De „Flamingo"-ramp - Prins Bemhard bij den „Vierdaagsche
BUITEN HAAR KRINGEN
78sfe Jaargang LEID5CH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
Het vercaan van het K. L M Oe omgekomen bemanning. V.l.n.r.Piloot C. Th. R. Steensma, de tweede bestuurder-boordwerktuigkundige G. Geerling, de radaotelegrafist R. Ludekuizd
en de stewardess mej. v. d. Laan. Geheel rechts: Schiphol rouwt. Vlaggen aan den ingang
vliegtuig „Flamingo" van het veld halfstok.
BEN GROEP ROEIERS VAN NJORD
vertrok Rotterdam naar Portugal om daar deel te nemen aan de internationale
roeiwedstrijden te Estoril en te Figneira da Foz.
DE TWEEDE DAG VAN DEN VIERDAAGSCHE.
Prins Bernhard toonde zijn belangstelling. In het dorp Wychen marcheeren deelnemende soldaten
voorbij deal Prins.
Door HERMAN ANTQNSEN.
Ze gal oom Peter een kus boven op zijn
Kale hoofd en verliet het kantoor. Ze
had met Curt afgesproken in het Colony
restaurant te lunchen. En een blik op haar
horloge overtuigde haar ervan, dat 't hoog
H)d werd, er heen te gaan- In de taxi
kwam ze tot 't besluit, dat oom Peter vol
komen gelijk had. Alleenbehpefde ze
Curt nu beslist méér te vertellen, dan aL
leen het simpele feit, dat ze een atelier had
gehuurd, om daar wat te werken zonder
gestoord te worden. Maar dat zou onwaar
heid zijn. Ze moest Curt de volle waarheid
vertellen. En daartoe was ze besloten,
toen ze door den maitre d'hötel uit de ves
tibule naar hun tafeltje werden geleid. Toen
hij hun bestelling had opgenomen, boog
te zich naar haar verloofde toe. „Curt, ik
heb je iets te vertellen". „En ik heb je wat
te vragen", zei hij heesch. „He.b jij een
atelier gehuurd en daar nu en dan een
Jongen man ontvangen onder een schuil
naam?"
IX.
Wanneer ze later over het geval na
nacht, dan vond Terry, dat die vraag van
Pjt' een zelfden indruk op haar
nan. ais het plotseling stilstaan
gemaakt
van een
film, midden in een spannende scène. Ze
herinnerde zich eens een momentopname
van een springend paard gezien te heb
ben. Ze kon bijna niet gelooven, dat een
dier, dat altijd zulke sierlijke bewegingen
maakte zoo'n afschuwelijke houding kon
aannemen.
Dien indruk had die vraag op haar ge
maakt. De kellners gingen rustig met be
dienen door; niemandnield op met eten
of praten. Maar voor Terry leek het, of
heel de wereld een oogenblik stil had ge
staan en of dat oogenblik onuitwischbaar
in haar geheugen was geprent. Tot haar
dood toe zou ze de woedende oogen van
Curt voor zich zien. Iedere trek van zijn
gezicht stond diep in haar geest gegrift.
Het duurde slechts één moment en toen
werd alles weer gewoon. Ze zag, dat de
hand van Curt trilde en bemerkte, dat
haai adem niet stilstond. Langzaam, met
de uiterste zorg. haalde ze een Sigaret uit
haar kokertje te voorschijn, stak die aan
aan 't vlammetje, dat 'n gedienstige kellner
haar aanbood en keek Curt aan. Denkelijk
waren er geen tien seconden na het stellen
van de vraag verloopen, maar het leek haar
een eeuwigheid. Ze was binnengekomen
met het vaste voornemen, hem alles te ver
tellen. Ze had verwacht, dat Curt wel een
beetje teleurgesteld in haar zou zijn. Maar
ze was er niet op voorbereid, dat hij ver
achting zou toonen, onjdat ze meende, dat
hij haar zou gelooven. De nederigheid, die
haar vervulde toen ze het voornemen had
opgevat alles te bekennen, verdween op
slag. Wat nu voorviel, was zoo heel anders,
dan ze zich had voorgesteld. Ze kreeg geen
gelegenheid om hagr bekentenis af te leg
gen. Er werd haar een beschuldiging voor
de voeten geslingerd, die ze meer dan
schandelijk vond. Alle kleur was uit haar
gelaat geweken, toen ze zijn vraag hooi
de, maar nu, onder het rooken drong her
bloed bonzend naar haar hoofd terug. Curt
was woedend! En de reden was, dat hij
haar wantrouwde, poe waagde hij dat te
doen? Had zij hem soms gesmeekt, met
hem te mogen trouwen? Had zij hem
maandenlang achterna geloopen? Aan
de andere zijde van de zaal zat Janie
Lee met Tom Whitely. Werktuigelijk be
woog ze haar lippen om hen te begroeten.
Wat verderop zaten Parker Carson en zijn
vrouw. Wat dePd Parker midden op den
dag in de stad?
„Ik vroeg je iets, Terry", zei Curt, schor
van opwinding.
Nu had ze haar zelfbeheersching einde
lijk terug. Ze tikte de asch van haar si
garet ai.
„Verwacht je op zoo'n vraag werkelijk
nog een antwoord, Curt?"
„Waarom niet?" vroeg hij.
„Is dat een vraag, die een man stelt, aan
een vrouw, die hij liefheeft enver
trouwt?"
Hij haalde ongeduldig de schouders op.
„We staan niet op het tooneel, Terry en
we spelen niet voor een zaal met men-
schen", zei hij. „We zijn gewone menschen
en een mensch is nu eenmaal geen ma
chine, die werkt volgens voorgeschreven
regels van ridderlijkheid en zoo meer. Ik
wil weten, of je op je atelier een anderen
man ontmoet hebt. Ik wil weten, of je dat
atelier, onder een valschen naam gehuurd
hebt
„En veronderstel eens van wel..,, wat
dan nog?"
„Wat dan nog? Wat dan nog?" herhaal
de hij ongeloovig.
„Ja, dat is precies, wat ik vroeg", zei
Terry en haar toon klonk vinnig. „Wat zon
dat dan nog? Wat zou jij daaruit willen
opmaken, Cprt?"
„Kun je mij dat vragen?"
„Waarom niet? We schijnen nu eenmaal
een en ander over elkaar uit te visschen.
Jij .bent iets van mij te weten gekomen
„Dus is het waar?" riep hij uit.
„En ik ben achter iets van jou gekomen'?
vervolgde ze, zonder op zijn onderbrekin f
te letten. „Ik bemerkt, dat jij weinig ver
trouwen hebt".
„Omdat ik je naar de waarheid vraag
omtrent
Ze viel hem in de rede.
„Omdat je woedend bent geworden, voor
dat ik je vraag nog beantwoord heb, Curt.
Als je me volkomen vertrouwde, dan zou
je niet nijdig zijn. Die VTaag kon je mis
schien gesteld hebben ik veronderstel,
dat het voor een man tè erg is, praatjes
te hooren en er niet op in te gaan
maar je zou niet nijdig geworden zijn. Ten
minste niet, "voordat ik je aanklacht had
toegegeven".
„Woorden, niets dan woorden, Terry", zei
hij. „Iedere man die van een vrouw houdt
en dan iets van haar hoort
„En dan vraag ik nog eenswat zou
het? Wat voor waard? hecht jij eraan,
Curt?"
„Als jij een anderen man in het geheim
ontmoet en afspraakjes met hem
„Precies," zei Terry. „Zit daar dan nood
zakelijk iets verkeerds in?"
guthers werd dpodsbleek. „Terry, hoe
fcuö je.
„Hoe ik dat kan zeggen? Maar 't schijnt
me toch toe, Curt, dat je er Iets verkeerds
in wilt zien. Dus.... wat verlang je van
medat ik ontken, iets verkeerds ge
daan te hebbenof moet ik ontkennen,
dat ik een atelier heb gehuurd en daar
wel eens met een anderen man gesproken
heb?"
„IkikSuthers kwam niet ver
der. „Ga door", zei Terry koeltjes. „Ik wil
precies weten wat je denkt".
„Kun je me wat ik denk, kwalijk nemen?"
„Het is geen kwestie van kwalijk nemen,
Curt. Het is een kwestie van willen weten".
„Nou, Terry, je weet toch ooknou
ja, ik kon me niet voorstellen
„Je kon niet denken dat ik een ander
boven jou zou verkiezen, hè? Maar wat
dacht je dan wèl?"
Nu kreeg Suthers weer een kleur.
„Ik heb niets gedacht", zei hij. „Ik heb
alleen maar een vraag gesteld, JSn het
heeft er veel van weg Terry dat je het
antwoord zoekt te ontwijken".
„Toch waar?" Haar stem was ijzig kalm.
„Herinner je je nog, Curt, dat ik, toen we
net zaten zei dat ik je iets wilde vertellen?"
„Ja", antwoordde hij.
,Pet was over hetzelfde geval, waarnaar
jij vroeg", zei ze. „Ik had je Willen vertel
len, Curt, dat ik een erg domme, flauwe,
kinderachtige streek had uitgehaald. Ik ben
er nu niet meer zoo zeker van Curt, of
ik je de bijzonderheden van mijn domheid
verder zal vertellen".
„Omdat Ik je te diep beleedigd heb?"
(Nadruk verboden). .(Wordt vervolgd).
DE JAARLIJKSCHE VERLICHTINGSAVOND TE BERGHJN-BINNBN.
De oude ruïnekerk in floodlight.
HOOFDVERKENNER RA91 BONN ET heeft gisteren een bezoek gebracht-aan
het Jamboreeterrein te Vogelenzang. Rechts kapitein van Ryen .(comm. van
ontvangst der buitenlandsche padvinders).
