Parade te Parijs - Restauratie van de Groote Kerk te Alkmaar
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
BUITEN HAAR KRINGEN
78 ste Jaargang
FEUILLETON
Door HERMAN ANTONSEN.
10)
„Houd me niet voor den gek, nest!"
bromde hij. „Alleentoe, doe geen dom
me dingen, Terry!"
„Dat beloof ik u," antwoordde ze.
Kort daarop verliet ze hem en haar oogen
waren vochtig. Oom Peter waarschuwde
altijd, maar drong er'noolt op aan, dat zijn
waarschuwing gevolgd zou worden. Hij
stelde een onbegrensd vertrouwen in haar
karakter, al twijfelde hij soms wel eens
wat aan haar nuchter overleg. Hij had
naai- beloofd voor het verlangde atelier te
zorgen.
het verlaten van het kantoor van
oom Peter keek Terry op haar horloge. Het
was vijf over half elf. Om half een kon ze
hJ}aT huis te Southampton terug zijn.
vrf„ Kcoouig daarheen gegaan was voor
cllent dan zou hij natuurlijk te laat
n°i te gaan zwemmen veronder-
ÏÏhT,. ïan altijd, dat de oude heer Wood-
mJÏ} uaar het strand mee zou ne-
Ïtfïï' aar ze wilde in geen geval in de
sw-d blijven. Dus reed ze naar Southamp-
io?^r aan"ekomen bedwong ze haar ver-
v>SSSi,_Sm,Wocd'wl'lnB onder een of ander
nicc^, °P hellen. Onder het ten-
tobt wls. Z3 6611 en ander van Jack Day
ton te weten te komen. Hij had den ouden
heer Woodwring vandaag aan het strand
gezien. Ja, heelemaal alleen.
Maar den volgenden morgen, toen ze
zich in de zon lag te koesteren, wenkte
Dayton haar.
„Daar is je nieuwste aanbidder. Terry!"
„Wat voor aanbidder?"
„Tad Woodwring! Je scheen gisteren
drommels veel belang in hem te stellen."
„En kijk eens wie er naast hem looptl"
riep mevrouw Dayton. „Die is toch zeker
de moeite waard!"
Terry richtte zich op haar elleboog op.
Naast Woodwring liep Jack Redding! Ze
voelde, dat ze begon te blozen en dat haar
pols sneller ging slaan. Dan verborg ze
haar gelaat in haar armen en bleef voor
over op het zand liggen. Ze hoorde Wood
wring op zijn saaie manier de Daytons
goedenmorgen zeggen en toen kreeg ze een
por in de zijde van Alice Dayton.
„Je hebt den aantrekkelijksten jongen
man. die van den zomer aan het strand is
verschenen, gemist, Terry!"
„Toch waar?" geeuwde Terry.
.Ja zeker. En als hij in gezelschap was
geweest van iemand anders dan dien
saaien Woodwring, dan zou ik hem wel ge
dwongen hebben, zich aan ons voor te
stellen. Heusch, je had hem moéten zien,
Terry
„Jack," vroeg Terry. „Vind je zulke be
vliegingen van je vrouw zoo maar goed?"
„Och, die houden nooit lang stand,"
lachte Jack. „Zullen wé gaan lunchen?"
„Ik blijf hier liever nog een poosje lig
gen," zei Terry.
Ze bleef met haar hoofd op haar armen
liggen, tot ze er zeker van was. dat Red
ding want wie anders kon in gezel
schap van Woodwring zijn geweest?... ver
genoeg uit de buurt was. Dan ging ze
rechtop zitten. Waarom had ze haar ge
zicht verstopt? Ze had immers graag ge
had, dat Redding haar daar gezien had?
Neen, toch niet, want ze wilde hem onder
andere omstandigheden leeren kennen.
Dan kon ze niet gewild hebben, dat hij
haar daar zag of zij hem.
Wist ze wel goed, wat ze graag wilde?
Ja-zeker! Ze wilde dat atelier hebben en
oom Peter zou ervoor zorgen.
Drie dagen later belde hij haar ervoor
op. In de Elfde Straat in het Westen was
een atelier te huur, precies zooals ze het
graag wou hebben. De tegenwoordige be
woonster had een prijsvraag gewonnen,
zou nu een jaar in Parijs gaan studeeren
en wilde het graag onderverhuren voor
dien tijd.
Ze ging met oom Peter het atelier kijken
Het zag er niet al te weelderig uit. Het
was wel een atelier, dat Terry Converse zou
kunnen bekostigen. Oom Peter huurde het
voor haar, ze liet er enkele eigen meu
beltjes ter sluiks heenbrengen en toen ze
voor het eerst als Terry Converse aan de
telefoon stond, ontzonk haar toch de
moed. Inplaats van Jack Redding op te
bellen, sloot ze het atelier af, pakte een
koffer en reed terug naar Southampton. In
haar verbeelding mocht ze dan dwaas
heden begaan maar in het werkelijke
levenZe belde Janie Lee op, vroeg of
ze nog op haar partijtje, dat ze reeds af
gezegd had, mocht komen, danste daar
herhaaldelijk met Curt Suthers en liet zich
door hem naar huis brengen, maar scheep
te hem daar weer opeens vrij koeltjes af.
Den volgenden dag ging ze weer met
hem uit en danste den heelen avond zoo
goed als met hem alleen, en heel South
ampton knikte goedkeurend met het hoofd.
Het was een uitstekend paar, die twee en
ze pasten volkomen bij elkander. Maar met
dat al kon ze den man, die op een advoca
tenkantoor in New-York werkte, toch niet
uit haar hoofd zetten. En 's Maandags, na
dat ze het atelier gehuurd had, reed ze
weer naar New York en belde een uur na
haar aankomst Redding op. Van uit haar
atelier. Ze hoorde duidelijk, hoe blij zijn
stem klonk.
„Ditmaal was ik er zeker van, dat je me
niet zoudt opbellen!" zei hij. „Och Terry,
het is toch eigenlijk niet eerlijk. Jij weet
mij wel te vinden en ik mag niet weten,
waar ik Jou bereiken kan!"
„Zou je het heel erg graag weten?"
vroeg ze.
„Dat spreekt toch vanzelf?"
Ze gaf hem het adres van haar atelier.
„En ik zit op het oogenblik in mijn schil-
dersjas vol verf aan een kamerscherm te
werken."
„Ik durf er om wedden, dat het mooi zal
worden."
Ze keek naar het half afgewerkte scherm,
dat bij het raam stond. In maanden had, ze
er niets aan gedaan.
„Ik ben bang. dat het erg leelijk is," zei
ze. „Maar misschien wordt het nog wei wat
beter."
„Ik ben een goed beoordeelaar van ka
merschermen," zei hij.
„Je bedoelt?"
„Mag ik eens komen kijken?"
.Natuurlijk," zei ze.
„Ga Je met me eten? Ik bedoel met mij
Ik. die zaak van Woodwring wordt wat
goeds, Terry En de Cónaways laten zich
niet onbetuigd. Ik kan het me veroor
loven. ten minste.zoo'n beetje."
„Natuurlijk wil ik heel graag," zei ze,
„Enik vind het heerlijk. Zeg, heb je
miss Tarpeton nog in Southampton ge
zien?"
„Neen. Maar ik ben haar buiten wel
voorbij gereden. Terry, als je dat eens kon
zien! Schitterend gewoonwegze heeft,
hoorde ik, zelfs een eigen zwembad."
„Dat maakt haar wel begeerlijk, ntet
waar?" vroeg ze luchtigjes.
„Dat maakt haar gewoonweg onbereik
baar," antwoordde hij somber.
„Waarom? Geen enkel meisje is onbe
reikbaar voor een man, als hij maar.'...
doorzettingsvermogen genoeg heeft."
„Denk je dat? Maar ze leeft in zoo'n heel
andere wereld. IkWoodwring heeft me
ook nog meegenomen naar het strand.
Terry, maarik heb haar niet gezien."
„Och, liefde is blind, niet waar?" zei ze
lachend. „Maar in elk geval, ik heb ook
zwart haar, is het zoo niet?"
„Welwel ja, dat is zoo, Terry," zei
hij, maar zijn lachje klonk bevreemd.
IV.
De jas, waarin Terry hem ontving, zat
vol verf. zooals ze hem verteld had en ze
had nieuwe verf op het scherm gesmeerd,
om haar tooneelspel waarschijnlijk te ma
ken. Bloemen, die ze op een straathoek ge
kócht had, gaven een vroolijk aanzien aan
het vertrek en het meubilair was niet al te
smakeloos.
„Zoo. woon je dus hier?" vroeg hij.
Die onbenullige opmerking kwam voort
uit opwinding, niet uit sufheid, dat be
merkte ze heel goed,
„En hier werk ik ook," vulde ze aan,
Hij knikte. „Ik zou zoo zeggen, dat het er
nogal goed uitziet," zei hij, op het scherm
wijzend.
(Nadruk verboden). .(Wordt vervolgd).
TIJDENS DE PARADE TElt GELEGENHEID VAN' DEN' 14cn JI I,I TE PARIJS. Op de officieeie tribune. In DE REIDE LAATSTE PAARDEN, van den Amsterdamschen gemeentereinigingsdienst zijn
het midden, president Lebrun met aan zijn rechterhand Koning Carol vertrokken. De dienst is thans geheel gemotoriseerd. Een der paarden voelde gr niets voor zijn
van Roemenië en links: de Sultan van Marokko. ouden stal te moeten verlaten en dezen te verwisselen voor een nieuwen stal te Rotterdam.
OP HET SLOTERMEER werden zeilwed
strijden georganiseerd door de Zeilvereeniging
„Sleat" te Sloten. Een moment uit den strijd
>1ET DE VOORLOOPIGE RESTAURATIE VAN
DE GROOTE KERK TE ALKMAAR is gisteren
een begin gemaakt. Het riet dient ter voorkoming
van beschadiging van de dakleien.
EEN" EERE-WACHT VAN' KINDEREN' bjj de opening van een
nieuw kindertehuis te Londen door den hertog van Kent.
Do aankomst van den hoogen bezoeker.
DE INDISCHE FAKIR KUDA I1UX deed automobilisten, verkeersagenten en voet-,
gangers versteld staan, door in het drukke verkeer in King Street, Hammersmith,
Londen, geblinddoekt te rijden en nergens tegen op te botsen.
