De Luchtverdedigingsdag te Scheüeningen - Zweefmolen ingestort
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
78ste Jaargang
FEUILLETON
Kameraad Moeder
IN HET LUNAPARK TE SCHEVENINGEN IS EEN
ZWEEFMOLEN INGESTORT.
Acht personen werden licht gewond. De ingestorte molen.
HET NÊDERI.AXDSCHE MOTORSCHIP „IJSEL" - is op den Nieu
wen Waterweg bij Hoek van Holland in aanvaring gekomen met het
Grieksche stoomschip ,,Possidon". De „Possidon", die ernstig werd be
schadigd, bij den Noorderdam aan den grond gezet.
N ATION ALE TERREIN KIT TE SOEST georgani
seerd door de Motorclub Amersfoort en Omstreken.
P. J. J. Zoontjes maakt een tuimeling
in het mulle zand.
tafel zei hij, alsdf het de gewoonste zaak
van de wereld betrof: Straks komt er
een dame, die Je tweede moeder wordt.
Denk er om, dat je je behoorlijk gedraagt,
want anders geef ik je in haar tegenwoor
digheid een pak slaag. Je weet dus, wat je
le doen hebt. Dat was alles, wat ik van hem
daarover hoorde.
Georg beet zjjn tanden op elkaar; hij
werd bleek van verontwaardiging en ont
zetting.
Zóó stelde jouw vader je dus op de
hoogteDe woorden bleven hem in de
keel steken.
Günther knipte met zijn vingers,, alsof
hem dat alles totaal onverschillig en dit
leed reeds lang geleden was, maar Georg
wist hoe hevig zijn klassegenoot een en
ander zich ook thans nog aantrok.
Het werd nog veel mooier. Toen ze
binnenruischte, was het eerste wat ze zei:
„O, maar dat is heel geen knap kind. Wat
heeft hij een grooten mond!!" En m'n va
der antwoordde verlegen: „Ja, dat heeft hij
van zijn moeder"! Ik had ze beiden in het
gezicht kunnen slaan. Org, hem en haar.
Mijn moeder? Die zoo knap was. Je
hebt toch vroeger wel eens een foto van
m'n moeder gezien?! Nu is er in het heele
huis geen enkele meer te vinden, behalve
op mijn kamer. En Laura jammert eiken
dag opnieuw, dat ze er nooit in zal slagen
,.aen wortel in m'n hart te vinden", als
ik telkens weer voor de foto's van m'n
moeder lig
Laura? Wie is Laura?
Nou. zij natuurlijk!
Na een poosje zei Georg. terwijl hij zich
aam. zijn eigen woorden vastklemde: Zoo
is mijn vader gelukkig niet en hij zou oqk
nooit zoo tegenover zijn kinderen handelen
Mijn vader was vroeger ook niet zoo,
protesteerde Günther en om zijn mond lag
een trek van vroeg rijpe alwetendheid,
toen hij vervolgde: Jij weet niet, waartoe
die wijven een man kunnen brengen!
Wijven? herhaalde Georg verschrikt.
Je bent toch een gevoelig schaap!
Günther lachte en zijn groote, inderdaad
zeer leelijke mond trok omlaag. Zeker
nog nooit wat meegemaakt, hè?
Georg verzette zich met alle kracht tegen
zijn groeiend wantrouwen en de spook
beelden van zijn fantasie. Zijn slapen
klopten.
Ik zal het morgen vader zelf vragen,
zei hij tenslotte met een zucht en in een
laatste poging om aan den invloed van den
jongen naast hem te ontkomen. Maar deze
hield vol: Zoo stom zul je toch zeker
niet zijn. Je moet niet altijd alles geloo-
ven! Ik heb ook geloofd, ja zeker, ik heb
in m'n vader vertrouwen gehad. Maar je
kunt beter jezelf overtuigen. Daar heb je
meer aan.
Georg streed een hopeloozen strijd; hij
voelde, dat hij zich tenslotte toch aan
zijn wantrouwen zou moeten overgeven.
En toch zal ik met m'n vader erover
spreken.
Je bent gek!
Georg staarde naar zijn turnende mede
leerlingen. Hun uitgelaten stemmen galm-
dep door de zaal. Het leek hem of dit alles
reeds tot een voorbije wereld behoorde. Hij
was van een stevigen rots in de branding
van een kokende zee gestort en hij voelde
zich door een onweerstaanbaren stroom
meegesleurd. Alles bruiste en wervelde om
hem heen.
Praat jij vanavond met Paps? vorschte
Camilla, toen Georg uit school thuiskwam;
ze had hem al opgewacht.
Ik denk het niet, antwoordde hij en
hij durfde haar niet aan te zien.
Waarom nu weer niet? drong ze
strijdvaardig.
Ik heb met Pasting over een en ander
gesproken. Die gaf me een anderen raad.
Ach koml...?! Camilla's vrouwelijke
nieuwsgierigheid was opgewekt. Die
heeft ervaring op dat gebied. Wat dacht
hij ervan?
Pasting is uitgeslapen, dat kan ik je
wel zeggen. Op zoo'n idee zouden wij niet
gekomen zijn!
Wat zei hij dan? drong de Eva's doch
ter aan.
Hij raadde me aan vader te volgen,
als hij uitging.
Te volgen? Camilla staarde hem ver
baasd aan.
Ja, natuurlijk, te achtervolgen. Zien
waar hij heen gaat en
En?
En of het werkelijkzoo onschul
dig is.
Camilla knikte. Zij was zeer tevreden.
Prachtig, zoo zouden zij er wel achter ko
men. Den volgenden Dinsdag zou het dus
gebeuren.
Het weer was niet bijzonder mooi. Kille
regenbuien hadden den zonneglans der
zoele lentedagen verdreven. Desondanks
wachtte Georg voor de kliniek, maar 't was
hem te moede, of hij zich op het verkeerde
pad bevond. Óm zichzelf wat moed in te
blazen, had hij Günther meegenomen, tot
wien hij ?ich sinds eenjge dagen bijzonder
aangetrokken voelde; zij deelden nu im
mers hetzelfde lot. Ook Georg behoefde
evenmin als destijds Camilla niet lang
te wachten; Tiebruck hield zich aan den
tijd, wanneer hij met Romana den avond
moest doorbrengen en op zoo'n dag verliet
hij de kliniek vroeger dan gewoonlijk. Georg
voelde een rilling door zich heen gaan,
toen hij zijn vader daar inderdaad in ge
zelschap van een dame zag. Tot dusver
iiad alles hem slechts een nachtmerrie
toegeschenen, een ellendige droom, waar
uit hij vandaag of morgen wel zou ont
waken, maar nu aanschouwde hij het
schokkende feit met eigen oogen. Hij deed
nog een laatste poging zichzelf gerust te
stellen, toen hij zich fluisterend tot Gün
ther wendde:
Zou het toch nog niet anders kunnen
zijn? vroeg hij heesch. Een collega bij
voorbeeld, die vader een eind vergezelt?
Günther vertrok zijn mond tot een spot
tende grijns. Een collega? Je vader zal
als directeur van de kliniek zich toch
zeker niet zoo gemakkelijk bij een ander
aansluiten. Overigens een verdraaid aar
dige vrouw, die „collega".
Hou je onhebbelijke opmerkingen als
jeblieft voor je!
Hemel. Org, wat ben je vervelend.
Enfin, je zult mettertijd wel wat minder
gevoelig worden. Ik was in het begin ook
zoo, maar dat leer je tenslotte wel af.
En je kunt zeggen, wat je wilt. maar ze
ziet er goed uit; ceter dan Laura. Dat
moet ik toegeven.
Je hebt haar nog niet eens goed ge
zien, stoof Georg op.
iNadruk verboden). (Wordt vervolgd).
Roman van
OHRISTEL BROEHLDELHAES
- Doe niet zoo eigensvijs. Vertel me lie-
'er eens wat van je zalf, van je thuis!
Pasting sperde zijn mond open van ver-
iazujg. Waar heb ik die belangstelling
te dgnjfen? Sinds wanneer interesseer
l|i ie voor mijn persoonlijke aangelegen-
Heden?
- Klets niet! Ik mpet wat van je weten,
en togn Günther hem verbaasd bleef aan
staren. vervolgde hijpoe heb jij eigen-
'II'je je stiefmoeder leeren kennen?
Güptjher sloot zich weer in zichzelf op.
S.SÖD zop plotseling opgewekte belangstel-
nng verdween.
Laten we daar maar over zwijgen. Je
Met toch hoe het er bij ons uitziet, sinds
- Nee, dat wil ik juist weten! Georg
"khte. Ik geloof, dat mijn vader.
.®i zweeg, want tenslotte schaamde hij
J01 toch zijn vader prijs te geven voor
ötton, tot dusver onbegrepen medeleerling
fasting's gelaat veranderde eensklaps,
jtt blijk van Innerlijke deelneming bij een
«Senoot gaf zijn gewoonlijk neergeslagen
nieuwen gloed.
-Aha Wat wil je weten? Hoe ik haar
eerde kennen? O, dat ging al heel een-
™Mig. Op zekeren dag kwam m'n vader
tin de bank naar huis en 's avonds aan
OP DE ALS?; t A23CHE WIELERBAAN inliet
Gemeentelijk sportterrein werden gisteren wieler
wedstrijden gehouden. De start voor den 10 k.m. wed-
strijd voor professionals en onafhankelijken.
DE LUCHTVERDEDIGINGSDAG TE SCHEVENINGEN.
Vliegtuigen, die ten aanval overgaan, worden door het luchtafweergeschut
onder vuur genomen.
LA.MiEHAANDRAVERl.JEN TE ALKMAAR op de baan aan de Zuider-
houtlaan om den Augustusprijs. Heat prijzendraverij le klas. Een kop aan
kop-race om de eerste plaats tusscben Whim (eig. stal Good Luck, voor
grond) en Xuthus (eig. stal Hnllandia). Whim werd winnaar.
Charlie Chaplin en Greta Garbo.
(Eerste prjjs).
GROOT FILMBAL TE ZANDVOORT.
