HM. de Koningin en Z.K.H. Prins Bernhard bezoeken de Jamboree
BUITEN HAAR KRINGEN
78ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
Door HERMAN ANTONSEN.
27)
..Neen, dat hoeft niet. Wel bedankt," zei
t.eJP'. hing den hoorn op, bleef even voor
Och uit staan kijken, nam den hoorn weer
JP en vroeg het nummer van Gladys
Larson.
..Met Terry," zei ze. „Ikik heb met
I Liirt gesproken. Enen, Gladys, ik
"enkit geloof, dat we beter doen, met
™s oordeel over mijnheer Redding nog
wat op te schorten. Ik bedoel.als twee
"jannen ruzie makenzie je. ik heb
uit nie^ Se^°°rd en we "toeten nu
flos 'li6ld op en in dat oogenblik, voordat
h.tA? antwoordde, besefte ze opeens, dat
Gladys wel vreemd moest schijnen, dat
Oirt.We.'Ielde "t veroordeeling van
Glar ^"cttstander. dien zij, bij weten van
bliï c'tgenlijk slechts een enkel oogen-
4oen^r?ien had' Maar er tdel niets aan te
26 wildé moest dan maar cenken, wat
jJa, natuurlijk," zei Gladys eindelijk,
zoo te" heel erg blij, dat hij niet
Bet iV ^P° onhebbelijk is, als we dachten.
frirti, ,eiïcnlijk als buitenstaanders dom,
die r,„- ,kl?zen tusschen twee menschen,
Ten'e debt>en. denk je ook niet?"
«r 'riiü ""inste, zoolang die buitenstaanders
het fjjne van afwetenja," gaf
Terry toe. ,Engaan jullie nog naar
den schouwburg?"
„HmJa, en daarna denkelijk naar
het Casino. Is dat programma heusch
heelemaal in ordeIk meenwat
jou betreft?"
„Natuurlijk," zei Terry.
Ze hing den hoorn op en bleef nog een
poosje in gedachten verzonken, voordat ze
naar den salon terugkeerde. Zoodus
Curt had wél probeeren uit te vinden, wie
Redding was! En hij had onbehoorlijke
vragen gesteld!
„Was het Redding?" vroeg hij, zoodra
ze binnenkwam.
Ze schudde het hoofd. Ze glimlachte
zelfs.
„Neen, heusch niet," antwoordde ze en
hij kon niet vermoeden, hoeveel minach
tende wrok achter haar glimlach verbor
gen zat.
Het diner bij Parker Carson verliep dien
avond niet bijzonder rustig. De toonaan
gevende kringen in New-York waren van
de herrie in de Totem Club op de hoogte.
Wel bestaat er een ongeschreven wet, dat
wat in een besloten club voorvalt, niet bui
ten de muren daarvan bekend mag wor
den, maar ongeschreven wetten worden al
even slecht nageleefd als het geschreven
recht
Bovendien het was een te mooi schan
daaltje. om in den doofpot gestopt te wor
den. En zelfs kleine bijzonderheden ver
spreidden zich met de snelheid van den
wind. De Carsons hadden Jack Redding
den vorigen avond aan zoowat een dozijn
menschen voorgesteld. De naam van Curt's
aanvaller trok hun aandacht. En zoo was
de telefoon van de Carsons geen oogen
blik stil.
„Gladys, lievedie knappe jonge man
van gisterenavondwas dat dezelfde,
die Curt tegen den grond geslagen heeft?"
„Zeg, Parker, hoe zit het met je nieuwen
zwaargewicht bokser? Wil je hem soms te
gen Max Schmeling laten uitkomen?"
Carol Terhune verkeerde in een staat
van heftige opwinding.
„Als Terry Tarpetpn er niet op staat, dat
we hem laten schieten, dan moet hij toch
wel een behoorlijk mensch zijn," had ze
al wel tienmaal gezegd.
„Terry is een edelmoedig kind," zei Par
ker. „Die zou een schurk zelfs nog een kans
geven. Die wacht tot alle bewijzen bijeen
gebracht zijn, voordat ze een oordeel uit
spreekt."
„Maar ik kan me gewoon niet voorstel
len, dat Curt met iemand ruzie zou ma
ken," wierp Gladys hem tegen.
„Neen," gaf haar man toe, „Curt is een
fijne kerel. Maar wat geeft het, of we er
over praten, zoolang we de bijzonderheden
niet geheel weten?"
„We weten toch, dat Curt Redding hem
ervan beschuldigt, dat hij den naam van
een vrouw in opspraak heeft gebracht?"
„Nou, jij hebt met Terry gesproken en zij
is verloofd met Curt en zij kent jou goed
genoeg, om je te vragen, dien Redding
overboord te gooien. En dat heeft ze niet
gedaan."
Gladys haalde de schouders op.
„Enfin, we zullen wel zien."
Carol raakte haar gedrukte stemming
kwijt; ze voelde zich merkbaar opgelucht.
De voorzitter van de Totem Club zat in
gesprek met den voorzitter van de ballo
tage-commissie.
„Ik weet niet, hoe we het geval moeten
aanpakken, Simmons. Redding heeft zelf
zijn inschrijving doorgehaald
„Daar begreep ik juist niets van, Waip-
wright," antwoordde de laatste. „Het had
wel iets van een dramatisch gebaar en toch
wat het dat niet. Een fatsoenlijkeof
beter gezegd, een woedende man, die toch
trachtte zich fatsoenlijk te gedragen. Ma'ar
wat moeten we met Suthers beginnen?"
„Schorsen, natuurlijk, totdat hij een af
doende verklaring gegeven heeft."
De oudste compagnon van Conaway en
Conaway belde den jongste op.
„Heb je dat gehoord van Redding?"
„Ja en bijna niets anders," was het ant
woord.
„Wel?"
„Tja, wel?"
„Onze zaak niet, wel? In zekeren zin wel,
maar in zekeren zin ook weer niet."
„We moeten maar wachten, tot we er
meer van afweten. We hebben geen kam
pioenbokser op kantoor nooddg; maar we
verliezen toch ook niet graag 'n uitsteken
den werker."
Zoo gingen de praatjes de stad rond en
het zou lang duren, voordat ze geheel uit
gestorven waren.
En intusschen was een der mannen, die
er het onderwerp van waren, in gezelschap
van Terry en was de andere bezig, zich te
kleeden voor de avondpartij, waarop hij
genoodigd was
Curt stelde voor om naar een gelegen
heid te gaan in de Vijf en vijftigste Straat,
die op dat oogenblik bijzonder in trek was
bij de uitgaande wereld. En Terry stemde
er zoo grif in toe, dat zelfs het geringste
vermoeden, dat zijn geluk ook maar
eenigszins bedreigd werd, uit zijn hoofd
zou zijn gebannen, als het bij hem was op
gekomen. De zenuwachtigheid, die rich van
hem had meester gemca-;t, toen ze naar
de telefoon ging, om, naar hij meende,
Redding te woord te staajl, was versmol
ten onder de warmte van haar VTiende-
lijken glimlach.
Bovendien was hij de vier glazen whis
key van dien middag nog niet geheel te
boven en zelfs een koud bad had zijn suf
heid niet geheel kunnen verdrijven. Als hij
wat beter bij was geweest, dan was het
hem misschien opgevallen, dat ze buiten
gewoon praatziek was, waaruit hij een
zekere zenuwachtigheid van haar kant had
kunnen opmaken. Maar ze had immers ge
zegd, dat al wilde ze naar Redding luiste
ren. ze hemzelf, haar verloofde, toch geloof
schonk. Dat stelde hem gerust.
Bovendien voelde hij zich overwinnaar
tegenover Jack Redding. Deze was dien
middag als lid voor de Totem Club voor
gedragen. Maar reeds bij zijn eerste in
trede had hij met een der leden ruzie ge
kregen. Denkelijk was het het eerste voor
val van dien aard, dat binnen de muren
van die deftige club was voorgevallen. Su
thers, dat moest gezegd worden, huiverde
inwendig, als hij aan die vechtpartij te
rugdacht. Hij had op slot van zaken een
zeker geboorterecht op het lidmaatschap.
Zijn vader was clublid geweest; zijn groot
vader had vier jaar den voorzittersstoel dèr
club ingenomen; zijn overgrootvader was
een der oprichters geweest. Het was dan
wel niet zoo vreeselijk gewichtig, een club
lid in het vierde geslacht te zijn, maar het
beteekende toch wel iets. Het beteekende,
dat vier geslachten der familie Suthers ge
toond hadden graag geziene lui te zijn, in
staat, om hun contributie te betalen, en
beschaafd genoeg om tot een exclusieve
..heerenclub" te behooren. Suthers ont
veinsde zich niet, dat er waarschijnlijk een
onderzoek zou worden ingesteld en dat hij,
zoolang dat onderzoek duurde, geschorst
zou worden.
(Nadjuk vejbode»). .(Wordt vervolgd).,
11ET KONINKLIJK BEZOEK - aan de
Jamboree. In de logo: rechts H.M. de Ko
ningin, achter Haar Baden Powell en (x)
Z.K.H. Prins Bernhard.
DE STAD DOESBURG BESTAAT 700 JAAR.
De historische optocht trekt door de straten van het oude plaatsje.
DE JAARLIJKSCHE HARDDRAVERIJ OP DE KORTE BAAN TE STOMPWIJK. DE HERTOG EN DE HERTOGIN VAN
„Quita" (links), eigenaar P. van Leeuwen te Bakkum en „Edzard" eigenaar D. KENT brengen de vacantie door in. Polen.
Pronk, te JHillegersberg, in den strijd. Bij aankomst te Kattowitz.
DE TOESTAND IN CHINA spitst zich. voortdurend toe. Een van de 12
groote poorten van Peking, waarop het volgende opschrift is aangebracht:
,,Vereenigt de krachten van de militairen en de burgerij".
HET OVERHANDIGEN VAN HET GESCHENK van de Nederlandsch-In-
dische padvinders aan Z.K.H. Prins Bernhard. Zooals men weet, bestond het
geschenk uit een fraai zilveren rookstel.
