De beschieting van Tientsin door de Japanners - Landdag B. V.L. te Joure
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
78 ste Jaargang
FEUILLETON
Kameraad Moeder
t
SHIRLEY TEMPLE maakte met haar
'ouders etui vacairtiereis naar Hawaii. Zij werd
tot Koningin van Hawaii" gekozen.
Shirley in vol ornaat.
MELK CURSUSSEN 1)É MIDDEN-BEEJiSTER. Sinds eenige jaren worden in
ons land melkcursussen georganiseerd door land- en tuinbouw-organisaties en zuivel
fabrieken. Op onze foto tijdens 'het proefmelken voor de examencommissie
in Midden-Beemster (N/H.L
TE ALKMAAR heeft een groote brand gewoed in de bakkerij van den
heer D. C. Kramer, De verbrande bakkerij met de belendende perceelen,
welke veel waterschade kregen.
TIENTSIN ONDER HET VUUR VAN HET JAPANSCHB GESCHUT.
Een voltreffer in het telefoonkantoor
der stad.
TE JOURE WERD GISTEREN BEN PROVINCIALE LANDDAG VAN DEN BIJZ. VRIJW. LANDSTORM GEHOUDEN.
Meisjes in Friesoh coehium begroeten de deelnemers van het hordes vam
het stadhuis af.
DEIN AANBOUW ZIJNDE VEBKEER8BBUG over de Oude Maas tus-
Bchen Dordrecht en Zwijndrecht. Twee brugdeelen zijn reeds geplaatst. Op
den voorgrond de ijzeren onderdeelen van het brugdeel aan den
Zwijndrechtschen kant.
BE JAARLIJKSC11E KORTEBAAK-DRAVER1J TE BEVERWIJK.
Loblied, bereden door A. Witteveen (links) en Uilenspiegel bereden door
F. Broers, gaan met minimum verschil door het finish.
EUROPA'S GROOTSTE WOO.M1 UIZES-BLOK
aan het Dolphin Square in West Londen. In het
gebouw bevinden zich 1310 huurwoningen, die
jaarlijks aan huur 400.000 p. sterling opbrengen.
Roman van
CHRISTEL BROEHLDELHAES.
D
Wanneer voortaan de andere jongens
nachtelijke zwerftochten organiseerden,
wet Georg zijn tanden op elkaar en wei-
Eerde hij mee te gaan. Zij noemden hem
deswege een „brave Hendrik" en maakten
tem tot een voorwerp van hun spot, maar
mj wist zich een houding te geven en lang
zamerhand begonnen zij hem te respectee-
Kn, niettegenstaande hï) zich afzijdig hield
'Ijn werk op school werd beter, hij deed
teer aan sport en hij begon er zelfs beter
jat te zien. Elke vrije minuut, waarover hij
«schikte, wijdde Tiebruck zich aan zijn
Laderen, maar daarnaast nam hij voortaan
eiken Dinsdag en Vrijdag invitaties aan,
tooals hij zei. Zij schikten zich daarin,
"ent zij waren verstandig en wijs genoeg
01t in te zien. dat hun vader naast zijn
"«moeiende werkzaamheden eenige ont
spanning dringend noodlg had. In werke-
hjfcheid echter bracht Tiebruck deze avon-
"i slechts in gezelschap van Romana
"oor. Haar had hij ook zijn huiselijke en
Pedagogische zorgen toevertrouwd. Met
naar vrouwelijk instinct gaf zij hem me-
■püen goeden wenk. welke hem sterkte in
w overtuiging dat zij de juiste vrouw voor
?ir' gezin zou zijn. Dat zijn liefde voor
™ar van dag tot dag grooter werd, liet hij
pas in de tweede plaats gelden; hij was
verstandig genoeg eerst den goeden kame
raad en pas daarna de beminde te zoeken.
Daardoor kwam het ook, dat hij haar tot
dusver nog niets van zijn gevoelens had la
ten blijken, ofschoon zij beiden wisten, wat
er onweerstaanbaar tusschen hen groeide.
Eerst wanneer hij den tijd daartoe geko
men achtte, wilde Tiebruck zijn kinaeren
van de te verwachten verandering in zijn
huis op de hoogte brengen en hun de vrouw
voorstellen, tegen wie zij dan in 't vervolg
moeder zouden moeten zeggen. Maar juist
toen hij het hierover met zichzelf eens wks
geworden, gebeurde er iets, dat hem dwong
eerder met hen te spreken dan hij van plan
was geweest.
Op zekeren avond belde Camilla om een
of andere nietige reden prof. Westphal op,
daar zij in de veronderstelling verkeerde,
dat haar vader daar op bezoek was. Men
deelde haar mede, dat professor Tiebruck
er niet was geweest en evenmin werd ver
wacht. Daarna stelde Camilla zich met an
dere kennissen, waar haar vader wel eens
vertoefde, in verbinding, maar overal kreeg
zij nul op het request en tenslotte ging 't
meisje er in haar zenuwachtigheid zelfs toe
over bij eenige café's te informeeren, w.o.
dat, waarin de Jachtclub, waarvan haar
vader lid was. resideerde. Paps was ner
gens te bereiken. Georg kwam er bij, toen
Camilla hulpeloos en' met een van tranen
overstroomd gezicht voor de veel geplaagde
telefoon zat.
Wat is er met jou aan de hand?
■■roeg hij.
Org, kan jij je dat Indenken? Paps Is
nergens te bereiken.
De jongen trok een verbaasd gezicht.
Heeft die goeie man dan nooit eens een
oogenblik rust? Wat wil je nu weer van
hem?
Dat was olie op het vuur voor Camilla.
Haar oogen fonkelden boosaardig en nijdig
stoof ze op:
Dat gaat je niets aan, brutale lum
mel. Maar een ding wil ik je wel zeggen:
jou schijnt het volkomen koud te laten,
wat Paps uitvoert. Hij gaat tegenwoordig
zoo vaak uit; af en toe ts hij diep ln ge
dachten en luistert hij niet eens naar wat
we hem vertellen.
Georg fronste zijn wenkbrauwen. Zijn
prettig jongensgezicht kreeg een manne
lijke, van overwicht getuigende uitdruk
king.
Jij bent het meest aanmatigende
schepsel, dat op twee beenen rondloopt.
Het wordt, verdorie, eiken dag erger met
je. Vader zou tenslotte geen recht meer op
zijn eigen gedachten hebben. Iedereen is
toch zeker verantwoordelijk voor zijn eigen
doen en laten.
Camilla lachte spottend.
Dat moet jij me noodig vertellen; ik
geloof, dat er op jouw doen en laten zeker
nog wel wat mag worden gelet!
Ik verzoek je vriendelijk niet per
soonlijk te wordenHij nam een drei
gende houding aan.... Dat van laatst
dat was een volmaakt onschuldige ge
schiedenis!
Zoo, en die dwaze gedichten dan op
je schrijftafel
Georg trad een paar schreden op haar
toe; ze keek hem met booze oogen aan,
zonder eenige vrees.
Hoe kom je aan die gedichten?
Als jij ze laat slingeren
Je hebt niets in mijn kamer te zoeken!
Het zag er naar uit. dat dit dispuut in
een felle ruzie tusschen broer en zuster
zou ontaarden, toen Camilla plotseling bij
draaide: M'n hemel, Org, daar gaat het
toch niet om. Ik maak me zoo vreeselijk
ongerust en jij bent toch m'n broer, niet?
Ik heb nu eenmaal geen mensch, met
wien ik eens over die dingen kan praten, ik
ben altijd maar alleen!
In een opwelling van jeugdige ridderlijk-,
heid keek Georg op zijn huilende zuster
neer.
Wat is er nu weer met je? vroeg hij
kwasi ruw. Stel je toch niet altijd zoo
aan!
Org, als er nu eens een vrouw achter
stak?
Waarachter? Georg's gezicht was nu,
plotseling een groot vraagteeken.
Nou, achter Paps natuurlijk!
Je bent niet wijs! Georg barstte in
een schaterlach uit. Dat was te dwaas om-'
aan te denken: Vader, zijn vader en een'
vrouw.
Lach niet zoo dom, het zou toch im
mers best kunnen. Paps ziet er nog wat
goed uit, hij is beroemd en niet arm, een'
schitterende partij voor een onbemiddelde
vrouw.
Bah, wat ben jij toch een hatelijk
wicht! Georg stak zijn verontwaardiging
niet onder stoelen of banken, maar hij
voelde er zich toch niet prettig bij. Kon
Camilla per saldo toch niet gelijk hebben?
Vader ging tegenwoordig zoo vaak uit en
hij zei nooit, waar hij heenging. Maar
Georg verzette zich. Vader zou toch niet
opnieuw willen trouwen? Zijn moeder? Hi
zag haar plotseling duidelijk ln haar stoe'
rusten, bleek en zwak, maar tot haar dood
vol liefde en zore voor haar kinderen. Eei
andere moeder? Dat zou hü zich niet laten
welgevallen. Neen. nooit! Gunther Pasting's
vader had op zijn leeftijd een heel jonge
vrouw getrouwd, die stok sqijaiinkte en
beschilderde als een cabaretartiste en van
wie niet heel veel goeds werd verteld.
Günther was sindsdien stil en schuw ge
worden, een slechte leerling en een kame
raad, waar nüet op te rekenen viel. Zijde
jongens, hadden zich, als ze bij elkaar
hokten, al vaak afgevraagd, hoe het toch
kwam, dat een gezond en verstandig man
op rijperen leeftijd zich aap een veel te
jonge vrouw verslingerde. Ja, verslinger
de.... Wat was er te verslingeren? Daar
over braken zij zich het hoofd, die goeie
kinderen. Je kon je toch niet indenken, dat
vader zich ook zoo verslingerde
Naast Georg sprak Camilla. Ze i\ad aan
één stuk door haar vermoedens en beswa
ren kenbaar gemaakt, maar hij hporde het
niet eens, zoo zeer was hij ln zijn eigen ge
dachten verdiept.
Ik zal het Paps eenvoudig ronduit
vragen, besloot ze.
Georg schrok op. Dat kan je natuur
lijk niet doen!
Waarom niet? We zullen zeker dom en
braaf hier moeten blijven zitten en maar
rustig afwachten, wat er vandaag of mor
gen om ons heein gebeurt? Nee, dan zal ik
me wel anders weten te helpen!
Camilla wierp het hoofd in den nek,
sprong plotseling van haar stoel op en
verliet de kamer, Georg met zijn duistere
edachten alleen achterlatend.
Den eerstvolgenden Vrijdag glipte Camil-
-i naar Möller in de garage. Of hij niet
var de kliniek moest? Möller trok een
rbaasd gezicht. Nee, de professor had
osdags en 's Vrijdags den wagen nooit
codig. Camilla zei „oh!", vertrok weer en
liet den chauffeur hoofdschuddend achter.
(Nadruk verboden).(Wordt vervqjgd).
