan v. d. Vegt werd 8 Sept. 1862 te
Dalfsen, waar zijn vader landbouwer was,
geboren. Hij studeerde aan de Theol. School
te Kampen, waar hij in 1891 candidaat
werd om 22 Nov. van dat Jaar door zijn
zwager, ds. H. G. Goris van Amersfoort, te
Haren in zijn eerste en eenige gemeente te
worden bevestigd, waar hij intrede deed
sprekende over 2 Cor. 2 17. Bijkans 33 jaar
heeft ds. v. d. Vegt zijn gemeente mogen
dienen en er veel goeds tot stand ge
bracht; 10 Jaar was hij scriba van de clas
sis Groningen en kerkvisitator. Te Haren
stichtte ds. v. d. Vegt een Chr. school,
waarvan hij ook voorzitter was en riep er
een afd. van het Groene Kruis, waarvan
hij bestuurslid was alsmede een begrafenis-
vereeniging in het leven.
Ds. v. d. Vegt die in Kampen om. prae
tor van het studentencorps en voorzitter
van een Theol. club was, heeft zich aan
zijn gemeente zeer gehecht. Tijdens zijn
verblijf groeide de kerk van Haren van
ruim 500 zielen op meer dan 1000. In 1914
mocht de 75-jarlge een nieuw kerkgebouw
stichten en 2 Chr. scholen zag hij eveneens
in Haren verrijzen. In 1924 werd hij ge
noopt tot het nemen van emeritaat. Ds. v.
d. Vegt bleef te Haren wonen. In Aug. 1929
verbond hij zioh aan de kleine kerk van
Bergen (N.H.) waar hij tot voor enkele
jaren hulpdiensten verleende. In Haren
heeft ds. v. d. Vegt zijn 40-jarig ambts
jubileum mogen vieren en viel hem een
hartelijke huldiging ten deel. Toen zijn
leeftijd hem noopte ook dit werk neer te
leggen vestigde ds v. d. Vegt zich opnieuw
ln zijn oude gemeente Haren, waar zijn
verjaardag ongetwijfeld morgen niet onop
gemerkt zal voorbijgaan.
PROF. H. NIERSTRASZ OVERLEDEN t
In zijn vacantieverblijf te Wallenstadt
(Zwitserland), is in den ouderdom van 65
jaar overleden professor dr. H. F. Nier-
strasz, hoogleeraar in de zoölogie, vergelij
kende anatomie en dieren geographic aan
de rijksuniversiteit te Utrecht.
Hugo Frederlk Nierstrasz werd op 30 Juni
1872 te Rotterdam geboren. Na het gym
nasium aldaar te hebben doorloopen stu
deerde hij aan de rijksuniversiteit te
Utrecht plant-, en dierkunde, nadat hij
aanvankelijk de medische studie als leer
vak had gekozen. Van 1899 tot 1900 nam
hij deel aan de Stboya-expeditio ter explo
ratie van het oostelijk gedeelte aan den
Indlschen Oceaan. Na zijn terugkeer pro
moveerde hij ln 1902 op een zeer opmerke
lijk proefschrift, dat de studie van een der
weinig bekende dlergroepen tot onder
werp had.
Van 1900 tot 1908 was hij leeraar aan het
gymnasium te Amersfoort, van 1904 tot
1910 lector aan de rijksuniversiteit te
Utrecht en van 1906 tot 1910 leeraar aan de
rijksveeartsenijschcol aldaar.
In 1910 volgde zijn benoeming tot hoog
leeraar als opvolger van zijn leermeester,
prof. dr. A, A, W. Hubrecht.
In mijn jeugd heb ik eens. met voorbe
dachten rade, op een zeer diepe plek een
ouden meneer ln het meeT geworpen. Het
is echter reeds zoo lang geleden, dat lk de
geschiedenis durf te vertellen, zonder be
vreesd te zijn voor vervolging. Buitendien,
ik zou zijn vrijgesproken. Het had werke-
l"k een begeerig hapje voor een scherp-
zmnigen, welbespraakten advocaat kun
nen zijn om me uit de klauwen van de
gezworenen te redden.
Mijn vriend Anton, bijgenaamd Toni,
zooals hij ln Beleren niet anders zou kun
nen heeten, was een zeer begaafd, jong
schilder. WIJ brachten samen eens een
zomer door aan de Tegernsee in de Beier-
sche Alpen. Toni had even weinig geld als
ik. Dat wil dus zeggen, dat na een veertien
dagen de mogelijkheid om nog wat langer
van onze vacantle te genieten, recht be
denkelijk werd.
„Zou je niet je laatste gedichten kun
nen verkoopen?" vroeg Toni.
„Hmik wil wel, maar mijn uitge
ver is verzadigd. Hil begeert niet meer. Hij
i$ van den laatsten bundel maar twintig
stuks kwijt geraakt en lk geloof dat die
nog cadeau waren gegeven ook. Alle kans
is dus verkeken. Maar jij, kerel, schilder
jij eens iemand. Bij bosjes flaneeren de
rijke lui hier om ons heen."
„Möol praten," bromde Toni, „ik heb
niet meer dan een mark op zak."
„Croesus!zuchte ik, „mijn zakg«ld
haalt amper de vijftig pfennig."
Dienzelfden avond leerden wij geheim
raad X. kennen, Hij was in gezelschap
van zijn buitengewoon mooie dochter en
bewoonde een prachtige villa in Tegern
see. Toni raakte onmiddellijk smoor-ver
liefd; ik stelde vast binnen drie-en-een-
halve minuut. Wij werden door den ge
heimraad den volgenden dag voor het di
ner ultgenoodigd.
„Alvast één dag gewonnen." jubelde ik.
Anton zei niets; hij was. toen wij van
elkaar afscheid namen, volkomen ontoe
rekenbaar
Het diner den rlgenden dag had be-
teekenlsvolle gevolgen. Anton kreeg op
dracht Elisabeth, de dochter van den ge
heimraad, te schilderen.
Deze opdracht werd tot uitgangspunt
van een geweldige geldleening bij een ons
bekenden man en wii konden nu ons ver
blijf in Tegernsee met veertien dagen ver
lengen.
De vader liet de jongelui alléén bij het
poseeren. Een gTOote dwaasheid, die alleen
vaders kunnen begaan. De moeder van het
meisje was sedert lang gestorven. Het ge
volg van dit vele alléén-zijn der jongelui
was een gloeiende liefdesverklaring van An
ton. die ten minste naar zijn zeggen, even
gloeiend beantwoord werd. De aflevering
van het portret werd daardoor wel eentgs-
zins verschoven. Men kan moeilijk kussen
en schilderen tegelijk. Dat ziet zelfs hij in,
die verstand van kussen heeft, al heeft hij
van schilderen geen flauw begrip.
De geheimraad kreeg, hoewel hll steeds
met zware, philosophische vraagstukken
zich aan de wereld onttrok, toch eenlg
wantrouwen en gaf daarvan blijk.
Voor dien middag was er een roeipar
tijtje afgesproken. Tot onze verbazing ver
scheen Elisabeth niet op de plaats der be
stemming; wél de geheimraad, moeizaam
een triomfantelijk lachje onderdrukkend,
„U.moet vandaag het met maar voor
Hef nemen, hoeren", zei hll. .Elisabeth is
naar Miinohen vertrokken",
Anton werd bleek. Niettemin konden we
niet anders dan plaats nemen in het bootje.
Wil roeiden naar Wles-see, naar de overzij
van het meer. Midden tusschen de belde
oevers, minstens vijfhonderd meter van
eiken kant verwijderd, begon Anton den
geheimraad formeel en in zeer schoone
bewoordingen om de hand van zijn dochter
te vragen,
De geheimraad werd purperrood van
kleur,
„Dat Is een ongehoorde brutaliteit, jonge
man, om mij, ln deze situatie om de hand
mijner dochter te verzoekenAbsoluut
nooit of te nimmer! Wat verdient u eigen
lijk? Niets?! U hebt zelfs, naar ik vernomen
heb, van meneer N. geld geleend en als
eenige zekerheid mijn bestelling opgegeven.
Wat verbeeldt u zich wel?"
„Uwe dochter houdt van mij", wierp Toni
eenigszins bedremmeld tegen.
„Papperlappap.smakte de geheim
raad. „dat gaat wel over. Ik ben niet van
plan haar een man te geven zonder be
hoorlijk inkomen. En al zou u mij hier, ge
bruik makend van mijn gebrek aan zwem
kunst, ook willen verdrinkenElisabeth
zal den moordenaar haars vaders nimmer
trouwen".
Het geval begon hoog-dramatisch te wor
den. Toni betuigde den vader zijn eerbiedige
gevoelens, verwierp elke gedachte aan
dwang en betoonde zich diep geschokt, dat
de geheimraad hem dergelijke slechte prak
tijken kon toedenken.
„Onder deze omstandigheden", begon lk
ln mij had zich een duivelsch plan ge
vormd onder deze treurige omstandig
heden doet mijn vriend natuurlijk afstand
van alle verdere levensgeluk".
Ik gaf Anton een teeken met mijn oogen.
„Ik doe afstand", herhaalde een diep-
wanhoDlge stem.
„Ik ben blij, dat je verstandig kunt zün,
jongeman", sprak nu de geheimraad op
werkelijk verzoenende wijze „Ten alotte:
een onmensch ben ik ook niet en wanneer
u mij eenige verdienste kunt overleggen,
wanneer ik de overtuiging krltc, dat
u werkelijk degelHk bent en weet aan te
pakken, dan kan het verzoek in de toe
komst nog weieens herhaald worden",
„Edel mensoh. die u bent", riep ik uit,
„laat lk u daarvoor de hand mogen
drukken I
Meteen sprong ik overeind, struikelde
greep met belde handen naar den kant van
de boot wij waren Inmiddels den oever
genadeid greep mis (o. ik deed dit prach
tig; elke film-directeur zou me direct ge
ëngageerd hebben, maar in dien tlid waren
er nog geen bioscopenik viel over
boord en zóó ongelukkig, dat lk de boot
deed omkiepen
Wii vielen allen ln 't water
„Mensch, wat bezielt je!" hoorde ik nog
Anton's stem roepen.
Toen zag ik alleen nog maar een gillen
den, om zich heen slaanden geheimraad en
mijn vriend, die met machtige zwembewe
gingen op den geheimraad toeschoot, hem
pakte, een tlidlang, daar deze zioh aan hem
vastgreep, worstelde, hem onder water hield
om zich van hem te bevrijden en den nu
bewustelooze eindelijk aan land kon
brengen.
De geheimraad, de zeer snel weer tot zich.
zelf kwam. zag mii woedend aan.
„U hebt door uwe onhandigheid bijna een
groot ongeluk veroorzaakt: wanneer deze
jongeman" hll omhelsde Toni „niet
erbij was geweest zou ik verdronken zijn.
U had mil niet geredU zeker niet
Ik weet niet waarom hü aldus twijfelde
aan mijn bekwaamheid, doch het paste ln
het kader van mijn plannen; dus boog ik
het hoofd en zei, dat de geheimraad inder
daad zijn leven aan Anton dankte.
„Ja", verzekerde de oude heer. „ja, dat
doe ik en lk zal mijn dankbaarheid bewij
zen ook."
Op den avond van dezen dag werd de
verloving gevierd met Elisabeth, die haastig
uit München terug was besteld. Anton had
geen flauw vermoeden van den opeet van
dit alles: de oude heer nog minder en zoo
verwarmde ik mü aan het geluk der beide
jonge menschen en heb mil jarenlang kun
nen verheugen in hun huwelijk, zonder hun
ooit te hebben gezegd, dat ook ik eenige ver.
dienste bezat aan hun geluk,
Alle drie zijn helaas gestorven en daar
om kan ik heden vertellen, dat ik den ge
heimraad met opzet ln het water deed tui
melen, opdat Anton, van wlen lk wist dat
hii een kranig zwemmer was, hem zou
redden.
Nadruk verboden.
Auteursrecht voorbehouden.
43. Intusschen was vriend Leo bij zijn schrijftafel terecht ge
komen en hij had daar papier en pen en Inkt genomen hij moest
wat kringen en wat lijnen teekenen en hard en Ingespannen reke
nen; soms moest hij zuchten slaken, want hij was nu bezig om een
nieuwe tooverspreuk te maken! Als hij die toovenspreuk gevonden
had, zou Thijs het niet meer van hem kunnen winnen, dus 't was
de moeite waard eens heel goed te verzinnen
Maar plots'llng hoorde hij nu iemand loopen hij sperde van ver
bazing wijd zijn oogen open 't was, naar hij meende, Dickie Dons,
dien hij daar zag
„Je weet wel dat je dat niet mag!" zoo sprak hij luid. „Zeg. hoe
kwam Jij nu de kamer uit! En wil je vlug naar bed toe gaan
„Nee" zei de spiegel-Dick brutaal; „daar is geen denken aan
Je hoeft niet zoo te brullen en te loeien en lk begrijp heusch niet
hoe je je met mij durft bemoeien!'"
