Viering van den verjaardag van de Koningin - Boksmatch Louis-Farr
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
78 ste Jaargang
FEUILLETON
Kameraad Moeder
OP DEN LINKER. MAASOEVER TE ROTTERDAM WERD WEDER DE
JAARLIJ KSGHE RONDE VAN FEYENOORD VERREDEN.
Profs en onafhankejijken onderweg.
TRA DITIONEELE ZWEM-
WEDSTRIJDEN over 2 k.m.
te Rotterdam op Koninginne
dag. De dames aan den start.
DE BOKSMATCH JOE LOUIS—TOMMY FARR
te New York. Een moment uit de veertiende ronde. LinksLouis,
die winnaar werd.
Roman van
CHRISTEL BROEHL—DELHAES.
17)
Georg voelde hoe hem het bloed naar
bet hoofd steeg. Je zult je toch niet
Yemeten haar met „Romana" te betite
len, omdat Günther zijn stiefmoeder
.Laura" noemt? Je wilt toch zeker een
dame. die vader „een begaafde assistente
van zijn kliniek" noemt en haar als zoo
danig bij ons introduceert niet op één lijn
stellen met zoo'n.zoo'n.opgebla
zen, hartelooze madam als de moeder van
Günther? Dat ls grof, nee, dat Is smerig,
als je dat nog niet wist. Je kan je nog In
't geheel geen oordeel over haar aanmati
gen, absoluut niet. Ken je haar? Nee! Nou
dan, waar haal je dan de brutaliteit van
daan?!
Camilla stond even sprakeloos. Dat was
telfs voor haar vinnige tong te veel. Ein
delijk herstelde zij zich en antwoordde:
- En jij dan? Ken jij haar wel?
Ik heb haar zien zittenZe maakte
eeneen sympathieken indruk
Camilla had haar oude strijdlust alweer
'enig. Ze probeerde Georg met haar uit
dienden lach te ergeren en dat gelukte
'bar inderdaad.
Hoor hem! Hij heeft haar zien zit
tenHaar rug heeft ie gezienEn
die maakte een sympathieken indruk
Een mooi onderwerp voor een gedicht,
zeg: „Op een rug.
Georg zag doodsbleek. Hij vergat, wie
het was. die hem daar zoo hoonend uit
lachte. In jongensachtige drift, die hem
plotseling weer al het bloed naar de wan
gen joeg, haalde hij zijn arm uit en sloeg
toe. Camilla gilde het uit en hield beide
handen voor haar mishandeld gezicht.
Georg was op het zelfde oogenblik ont
nuchterd en voelde een hevig berouw over
deze onbeheerschte daad.
Ach, neeneem me niet kwalijk,
MillaZoo was het natuurlijk niet be
doeld. Ik wou.je moet ook niet
Eerst nu voelde hij hoe veel hij van zijn
zuster hield, niettegenstaande hij bijna
steeds met haar kibbelde. Hij schaamde
zich diep zich zoo te hebben vergeten, dat
hij een meisje kon slaan.
Zij duwde zijn handen, die onbeholpen
naar de hare tastten, terug. Op haar be
traand gelaat was een vuurroode vlek
zichtbaar en terwijl ze hem met van woede
en haat fonkelende oogen aanzag, beet ze
hem toe:
't Is fraai! Om „haar" je zuster zoo
te slaan. Dat vergeef ik je nooit! Jou niet
en.haar niet!
En daarop rende ze de kamer uit.
Vroeg ln den middag stopte de auto voor
'net tuinhek en Tiebruck hielp Romana bij
het uitstappen. Blij en opgewekt bekeek
ze zijn huls Alles was zoo mooi; de tuin,
de fraaie bouwstijl van de riant gelegen
villa.Mooi, maar onopvallend, zooals
zij dat graag had. In den grooten tuin
pronkten de eerste zonnebloemen en tal
van fraaie heesters en struiken; ach ja, ze
hoopte maar, dat het huis haar nog vaak
zoo zou lokken en gelukkig zou maken.
In de hall stonden de kinderen, zooals
juffrouw Ostenroth dat verlangd had:
groot en lang reeds de jongen. Veel kleiner
naast hem Alf, de jongste; het meisje ont
brak. Toen Romana de beide jongens zoo
zag staan, ging haar even een steek door
het hart. Waarom kwamen ze gedwon
gen? Ze wilde hun toch niets ontnemen,
alleen wat er bij geven. Waarom was het
zoo moeilijk iets te mogen schenken? Bij
een snellen blik op Tiebruck had ze diens
teleurgesteld en heimelijk ontstemd ge
zicht waargenomen. Ze nam een aanloop
en wendde zioh met al haar prettig aan
doende ongedwongenheid tot de beide kin
deren. Zij staarden haar mm of meer te
rughoudend en schuw, maar nochtans
nieuwsgierig aan.
Dat is Georg, nietwaar? zei ze. terwijl
ze hem hartelijk haar hand toestak.
Het klonk zoo welgemeend en vriende
lijk, dat de groote jongen er een kleur van
kreeg. Hij maakte een correcte buiging,
zoaals hem dat op school was geleerd en
ietwat stijf en verlegen, maar zonder een
spoor van verzet, zei hij: Dag juffrouw!
Romana glimlaohte verheugd om deze,
weliswaar verborgen maar nochtans dui
delijk waarneembare tegemoetkomende
houding; in dezen jongeman behoefde ze
geen tegenstander te vreezen.
Ik vind het prettig, Georg, je eens in
levenden lijve te zien, maar je moet niet
„juffrouw" tegen me zeggen. Dat ben ik
niet gewend. Ik behoor tot de werkende
vrouwen en daarmee tot een kring van
menschen, waarin een kameraadschappe
lijke toon heerscht.
Ja, juffrouw Parhoff! Hij blaakte In
nerlijk van geestdrift. Verdraaid, dat was
nog eens een fijne vent, vader's assistente:
hij vergat bijna het doel van haar bezoek.
Nogmaals drukte ze hem de hand, krachtig
en kameraadschappelijk, zooals zijn beste
vrienden uit zijn klas hem de hand
gaven
Romana wendde zich nu tot Alf.
streelde hem spontaan met haar hand
over het dikke, blonde haar.
Alf? Kerel, wat ben jij ook al groot!
Kinderen van dezen leeftijd hebben al
len een soort zlekelijken wensch voor groot
te worden aangezien. Romana maakte
daarvan gebruik en niet zonder succes,
want Alf rekte zioh en zijn rond, stralend
kindergezicht lachte haar openhartig en
vol verwachting toe.
Leuk, dat ik jou nu ook eens zie, Alf.
Wij zullen elkaar vast een hoop te vertellen
hebben.
Ga Je mee in den zandbak spelen? Ik
heb een fijn kasteel gebouwd. Alleen met
de onderaardsche gangen wil het niet erg,
die storten telkens in. Er liggen al een
heele hoop mannen onder gegraven.
Dan mogen we ze wel gauw helpen,
anders stikken ze.
Alf stemde enthousiast toe en hij wilde
Romana direct mee naar den tuin sleepen,
maar Tiebruck hield hem daarvan terug.
Waar is Camilla? vroeg hij.
Georg was zichtbaar verlegen. Zijn
schuldbesef plaagde hem opnieuw.
Ze is.ze heeft.stamelde hij.
Ze zei, dat ze hoofdpijn had.
Laat ze onmiddellijk beneden komen!
Romana keerde zich om en legde haar
hand vastberaden op Tiebruck's arm.
Ach nee, zei ze, zijn naam vermijdend.
Als Camilla ziek is, zal ik natuurlijk
naar boven gaan.
Tiebruck zag Georg's toenemende ver
legenheid. Terwijl Romana zich, met Alf
-aan de hand, reeds naar de trap keerde,
hield Tiebruck zijn zoon terug.
Wat is er aan de hand? Vlug!
Wewe hebben ruzie gehad
Het kon zijn, maar stellig sprak Georg
niet de volle waarheid. Tiebruck drong
daarom verder bij hem aan: Nu, en?
Waarschijnlijk is ze daarom boos.
Eigenaardig! Wat heeft die boosheid
met het bezoek van juffrouw Parhoff te
maken?
Georg zweeg verlegen en Tiebruck kon
niet verder aandringen, daar Romana bij
de trap op hen wachtte en zij nu met hun
vieren naar boven gingen.
tNadruk verboden;. .IWprdt .vervolgd;.
GROOTE PARADE VOOR DEN COMMANDANT DER MARINE
te den Helder, ter gelegenheid van den verjaardag der Koningin,
Overzicht der parade op het Helden der Zee-plein.
DE VERJAARDAG VAN H.M. DE KONINGIN.
De Koninklijke Familie werd gisteren een grootsc-he hulde door de Apeldoornsche jeugd
bereid. H.M. de Koningin en Z.K.H. Prins Bernhard temidden van de kinderen.
KONINGINNEFEESTENLinks: bet nummer mastklimmen te Muiden werd gewonnen door
den 63-jarigen ,,Oude Hein". Rechts: in het Amsterdamsche stadion.
Acrobatische wielrijders in actie.
