LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
BUITEN HAAR KRINGEN
78 ste Jaargang
FEUILLETON
ZES AMERIK AANSCHE KRANTENJONGENS die
een wedstrijd wonnen, wie de meeste kranten verkocht,
maken nu een Europeesche reis. De jongens bij aan
komst te Plymouth".
DE PRESIDENT VAN MEXICO,
Lazero Cardenas bij een militair feest,
dansend met de vrouw van een soldaat
DE INDISCHE PADVINDERS BRACHTEN GISTEREN EEN BEZOEK AAN VALKEVEEN.
Hier werden de traditioneele pannekoeken verorberd.
Dat smaakt l
TEN PALEIZE KONINGSPLEIN TE BUITENZORG hield de Gouverneur-Generaal 14 Juli
een receptie voor leden van den Volksraad en regeeringsgemachtigden met hun dames. Tijdens
de receptie in een der zalen van het Palcis.
OOK UIT SABA, de kleinste der Nederlandsclie Antillen, zijn padvinders naar de Jamboree
gekomen. Per s.s. Crijnssen arriveerde het kleine groepje in Amsterdam.
Een driewerf Hoera voor de Jamboree.
JONG GELBERD, OUD GEDAAN I
De jonge olifanten in Artis in Amsterdam bezorgen den kinderen een aangename ontspanning. Op den
rug van den olifant gezeten kan men den tuin rondrijden.
Door HERMAN ANTONSEN.
16)
„In 'shemelsnaam, Terry," zei hij, naar
haar toekomend, „behoed me voor de
gramschap en verontwaardiging van mijn
ouderpaar
Mijnheer en mevrouw Blayben begroet
ten Terry hartelijk; en de oude heer schoof
een stoel voor haar bij met zooveel zwier,
dat de ober het hem niet had kunnen ver
beteren.
„Er zou geen kwestie zijn van gram
schap en verontwaardiging, Mortie," zei
zijn moeder, „als jij met een schat van een
meisje,' als Terry is, zoudt willen trouwen!"
En zich tot Terry wendend: „Weet je, wat
hij van zins is?"
„Ik ben te jong, om van zulk soort din
gen veel af te weten," antwoordde Terry
met een lief lachje.
„Hij wil een garage koopen!" zei me
vrouw Blayben met afgrijzen.
„Dat is heelemaal de kwestie niet, Terry,"
zei Mortie, „er is een nieuwe'maatschappij
tot exploitatie van garages in de stad op
gericht en ze hebben kapitaal noodig en
het eenige, waarvan ik een beetje verstand
heb, dat zijn machines en motoren; en..
„Ik vind het een prachtidee, Mortie," zèi
Terry.
Mijnheer en mevrouw Blayben staarden
haar verbluft aan.
.Meen je dat werkelijk, Terry?" vroeg
■minheer.
„Waarom niet?" vroeg Terry.
„Ik had het nog nooit van dien kant be
keken," zei de oude heer. „Ik had Mortie
eigenlijk meer voor diplomaat bestemd
en
„Zou ik geen prachtfiguur slaan op een
gezantschap?" vroeg Mortie spottend.
„Och, Terry, onze ouders koesteren toch
zooveel eerzucht voor ons en willen ons
heelemaal onzen eigen gang niet laten
gaan. Ik hen eenmaal een uilskuiken en als
ik me met zulke diepzinnige dingen ging
bemoeien, dan sloeg ik immers toch niets
dan blunders?"
„Be vind het een afschuwelijk idee, dat
Mortie een garagehouder zou worden,"
jammerde mevrouw Blayben.
„Maar grootvader hield toch ook een
stalhouderij? Waarvoor moeten we zoo pe
dant doen?" zei haar zoon. „Omdat we
geld hebben, behoeven we toch niet onna
tuurlijk te gaan doen en tegen onzen
aard in?"
„Ik geloof, dat je gelijk hebt, jongen," zei
zijn vader.
Terry voelde, hoe Mortie zijn voet
zachtjes op de hare zette, om aldus zijn
dank voor haar hulp te betuigen. Maar met
haar gedachten was ze bij Jack Redding en
de verwaande manier, waarop ze hem zoo
kort geleden veroordeeld had. Ze voelde
zich min of meer schuldig aan snobisme.
Ze ging kort daarop weg uit het restau
rant om Tim Ragan juist, toen hij voor
haar deur stopte, aan te treffen. Met hem
reed ze naar Belmont, waar ze net op tijd
aarikwamen, om nog op het paard van
Tim, dat in de eerste race mee zou loopen,
een beetje geld te verwedden. Het paard
won en zij en Tom waren terstond het
middelpunt van eeh opgetogen groepje le-
dèn van de Turf and Field Club.
Bij het begin van de tweede race, wilde
Tim haar apart nemen. Ze had er weinig
zin in. Jack Redding had haar vandaag
zulk een gevoel van minderwaardigheid
bezorgd. Nu was ze ten minste tusschen
menschen, die haar deden voelen, dat ze
aantrekkelijk was. Persfotografen hadden
haar al eenige maler, gekiekt en verslag
gevers hadden haar japon critisch bekeken
en meteen aanteekeningen gemaakt. Maar
dat waren slechts kleinigheden. Andere
dingen waren belangrijker, zoo bijvoor
beeld, dat de oom van Curt haar gezegd
had, hoe trotsch hij erop was, dat Curt
haar voor zich had weten te winnen, en
dat lady Mary Gracie haar voor de maand
Januari haar villa op Kaap Ferrat had
aangeboden en zoo meer.
„Ik wou deze race ook graag zien, Tim,"
stribbelde ze tegen.
„Dat is niet waar, Terry," zei hij. „Je
hebt veel meer zin, om met mij mee te
gaan naar Gravel Point, om de nieuwe
ponnie te bekijken, die ik van dien Argen-
tijner gekocht heb. Ik heb vijf en zeven
tighonderd dollar voor hem betaald en ik
geloof, dat ik er een koopje aan heb."
„Hoe kom je op het idee, dat aantrek
kelijke jonge meisjes met jou het heele
land willen afloopen, om naar paarden te
gaan kijken?" vroeg ze.
„Het feit, dat Curt Suthers die ponnie
wil probeeren," antwoordde hij lachend.
„Curt?" vroeg ze ongeloovig.
„Waarom niet? Je wist toch zeker wel,
dat hij polo speelde?"
„Ja," antwoordde ze. „Maar niet, dat hij
het zoo goed deed, dat jij hem een ponnie
een eerste maal zou laten probeeren."
„Hij speelt ook niet zoo best," gaf Tim
toe. „Maar er is hier een stelletje uit Roily
Rock gekomen om te spelen en nu ging het
praatje, dat Curt geen goal zou kunnen
maken tegenover dat stel.... en je weet,
hoe het dan gaat, Terry. Daar is een dui
zend dollar mee gemoeid."
,jEn moet ik nu mee om sympathie te be
tuigen, of te applaudisseeren?"
„Ik heb op Curt gewed," zei Tim. ,Die
lui uit Roily Rock weten niet, dat ik Curt
mijn ponnie leen en dat kleine mormel kan
een bal met zijn tanden oppakken en een
doelpunt verijdelen."
„Is dat wel heelemaal eerlijk?" vroeg ze.
„Om Curt een goede ponnie te bezorgen?
Er zijn immers geen voorwaarden gesteld.
Natuurlijk is het eerlijk. Kom, ga je mee?"
Ze kon het verlangen, Curt te zien rij
den, niet weerstaan. Ze wist, dat hij niet
meer dan een amateur polo-speler was. Om
dus zoo'n weddenschap aan te gaan, moest
Curt wel veel sportiviteit bezitten. En toen
ze, gezeten op de kleine tribune van de
Gravel Point Club, het stel spelers uit
Rolly Rock zag, kwam ze tot de overtui
ging, dat Curt niet sportief was, maar
krankzinnig.
Want de spelers, die hij tegenover zich
kreeg, waren zoo uitstekend en bekend,
dat er geen kans voor hem bestond, ook
maar één goal te maken.
Ze wuifde Curt vroolijk toe. toen hij het
veld kwam opgereden en hij hield vlak
voor haar stil en keek Tim woedend aan.
„Je bent ook een mooie vriejid!" bromde
hij. „Jij wilt mijn meisje zeker hebben, dat
je haar hier naar toe brengt, om te zien,
hoe belachelijk ik mezelf maak!"
„Dan zal ze je al haar medelijden betui
gen," zei Tim lachend. „En ik heb zelf ook
heel aardig op jou gewed, Curt. Die
ponnie
„Als ik win, dan zal hij nog beweren,
dat die ponnie het gedaan heeft!" zei Curt
smalend. „Nou dan. wij. die gaan sterven,
groeten u, o keizer!"
Voor de rust gelukte het Curt niet een
enkele goal te maken.
„Schande!" riep Terry verontwaardigd,
toen de spelers in de rustpooze naar haar
toegedraaid kwamen. Pete Wakeley, een
van de tegenpartij, grinnikte.
„Duizend dollar in vieren maakt een zoet
winstje van tweehonderdvijftig per man,
Terry," zei hij. „Die opsnijder zei, dat hij
kon spelen! Heeft er om gewed!"
„Jullie zijn niks sportief," zei Terry.
„Maar beste zakenlui."
„Pandjesbazen!" smaalde Terry.
Suthers keek haar glimlachend aan.
„Terry, je moet je niet ergeren!" zei hij.
„Ik erger me wél! Als zij op zóó'n manier
spelen, hoe kun jg dan iets doen. Als ze
niets anders doen, dan je bekaf rijden
„Ik heb nog drie kansen!" zei hij vol
vertrouwen.
Hij reed weg onder het uitjouwen van
zijn tegenstanders. Toen het spel weer be
gon, werd Terry wat minder wanhopig. Het
was allemaal voor de pret en als ze Curt
toch te glad af warenEn toen ver
scheen opeens Curt uit een verward kluwen
van menschen en paarden en dreef den bal
voor zich uit. Tim Hastings trachtte hem
tegen den grond te rijdenten minste,
zoo leek het Terry; maar de kleine Argen-
tijnsche pcfnnie zwenkte opzij, week uit en
Curt vloog het veld over. Achter hem aan
kwamen Larry Curfield en Tom Wakeiey,
die hem inhaalden. Maar Curt sloeg den
bal met zijn hamer voort. Even later vloog
de ba! tusschen de palen der tegenpartij
door. Terry vloog overeind om het uit te
schreeuwen van vreugde, maar het werd
een kreet van schrik. Want Wakeley, roe
keloos als altijd, vloog tegen Curt op en
deze vloog uit het zadel en kwam in een
wijden boog op het gras terecht, waar hij
als een zoutzak bleef liggen.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
