Pullmapn-monument onthuld - Concours Hippique te Hoofddorp
BUITEN HAAR KRINGEN
ttste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
UK KKllSTK DAG VAh UK VIERDAAKSCIIK AFSTAfiDSMAK- HET JAARUIJKSCHE CONCOURS HIPPIQUE TE HOOFDDORP. HE VIEKDAAUSCHE. Een paar bejaarde
SCHEN TE NIJ}IEQEJ(. De meisjes va® de Haagsche Vere^niging De aankomst van H.M. de Koningin. Vergeaeld van den burgemeester van Hoofddorp, heere^J^Heïd °en W^f
,,De jjerdaagsche''1 in vroolijke stenyping op weg. mir. A. Slob, begeeft H.M zich naar de eere-loge. Groote (65 jaar).
QE BOUW van het Prinselijke jaaht, dat
f4 Augustus te water wordt gelaten. Aan de
kiel wordt door de arbeiders de laatste
hand gelegd*
DE ONTHULLING TE SOESTDIJ^
van het njpnupient ter nagedachtenis aan Ghristoffel Pullmann.
Prinses Julian^ bij het monument.
WE DAVIS CUP-WEDSTRIJDER. In het
dubbelspel brak de Ajnerikaan Budge zijn ra-,
cfcet. Budge met zijn gebroken racket staakt het
spel om een nieuw te halen.
Door HERMAN ANTONSEN.
20) r—
.'.Het was beslist gezelligtot ik jou
zag", gal hij toe. „Ik was er nog nooit
geweest. De Carsons zijn familie van
Woodwring en die is erg goed voor me ge
weest
„En andere menschen zullen ook wel
goed en aardig voor je zijnomóft jij
het ook bent, Jack", zei ze. „Als ji] niet
aardig was geweest, dan zou ik niet....
onaardig geweest zijn"-
..Dat ben je niet geweest," protesteerde
hij. „Zie maar eens, Terry, wat je toch nog
voor me gedaan hebt. Je jjperde me het
liefste meisje kennen dat er op de wereld
bestaat. Je liet me met haar uitgaan, met
hie dansen
„En ik bedroog je en loog tegen je," viel
ze hem in de rede. „Och, Jack, weet je wel
zeker, dat je het me vergeven kunt?"
..Ik heb je niet alleen vergevenik
heb de heele zaak vergeten!"
..Vergeten?" vroeg ze verbaasd.
..Niemand zal ooit te weten komen,
Terry, dat jij. dat ik...."
■■Dat hoef je me niet te vertellen. Jack,"
zei ze.
..Dat moet wel." zei hij. „Wat weet je op
Slot Van zaken van mij af? Ik kon wel
Sbs uit jaloezie vervelend worden.
dat Suthers, met wiqp je gisteravond
heengegaan beat?"
Ze knikte.
,,'n Knappe kerel!" zei hij.
Teqry bega® te lachen. „Dat zei hij van
jou ook!"
„Van mij?"
„Hij heeft je gezien, toen mijnheer Wood-
wring je van het station kwam afhalen. De
beschrijving, die hij varder van je gaf,
klopte tenminste."
„Ik ben beim ten zeerste verplicht. Terry
En. Terry. nu nemen we afscheid."
„Afscheid?" Ze was verbluft. „Maar.
nu je de Carsons kentik zei toch, dat
ik jullie samen te dineeren wilde vragen?"
„Miss jTherese Tarpeton, die ik nimmer
ontmoet heb, zal misschien den nieuwen
kennis van de Carsons in haar huis te di
neeren vragen,'' verbeterde hij haar. „maar
Terry Converse houdt op te bestaan, zoodra
ik dit atelier verlaat. Ze zal nooit, meer be
staan. Ik zal haar nooit weer terugziet^ Ik
zal alleen aan haar denken als aan een
ietwat verschrikt meisje in een bus naar
Coney Island, dat ik van dienst heb kunnen
zijn en dat me toestond1 om met haar te di
neeren en te dansen."
„Je zegt het qp een toon. alsof dat meisje
werkelijk overleden was, Jack."
„Nou, haar bestaan is nu toch geëindigd?
Haar korte bestaan, een half uurtje hier
een uurtje daar is voorbij. Maar ik zal
haar niet vergeten, Terry."
„En als iemand, die nooit werkelijk be
staan heeft, nog eenig geheugen hebben
kan, dan zal zij jou nooit vergeten, Jack."
Hij keek haar ernstig aan.
„Is het eigenlijk geen schandaal, dat jij
Therese Tarpeton moet zijn in plaats van
Terry Converse? Dan zou je Suthers nooit
ontmoet hebbenei\fin, daar zullen we
niet verder over prgjen. En nuvaarwel,
T<5D7!"
Hij stond voor haar en stak haar de hand
toe.
„Jack, ik moet je toch nog één keer zeg
gen, hoe ellendig ik het vind, dat ik je zoo
veel verdriet heb aangedaan."
„Dat moet je niet doen, Terry."
Ze gaf hem haar hand.
„Jack," zei ze zachtjes. „Over enkele
oogenblikken bestaat Terry Converse niet
meer. Als je haarvoor afscheideen
kus zou willen geven
„Graag, Terry. Liever dan wat ter wereld
ook. Maar ik zou me altijd herinneren,
waarom je me dat wilde toestaan. Omdat je
medelijden met me hebt en.ik blijf me
liever herinneren, dat je er toe bereid was,
dan dat ik me dien kus zelf zou herinneren
Dag Terry!"
Eerst een half uur later had Terry haar
tranen bedwongen. Hij had zich zoo heel
anders gedragen dan zij zich had voorge
steld. Ze kende geen anderen man zelfs
Curt niet die zich zoo zou gedragen heb
ben, als hij had gedaan. En dat kwam, om
dat hij zoo op en top eemheer was en een
vrouw niet wilde blameeren. Hij had zich er
zelfs van onthouden haar te veel uit te
hooren. Hij had geen poging zelfs gedaan,
om haar laaghartigheid, haar minne ge
drag naar voren te brengen. Hij had zich
veel keuriger gedragen, dan zij het verdiend
had. En hoe meer ze over zijn ridderlijkheid
nadacht, des te bitterder werden haar tra
nen. Want ze had den man, die haar op
recht liefhad, gekrenkt en onherstelbaar
gewond. Kon ze het maar op de een of an
dere manier goedmaken! Maar wat kon ze
doen? Het eenige zou zijn, zijn liefde te be
antwoorden en dat ging niet, omdat ze van
Curt hield. Daar was ze zeker van, zekerder
dah ze ooit geweest was. De tranen, die ze
over Jack Redding stortte, ontsprongen uit
medelijken en berouw, niet uit liefde.
Ze keek het atelier rond, of ze gisteren
niets vergeten had en ging toen heen. De
portier was nog op zijn dooie gemak bezig
de trap te herstellen. Hij keek op.
„U hebt bezoek gehad. zeker van uw
verloofde, niet?" vroeg hij.
Onwillekeurig moest Terry toch lachen.
,,'n Aardige, knappe jongen," vond de por
tier. „Ik hoop maar, dat u het goed met
hem vinden kunt."
„Och, dat zal wel gaan," antwoordde
Terry.
„Nou, dat ls leuk. Aardige jonge meisjes
en aardige jongelui behooren vriendelijk
tegen elkaar te zijn. Goeden morgen, miss."
Hoewel hij de plank glad misgeslagen
had, voelde Terry zich toch bijzonder opge
lucht, toen ze op de Avenue een taxi aan
riep. Ze liet zich naar het kantoor van oom
Peter rijden.
„Wel, jonge dame, wat is er vandaag van
je dienst?" vroeg de oude heer barsch.
„Wie zijn uw zaakgelastigden, oom Pe
ter?" vroeg ze.
„Burberry en Drumanse," antwoordde hij.
„Hoe dat zoo?"
„U kunt zeker nu en dan niet een zaakje
door Conaway en Conaway laten opknap
pen, wel?"
„Ik dacht niet, dat ze jonge dames er op
uit stuurden, om klanten te werven."
„Er werkt een jonge man op hun kan
toor Hij heeft juist voor Tad Woodwring
een zaakje gewonnen en.
„Daar heb ik van gehoord De Jonge Red
ding. Ken je hem?"
„U moet me niet zooveel vragen, oom
Peter. Maar ais u hem eyjs een zaakje
„Hm! Ik dacht, dat je met den jongen
Suthers ging trouwen."
„Dat is ook zoo."
„Je maakt het me wel lastig, Jonge dame,
met al je geheimzinnig gedoe," gromde hij.
„Nou, ik zal eens kijken, wat ik doen kan."
„En ik heb dat atelier niet meer noodig,
oom Peter. Ik wou de huur opzeggen."
„Je zult de huur moeten blijven doorbeta
len, jonge dame. Het is nu een slechte tijd,
om een anderen huurder te vinden."
„Natuurlijk," zei ze. „Maar, dat ik het ooit
gehuurd heb, dat blijft toch een geheimpje
voor altijd tusschen u en mij niet waar?"
Oom Peter staarde haar strak aan.
„Een jong meisje, dat op het punt staat te
gaan trouwen, is een groote zottin, als ze
voor haar aanstaanden man geheimen
heeft", zei hij bruusk.
„Hoor nou zoo'n wijzen, ouden vrijgezel
eens!" spotte ze.
„Misschien ben lk juist daarom wel vrij
gezel gebleven. omdat Iemand geheimen
voor me had. Je hoeft je toch over nletj
te schamen. Of soms wel?"
„Wat denkt u wel van me, oom Peter?"
„Ik denk, dat al wat je doet, volmaakt
goed is", antwoordde hij. „Maar ik ben een
ouden gek die jou kende, toen je nog in
een kruippakje zat en dingen, waarover ik
misschien kan glimlachen, kan je man
wel ernstig opnemen. Er zit niets verkeerds
in het huren van een atelier; maar het
wordt verdacht, als Curt er niets van we
ten mag. Dat weet je net zoo goed, als ik
Terry"
„Ja, dat zal wel", zei ze zuchtend
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
