De „Maaskerk" in gevaar - Z.K.H. Prins Bernhard op de „Avia 9f BUITEN HAAR KRINGEN 78sfe Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad FEUILLETON DB MAASKERK" van de Hol- Z.K.H. PRINS BERNHARD bezoekt de luchtvaarttentoonstelling „Avia" op Hout* land-West-Afrikalijn, die bij Las jn residentie. Ia volle aandacht voor Palmas op de kust van Liberia in nood verkeert. cea vliegtuigmotor. GJtOOTE DEMONSTRATIES OP HET JAMBOKEETKHREIN TE VOGELENZANG. De Fransche padvinders voerden een „zeeslag" op, die op onze foto in vollen gang is. QjQËS LONDEN KRIJGT EEN NIEUWE THEEMS-BRUG. Een teekening van het Noor- DE WERKZAAMHEDEN AAN DEN NIEUWEN DIJK BIJ DE LEMMER, VORDEREN. Reeds heeft men een groot ge- delijke einde van de nieuw# Waterloo-brug, welke inplaats van de oude, nu afgebro- deelte van den eigenlijken dijk onderhanden. Voor de doorvaart naar de haven is een gedeelte opengebleven en alles ooncen- ken, brug gebouwd zal worden. treert zich thans bij het werk verder de ze^in. Het opspuiten van het zand. Rechts de kraan welke de keReem aanbrengt. Door HERMAN ANTONSEN. 28) Hij maakte zich niet ongerust over den uitslag. Zijn eerste woorden, zoodra hij moeizaam overeind gekomen was, zouden waar in zijn voordeel wegen. Hij had te kennen gegeven, dat Redding een dame be lastend had. Hem. Suthers, zou niet naar den naam dier dame gevraagd worden. Redding zou, als hij ondervraagd werd, de beschuldiging van zich afwerpen. Maar Redding was een vreemde, zonder kennis een, voorgedragen door den onpopulairen, hoewel invloedrijken Woodwring. Natuur lijk moest hij de hoop opgeven, dat Wood- Wring ooit zaken met Bannerman zou doen. Maar je kon ook niet altijd alles hebben! Hij was er van overtuigd, dat hij ln elk ?eval een man, die een gevaarlijk mede dinger voor hem zijn kon, onmogelijk had Semaakt. Terry was romantisch aange legd. Dat bewees wel haar avontuur met Redding. En Redding, die door zijn plotse- hhge opkomst uit totale onbekendheid een «tere vermaardheid had verworven, kon, niettegenstaande de verzekeringen van ierry. een heel gevaarlijke mededinger worden. Maar nu was hij uitgeschakeld. ™J had zijn naam wel vrijwillig van de «naidatenlijst der Totemclub geschrapt, "Wht de buitenwereld zou natuurlijk den ken, dat hij bij stemming afgekeurd was door de leden. Dat zou hem voorgoed bui ten de kringen sluiten, waarin hij Terry nog ontmoeten kon. Hij mocht dan als advocaat succes krijgen, in de society- kringen zou hij geweerd blijven. Het lokaal, waar ze binnentraden, was propvol met bekenden en vrienden. Een jazzband blies wijsjes, waarop enkelen het waagden te dansen op den overvollen dansvloer. Een glimlachende Griek geleidde hen naar een tafeltje. Hij dankte een deel van zijn succes aan het feit, dat hij goed op de hoogte wist te blijven van het doen en laten der hoogere kringen. Men behoef de er niet bepaald toe te behooren, om toegang tot zijn inrichting te krijgen, maar hij zorgde er wel voor, dat de bokken van de schapen gescheiden bleven. Zoo gelukte het hem om slecht eten en nog slechteren drank aan buitenlanders tegen fabelachtige prijzen voor te zetten, die dachten, dat ze in een gelegenheid, waar zooveel menschen uit de voornaamste kringen kwamen, wel niet anders dan uit stekende spijzen en dranken zouden krij gen.. Curt bestelde een en ander. Ze wuifden hun vrienden op de gebruikelijke wijze toe, wisselden enkele beleefdheidsfrasen over de gezelligheid èn begonnen te dineeren. Terry dronk zelden een cocktail, waar voor haar gastheer haar niet instond. Maar ditmaal was ze er op gesteld, dat Curt, die dien middag ook al, naar ze wist, flink gedronken had, nog meer zou drin ken. Ze voelde, dat die portier gelijk had gehad en dat ze het niet mis kon hebben, als ze Curt aanzag voor dengene, die den portier had willen uithooren. Maar ze had tegen Curt gezegd, dat ze Redding ook wilde hooren, ook al geloofde ze hem niet. Nu ze wist, dat Curt niet zoo hoog stond, als ze van hem gedacht had, stond ze er echt op, hem uit te hooren. En de drank maakte hem wellicht wat loslippig. Maar het diner verliep, zonder dat Suthers zich zelf versprak. Onder voorwendsel, dat hij natuurlijk liever niet over het gebeurde op de Totemclub sprak, ontweek hij al haar vragen. Ongetwijfeld was het een aardig programma, dat werd uitgevoerd. Maar Terry schonk nauwelijks aandacht aan de revue. De man, die aan haar zijde zat, had tegen haar gelogen. Hij had aan haar fatsoen durven twijfelen. En dat hij haar verdacht, hem te misleiden en meer van een ander te houden dan van hem, met wien ze verloofd was, dat stak haar. Toen Curt na tafel voorstelde, om naar Maywood te gaan, stelde zij met voorbe dachten rade voor, naar het Casino te gaan, dat volgens haar op zoo'n heeten avond de eenige plaats was, waar je pret tig en koel zat. Onbewust van wat ze in den zin had, stemde hij er onmiddellijk in toe. En zoodra ze daar op het kleine balcon gezeten waren, begon Terry weer over wat haar zoo nauw aan het hart lag. „Curt, vertel nu eens precies, wat Red ding wel tegen je gezegd heeft." „Dat heb ik je toch al verteld?" „Ja, maar ik meen, met welke woorden hij het precies gezegd heeft," hield ze aan. „Hoe kan ik dat nu nog precies weten?" „Kom, je zult toch niet beweren, dat je zooveel gedronken had, dat... „Natuurlijk niet," viel hij haar ln de rede, „maai' door de opwinding en zoo meerik kan me werkelijk niet precies meer herinneren wat zijn woorden zijn ge- weest, waarmee hij die leugens vertelde." „Je bent er toch wel zeker van, dat het leugens waren?" vroeg ze. „Och, Terry," riep hij op een toon van diep zelfverwijt uit, „denk je dan, dat ik, omdat ik jaloersch, stom en onhandig ben geweest, ook maar een oogenblik zou heb ben kunnen gelooven „Maar hoe heeft hij het dan gewaagd?" vroeg ze weer. Hij haalde de schouders op. „Als een man jaloersch wordt, dan raakt hij zijn bezinning kwijt. Was Ik aan de lunch ook niet jaloersch, Terry? Heb ik toen ook geen dingen gezegd, die ik heele- maal niet bedoeld had te zeggen? Heb ik me toen ook niet ellendig gedragen? Waar om zou Redding dan ook zijn bezinning niet kwijtgeraakt kunnen zijn uit jaloezie? Hij had. me nog nooit gezien; hij had juist van jou de bons gekregen, en ik was de gelukkige, die met Jou ging trouwen. Och, ik kan het me begrijpen.ik zou het hem bijna kunnen vergeven," voegde hij er met een goed geveinsde grootmoe digheid aan toe. „Ik kan dat niet," zei ze kortaf. „Een leugen over een vrouw te vertellen „Ja, dat was gemeen," zei Suthers. „En ik wil hem dan ook heelemaal niet verdedi gen. Ik wou alleen maar een zekere verkla ring van zijn gedrag geven." „Natuurlijk. En het moet voor jou wel een heele verrassing zijn geweest, zijn naam te hooren en aan hem voorgesteld te worden. Je had er natuurlijk geen idee van, hoe hij eruit zag, wel?" „Hoe kon ik dat hebben?" „Ik veronderstel, dat de portier van dat flatgebouw je geen al te nauwkeurig signa lement van hem gegeven heeft, wel?" vroeg ze botweg. Hij werd doodsbleek. Hij trachtte te lachen, maar het lukte niet. „Signalement? Ik snap je niet goed." „Ik bedoeltoen je naar me vroeg. vanmiddag." voegde ze eraan toe. „Naar jou gevraagdvanmiddag?. Waar dan toch, Terry?" Zijn poging om zich goed te houden, hoe meelijwekkend ook, maakte geen indruk op Terry. „Bij den portier van het huis, waar lk mijn atelier had. Heeft hij je niet precies verteld, hoe Jack er uitzag?" Als moorddadige gedachten iemand kon den dooden, dan zou de portier op dat oogenblik in zijn bed gestorven zijn. Wat 'n dwaas was hij geweest, om inlichtingen te gaan vragen! „Wanneer?" bracht hij er met moeite uit. Terry hield zich uiterst geduldig. „Vanmiddag. Dat zei ik toch al, maar lk wil het nog wel eens zeggen, Curt. Je bent vandaag naar mijn atelier gegaan; je hebt den portier over Jaok en mij uitgehoord; je hebt een signalement van Jack gekregen. En toch durfde je me daarnet te vertellen, dat je op geen stukken na wist. hoe Jack er uitzag." Als ze minder minachting had ge koesterd, minder 't er op gezet had, precies te weten te komen, wat er in de Totem club gebeurd was, dan zou ze nu allicht mede lijden met hem gevoeld hebben. Want Su thers zat erbij als een geslagen hond. „Wie heeft je dat verteld?" viel hij ten slotte uit. „Het moet dus toch Redding zijn geweest, die je opbelde, voordat we van avond uitgingen! En je hebt wèl geloof zeslagen aan zijn leugens!" (Nadruk verboden). (Wordt yeryqlgd}.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1937 | | pagina 5