Z. K. H. Prins Bernhard eere- en rechtsridder der Johanniter Orde LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad 78ste Jaargang FEUILLETON Het Mysterie rondom Larissa PRINS BERNHARD OP KASTEEL DÖORWERTH TOT EERE- EN RECHTSRID DER VAN DE JOHANNITER-ORDE GEÏNSTALLEERD. Na afloop der plechtig heid verlaat Z.K.H. het kasteel. Naast den Prins jhr. E- H. van Loon. DE ATHLETIEKWEDSTRIJDEN OP TE WERVE OM DEN TE WERVE-WIS- SELBEKER EN DEN ENDAT-BEKER. De start voor de 1500 meter, welke werd gewonnen door 8. Petit. EEN JONGE ZEEHOND, gevangen in de Noordzee en ter verpleging opgenomen door een inwoner van de residentie. Net een echte baby INTERNATIONALE TENNISWED STRIJDEN te Noordwijk. Stoefen in actie tegen den Nederlandschen oefenmeester de Mos OP HET VLIEGVELD VPENBURG werden demonstraties gegeven van de bloedtransfusiediensten in samenwerking met de Nationale Luchtvaart- school. ..Gewonden" komen per vliegtuig op Ypenburg aan. DE MIJN0NTPLOFFING te Stoke on Trent (Engeland). Dertig mijnwer kers kwamen om het leven. Twee leden der reddingsbrigade. Roman van WERNER SCHEFF. 50) Lombach sprak, verder: Dat vond u echter niet voldoende, U heeft madame Buradiewa ook nog een wondje toege bracht. Nu kan ik mij den vorm van dat wondje verklaren. Het instrument dat u gebiuikte was een zoogenaamde sonde, met een profiel dat eenigszins afgerond was. Nu weet ik hoe u den moord gepleegd heeft. U heeft die sonde in het gif gedoopt en deze daarop krachtig in den vinger van madame geduwd. Neen, schudt u maar niet het hoofd, u kunt dat niet tegenspreken. Waarschijnlijk heeft u zich bij madame ver ontschuldigd en de zaak doen voorkomen als een onhandigheid. Natuurlijk verloor de arme vrouw direct daarop 't bewustzijn. En deze stervende heeft u laten liggen en bent weggegaan. Annie Hochmeyer heeft zich daarna onbewust van hetzelfde fle-chje bediend, toen zij de nagels van Leitner wilde verzorgen Nu zat Erika geheel in zichzelf gedoken, zonder een beweging, zonder een woprd van tegenspraak. De commissaris zag Streubel aan en deze knikte. Ongetwijfeld had dr. Lombach het geheele geval naar waar heid gereconstrueerd. Men moest denken, dat u een geraffi neerde moordenares bent. zei de commis saris, maar dat zou niet juist zijn. U bent een van die menschen, die oogenblik- kelijk iets ondoordachts doen. Maar ver telt u mij eens, wat deed u zulk een haat tegen madame Larissa opvatten. Die vrouw is toch altijd goed voor u geweest. Of had prins Hadjief zulk een invloed op u, dat hij er u toe brengen kom om zijn vrouw UP den weg te ruimen? Toen richtte het meisje zich snel op. In de doffe oogen brandde weer vuur. Zij was plotseling een ander mensch. De beschul diging tegen haar geliefde monterde al haar levensgeesten weer op. Peter treft in het geheel geen schuld! riep zij opgewonden. Peter heeft mij alleen maar verteld, dat hij niet van haar af kon. Later, wan neer de affaire met het meisje Wallon af- geloopen was, zou Peter mij trouwen. Hij heeft mij dat bezworen, maar eerst moest de oude opgeruimd zijn. Sedert wanneer bent u zijn vriendin Sedert verleden zomer. Daarom ben ik ook met hem naar Berlijn gegaan. U wist dus, dat na den dood van zijn vrouw hij met Irene Wallon trouwen wilde? Een verschrikkeijk lachje verwrong de trekken van het meisje Dat is alles on zin, hij houdt alleen maar van mij. Hij wou geld hebben van Irene's vader. Ik geloof, dat hij mij eens iets van een machine fabriek verteld heeft, die hij in Parijs koo- pen wilde. Dr. Streubel, hier ziet u een nieuwen karaktertrek van onzen prins. Arme Irene, een geluk, dat het toeval haar bijtijds de oogen geopend heeft. Erika Runge zou na melijk zijn tweede metgezellin in Parijs zijn. Ik zal Hadjieff in zijn gezicht slaan! verklaarde de jongeman woedend. Nu ik zou dat maar achterwege laten. Het noodlot geeft hem een veel harderen klap Hij zal moeite genoeg hebben om straks den rechter en later de jury te be wijzen, dat hij niet door de een of andere opmerking in deze ziel de kiem tot moord gezaaid heeft. Nu ben ik geheel op de hoogte en weet ik, wat ik aan de beken tenis van Hadjieff heb. Prins Peter is sinds de Russische debacle er aan gewend om steeds vrouwen te misbruiken, voor zijn grenzeloos egoisme. Het roodblonde meisje had opmerkzaam naar elk woord van den commissaris ge luisterd. Opeens sprak zij weer. Maar hij heeft mij nooit gezegd, dat ik Larissa Iets zou doen! stiet zij uit, in de hoop Hadjieff niet verder te bezwaren. Ja, dat geloof ik graag, daar is hij te sluw voor. Ik zou niet eens willen bewe ren, dat het hem plezier deed, om zijn vrouw daar dood te zien liggen. Want toen kwam het berouw. Maar de schoft moet het gevoeld hebben, dat u Larissa voor hem uit den weg geruimd had! Zij was ziek, zei Erika Runge, haar hart heeft spoedig nadat het gif in haar lichaam was, gefaald. De lijkschouwing zal ons daar nauw keurig over inlichten. En ik spreek er met u niet eens gaarne over, maar heeft u dan heelemaal geen erbarmen gevoeld voor uw slachtoffer? Ik ben bang, dat u zooiets niet eens kent. Vertelt u mij eens, leeft uw moeder nog? Neen, maar wat gaat dat u aan? Ik zou willen weten, waaraan uw moe der overleden is. Ach, waarom zou ik u dat niet ver tellen? Zij was niet goed in haar hoofd. Na mijn geboorte moet dat uitgebroken zijn. De commissaris en Streubel wisselden een blik van verstandhouding. De rechter van onderzoek zal u mor gen zeer scherp ondervragen, hernam Lombach het woord. Maar één ding zou ik nog willen weten, en dat is, waarom die poging van u om dr. Streubel in de lucht te doen vliegen? Zonder aarzelen bevestigde zij ook dezen aanslag. En heeft Hadjieff net zoo min met dezen aanslag te doen gehad als met den dood van zijn vrouw? Absoluut. Hij heeft mij alleen maar verteld, dat dr Streubel hem te gevaarlijk werd. en dat hij bang was, dat hij hem verhinderen zou Irene mee naar Parijs te nemen. Toen heb ik er aan gedacht offi dr. Streubel uit den weg te ruimen. En dus hebt u hem een helsche ma chine thuisbezorgd. U schijnt te denken, dat dat iets heel gewoons is. Maar hoe kwam u aan de schoenendoos, die toch fei telijk aan professor von Kaaden toebe hoorde? Die heb ik bij madame Buradiewa ge kregen van een dienstmeisje, toen ik iets inpakken wilde, dat ik van madame cadeau gekregen had. En het dienstmeisje heeft me toen verteld, dat de professor In die schoenendoos wat bloembollen voor ma dame had meegebracht. En het dynamiet heb ik van den zomer hief in Suit gevon den, toen ze aan het werk waren aan de spoorbaan. Die doos is dus van von Kaaden via madame Larissa in de handen van deze vrouw gekomen, dr. Streubel, zei Lombach. Daar heeft u een verbluffend eenvou dige oplossing van het raadsel. Zoo ziet u weer eens, dat men nooit op den eersten indruk mag afgaan. Wij dachten beiden aan von Kaaden, toen de schoenenfirma zijn naam noemde. Hadjieff moest feitelijk net zoo zwaar gestraft worden als deze vrouw! riep Streu bel uit. Lombach haalde zijn schouders op. Deze vrouw is veel minder verantwoorde lijk. Dat zullen de psychiaters wel voor het gerecht verklaren, maar Hadjieff krijgt ook zijn portie, weest u daar verzekerd van. Toen stond de commissaris op en opende de deur: Heinke, kom eens hier! De beambte van de recherche kwam bin nen en keek zijn chef vragend aan. Alles is opgehelderd, Heinke. Uw op dracht is nu om juffrouw Runge gezel schap te houden, totdat de politie haar komt halen. Al het andere breng ik mor gen met het parket in orde. Dus werkelijk, was zij het? vroeg Heinke hoofdschuddend. Vanavond in het hotel zal ik je alles vertellen, ant woordde de commissaris ontwijkend. Hij wenkte Streubel. De twee heeren be traden weer de voorkamer, waarin de beide dames Hochmeyer bij de sofa van Hans Leitner zaten, terwijl von Kaaden in een hoek stond met het hoofd op zijn borst ge zonken. Lombach ging naar hem toe en legde de hand op zijn schouder. Professor, alles is opgehelderd, zei hij alsof hij zich ver ontschuldigde. De oude man keek op en schudde zijn hoofd Ja, alles is opgehelderd en toch, ik voel mij de moordenaar, commissaris. Ik heb in gedachten gedood en door mijn slordigheid is het werkelijkheid geworden. Hij rekte zich langzaam, vermoeid. Het is uit. zei hij zacht, ik kan niet lan ger in Suit blijven, ik moet weg. Hij drukte vluchtig de hand van Lom bach. Vaarwel u kunt me ook niet zeggen, waar ik nu naar toe moet. Nu weet ik waarom ik haar nagereisd ben. Omdat ik geep tehuis hpb. Waar zij was daar.... Hij zweeg en keek geroerd in de kamer van de Hochmeyer's rond. Zonder de ande ren te groeten, ging hij naar buiten, een vernietigd, gebroken mensch. De commissaris volgde hem met de .oogen, totdat hij den winkel verlaten had ep toen wijdde hij zich aan de Hoch meyer's en Annie's verloofde. Hij vermeed het de angstige vragen te beantwoorden. Hij was zeer vriendelijk, liet het doorsche meren, dat Erika Runge aan iets schuld had, maar vertelde niets van de vreeselijke waarheid. Die arme Runge! Zooiets te moeten beleven, zei Frau Hochmeyer. Maar men zei altijd al hier in het dorp, dat de mooie Erika niet recht bij zinnen was. Haar moe der en haar oom zijn beiden krankzinnig gestorven! Over de met sneeuw bedekte dorpsstraat gingen dan de commissaris en zijn jonge vriend. Plotseling onderbrak Streubel het zwijgen met de vraag: Gaat u met me mee terug naar het hotel? Neen, ik moet eerst Schmieger opzoe ken en ook de autoriteiten in Garmisch telefonisch inlichten. Mag ik met u mee? De commissaris bleef staan en glim lachte. Neen, dr. Streubel, onze gemeenschap pelijke taak is nu geëindigd. U heeft echter nog een voornamen en zeer mooien plicht. Voelt u niet, dat iemand daarboven in het Post-Hotel u noodig heeft? Irene? Lombach gaf den jongen man een klap op zijn schouder. Dokter, dat vraagt u toch niet in alle ernst? Kunt u zich niet voorstellen, hoe dat meisje zich nu moet voelen? Streubel wilde antwoorden, maar eerst vloog een gelukkige glimlach over zijn ge laat Hij drukte den commissaris de hand. U heeft gelijk, dr. Lombach, adieu! En vergeet niet Irene van mij te groe ten! riep Lombach hem na. Maar Streubel luisterde niet eens meer. Een gevoel van een buitengewoon geluk deed hem ziin schreden versnellen, toen hij vlug rechtsaf sloeg en het pad opging, dat naar boven, naar het Post-Hotel voerde. tNadruik verbodep). (SLOT).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1937 | | pagina 5