Brugbouw te Hedel - Zes dooden bij vliegongeluk in Engeland
BUITEN HAAR KRINGEN
78ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
HET AFSCHEID VAN MR. J. LINTHORST IIOMAN als voorzitter van de K.N.A.C. PRINSES JOSEPHINE CHARLOTTE EEN ,,KALONG" OF VLIEGENDE HOND,
op de vergadering in Hotel Witte Brug in den Haag. Mr. Linthorst Homan (links) stelt EN PRINS BOUDEWIJN bij een ni6u-VvSte aanwinst van Artis te Amsterdam,
den nieuwen voorzitter j'hr. mr. J. Th. M. S mits van Oyen voor. kerkelijke plechtigheid te Brussel.
ZES PERSONEN ZIJN GEDOOD bij een nachtelijk ongeluk met een Engelsch
militair vliegtuig nabij Kinder Scout ('Derbyshire).
Het totaal uitgebrande toestel.-
DE BOUW VAN DE BRI G OVER DE MAAS BIJ HEDEL. De boog is thans geheel-
gereed en men is begonnen met hét storten van het-beton, voor het wegdek.
Overzicht van den boog uit.
HET RUSSISCHE TOESTEL - waar
mede Gromov en de zijnen het lange
afstandrecord "braken, na de landing
op het vliegveld te San Jacinto
(Californië).
Door HERMAN ANTONSEN.
17)
Doch vóórdat Terry de tribune af was,
sprong Curt alweer overeind. Hij wuifde
haar geruststellend toe, sprong op zijn be
vende ponnie en galoppeerde naar haar
toe. En zooals hij daar reed kon ze hem
wel aanbidden.
Misschien was het niet verstandig, je
nek er aan te wagen, om een weddenschap
te winnen. Misschien was zijn leven, on
danks zijn voornemen om aan het werk
te gaan. dat van een nietsdoener. Maar zijn
moed en roekeloosheid waren toch bewon
derenswaardig genoeg. Voor een carrière
te werken, zooals Jack Redding deed, was
ook bewonderenswaardig. Maar dat was niet
zoo opwindend. Zelfs de manier, waarop
zijn tegenstander tegen hem optrad, was
uitbundig; de jonge Wakeley had immers
zijn eigen nek er aan gewaagd, toen hij
Curt omver reed? Als ze dan ai geen suc
cesrijke zakenmenschen waren, het spel
maakte ten minste mannen van hen. Op
dat oogenblik hield ze meer dan ooit van
Curt.
„Gewond?" vroeg ze.
„Voor duizend dollars koop je wat zalf"
antwoordde hij lachend.
Openlijk en zonder zich voor iemand te
schamen, gaf ze hem een kus. En dan gin
gen ze naar de winnende club toe. Maar
ook de verliezers hielden zich goed en be
taalden hun weddenschap met een lachend
gezicht. Daarna werd er thee geschonken
op de veranda van het clubgebouw en ze
zag. dat de mannen Curt graag mochten
hjden en hij hen en dat allen veel met haar
op hadden. Maar toen ze met Tim naar
Manhattan terugkeerde voelde ze zich toch
een beetje schuldig. In haar huis op Li
vingstone Place vond ze geschenken en or
chideeën en viooltjes, die Curt haar dien
morgen gezonden had. Ook een toefje gar
denia's met een briefje, dat die bestemd
waren, om dien avond gedragen te worden.
Curt mankeerde nooit in dergelijke at
tenties. Bloemen, boeken, telefoontjes, al
lemaal bewijzen van zijn tegenwoordigheid
en liefde voor haar. Curt behaagde haai
echt. Hij wist het goede woord te zeggen
en het juiste ding te doen. En ze kon zich
niet voorstellen, dat hij zich woedend of
onbeheerscht zou kunnen gedragen.
Toen hij haar later op den avond kwam
afhalen, liet ze hem niet minder dan tien
minuten wachtennet genoeg om zijn
ongeduld op kookhitte te brengen.
„Toe. je moet mijn bloemen niet kneu
zen!" plaagde ze hem. Het was heerlijk zijn
sterke armen om zich heen te voelen. Zo
voelde zich opgelucht, toen hij haar verze
kerde, dat zijn val van de ponnie hem geen
kwaad had gedaan. Ja, ze hield echt veel
van hem, Hoe had ze toch zoo lang kun
nen aarzelen, voordat ze hem aannam en
hoe had ze bij mogelijkheid aan Jack Red
ding kunnen denken? Ze kreeg het gevoel,
als kon haar schuld alleen gedelgd worden
door aan haar verloofde alles te vertellen.
Maar toen ze zich in de auto naar hem
toeboog, wilden de woorden niet komen. Ze
had toch eigenlijk niets gedaan, wat ver
keerd was? Maar ze had zich wel erg goed
koop aangesteld. Misschien dat Curt dat
niet zou meevoelen en haar verkeerd be-
oordeelen. Hoe zou hij erover denken, dat
ze een atelier gehuurd had, om daar een
adres te hebben, waar ze iemand kon ont
vangen? En nog wel onder een aangeno
men naam! Och, ze zou hem er wel toe
kunnen brengen, het haar te vergeven.
Maar misschien deed ze hem er verdriet
mee. Dat wilde ze ook liever niet. Ze vroeg
zich af, hoe zij het zou vinden, als ze ook
maar een kleine fout in Curt ontdekte,
'lot haar verbazing voelde ze, dat ze heel
verdraagzaam tegenover hem zou zijn. Dat
moest wel beteekenen, dat Curt meer van
haar dan zij van hem hield. Was dat zoo?
Of was het andersom beter? Ze dacht er
iang over na en gaf afwezig antwoord op
wat Curt tegen haar zei tijdens den kor
ten rit naar de Ministry Club. Het was er
druk en overal werd ze door bekenden ge
groet.
„Ik heb het in maanden niet zoo prettig
gehad", zei Curt, toen hij haar na het
dansen naar hun tafeltje teruggeleidde.
,,Ik vind het ook zoo", zei ze, zich knus
tegen hem aan nestelend.
.Liefste!" zei Curt.
Terry keek hem glimlachend aan en
kreeg dan een kleur. Ze was er nog niet aan
gewend, dat iemand haar, als was het dan
ook zachtjes, in het publiek „liefste"
noemde.
„Moe geworden?"
„Ik wil ten minste een poosje toekijken"
antwoorddo ze.
Hij trok een stoel onder de tafel voor
haar vandaan en juist toen ze wilde gaan
zitten, werd ze opeens zoo bleek als een
doek. Curt zag het en maakte zich blijk
baar ongerust.
„Je bent heusch moe, Terrytoe, ga
gauw zitten, kindje!"
Ze zonk als verlamd op den stoel neer en
haar hand greep krampachtig naar haar
hals. Twee tafeltjes verder zatJack
Redding en keek als wezenloos haar aan.
VU.
Suthers boog zich bezorgd over haar
heen. „Terry, voel je je niet goed?" vroeg
hij
„Ik ik weet nietik voel me
een beetje duizelig
„Wat water hebben?" vroeg hij zorgzaam
„of liever wat brandewijn? Wil je in de
kleedkamer soms even languit gaan lig
gen? Of liever naar huis toe?"
Hoe angstig ze ook was, ze moest la
chen om al die vragen.
„Ik ben zoo weer beter. Curtalleen
even duizelig".
Met een meer dan gewilde onverschillig
heid wendde ze haar hoofd van Jack Red
ding af. Maar hoe vriendelijk ze Curt ook
aankeek, haar gedachten waren niet bij
hem.
„Ik denk, dat je maar liever naar huis
moest gaan", zei Curt beslist. De muziek
had opgehouden en de Daytons kwamen
juist naar hen toe.
„Ik denk, dat ik Terry maar naar huis
zal brengen", zei Suthers, „ze voelt zich
niet erg wel".
„O, Terry, dat is vreeselijk jammer" zei
Alice, „maar ja, het is hier ook wel erg
warm en benauwd".
„Kom Terry, houd je goed", vermaande
Dayton haar. „Je hebt nog geen tango
met mij gedanst en als een meisje mei mij
een tango danst, dan fleurt ze er altijd
van opl"
„Wat een schattige bescheiden man is hij
toch", plaagde Alice, „Terry, ga jij heusch
maar je gang hoor, als jii je niet lekker
voelt".
„Neem je het me heusch niet kwalijk"
vroeg Terry.
„Natuurlijk niet!" verzekerde Alice.
Toevallig.veel te toevalligkeek
Terry de richting van Jack Redding uit.
Hij zat in gezelschap van menschen, die
ze kende. Parker Carson en zijn vrouw en
zijn schoonzuster Carol Trehune. Ze merkte
op en dat hinderde haar meteen, dat Carol
zich tegenover Jack beslist familiaar ge
droeg. Maar Jack staarde nog aldoor strak
naar Terry en sloeg geen acht op de aan
haligheid van Carol.
Hoe kende hij zijn gastheer en gast
vrouw? Uit niets had ze ooit kunnen opma
ken. dat Jack met lui als de Carsons om
ging. Alles had er altijd op gewezen, dat
hij in dergelijke kringen geen kennissen
had. Ze liet toe, dat Curt haar avondmantel
om haar schouders sloeg, nam afscheid van
Alice en Jack. wuifde haar kennissen even
toe en begaf zich naar den uitgang.
Het was onvermijdelijk, dat ze Jack
voorbij ging. Hoewel ze druk bezig scheen
met afscheid nemen, had ze toch gezien,
dat hij half opgestaan was en dat zijn ge
laat een verblufte verbazing uitdrukte.
Parker Carson en zijn vrouw spraken haar,
toen ze voorbijkwam, aan. Carol Trehune
gaf haar een vriendelijk knikje. Redding
zonk hi zijn stoel terug en keek haar zoo
doordringend aan, dat ze het gevoel kreeg,
alsof hij haar aanraakte. Een oogenblik
vreesde ze, dat het tot een scène zou ko
men. maai' ze bereikte de deur van de hal,
zonder dat er iets voorviel.
(Nadruk verboden). .(Wordt vervolgd).
