Zwemwedstrijd in den IJsel - Nationale zweef vliegwedstrijden
78ite Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
BUITEN HAAR KRINGEN
FEUILLETON
DE NATIONALE ZWEEFVLIEGTUIGWED.
STRIJDEN op het vliegveld Teuge offi
cieel geopend. De wedstrijden werden bijge
woond door Prinses Juliana (links) en Prins
Bernhard (op den voorgrond).
DE VIJFTIENDE 8 K.M. ZWEMWEDSTRIJD IN DEN IJSEL - georganiseerd
door de Zutphensohe Zwem- en Poloclub ,,De jonge kampioen".
Overzicht van den start.
CONCOURS D'ELEGANCE - in het
Kurhaus te Scheveningen. Elegante
combinaties vielen te bewonderen.
CONCOURS HIPPIQUE TE DE STEEG,
georganiseerd door de samenwerken de vereenigingen V.V.V. De Steeg en de paardensportvereeniging
,,De Veluwezoom". Als shownummer reden de Friesche sjeezen mee.
DE INDISCHE PADVINDERS,
zijn op het Jamboree-terrein aange
komen. Een Arabische padvinder als
verkeersagent.
DE BELGISCHE KONING IN PARIJS,
Voor het graf van den Onbekenden Soldaat,
in het midden koning Leopold. Aan zijn
rechterhand zijn broeder, Prins Karei.
Door HERMAN ANTONSEN.
18)
Wist hij, dat zij dezelfde was als Terry
Converse? Natuurlijk zou hij er wel naar
gevraagd hebben en antwoord gekregen
hebben ook. Ze hadden hem natuurlijk al
verteld, dat zij Therese Tarpeton was, het
meisje uit zijn droomen. En al had een
krantenportret hem kunnen misleiden, nu
hij haar in levenden lijve had gezien, was
twijfel voor hem onmogelijk geworden.
Natuurlijk had hij zich niet kunnen
voorstellen, dat Therese Tarpeton, het
meest gevierde meisje van haar tijd, op
haar eentje in een bus naar Coney Island
zou rijden. Dat het meisje in de bus op
haar leek, moest dus verbeelding van hem
z'in geweest. Of ze was een soort dubbel
gangster, meer niet.
Maar nu was iedere vergissing uitgeslo
ten. Nu moest hij weten, dat Therese Tar
peton de jonge artiste was, die hij ontmoet
had op haar atelier in de Elfde Straat. En
bovendien was ze zoo dom geweest, om
t'ch door hem Terry te laten noemen!
Wel, wat zou het nog? Jack kon Immers
b°g niets doen? Maar Redding was een
heer. Hij was vandaag woedend op haar
geworden en met het uur was zijn woede
haar begrijpelijker geworden. En zijn woe
de zou er niet op verminderd zijn. nu hij
tast dat ze hem niet alleen vandaag, maar
wekenlang voor den gek had gehouden.
Maar dat beteekende nog niet, dat hij
het haar lastig zou maken. Denkelijk zou
zijn woede zich alleen uiten in zijn ver
achting voor haar. Hij zou haar niet ha
ten; hij zou haar minachten. Ze vroeg zich
af, hoe Curt zou reageeren op haar ge
dachten, als hij die eens wist. Zou zijn
liefde voor haar artegen bestand zijn te
weten, dat zij, puur uit ijdelheid, zich
tegenover een anderen man had uitge
geven voor Terry Converse?
Voor de deur van haar huis nam ze
onder voorwendsel. dat ze barstende
hoofdpijn had, afscheid van Curt in te-
woordigheid van den chauffeur, zoodat hij
wel vormelijk moest blijven.
Redding had gewacht, tot Terry met
haar begeleider uit de zaal verdwenen wa
ren. Dan vroeg hij zoo gewoontjes mogelijk
aan Carol: „Wie was dat meisje, dat zoo
even voorbijging?"
„Terry Tarpeton? Wil je beweren, dat je
vragen moet, wie zij is?"
Meteen kreeg het jonge meisje een kleur.
Er was geen enkele reden, waarom deze
jonge man, die door een neef van Parker
Carson. Tad Woodwring, in hun kringen
geïntroduceerd was, die goed danste, zich
keurig gedroeg en prettig converseerde,
niet overal goed ontvangen zou worden,
maar ze voelde opeens, hoe onaangenaam
het voor hem zijn moest, te moeten be
kennen, dat hij een bekend meisje als
Terry Tarpeton, niet kende, Ze haastte
zich dus om goed te maken, wat ze als een
gebrek aan tact van zichzelf beschouwde,
namelijk, dat ze Redding had laten voelen,
dat hij niet tot hun kringen behoorde.
,.U moet haar beslist vergeten zijn," zei
ze vriendelijk.
Redding slaagde erin te glimlachen.
„Dat kan bijna niet. Ze is Immers on
vergetelijk, niet waar?"
Carol Terhune trok een pruillipje.
„Ik zou wel eens willen weten," zei ze,
„of een man dat ooit van mij gedacht
heeft."
Redding hoopte Inwendig, dat zijn ge
laatsuitdrukking niet zou verraden, hoe
vervelend hij haar vond. Op slot van zaken
was het toch heel aardig van haar zuster
en schoonbroer geweest, hem te dlneeren
te vragen. En het was werkelijk een heel
gezellige avond geweest, tot dat zijn oog
viel op het meisje, dat hem als Terry Tar
peton werd aangewezen.
Woodwring, al was hij dan ook een drif
tige, oude heer, had hem toch maar aardig
in de hoogere kringen weten te brengen.
En zijn protectie zou hem, als jong advo
caat, goed van pas komen. Woodwring was
iemand, die er van hield bijzondere talen
ten te ontdekken. Redding had een bijna
vergeten wetsartikel opgescharreld, waar
door het fortuin van Woodwring met de
helft vermeerderd was. Woodwring was er
tuk op aan de wereld te doen weten, dat
er in heel New-York geen beter advocaat
bestond dan de jonge Redding. En Parker
Carson, die de waarde erkende van een
suikeroompje, en diens protégé iemand
vond, om mee voor den dag te komen, had
hem dan ook mee uit dineeren gevraagd.
Het was alles heel eenvoudig geweest, maar
voor Jack. die de Ministry Club slechts bij
naam kende, was het een ding van be
lang, nu eens in de kringen te komen,
waarin Therese Tarpeton gewend was te
verkeeren.
En toen had hij daar Terry Converse ge
zien. Eerst kon hij zijn oogen niet geloo-
ven. Daarna meende hij het te begrijpen.
Ze had tegen hem gezegd, dat ze vaji een
ander hield. Die man had ongetwijfeld
geld. Waarom zou ze hier dan niet in zijn
gezelschap zijn? Maar ze had zijn blik met
volkomen onverschilligheid beantwoord. Ze
scheen hem niet te kennen. En hij had ge
hoord, dat de menschen haar Terry noem
den. En de jonge man. die met haar weg
gegaan was, moest haar verloofde Curt
Suthers zijn. Alleen.hoe ze haar ook
noemden, Terry Tarpeton was ze niet! Ze
was Terry Converse. Dit stralende jonge
meisje, dat ieders blikken trok, dat een
bekende van allen scheen, dat allen groet
ten, was dezelfde, die met hem in een bus
naar Coney Island was gereden en met
hem uit geweest was
Hij luisterde werktuigelijk naar het ge
babbel van Carol Terhune. Hij danste met
Gladys Carson. Hij bedankte hun bij het
heengaan voor den gezelligen avond en
nam afscheid. En dan liep hij naar Madi
son Avenue, zocht een telefooncel op, vond
in den gids den naam en het nummer van
Terry Tarpeton en belde haar op.
Terry. die al in bed lag, keek bij het
fiauwe licht van het nachtlampje naar het
rinkelende toestel. Instinctief wist ze, wie
haar opbelde en ze liet eenige malen bel
len, voordat ze den hoorn opnam.
„Met miss Tarpeton?" Het was de stem
van Jack.
„Ja."
„Terry, je spreekt met Jack Redding."
Ze nam een plotseling besluit.
„Redding?" vroeg ze op verwonderden
toon.
„Ik spreek immers met miss Tarpeton?"
vroeg de stem driftig.
„Zeker, u spreekt met miss Tarpeton."
zei ze.
„Niet i$iss Copverse?" vrqpg ipj vefdej.
„U spreekt met miss Tarpeton," herhaal
de ze.
„En u spreekt met Jack Redding, miss
Tarpeton. Ik veronderstel, dat u dien naam
niet kent."
„Het spijt me, maar ik ken hem niet,"
antwoordde ze.
„Terry, in vredesnaam, schei daar toch
mee uit!" riep hij. „Ik heb je vanavond in
de Ministry Club gezien. Jij hebt mij ook
gezien. Je hebt me herkend ook. Net als
ik jou herkend heb."
„Ik vrees, dat dit een vergissing is," zei
ze. „Ik ben daar wel geweest, maar
„Maar u bent dus niet Terry Converse,
het arme schilderesje van kamerscher
men?" vroeg hij scherp en vinnig.
„Ik ben niemand anders, dan ik ben," zei
ze stroef.
„U hebt toch zeker maar één persoon
lijkheid, is het zoo niet?"
„Ik doe denkelijk beter, met maar af te
bellen," zei ze stroef.
„Ja, doe dat," zei hij, „doe dat, als je
denkt, dat het daarmee uit is. Maar als je
het doet, dan kom ik naar je toe
Vol ontzetting hing ze den hoorn op. En
had er bijna onmiddellijk spijt van. Waar
had ze bang voor te zijn? De telefoon
belde weer. Aarzelend nam ze den
hoorn op.
„Met Jack, Terry. Het spijt me, dat ik
zoo bruusk was. Ik.... Terry, ik ben m"n
bezinning totaal kwijt. Waarom heb je zoo
gedaan, Terry?"
„U spreekt met Therese Tarpeton", zei
ze nogmaals.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
