Dansers uit Lippe-Detmold te Soestdijk - De Tour de France begonnen
78sfe Jaargang
LEiDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
Het Mysterie rondom
Larissa
sa;
DE GENERALE REPETITIE VAN HET SPEL „LA COUPE ENCHANTéE" - dat
ter gelegenheid; van het 61ste lustrum van de Amsterdamsche Universiteit hedennacht
in het Muiderslot werd opgevoerd.
LIPPIS CUE VOLKSDANSERS gaven een
uitvoering voor het Prinselijke Paar te
Soestdijk. Prinses Armgard, Prinses Juliana
en Prins Bernhard zien belangstellend toe.
DE TOUR DE FRANCE BEGONNEN. De renners passeeren de Pont de
Pontoise op de eerste étappe van Parijs
naar Lille.
FRANS HALS TENTOONSTELLING IN HAARLEM GEOPEND. Z.Exc. minis
ter Slotemaker de Bruine tijdens zijn rede, waarmede hij de tentoonstelling in het
Frans Hals-museum opende.
TIJDENS DE AFBRAAK van een huis
in Londen, stortte een gedeelte in, waardoor
een muur van een winkel werd meegesleurd.
Foto van de niet-bedoelde afbraak.
VEEL ROOK EN WEINIG VUUR. Reusachtige rookkolommen stegen op
uit 'n opslagplaats van oude banden te Londen en deden een grooten brand ver
moeden. De brandweer was het vuur echter spoedig meester.
Roman van WERNER SCHEFF.
47)
Ik geloof niet, dat hy aan reizen
denkt! verklaarde Heinke.
En waarom niet?
Omdat yy zonder jas of hoed was.
Reininger zegt, dat hij er als een krank
zinnige uitzag. En weet u, wat hij uitriep,
toen hij naar de draaideur holde?
Wat dan?
Dat beestdat vervloekte beest!
De commissaris en Streubel wisselden
een blik, waaruit bleek hoe moeilijk zij
dezen uitroep konden vereenigen met de
gebeurtenissen, die hadden plaats ge
vonden.
Wie zou dat beest zjjn, vroeg de com
missaris, en hoe komt hij er bij als een
amokmaker op hol te slaan, alsof hij door
een idee-fixe vervolgd wordt?
Dat is het, bevestigde Heinke, die Rei
ninger is een verstandige knaap. Hij dacht,
dat de professor met iemand een appeltje
te schillen had. of dat hij van plan was
zelfmoord te plegen.
Als je aan je leven een eind wil ma
ken, dan roep je niet: dat beest.... dat
vervloekte beest! meende Streubel.
De telefoon maakte een eind aan het ge
sprek van de drie radelooze mannen.
Lombach nam den hoorn op. Tot zijn
groote verbazing herkende hij de stem van
dokter Schindler.
Commissaris, ik verzoek u zoo spoedig
mogelijk naar het dorp te komen, zei de
dokter.
Maar dokter, ik heb nu heusch geen
tijd.
Deze scheen zeer opgewonden te zijn:
Ik heb u hier dringend noodig in het be
lang van uw onderzoek.
Hoe zoo?
Ja, nu moet ik zeggen, dat Ik geen
minuut te verliezen heb. In het kort dit:
In het huis van Xaver Hochmeyer is
iemand onder dezelfde omstandigheden als
madame Buradiewa zwaar ziek geworden.
Een slangenbeet?
Ja, slangengif. Ze hebben me juist
bijtijds kunnen roepen, omdat ik in de
buurt was. Ik heb den arm afgebonden en
de wond uitgebrand Het is er op of er
onder, en ik ben naar de telefoon gehold
om u even in te lichten.
En wie is die patient?
Een jonge man, een monteur, die hier
by de electrische centrale werkt. Ik weet
niet eens hoe hy heet. Maar houdt u my
niet op. Komt u onmiddellijk, commissaris.
U kunt boven een slede nemen, dan bent
u in vijf minuten hier.
Dank u. dokter, ik kom direct.
De commissaris smeet den hoorn tprug
op het toestel. Dr. Streubel. Heinke. wy
moeten onmiddellijk naar het dorp. Zeg
eens Streubel, is die Hochmeyer de gids of
de ski-leeraar waarvan u mij verteld
heeft?
<J Cl.
Stond hy tot Larissa ln de een of
andere relatie?
Hy leerde haar skl-loopen.
In zyn huis ligt een jonge man, die
aan de zelfde vergiftigingsverschynselen
lydt, die bij Larissa een doodeiyken afloop
gehad hebben.
Terwijl Streubel en Heinke hem onnoozel
aanstaarden, greep Lombach zijn bontjas
en hoed. Vooruit, we moeten voortma
ken: elke seconde kan nu van het grootste
gewicht zijn. Hy schoot ln zijn jas en zyn
metgezellen volgden zyn voorbeeld.
Niettegenstaande zy zooveel mogelyk
haast maakten, duurde het toch een volle
tien minuten voor zy voor het eenvoudige
huls van Xaver Hochmeyer stilhielden.
Voor de deur stond een nog jonge ryzlge
vrouw, die met moeite haar opwinding ver
borg. Het was de vrouw van Hochmeyer,
die zeir nog steeds in het Zugspitzen ge
bied was en natuurlyk niet wist, wat zich
in zyn huis afspeelde.
Ah, dr, Streubel, het is goed dat u ge
komen bent! begroette de vrouw den che-
miker, die tot de goede klanten van haar
man behoorde. Het ergste schynt voor-
by te zyn! In het begin dacht ik, dat hy er
aan sterven zou.
Wie dan? vroeg Streubel.
Hans Leitner, de verloofde van Annie.
Laten wy alstublieft naar binnen
gaan, zei dr. Lombach, en duwde de vrouw
zachtjes naai de deur van den winkel.
Ferst daarbinnen tusschen al de sport
artikelen, die Hochmeyer voor zyn klanten
ln voorraad hield, noemde hij zyn naam.
De vrouw wist reeds, dat een der hoofden
van de Berlijnsche recherche zich met de
zaak bemoeien zou. Schindler, die nog
steeds met zyn patient bezig was, had haar
ingelicht.
Voordat wy verder gaan, verzoek ik u,
my mede te deelen wat hier voorgevallen
is, zei Lombach.
Frau Hochmeyer was een dappere vrouw.
Zy was reeds gekalmeerd. Zoo hoorden de
heeren, hoe Hans Leitner, een monteur uit
Munchen, die sinds den zomer in Suit werk
te, een oppassende fatsoenlyke jongen was,
en dat zy en haar man er niets op tegen
gehad hadden, dat hij zich met Annie ver
loofd had. Hy was drie jaar ouder dan het
meisje, maar nog jong en daarom moesten
de Jongelui nog een paar jaartjes wachten.
Hy is dus plotseling ziek geworden?
onderbrak dr. Lombach het verhaal.
Hy- is plotseling omgevallen, mynheer.
Hy heeft geen kik gegeven en het gehem
de, toen Annie hem zijn nagels aan het
schoonmaken was, zy wilden vanavond
naar het bal van de brandweer.
Veel meer kon Frau Hochmeyer niet ver
tellen. Zy zelf had het eerst gemerkt, toen
Annle zoo vreeselijk gegild had. Daar lag
de jonge reus, overigens een der beste ski-
loopers in Suit, zacht kreunend op een
sofa en Annie was bij hem om hem te hel
pen. Het was een geluk, dat dr. Schindler
juist bij den meubelmaker, naast Hoch-
meyer's huis, was. Men had hem direct
kunnen roepen, en hy was onmiddellyk ge
komen. Wat echter Hans Leitner scheelde,
dat wist zyn toekomstige schoonmoeder
niet.
De glazen deur, die winkel van woonhuis
scheidde werd geopend en dr. Schindler
kwam binnen.
Om zyn lippen speelde een fyn lachje.
Nu, u heeft het niet in vyf minuten
kunnen doen, dr. Lombach. Maar dat is
niet erg. Ifc geloof, dat ik iytusschen Leit
ner er weer bovenop geholpen heb. En dat
is goed, want wat eerder nad u noch uit
hem noch uit Annie een woord kunnen
krygen.
Zegt u me nu eens, hoe kan die man
onder dezelfde symptomen als madame
Buradiewa ziek geworden zyn?
Ik durf mijn hoofd er onder verwed
den, dat hier weer slangengif in het spel Is.
Voor den eersten keer ln zyn leven sloeg
Lombach zich met de vlakke hand voor
het hoofd. Zoo wanhopig was hy over dit
nieuwe raadsel, Hy deed nog meer, hij
ging voor dr, Schindler staan en greep hem
nerveus by de lapellen van zyn jas.
Waarde dr. Schindler, ik heb u leeren
kennen als een verstandig mensch. Kunt u
eenig verband vinden tusschen den moord
op madame Buradiewa en dit ongeval?
Ik probeer geen gevolgtrekkingen te
maken, ik durf er echter om wedden, dat
precies hetzelfde vergif hier een rol speelt.
Maar geeft u mij dan uw opinie om
trent deze eigenaardige analogie.
Die is goed! Een hoofd van de recher
che uit Berlyn vraagt my, plattelandsdok
ter. om zyn opinie!
Uw patient schynt werkeUjk bulten
gevaar te zyn, want u bent goed geluimd
op het oogenblik.
Natuurlyk, het is een pak van myn
hart. U had eens moeten zien hoe radeloos
het meisje was. En die jongen lag daar,
alsof hy elk oogenblik sterven zou. Ik heb
hem een heeie flesch kummel in zUn keel
gegoten. Eerst moest lk den arm afbinden
en daarna de wond uitbranden. Maar dat
heb ik u reeds verteld.
Brengt u my maar eens naar dien
man, ik zou hem graag zien, verzocht de
commissaris.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
